Бутунжаҳон мусулмон уламолари уюшмаси раиси, Доха динлараро мулоқот маркази раиси Шайх Али Муҳйиддин Қорадоғий қуйидаги фикрларни билди:
– Ўзбекистон азалдан исломнинг қуббаси бўлиб келган. Юртингиздан Имом Бухорий, Имом Термизий, Имом Мотуридий, Хоразмий, Ибн Сино каби дин ва дунё илм-фани ривожига улкан ҳисса қўшган олимлар етишиб чиққан.
Ўзбекистонга эзгу мақсад билан, мусулмон уммати учун хайрли бўлган халқаро анжуман сабаб келиб турганимдан жуда мамнунман. Ислом динига, мусулмон умматига бўлган юксак ҳурмат ва эҳтироми учун Президентингиз Шавкат Мирзиёев Жаноби Олийларига миннатдорлик билдирамиз.
Ўзбекистонда ислом маърифатини, унинг инсонпарварлик моҳиятини, англашга, бундай муҳим ғояларни ёшларга англатишга қаратилган сиёсатнинг қай даражада қатъий давом этаётганига мана шу анжуман яққол мисол бўла олади.
Бугунги Ўзбекистон ўз ислоҳотлари билан жаҳон ҳамжамиятида улкан хайрихоҳлик уйғотмоқда. Унинг сабабчиси эса Президент Шавкат Мирзиёев Жаноби Олийларидир. У кишининг бу ҳаракатлари замирида мамлакат фаровонлиги ва халқ манфаатлари ётганига ҳеч ким шубҳа қилмайди. Шу билан бирга, бу сиёсат муқаддас ислом динини исломофобиядан ҳимоя қилишга ҳам қаратилгандир. Ислом мудом яхши амалларни бажаришга чақиради. Бу чақириққа лаббай, деб жавоб бераётган бу диёрни мен жуда яхши кўраман.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Хоҳ яланглик-саҳрода бўлсин, хоҳ пана жойда, ҳожат чиқараётиб сўзлашиш ва зикр қилиш макруҳдир. Фақат зарурат юзасидан рухсат берилган. Баъзи соҳибларимизнинг фикрича, акса урса, ҳамд айтилмайди, акса уриб, ҳамд айтганга жавоб берилмайди, саломга алик олинмайди, муаззинга ижобат қилинмайди. Чунки бу ҳолатида мусулмон киши жавобга мустаҳиқ эмас. Жавоб бериши макруҳ ҳисобланади. Аммо ҳаром эмас. Лекин акса урганида тилини қимирлатмасдан, қалби билан ҳамд айтса, зарари йўқ. Шунингдек, жимоъ пайтида ҳам айтиш безарардир.
Муҳожир ибн Қунфуз розияллоҳу анҳу ривоят қилиб айтадилар:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига борсам, у зот бавл қилаётган эканлар. Салом бердим, у зот таҳорат қилиб бўлгунларича жавоб бермадилар. Сўнг менга узр айтиб: «Аллоҳни нопок ёки таҳоратсиз ҳолда зикр қилишни хушламадим», дедилар».
Абу Довуд, Насаий ва Ибн Можалар саҳиҳ иснод билан ривоят қилишган.
Соҳибларимиз айтишади: «Ҳожатда ўтирган кишига салом бериш макруҳдир. Мабодо, салом берилса, жавоби шарт эмас».
Имом Нававийнинг «Ал-Азкор» китобидан