Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Муалло ибн Фазл айтадилар: “Солиҳ зотлар Рамазон ойи киришидан олти ой олдин Аллоҳ таолодан Рамазон ойига етказишини сўраб дуо қилар эдилар. Рамазондан кейинги беш ой мобайнида Рамазон ойида қилган ибодатлари ва солиҳ амалларини қабул қилишини илтижо қилиб сўрардилар”.
Саҳобаи киромлар Рамазон ойи кириб келиши билан жуда ҳам хурсанд бўлар ва ўзларидаги шоду хуррамликни зоҳир қилишар эди.
Зубайд Ёмий розияллоҳу анҳу саҳобаи киромларни жамлаб, Қуръон тиловат қилиш ва уни бир мартабадан кўп хатм қилиш борасида мусобақалашар эдилар.
Суфёни Саврий раҳматуллоҳи алайҳ Рамазон ойи кириши билан бошқа ишларни қуйиб, Қуръон тиловати билан машғул бўлар эдилар.
Имом Молик раҳимаҳуллоҳ Рамазон ойи кириши билан ҳадис айтиш ва илм мажлисидан узулиб, мусҳафдан Қуръон тиловатига киришардилар.
Аллома Ибн Ҳажар Ҳайтамий раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар: “Имом Шофеъий раҳимаҳуллоҳ Рамазон ойида намоздан ташқари олтмишта хатм қилардилар”.
Имом Зуҳрий раҳматуллоҳи алайҳ Рамазон ойи кирса: “Албатта бу ой Қуръон тиловат қилиш ва мискинларга таом улашиш ойидир”, деб айтардилар.
Муҳаммад ибн Исмоил Бухорий раҳматуллоҳи алайҳ Рамазон ойида ҳар куни кундузи битта хатм, Рамазондан сўнг эса ҳар уч кунда хатм қилар эдилар.
Имом Нававий раҳматуллоҳи алайҳ Рамазон ойи келиши билан ўзларига вазифа қилиб олган вирдларини тўхтатиб, Қуръон тиловат қилиш билан машғул бўлардилар.
Имом Заҳабий раҳматуллоҳи алайҳ айтади: “Ҳаммод ибн Абу Сулаймон сахий бой киши эди. Рамазон ойида ҳар куни юз кишига ифторлик қилиб берарди. Ийд намози ўқиб бўлингандан сўнг уларнинг ҳар бирига юз дирҳамдан эҳсон берарди”.
Аллоҳ таоло бу муборак ойни барча мусулмонлар учун манфаатли қилиб, бу ойдан улкан ажр-савоблар билан чиқишимизни муяссар айласин.
Даврон НУРМУҲАММАД
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Илм – инсониятни зулматдан нурга элтувчи бебаҳо неъмат. Толиби илмнинг Аллоҳ ҳузуридаги мартабаси ҳар қандай бойлик ва дунёвий неъматлардан юксак экани шубҳасиз. Ушбу сатрларни ёзишдан мақсад илмнинг қадрини баён қилиш эмас, балки юрагимни ларзага келтирган бир ҳақиқатни сиз билан ўртоқлашишдир.
Мадрасани битирган икки дўстим бор – ҳар жиҳатдан солиҳ, тақводор, ихлос билан илм талаб қилган йигитлар. Улар Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ёшларни никоҳга тарғиб қилган ҳадисларига лаббай деб, ҳаётдаги энг гўзал қадам – оилавий ҳаёт сари интилишди.
Ўзларига муносиб турмуш ўртоқ излашга киришганларида, мен ичимда шундай ўйладим: “Ким ўз қизига мана шундай фазилатли йигитни орзу қилмайди? Ким солиҳ йигитга йўқ дея олади?”.
Лекин ҳаётнинг мезонлари бошқача экан.
Қизнинг ота-оналари аввало йигитнинг қалбини, имонини, тақвосини эмас, балки унинг моддий имкониятларини ўлчай бошлашди: “Талаба йигит экан, қизимни қандай боқади? Қаерда яшайди? Машинаси борми?”.
Ҳа, бу дунё синов билан тўла… Фарзандининг тўкин ҳаётда яшашини истаган ота-онани ҳам тушунса бўлади, аммо улар ризқни берувчи Аллоҳ эканлигини унутишди. Улар толиби илм – дунёдаги энг афзал инсонлардан саналишини эсдан чиқардилар.
Бу синовдан қалблари эзилган дўстларимга далда бўлиш учун шуни айтмоқчиман: “Сизлар рад этилмадингиз, Аллоҳ сизларга ҳали зоҳир бўлмаган бебаҳо маржонларини тайёрлаб қўйган. Балки сизлар учун бу кечикиш – Аллоҳнинг раҳмати, ҳаётингизга энг муносиб, энг гўзал инсонни олиб келиш учун битилган тақдир йўлидир. Унутманг, дунё синов, аммо ҳар бир синов ортида бир ҳикмат бор”.
Фотиҳ МУРРИ