Шу йилнинг 9 январь куни Ўзбекистон мусулмонлари идораси Бухоро вилояти вакили вилоят бош имом-хатиби Жобир домла Элов раҳбарлигида Вобкент туманида фаолият кўрсатаётган масжидлар имом-хатиб, имом-ноиб, маҳалла домлалари ва нуроний отахонлар иштирокида сайёр йиғилиш бўлиб ўтди.
Сайёр йиғилиш давомида барча имом-хатиб ва имом-ноиблар ўзларига бириктирилган МФЙлар билан мунтазам алоқада бўлиб, ёшлар тарбиясига катта эътибор қаратиши, илм-маърифатга қизиқтириш ва ёш авлод келажаги учун мустаҳкам пойдевор яратиш кабиларни алоҳида таъкидланди. Шундан сўнг барча имом-хатиблар маҳалла нуронийлари билан ўзларига бириктирилган маҳаллаларга чиқишди.
Шу куннинг ўзида сайёр қабул иштирокчилари 50 дан ошиқ хонадон ҳолидан хабар олди. Жумладан, Кўлиодина маҳалласида яшовчи юз ёшни қаршилаган меҳнат фахрийларини зиёрат қилди. Сўнгра шу маҳаллада истиқомат қилувчи биринчи гуруҳ ногиронлари, моддий кўмакка мухтожлар, ижтимоий кўмакка муҳтожларнинг хонадонларидан хабар олиниб, маънавий-маърифий суҳбатлар уюштирилди ва ҳомийлар иштирокида моддий жиҳатдан кўмаклар берилди.
Шунингдек, Вилоят бош имоми раҳбарлигида ҳамда Вобкент туманидаги имом-хатиблар иштирокида 2024 йил замонавий лойиҳалар асосида қурилган 120 ўринли 12-мактабгача таълимда ватанимиз келажаги бўлмиш жажжи болалар билан учрашиб, уларга хурсандчилик улашилди.
Куннинг иккинчи қисмида вилоят бош имом-хатиби Жобир домла Элов тумандаги Абдулазизхон жоме масжидида пешин намозида бўлиб, йиғилган жамоатга "Шукроналик", "Соф ислом таълимоти", "Тинчлик неъмати" мавзуларида маъвиза қилди ва кенг жамоат иштирокида юртимиз ҳаққига дуои хайрлар сўралди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Бухоро вилояти вакиллиги
Матбуот хизмати
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қиладилар: Расулуллоҳ ﷺ айтдилар:
"Албатта, Мусо (алайҳиссалом) ниҳоятда кучли ҳаё эгаси бўлиб, баданини доимо ёпиб юрадиган киши эди. У ҳаё қилгани учун ўз танасидан бирор жойини очиб юрмас эди. Бану Исроил орасида баъзи кимсалар уни камситиб: ‘У доимо ўз танасини яширади, бу – унинг бадани нуқсонли бўлгани учун шундай қилар. Балки у абрас (пес), ёки мояксиз (одар), ёки яна бирор балога учраганидандиръ, дейишди.
Аллоҳ таоло эса уларнинг бу гап-сўзларидан Мусони поклашни ирода қилди.
Бир куни Мусо алайҳиссалом чўмилгани борди. Кийимларини тош устига қўйиб, чўмилишга киришди. Сувдан чиқиб, кийимларини олиш учун тош олдига қайтганида, тош унинг кийимларини олиб қочди.
Мусо алайҳиссалом ҳассасини олди-да, тош ортидан қувди ва: "Эй тош, кийимимни қайтар! Эй тош, кийимимни қайтар!", дер эди.
У шу ҳолатда Бану Исроилнинг бир гуруҳига дуч келди. Улар Мусони кийимсиз ҳолда кўришди – Аллоҳ яратганлар ичида энг чиройли, энг соғлом бадан эгаси эканига гувоҳ бўлишди.
Аллоҳ таоло Мусони уларнинг гап-сўзларидан поклаб қўйди.
Тош тўхташи билан Мусо алайҳиссалом кийимларини олиб кийди-да, асоси билан тошни ура бошлади.
Пайғамбаримиз ﷺ айтдилар: "Аллоҳга қасамки, Мусо урган тошда уч, тўрт ёки бешта из қолди (яъни, урилган зарбалар изи қолди)."
Бу борада Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло бундай деди: "Эй мўминлар! Мусога озор берганлар каби бўлманглар. Бас, Аллоҳ уни айбларидан поклади. Ва у Аллоҳнинг ҳузурида обрўли зот эди" (Аҳзоб сураси, 69-оят).