Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Биз бу уммат билан фахрланамиз, бошқа ҳеч бир умматнинг бундай шарафли тарихи йўқ деб биламиз. Улар эса тарихга шубҳа билан қарашади, дин пешволари ҳақида нолойиқ гаплар айтишади, ақийда борасида айблар тўқишади. Биз эса барча уламолар ҳақида фақат яхши гумонда бўламиз.
Бу буюк зотларда тарбиявий-тасаввуфий мактаблар бўлган; ҳанафий, моликий, шофеъий ва ҳанбалий фиқҳий мазҳаблари бўлган; мотуридия ва ашъария ақийдавий мазҳаблари бўлган. Мана шу тўғри йўлдир. Мана шу йўлдан юриб, мусулмонлар ер юзига ҳукмрон бўлишди, раҳбар бўлишди, устоз бўлишди. Ислом ўзининг беқиёс ўрнига эга бўлди.
«Ҳанафий мазҳабига теран нигоҳ» китобидан
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Ажойиб зарбулмасал, сен уни доим кўз ўнгингга қўй!
Бир куни чумоли Аллоҳнинг Байтини ҳаж қилиш учун йўлга тушибди. Унга: “Сен бир чумоли бўлсанг, ҳажга қандай бормоқчисан? Етиб бора олмасдан ўлиб кетишинг аниқку”, дейишди. Чумоли: “У ҳолда шу йўлда ўлган бўламан”, деди.
Сен ҳам ожизлик қилсангда, осийлик қилсангда, Аллоҳнинг йўлида ушбу чумоли каби бўл!
Истиғфор айт ва Роббингга қайт. Қуръон билан бирга бўл ва уни ташлаб қўйма!