Бўрилар овга чиқишганида итга дуч келиб қолишди. Уни емоқчи бўлишди. Шунда ит: “Мени еманглар! Сизларни қўйларга бошлаб бораман”, деди. Шундай қилиб бўрилар итнинг сотқинлиги туфайли икки йилча подага қирон келтиришди. Охири чўпонлар қўйларни бошқа жойга кўчириб, сотқин итни боғлаб ташлаб кетишди.
Овга келган бўрилар ҳеч нарса тополмай, боғлиқ турган итни ейишди. Қоринлари тўйгач: “Ҳарҳолда бу бизга ишлаган эди, суякларини кўмайлик”, дея итнинг суякларини кўмишди. Қабрга бир белги қолдирмоқчи бўлишди. Лекин на дўстлик, на душманликни ифодаловчи бир белги қолдира олишмади. Бири:
– У дўстларимиздан эди, – деди. Бошқаси:
– У соҳибига сотқинлик қилган, бизга дўст бўлолмасди. Ахир шунинг учун ҳам уни еб қўйдик-ку, – деди.
– Унда душманимиз, дейлик.
– У бизга лойиқ душман ҳам эмасди. Чунки ўта қўрқоқ эди. Ҳатто итлик мавқеини ҳам сақлай олмаганди.
Бўрилар шундай дея итнинг қабридан ҳам нафратланишди ва устига ҳожат чиқариб кетишди.
Хулоса шуки, хоиндан ҳатто ҳайвонлар ҳам нафратланади. Энди инсоннинг хоинлиги қандай баҳоланишини тасаввур қилаверинг. Хоинлик – инсон ҳаётида энг оғир гуноҳлардан биридир. Хоинлик фақатгина молу дунёда эмас, балки сўзда, ваъдада, ишончда ҳам бўлади. Хиёнат инсоннинг қалбидаги тозаликни йўқотади, жамиятдаги ишончни издан чиқаради.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Қиёмат куни Аллоҳ таоло ҳузурида энг ёмон инсон – ишонч қилиб бирор иш топширилган, аммо у хиёнат қилган кишидир» (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Ҳар бир мусулмон киши билиши керакки, хоинлик нафақат дунёда, балки охиратда ҳам оғир оқибатларга олиб келади. Шу боис, инсон оиласи, жамияти ва эътиқоди олдида доим ҳалол, садоқатли, ишончли бўлиши лозим.
Акбаршоҳ Расулов
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Ҳақиқатда, имом Абу Ҳанифа Расули Мустафога эргашган саҳобаларидан баъзиларини кўрган, унинг кўргани саҳиҳдир ва бу гуруҳнинг сони етти нафардир ва шу сабаб шарафдир.
Анас, Жобир, Маъқал ибн Ясор шунингдек, Восила ибн Асқоъ – вафо эгаси. Шунингдек, Абдуллоҳ ибн Унайс, у ибн Жазъи деб ҳам танилган. Оиша билан якунлайман, удир бинти Ажрад. Улар асрларнинг энг яхшисидан, поклик эгаларидан эдилар
Шарқ муфтийси, Бурҳонуддин Иброҳим ибн Ҳасан Мулла Аҳсоий ёзган.
Изоҳ: Имом Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ тобеинлардан ҳисобланадилар. У зот: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг асҳобларидан еттиталари билан кўришдим. Улар: Анас ибн Молик, Абдуллоҳ ибн Жазъи Зубайдий. Жобир ибн Абдуллоҳ, Маъқал ибн Ясор, Восила ибн Асқоъ, Оиша бинти Умар ва Абдуллоҳ ибн Унайсдир”, деганлар.