Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Анқарадаги Ислом тафаккури институти директори Меҳмет Гўрмез 1959 йилда Туркиянинг Газиантеп вилояти Низип туманида туғилган. Бошланғич таълимни Низипда, ўрта таълимни Газиантеп Имом Хатиб ўрта мактабида тамомлаган.
1983-1987 йилларда Aнқара университетининг илоҳиёт факультетида таълим олган. Ўша йили “Aсосий Ислом фанлари” факультети “Ҳадис” кафедрасида магистратурада ўқишни бошлади.
1988 йили Туркия Республикаси Миллий таълим вазирлиги томонидан ажратилган стипендия билан Қоҳира университетида бир йил давомида таълим ва илмий изланишлар олиб борди.
1995 йилда докторлик диссертациясини “Суннат ва ҳадисларни тушуниш ва талқин қилишда методология муаммоси” мавзусида ҳимоя қилган.
1995-1997 йилларда Қозоғистондаги Аҳмад Яссавий университетининг илоҳиёт факультетида фаолият юритган.
1999 йилда доцент илмий унвонига эга бўлди.
2001-2003 йиллар давомида Ҳаcеттепе университетида дарс берди.
2003 йил Дин ишлари бўйича вице-президент этиб тайинланди.
2006 йилда профессор унвонини қўлга киритди.
2010-2017 йилларда Дин ишлари бўйича раиси лавозимида фаолият юритди.
Меҳмет Гўрмезнинг “Ҳадис илмининг асосий масалалари”, “Қалб давоси”, “Ғаззолий асарларида Суннат ва Ҳадис ҳамда уларнинг шарҳлари”, “Суннат ва ҳадиснинг ҳақиқий қиймати”, “Суннат ва ҳадисларни тушуниш ва шарҳлашда методология муаммоси” ва бошқа кўплаб асарлари нашр этилган.
Ҳозирда ўзи асос солган Ислом тафаккур институти ва Халқаро Ислом тафаккур жамғармаси президенти сифатида фаолият олиб бормоқда.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Билол розияллоҳу анҳуга: “Эй Билол, Исломга кирганингдан кейин савобини энг умид қиладиган амалингни менга гапириб бер. Чунки мен жаннатда олд томонимдан кавушинг овозини эшитдим”, дедилар.
Шунда Билол розияллоҳу анҳу: “Амалларим ичида савоби умид қилинадиган энг яхши амалим – агар кечаси ёки кундузи (таҳорат, ғусл ёки таяммум қилиб) покланадиган бўлсам, ана шу поклик билан насиб қилганича намоз ўқир эдим”, дедилар (Имом Бухорий ва имом Муслим ривояти).
Таҳорат қилиб бўлгандан сўнг ўқиладиган намоз – “Шукри вузуъ” (таҳоратнинг шукри) дейилади. Бу намозни таҳоратдан кейиноқ ўқиш мустаҳаб саналади. Намоз ўқиш макруҳ бўлган вақтларда ўқиб бўлмайди.
Уқба ибн Омир Жуҳаний розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қай бир одам яхшилаб таҳорат қилсаю, қалби ва юзи ила иқбол қилган ҳолда икки ракат намоз ўқиса, албатта унга жаннат вожиб бўлади”, дедилар (Имом Абу Довуд ривояти).
Бошқа ҳадис Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким менинг шу таҳоратимга ўхшатиб таҳорат қилса ва туриб бориб, икки ракат намоз ўқиса-ю, унда бирор нарсани кўнглидан ўтказмаса, ўтган гуноҳлари мағфират қилинади”, деганлар.Даврон НУРМУҲАММАД