Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Асарларда келишича, Мусо алайҳиссаломнинг даврларида Бани Исроилда қаҳатчилик ва қурғоқчилик юз берган экан. Шунда Мусо алайҳиссалом кишиларни тавба ва истиғфорга тарғиб қилдилар. Сўнг улар билан истисқо намози ўқигани чиқдилар. Намозга фақат тавба қилганлар чиқсин деб талаб қўйдилар.
Мусо алайҳиссалом улар билан намоз ўқидилар. Аммо ёмғир ёғмади. Бу ҳақда Аллоҳдан сўраганларида У зот ичларида гуноҳдан тавба қилмаган инсон борлигини айтди. Мусо алайҳиссалом ёмғирдан маҳрум бўлмаслик учун Бани Исроилдан ёмғир ёғмаслигига сабаб бўлган гуноҳкор кишининг ораларидан чиқиб кетишини сўрадилар. Ҳеч ким чиқмади. Аммо ёмғир ёға бошлади.
Мусо алайҳиссалом Аллоҳдан осий киши ораларида бўлса ҳам, нега ёмғир ёғдиргани сабабини сўрадилар. Аллоҳ таоло ҳалиги гуноҳкор инсон тавба қилганини айтди. Мусо алайҳиссалом унинг исмини сўрадилар. Аллоҳ таоло: «Гуноҳ қилганида уни яширган эдим. Тавба қилганида ошкор қиламанми?» деди.
Саҳобалардан Моиз розияллоҳу анҳу зино қилиб қўйди. У қилган ишини дўсти Ҳузол Асламийга айтди. Ҳузол розияллоҳу анҳу насиҳат қилмади, тавбага чақирмади, балки гуноҳини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга айтишни маслаҳат берди.
Моиз розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоху алайҳи васалламнинг ҳузурларига бориб, воқеани айтиб, гуноҳига иқрор бўлди. Пайғамбар алайҳиссалом уни тошбўрон қилишга амр этдилар. Чунки иш давлат раҳбарига етиб борар экан, авф соқит бўлади. У шаръий ҳад-жазони қоим қилиши лозим.
Ҳа, Ислом маълум жазоларни белгилаган. Инсониятга оид барча қонунларда ҳам жиноятга оид кодекслар бор.
Аммо ислом, модомики, Аллоҳ сатр қилган экан, гуноҳни ошкор этмасликка, ундан тавба қилишга чақиради. Яхшиси, гуноҳ ва жиноят қилган киши давлат раҳбари олдига бормасин, жазо беришини сўрамасин. Аксинча, Аллоҳ яширганни ошкор этмасин, тавба қилсин, қайтиб у гуноҳга қўл урмасин.
Сатр шариатимиз асосларидан биридир. Ҳар бир мусулмондан ўзининг ҳам, бошқаларнинг ҳам айб-гуноҳларини бекитиш талаб қилинган. Башариятнинг нафси эса ўзининг айбларини яшириб, бошқаларнинг айбини ошкор қилишга мойилдир. Ким бошқалар айбининг ортидан тушса, Аллоҳ унинг айби ортидан тушади. Ким бошқаларни сатр қилса, Аллоҳ ҳам уни сатр қилади. Зеро, жазо амалнинг жинсидан бўлади.
Ҳаммамизнинг айбимиз бор. Агар Аллоҳ бизнинг устимизга Сатрини ташламаганда шарманда бўлар эдик. Кишилар бизни заррача эҳтиром қилмасди.
Банда амал қиладиган энг гўзал ҳулқ кишиларга Аллоҳ таоло сингари муомалада бўлмоқдир. Яъни, Аллоҳ айбларни яширувчидир. Яширишни яхши кўради.
Инсонларнинг айбини эшитсак, уни ичимизда қолдирайлик. Бизнинг ҳам айбларимиз бор. Инсонларнинг устига сатр ташлайлик. Шунда ўзимизнинг айбларимизга сатр ташлаган бўламиз.
«Набавий тарбия» китоби асосида тайёрланди
«Ёш фарзандларни овқатдан олдин ва кейин қўл ювишга, овқатланишни «Бисмиллаҳ» билан бошлашга, ўнг қўл билан ейишга, еб бўлганидан сўнг Яратганга шукр айтишга одатлантиришингиз лозим. Шунингдек, ўнг қўл билан ёзиш, кийим кийганда ўнгидан бошлаш, уйга ўнг оёқ билан кириш, ҳар бир ишни «Бисмиллаҳ» билан бошлашга ҳам ўргатинг.
Болаларга тозаликка риоя қилиш, тирноқларини олиш, кийимларини тоза-пок сақлаш, таҳоратхонага кириш-чиқиш тартибларидан таълим беринг.
Фарзандларга холи ҳолда, уялтирмай, бошқалар олдида шарманда қилмай насиҳат қилишингиз лозим. Баъзан шўхлик қилиб, гапингизга қулоқ солишмаса ёки бирор ишда хато қилишса, уларни урмай-сўкмай, тушунтиришингиз зарур. Жуда иложи бўлмай қолганида бир-икки кун гаплашмай қўйсангиз, кифоя.
Фарзандларингизнинг кимлар билан дўст ва ҳамсуҳбат бўлишларига эътиборли бўлинг, кўчада сабабсиз, бемақсад туриш ва юришларига, сиздан сўрамай, узоқ вақт бирор машғулот билан шуғулланишларига ёки олис жойга равона бўлишларига рухсат берманг.
Фарзандларни уйда ва кўчадаги таниш-нотаниш одамларга «Ассалому алайкум» деб салом беришга, қўни-қўшниларга яхшилик ва ёрдам кўрсатишга, азият етказмасликка, уйингизга келган меҳмонга ҳурмат кўрсатиш ва хизмат қилишга одатлантиринг.
Ўғил-қизларингизни куфр сўзлардан, бировларни ҳақорат қилишдан, беҳаё гапларни гапиришдан қайтаринг. Буларнинг ниҳоятда ёмонлигини, ярамас сўз-гаплар туфайли одам қаттиқ гуноҳкор бўлиши ва зарар кўришини мулойимлик билан тушунтиринг. Ўзингиз ҳам бу борада уларга ибрат-намуна бўлинг, чиройли ахлоқ соҳиби эканингизни исботланг.
Фарзандларни қиморнинг турли кўринишлари, қарта, ошиқ ва ўртага пул қўйиб ўйналадиган барча ўйинлардан қайтариш даркор. Қимор бўлмаса ҳам, қимматли вақтини беҳуда совурадиган, дарс тайёрлаш ва фойдали машғулотлардан айирадиган ўйинларни ҳам чеклаш лозим. Уларнинг ахлоқсиз, беҳаё, фаҳш суратли газета-журналлар, китобларни ўқишларига, жинсий муносабатларни, шафқатсизлик, ахлоқсизлик, ёвузликларни тарғиб қиладиган филм ва томошаларни кўришларига йўл берманг.
“Бамисоли сирка асални бузганидек, бадфеъллик ва ахлоқсизлик ҳам кишининг қилаётган амалларини бузади”.
Фарзандларингизни сигарет чекиш ва ароқ ичишдан қайтариб, бу иллатларнинг инсон соғлиғи ва иқтисодига қанчалар зарар келтиришини, кулфатга бошлашини эринмай тушунтиринг. Бунинг ўрнига мева ва ширинликлар истеъмол қилишга тарғиб этинг”.
Ўғил-қизларимизни ҳар қандай ҳолатда ҳам рост сўзлашга, ёлғонни ҳатто ҳазил тариқасида ҳам гапирмасликка, ваъдага албатта вафо қилишга ўргатишимиз лозим. Чунки ёш болалар одатда ўта таъсирчан ва тақлид қилишга ўч буладилар. Ёлғонни атрофидаги муҳитдан ўрганиб, ота-онаси ёки ака-укаларидан бирор манфаатга эришиш учун ёлғон ишлатишлари мумкин. Тўғрилик ҳар бир яхшиликнинг асоси, ёлғон эса ҳар қандай ёмонликнинг онаси ва бошланишидир. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта, тўғрилик яхшиликка бошлайди. Яхшилик жаннатга бошлайди. Ёлғон ёмонликка олиб боради. Ёмонлик эса дўзахга олиб боради”, деганлар. Ўзимиз ҳам уларга бирор нарса ваъда қилсак, олиб беришимиз, борди-ю, бунинг имкони топилмай қолса, уларга тушунтириб, муддатини узайтиришимиз керак.
Давоми бор...
Муҳаммад Қуддус АБДУЛМАННОН,
Хўжаобод тумани “Етти чинор” жоме масжиди имом ноиби.