10 Апрел, 2025, 12 Шаввол, 1446
10 Апрел, 2025, 12 Шаввол, 1446
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
«Совчилик» дегани муайян бир аёл ёки қизга уйланиш истагини унинг ўзига ёки валийсига билдиришдир. Аслида, аёл кишининг ўзи ёки яқинлари томонидан куёвнинг ўзига ёки унинг оила тарафига совчилик қилиниши ҳам мумкин.
Бу билдириш уйланмоқчи кишининг ўзи ёки унинг вакили томонидан бўлиши мумкин. Шунингдек, совчиликни никоҳи исталган шахсга ёки унинг ишбошиларидан бирига билдириш ҳам мумкин.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳафса онамизга уйланганларида у кишининг оталари Умар розияллоҳу анҳуга совчилик қилганлар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Умму Салама розияллоҳу анҳога уйланганларида у кишининг ўзларига совчилик қилганлар.
Фазийлатли кишиларга аёлнинг ўзи, ота-онаси ёки ишбошиларидан бири совчилик қилиши жоиз.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига баъзи аёллар келиб, ўзини никоҳлаб олишларини сўраганлар.
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَجَاءَتْهُ امْرَأَةٌ تَعْرِضُ نَفْسَهَا عَلَيْهِ فَخَفَّضَ فِيهَا النَّظَرَ وَرَفَعَهُ. رَوَاهُ الْخَمْسَةُ. وَفِي رِوَايَةٍ: قَالَ أَنَسٌ: إِنَّ امْرَأَةً عَرَضَتْ نَفْسَهَا عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَضَحِكَتِ ابْنَةُ أَنَسٍ، فَقَالَتْ: مَا كَانَ أَقَلَّ حَيَاءَهَا فَقَالَ أَنَسٌ: هِيَ خَيْرٌ مِنْكِ عَرَضَتْ نَفْسَهَا عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: "Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида эдик. Бир аёл келиб, у кишига ўзини тақдим қилди. У зот унга бошдан-оёқ назар солиб қарадилар" (Бешовлари ривоят қилганлар).
Бошқа бир ривоятда: Анас: «Бир аёл ўзини Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга тақдим қилди», деди.
Анаснинг қизи кулиб: «Мунча ҳам ҳаёси оз экан!», деди. Шунда Анас: «У сендан яхшироқ. У Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга ўзини тақдим қилди», деди.
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: تَأَيَّمَتْ حَفْصَةُ مِنْ خُنَيْسِ بْنِ حُذَافَةَ السَّهْمِيِّ، وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم تُوُفِّيَ بِالْمَدِينَةِ، فَقَالَ عُمَرُ: عَرَضْتُ حَفْصَةَ عَلَى عُثْمَانَ، فَقَالَ: سَأَنْظُرُ فِي أَمْرِي، فَلَبِثْتُ لَيَالِيَ ثُمَّ لَقِيَنِي، فَقَالَ: قَدْ بَدَا لِي أَلَّا أَتَزَوَّجَ يَوْمِي هَذَا. فَلَقِيتُ أَبَا بَكْرٍ الصِّدِّيقَ فَقُلْتُ: إِنْ شِئْتَ زَوَّجْتُكَ حَفْصَةََ، فَصَمَتَ أَبُو بَكْرٍ، وَكُنْتُ أَوْجَدَ عَلَيهِ مِنِّي عَلَى عُثْمَانَ، فَلَبِثْتُ لَيَالِيَ، ثُمَّ خَطَبَهَا رَسُولُ اللهِ، فَأَنْكَحْتُهَا إِيَّاهُ، فَلَقِيَنِي أَبُو بَكْرٍ فَقَالَ: لَعَلَّكَ وَجَدْتَ عَلَيَّ حِينَ عَرَضْتَ عَلَيَّ حَفْصَةَ فَلَمْ أَرْجِعْ إِلَيْكَ شَيْئًا، قَالَ عُمَرُ: قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ أَبُو بَكْرٍ: إِنَّهُ لَمْ يَمْنَعْنِي أَنْ أَرْجِعَ إِلَيْكَ فِيمَا عَرَضْتَ عَلَيَّ إِلَّا أَنِّي كُنْتُ عَلِمْتُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم قَدْ ذَكَرَهَا، فَلَمْ أَكُنْ لِأُفْشِيَ سِرَّ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، وَلَوْ تَرَكَهَا قَبِلْتُهَا. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Ҳафса Хунайс ибн Ҳузафа ас-Саҳмийдан бева қолди. У Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобаларидан бўлиб, Мадинада вафот этган эди. Бас, Умар айтди: «Ҳафсани Усмонга тақдим қилдим. У «Ўйлаб кўрай-чи», деди. Бир неча кун кутдим. Сўнг у менга учраб, «Ҳозирги кунда уйланмай турганим маъқулга ўхшайди», деди.
Абу Бакр Сиддиққа учраб, «Хоҳласанг, сенга Ҳафсани никоҳлаб бераман», дедим. Абу Бакр индамади. Ўшанда ундан Усмондан аччиғим чиққанидан кўра кўпроқ аччиғим чиқди. Бир неча кун турганимдан сўнг унга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам совчи бўлдилар ва мен уни у зотга никоҳлаб бердим. Сўнгра Абу Бакр менга учраб:
«Ҳафсани менга тақдим қилганингда, мен эса сенга жавоб бермаганимда, аччиғинг чиққан бўлса керак?» деди.
«Ҳа», дедим.
«Мени сенга жавоб беришдан фақат Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уни зикр қилганларини эшитганим ман қилди, холос. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сирларини фош қилишим мумкин эмас эди. У зот тарк қилганларида, уни қабул қилар эдим», деди Абу Бакр».
Бухорий ривоят қилган.
Бизнинг шароитимизда, одатда, совчилик йигитнинг ота-онаси ёки улар тайинлаган кишилар томонидан келинликка номзоднинг ота-онасига ёки оила аъзоларига қилинади.
Айтайлик, мазкур иш содир бўлди. Эркак томондан аёл-қиз томонга совчилик қилинди. Энди аёл-қиз тараф муносиб куёв танлаш мажбуриятида қолади. Албатта, улар ҳам бу танлашда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг кўрсатма ва тавсияларига амал қилсалар, жуда ҳам яхши бўлади ва бундай ўта нозик, умр савдоси бўлган ишда энг тўғри йўл тутган бўладилар.
"Бахтиёр оила" китобидан
Шариъати исломияда муқаррарки, инсон бажарадиган ҳар қандай амал Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло ҳузурида мақбул бўлиши учун иккита шарт топилиши лозим:
Биринчиси, амал Аллоҳ учун холис бўлмоғи зарур, у билан риё ва сумъа, шунингдек, бирон дунёвий манфаат кўзланган бўлмаслиги лозим. Аллоҳ таоло айтади: “Ким Парвардигорига рўбарў бўлишидан умидвор бўлса, у ҳолда яхши амал қилсин ва Парвардигорига бандалик қилишда бирон кимсани (унга) шерик қилмасин!” (Каҳф, 110).
Иккинчиси, амал тўғри бўлиши яъни, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг суннатларига мувофиқ бўлиши лозим. Агар Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг йўлларига хилоф бўлса мақбул бўлмайди.
Ҳамма даврларда ҳам айрим одамлар тушуниб олиши қийин бўлган масалалардан бири – тавассул (восита қилиш) масаласидир. Шу боис кўпчилик тавассулнинг таъқиқланган ва бидъат бўлган ҳамда Ислом асосларига ва Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳидоятларига зид бўлган турларига аралашиб қолиб, уларнинг амаллари қабул бўлишидаги шартларнинг иккинчисидан маҳрум бўлади.
Васила – дуонинг мақбул бўлиш даражасини кўтариш мақсадида қилинади. Бу иш Аҳли сунна вал-жамоа эътиқодига кўра, жоиз амал ҳисобланади.
Васила сўзи луғатда “У билан ўзгага яқин бўлинадиган нарса” маъносини англатади.
Истилоҳда эса, “Дуо ижобат бўлиши учун Аллоҳ таолога Унинг ҳузурида қадрли экани билинган нарсани айтиб дуо қилиш “васила” деб аталади”.
Соддароқ қилиб айтадиган бўлсак, Аллоҳ таолонинг исм ва сифатлари, Пайғамбарлар, саҳобалар ва солиҳ бандалар, шунингдек, яхши амалларни восита қилиб Аллоҳ таолога дуо қилиш – васила дейилади.
Василанинг моҳияти ўзи нима? Моҳияти шундаки, банда Роббисидан сўраётган нарсасига Роббисига суюкли, унинг ҳузурида қадрли бўлган бирор нарса ёки солиҳ кишилардан бирини восита қилиш орқали эришмоғидир.
Ҳозирги кунда баъзи инсонлар билимсизлик туфайли Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам ёки солиҳ инсонларни дуоларига васила қилганларни кофирга чиқариб, уларга “мушрик” номини тамға қилмоқдалар.
Аҳли сунна уламолари ўз асарларида васила қилишнинг жоиз эканига оят ва ҳадислардан қатор далилларни келтиришган. Жумладан, Аллоҳ таоло Қуръони каримда мўмин инсонларни васила қилишга амр қилиб бундай дейди: “Эй, иймон келтирганлар! Аллоҳга тақво қилинглар ва Унга васила ахтарингиз” (Моида сураси, 35-оят).
Ушбу оятда Аллоҳ таоло инсонларга Ўзига васила излашларини буюрмоқда. Тафсир китобларида ушбу оят ҳақида васила Аллоҳнинг исм ва сифатлари, яхши амаллар, пайғамбарлар ва солиҳ бандалар экани айтилган.
Имом Мотуридий раҳматуллоҳи алайҳ: “Бу оят Аллоҳга исён қилишдан сақланиш билан Унга муқарраб бўлишга урининглар” маъносини англатади”, деганлар.
Ҳофиз Имомуддин ибн Касир раҳматуллоҳи алайҳ оятдаги: “Унга васила ахтарингиз”, деган сўзининг тафсирида қуйидагиларни ёзган: “Васила у билан мақсадни ҳосил қилишга эришиладиган нарсадир”.
Муршидул олам Шайх Хожа Ғулом Ҳабиб маърузаларининг бирида ушбу оят ҳақида қуйидагиларни айтган эди: “Осмондан ёмғирни ким туширади? Ёмғирни осмондан Аллоҳ туширади, лекин булут васила бўлади. Гўдакларга ким ризқ беради? Гўдакларга Аллоҳ ризқ беради, лекин ота-она васила бўлади. Қабрларга нурларни ким ташлайди? Қабрларга нурларни Аллоҳ ташлайди, лекин шайх васила бўлади. Аллоҳ таоло бандаларига: “Унга васила ахтарингиз”, деган.
Усмон ибн Ҳунайф розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Бир кўзи ожиз киши Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига келиб: “Аллоҳга дуо қилинг, менга шифо берсин”, деди. “Хоҳласанг дуо қиламан. Хоҳласанг сабр қил. Бу сен учун яхшидир”, дедилар. “Дуо қилинг”, – деди.
Уни яхшилаб таҳорат қилишга ва ушбу дуони ўқишга амр қилдилар: “Аллоҳим! Албатта, мен Муҳаммад – раҳмат Пайғамбари ила Сендан сўрайман ва Сенга юзланаман. Эй Муҳаммад! Албатта, ушбу ҳожатим раво бўлиши учун Роббимга сизни восита қилиб юзландим. Аллоҳим! У Зотнинг мен ҳақимдаги шафоатини қабул қил!” Шундан сўнг унинг кўзи очилган ҳолда қайтиб кетди (Имом Термизий ва Имом Ибн Можа ривоят қилган).
Ушбу ривоятда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам кўзи ожиз инсонга дуо қилаётганда Пайғамбарни восита қилиб сўрашни ўргатдилар. Шунга биноан инсонлар дуоларида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламни ўртага қўйиб истакларини сўрашлари мана шу ҳадисга мувофиқ бўлади.
Афсуски, бугунги кунда айнан Расулуллоҳ алайҳиссаломни равзаларида туриб у зот соллаллоҳу алайҳи ва салламни васила қилишни ҳам бидаът ва куфр дейдиганлар ҳам бор.
Мана василанинг далилларини нақлий ва ақлий жиҳатдан ўрганиб олдик. Энди унинг турлари, жоиз ва ножоиз ўринларини билиб оламиз.
Аҳли суннанинг тўрт мазҳаб уламолари томонидан васила қилишнинг жоиз экани, унинг турлари ҳамда мумкин бўлмаган тавассул масаласини кенг ёритиб берганлар. Унга кўра василанинг бешта тури бўлиб, улардан тўрттасининг жоиз эканида бирор ихтилоф йўқдир:
Замон. Арофат куни, Рамазон ойи, Зул ҳижжанинг ўн куни, ҳар кечанинг охирги қисми ва ҳакозо васила қилинадиган маълум бир вақтлар бўлиб, уларни васила қилиб дуо қилиш мумкин ҳисобланади. Масалан, “Ё Аллоҳим, Рамазон ойини васила қилиб сўрайман”, дейиш мумкин.
Макон. Каъба, Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг равзалари, Масжидул Ақсо ва ҳоказо каби васила қилинадиган маълум бир маконлар бўлиб, уларни васила қилиб дуо қилиш мумкин ҳисобланади. Масалан, “Аллоҳим, Каъбани васила қилиб сўрайман”, дейиш мумкин.
Ҳол. Яъни васила қилинадиган маълум бир ҳолатлар бор. Масалан, суянадиган ҳамма нарсасидан умиди узилиб, ҳеч илож топа олмай чорасиз қолган киши ўзининг ночор ҳолатини васила қилиб сўраши мумкин ҳисобланади. Бундай ҳолатга тушган кишининг дуолари қабул бўлиши Қуръони каримда баён қилинган: “Ёки ноилож одам дуо қилган вақтида (дуосини) ижобат қиладиган ва (ундан) ёмонлик (мусибатни) йўқ қиладиган ҳамда сизларни Ернинг ўринбосарлари қиладиган зот (яхши)ми?! Аллоҳ билан бирга (яна биров) илоҳ борми?! (Насиҳатдан) камдан-кам эслатма олурсиз” (Намл сураси 62-оят).
Оятнинг “ноилож одам дуо қилган вақтида (дуосини) ижобат қиладиган…” жумласида Аллоҳ таоло музтар бўлган инсоннинг дуосини қабул қилишини эслатмоқда. Зеро, суянадиган ҳамма нарсадан умид узилиб, чорасиз қолган пайтда беихтиёр Аллоҳ таолога илтижо қилишга ўтиш барча инсонларнинг табиатида бор бўлган хусусиятдир.
Амаллар. Яъни васила қилинадиган маълум бир амаллар бор. Масалан, намоз ўқиб, рўза тутиб, садақа бериб, ҳаж қилиб, умра қилиб, Қуръон тиловат қилиб, зикр ва тасбеҳ айтиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга салавот айтиб, истиғфор айтиб, дуо қилиб, мўминларнинг дуоларини олиб, Аллоҳ таолонинг гўзал исмларини айтиб, савоб ишлар қилиб ва ҳаром ишлардан воз кечиб васила қилиш мумкин:
Василанинг юқоридаги тўртта турининг жоизлигида ихтилоф йўқ. Аммо қуйидаги бешинчи тури ҳақида ихтилоф қилинган.
Маълум шахсларни васила қилиш. Яъни маълум шахсларни васила қилиш мумкин. Аммо бундай васила қилиш мумкин эмас деганлар ҳам бўлган. Василанинг шу тури ҳақидаги ихтилофларни умумий уч қисмга ажратиш мумкин:
Муътазила ва хавориж фирқалари ҳар қандай шахсни васила қилишни инкор қилишган. Ўзларининг бу даъволарига Қуръон ва суннатда келган умумий хабарларни далил қилиб келтиришган. Масалан, Қуръони каримда фақатгина Аллоҳдан ёрдам сўраш баён қилинган: “Ва фақат Сендангина ёрдам сўраймиз”.
Ҳадиси шарифда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай хабар берганлар: “Агар сўрасанг, Аллоҳдан сўра, агар ёрдам сўрасанг, Аллоҳдан ёрдам сўрагин” (Имом Термизий ривоят қилган).
Аҳли суннанинг жумҳури бирор улуғ шахсни васила қилиш жоиздир, васила қилиш учун у зотнинг тирик бўлиши шарт эмас, деганлар. Шунингдек, юқоридаги ҳадисни далил қилиб келтирганларга бир қанча радиялар қилишган.
Хулоса қилиб айтадиган бўлсак, шаръан жоиз бўлган восила – “Ё Аллоҳим! Мен Сендан фалон яхши амалим ёки фалон инсоннинг Сени ҳузурингдаги ҳурмати ила сўрайман” шаклида бўлади. Валлоҳу аълам.
Зоиржон ЖУРАБОEВ,
Тошкент ислом институти талабаси.
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 