Пайғамбаримиз алайҳиссалом Рамазон ойида барча одамларга меҳрибон бўлиб, энг кўп саховатли бўлганлар. Ибн Аббос (р.а.) ривоят қилган ҳадисда: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам энг саховатли инсон эдилар. Айниқса, Рамазонда саховатлари янада ошарди. Расулуллоҳ (с.а.в.) Рамазонда эсаётган мўътадил шамол каби одамларга саховат кўрсатардилар”, дейилган.
Давлатимиз раҳбарининг "Муборак Рамазон ойини муносиб тарзда ўтказиш тўғрисида"ги қарорига биноан бу йилги қутлуғ ой "Рамазон – саховат, бирдамлик ва бағрикенглик ойи" шиори остида ўтказилмоқда. Имом-хатиблар саъй-ҳаракати билан аҳолининг маънавий-моддий кўмакка муҳтож қатламига кўрсатилаётган ёрдамлар салмоғи тобора ортмоқда. Муборак ойда марғилонлик имом-хатиблар ҳам тарғибот гуруҳи фаоллари билан шаҳардаги ногирон, боқувчисини йўқотган, кам таъминланган, ижтимоий кўмак ва ҳимояга муҳтож шахслар, ўзга дин ва миллатга мансуб кишилар ҳолидан хабар олдилар. Улар билан мулоқот ўтказиб, муаммолари ўрганилди. Юртимизда амалга оширилаётган ислоҳотлар тилга олинди, турли миллат ва дин вакиллари бағрикенглик руҳида ва дўстона муносабатда яшаётганлар эътироф этилди.
Дарҳақиқат, қайси жамиятларда аҳиллик, биродарлик, ўзаро ҳамжиҳатлик жорий бўлса, тараққиёт, равнақ ва эл осойишталиги-ю халқ фаровонлиги ҳукм сурган. Аксинча, қай бир жамиятда муросасизлик, ўзаро хусумат кучайса, бундай жамиятларда уруш ва можаролар авж олган, юрт вайрон, эл пароканда бўлган. Аллоҳ таоло бандаларини урушишга, бир-бирларининг қонини тўкишга, можаролар чиқаришга эмас, қандай дин ва эътиқодда бўлишдан қатъий назар аҳилликда, бир-бирларига бағрикенгликда, ўзгаларнинг ҳақ-ҳуқуқларини ҳурматлаган ҳолда яшашга буюрган.
Ташриф давомида халқимизни Рамазон ойи билан муборакбод этилди, тинчлик ва хотиржамликка яна бир бор шукрона келтириб, дуо қилинди.
Фарғона вилояти вакиллиги
Матбуот хизмати
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Билол розияллоҳу анҳуга: “Эй Билол, Исломга кирганингдан кейин савобини энг умид қиладиган амалингни менга гапириб бер. Чунки мен жаннатда олд томонимдан кавушинг овозини эшитдим”, дедилар.
Шунда Билол розияллоҳу анҳу: “Амалларим ичида савоби умид қилинадиган энг яхши амалим – агар кечаси ёки кундузи (таҳорат, ғусл ёки таяммум қилиб) покланадиган бўлсам, ана шу поклик билан насиб қилганича намоз ўқир эдим”, дедилар (Имом Бухорий ва имом Муслим ривояти).
Таҳорат қилиб бўлгандан сўнг ўқиладиган намоз – “Шукри вузуъ” (таҳоратнинг шукри) дейилади. Бу намозни таҳоратдан кейиноқ ўқиш мустаҳаб саналади. Намоз ўқиш макруҳ бўлган вақтларда ўқиб бўлмайди.
Уқба ибн Омир Жуҳаний розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қай бир одам яхшилаб таҳорат қилсаю, қалби ва юзи ила иқбол қилган ҳолда икки ракат намоз ўқиса, албатта унга жаннат вожиб бўлади”, дедилар (Имом Абу Довуд ривояти).
Бошқа ҳадис Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким менинг шу таҳоратимга ўхшатиб таҳорат қилса ва туриб бориб, икки ракат намоз ўқиса-ю, унда бирор нарсани кўнглидан ўтказмаса, ўтган гуноҳлари мағфират қилинади”, деганлар.Даврон НУРМУҲАММАД