Имом Аҳмад роҳимаҳуллоҳ ўзининг “Муснад”ида келтиради:

“Равҳ ибн Зинбаъ бир куни саҳобий Тамим ад-Дорий розияллоҳу анҳуни зиёрат қилгани келди. Тамим ад-Дорий отининг арпасини тозалаётган эди. Равҳ деди:
- Шу ишни қилишга сиздан бошқа одам йўқми?!

Тамим ад-Дорий розияллоҳу анҳу деди:
- Бор. Аммо мен Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва салламдан эшитганман, у киши шундай деганлар: “Бирор-бир мусулмон инсон отининг арпасини тозалаб унга берса Аллоҳ таоло унинг учун ҳар бир арпа эвазига битта яхшиликни битади!”.

 Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг уйларида хизмат қиладиган кишилар бор эди. Аммо у киши ковушларини ўзлари тикар, кийимларини ўзлари ямар, қўйларини ўзлари соғар, уй ишларида хотинларига ёрдамлашар эдилар. Бу ишларни қилишни ўзлари яхши кўрар эдилар. Оилаларига ёрдам бериб хурсанд бўлар эдилар.
 
Идишларни ювишда хотинга ёрдам берсангиз қиёмат қоим бўлмайди. Кундузи ошхонада ярим соат туриб уларга ёрдам берсангиз ёмонликнинг тагида қолмайсиз.

Чироқ ўчиб қолганида халифа Умар ибн Абдулазиз роҳимаҳуллоҳ ўзи ўрнидан туриб уни тузатиб қўйган эди. Бир киши унга: “Бирортамизга айтсангиз ҳам шуни тузатиб қўяр эдик!”, деди. Шунда халифа Умар ибн Абдулазиз унга шундай деган эди: “Турганимда ҳам Умар ибн Абдулазиз эдим, қайтганимда ҳам Умар ибн Абдулазизман, нима бўлибди?!”.

Абдулқодир Полвонов