Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
04 Март, 2025   |   4 Рамазон, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
05:35
Қуёш
06:53
Пешин
12:40
Аср
16:32
Шом
18:20
Хуфтон
19:33
Bismillah
04 Март, 2025, 4 Рамазон, 1446
Мақолалар

Эзгуликни улуғлайдиган, қалбларни поклайдиган ой

3.03.2025   4718   4 min.
Эзгуликни улуғлайдиган, қалбларни поклайдиган ой

Азиз ватандошлар! Аввало, Ўзбекистон мусулмонлари идораси Фарғона вилояти вакиллиги, устоз ва уламолар номидан барчангизни Рамазон ойи билан муборак этаман! Илоҳо, ойларнинг султони бўлган Рамазон ҳар галгиданда файзли ва баракали бўлсин!
 

Рамазон – бу мусулмонларнинг энг улуғ ойи бўлиб, у Аллоҳ таолонинг марҳамати ва баракаси ёғиладиган, савоблар кўпаядиган, дуо ва тавбалар қабул бўладиган мўътабар ойдир. Ушбу ойни чин дилдан эъзозлаб ўтказиш, рўза тутиш, Қуръон ўқиш, хайр-эҳсон қилиш ва яхшиликни кенг ёйиш ҳар бир мусулмон учун шарафдир.


Рамазон ойининг улуғлигини тасдиқловчи оятлар ва ҳадисларда унинг фазилатлари алоҳида таъкидланган. Аллоҳ таоло Қуръонда шундай марҳамат қилади:


“Рамазон ойи – унда одамларга ҳидоят ҳамда ҳидояту фурқондан иборат очиқ-ойдин ҳужжатлар бўлиб, Қуръон нозил қилинган” (Бақара сураси, 185-оят).


Бу ой Аллоҳ таоло томонидан мўминларга раҳмат сифатида юборилган бўлиб, унда Қуръон нозил бўлган. Шунингдек, Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом Рамазон ойининг улуғлиги ҳақида шундай марҳамат қилганлар:


“Рамазон рўзасини иймон ва савоб умидида тутган одамнинг ўтган гуноҳлари кечирилади”.


Бу ҳадисдан ҳам кўриниб турибдики, Рамазон мусулмонларга гуноҳлардан покланиш, қалбини тозалаш ва Аллоҳнинг раҳматига эришиш имкониятини беради.


Рамазон – бу фақат оч ва ташна юриш ойи эмас, балки мўминларнинг ўзини тарбия қилиш, гуноҳлардан тийилиш ва жамиятга фойда келтириш вақти ҳамдир. Айниқса, хайр-эҳсон қилиш бу ойда алоҳида аҳамият касб этади.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Рамазон ойида барча одамларга меҳрибон бўлиб, саховатда барчага намуна бўлганлар. Ибн Аббос розияллоҳу анҳу ривоят қилган ҳадисда шундай дейилади:


“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам энг саховатли инсон эдилар. Рамазонда Жаброил алайҳиссалом у зотнинг ҳузурларига келадиган пайтларда эса янада сахий бўлиб кетардилар. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам инсонларга эсувчи шамолдан ҳам тезроқ сахийлик қилишга шошардилар” (Бухорий ва Муслим ривояти).


Бу ҳадисдаги тасвир Пайғамбаримизнинг хайр-эҳсон қилишдаги шижоат ва меҳрибонликларини очиқ-ойдин намоён этади.


Тарихда Рамазон ойида хайр-эҳсон қилиб, одамларга фойда келтирган буюк инсонлар жуда кўп бўлган. Бир неча ибратли воқеалар:


Муалло ибн Фазл айтадилар: “Солиҳ зотлар Рамазон ойи киришидан олти ой олдин Аллоҳ таолодан Рамазон ойига етказишини сўраб дуо қилар эдилар. Рамазондан кейинги беш ой мобайнида Рамазон ойида қилган ибодатлари ва солиҳ амалларини қабул қилишини илтижо қилиб сўрардилар”.


Имом Заҳабий раҳматуллоҳи алайҳ айтади: “Ҳаммод ибн Абу Сулаймон сахий бой киши эди. Рамазон ойида ҳар куни юз кишига ифторлик қилиб берарди. Ийд намози ўқиб бўлингандан сўнг уларнинг ҳар бирига юз дирҳамдан эҳсон берарди”.


Бу каби ибратли ҳолатлар бугунги кунда биз учун ҳам намунадир. Агар ҳар бир мусулмон қўлидан келганича одамларга яхшилик қилса, жамият янада аҳил ва баракали бўлади.


Рамазон ойи – бу нафақат рўза тутиш, балки инсонийлик, саховат ва эзгулик ойидир. Ҳар бир мўмин бу ойда имкон қадар Қуръон ўқиб, Аллоҳга яқинлашиши, хайр-эҳсон қилиб, муҳтожларга ёрдам бериши, оиласи, қўшнилари ва жамият учун фойдали ишларни қилишга ҳаракат қилиши лозим.


Бу ойда қилинган ҳар бир яхшилик, озгина садақа ва ҳатто бировга меҳр билан муомала қилиш ҳам катта савобларга сабаб бўлади. Зеро, Пайғамбаримиз алайҳиссалом айтганлар: Кимки рўзадорни ифтор қилдирса, бас, унга унинг савоби мислича берилур (Имом Байҳақий ривояти).


Шундай экан, ушбу муборак ойда вақтимизни беҳуда ўтказмасдан, ибодат ва яхшиликлар билан банд бўлайлик. Аллоҳ таоло барчамизни Рамазон ойининг баракаларидан баҳраманд қилсин!

Убайдуллоҳ Абдуллаев,
Фарғона вилояти бош имом-хатиби

Рамазон
Бошқа мақолалар

Менинг уйимда ифтор қилинг

4.03.2025   1341   4 min.
Менинг уйимда ифтор қилинг

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм

Шайх Муҳаммад Мутаваллий Шаъроний раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар:

"Бир куни Рамазон ойида шомдан бир соат аввал уйга қайтаётган эдим. Шу пайтда масжиддаги дарсимга баъзан ташриф буюрадиган фақир одам мени тўхтатди. У мени қаттиқ қувонч билан қучоқлаб, кўз ёшлари билан: — Сиздан илтимос қиламан, Аллоҳ юзи учун, бугун менинг уйимда ифтор қилинг! — деди.

Шайх шундай давом этади:
— Унинг илтижоси тилимни тутиб қўйди, хоҳиши юрагимни забт этди ва мени Аллоҳ юзи билан сўрагани қалбимни ёритди.
Мен унга: — Биродар, аҳлим мени кутаяпти, ҳолатим бунга мос эмас. Аммо...
Шундай десам-да, ўзимни у киши билан юриб кетаётганимни сездим. Унинг уйини қаердалигини ҳам, шароити қандайлигини ҳам билмасдим, шу қадар муҳими, ифторга озгина вақт қолган эди.
Унинг уйига етиб борганимизда, бир хонали уй, ошхона ва кичик очиқ бир ҳовли экан. Унинг уйи бирон кишидан сотиб олинган бинонинг том қисмида жойлашган бўлиб, алоҳида кириш йўли ва эски ёғоч зинаси бор эди. Зина икки киши бир вақтда чиқишга дош бера олмасди, у эскирган ва аранг турган тахталардек туюлди.
У одам ҳаддан ташқари хурсанд эди. У менга миннатдорлик сўзларини айтиб: — Қаранг, устоз, бу уй менга тегишли! (Албатта, барча мулк Аллоҳники). Дунёда ҳеч ким мендан бир тийин ҳам талаб қила олмайди! Қаранг, устоз, қуёш эрталаб хонамга нур сочади, кечқурун эса қарши томондан ботади. Мен тонг ва шом олдидан шу ерда Қуръон ўқийман. Хотиним Аллоҳ ундан рози бўлсин, ана у ердаги ойна олдида ўтириб, мен учун дуо қилади. Валлоҳи, устоз, ўзимни жуда бахтиёр ҳис қиламан, худди жаннатда яшаётгандек!

Шайх шундай давом этади:
— Бу сўзлар гўё юрагимда жўр бўлиб турарди. Мен эҳтиёткорлик билан зинадан чиқарканман, ёғочлар синмасин деб қўрқардим.
Бироз вақт ўтиб, хонага кирдик. Мен ўтирдим, у эса рафиқаси томон йўл олди. Шунда унинг паст овозда: — Устоз бугун бизнинг уйда ифтор қиладилар, ҳозир таом тайёрла, — деган сўзлари эшитилди. Хотини эса қийналган ҳолда: — Валлоҳи, уйда биргина фулдан (буғдой ёки нўхатдан тайёрланган таом) бошқа ҳеч нарса йўқ. Ифторга ҳам ярим соат қолди, бизда ҳатто тайёрлашга маҳсулот ҳам йўқ! — деди.
Шайх:
— Бу мулоқотнинг барчасини эшитиб турдим. Шунда уй соҳибига бундай дедим: — Биродар, сиздан бир илтимосим бор: мен билан бирга масжидга юринг, у ерда биродарларимиз билан бирга ифтор қиламиз. Кейин мен сиз билан уйингизга қайтаман ва сизга дуо қиламан.
Уй соҳиби рози бўлди ва улар биргаликда масжидга йўл олишди. Масжидда жамоат билан бирга ифтор қилишди ва ибодат қилишди. Кейин шайх ва уй соҳиби унинг уйига қайтишди. Шайх унга ва унинг оиласига дуо қилди ва улар билан суҳбатлашди. Бу воқеа уй соҳибининг қалбида чуқур из қолдирди ва унинг иймонини мустаҳкамлади.
Бу қисса бизга меҳр-муҳаббат, саховат ва биродарликнинг аҳамиятини кўрсатади. Шайхнинг уй соҳибининг ҳолатини тушуниб, унинг эҳтиромини сақлаб, уни масжидга таклиф қилиши ва у ерда жамоат билан бирга ифтор қилишлари уларнинг ҳар иккиси учун ҳам баракотли бўлди. Бу ҳолат бизга инсонлар ўртасидаги меҳр-муҳаббат ва ҳамжиҳатликнинг қанчалик муҳим эканлигини эслатади".

Ҳомиджон домла ИШМАТБЕКОВ