Бўрилар овга чиқишганида итга дуч келиб қолишди. Уни емоқчи бўлишди. Шунда ит: “Мени еманглар! Сизларни қўйларга бошлаб бораман”, деди. Шундай қилиб бўрилар итнинг сотқинлиги туфайли икки йилча подага қирон келтиришди. Охири чўпонлар қўйларни бошқа жойга кўчириб, сотқин итни боғлаб ташлаб кетишди.
Овга келган бўрилар ҳеч нарса тополмай, боғлиқ турган итни ейишди. Қоринлари тўйгач: “Ҳарҳолда бу бизга ишлаган эди, суякларини кўмайлик”, дея итнинг суякларини кўмишди. Қабрга бир белги қолдирмоқчи бўлишди. Лекин на дўстлик, на душманликни ифодаловчи бир белги қолдира олишмади. Бири:
– У дўстларимиздан эди, – деди. Бошқаси:
– У соҳибига сотқинлик қилган, бизга дўст бўлолмасди. Ахир шунинг учун ҳам уни еб қўйдик-ку, – деди.
– Унда душманимиз, дейлик.
– У бизга лойиқ душман ҳам эмасди. Чунки ўта қўрқоқ эди. Ҳатто итлик мавқеини ҳам сақлай олмаганди.
Бўрилар шундай дея итнинг қабридан ҳам нафратланишди ва устига ҳожат чиқариб кетишди.
Хулоса шуки, хоиндан ҳатто ҳайвонлар ҳам нафратланади. Энди инсоннинг хоинлиги қандай баҳоланишини тасаввур қилаверинг. Хоинлик – инсон ҳаётида энг оғир гуноҳлардан биридир. Хоинлик фақатгина молу дунёда эмас, балки сўзда, ваъдада, ишончда ҳам бўлади. Хиёнат инсоннинг қалбидаги тозаликни йўқотади, жамиятдаги ишончни издан чиқаради.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Қиёмат куни Аллоҳ таоло ҳузурида энг ёмон инсон – ишонч қилиб бирор иш топширилган, аммо у хиёнат қилган кишидир» (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Ҳар бир мусулмон киши билиши керакки, хоинлик нафақат дунёда, балки охиратда ҳам оғир оқибатларга олиб келади. Шу боис, инсон оиласи, жамияти ва эътиқоди олдида доим ҳалол, садоқатли, ишончли бўлиши лозим.
Акбаршоҳ Расулов
Дўстингиз сизга айбларингизни айтиши, сиз эса ҳушёр тортиб, ўзингизни ўнглаб олишингиз нақадар гўзал!
Шу сабаб Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу: “Айбларимни кўрсатиб қўйган кишига Аллоҳ раҳм қилсин”, деган эдилар.
Улуғлардан бири айтади: “Ҳар гал кўришганингизда сиздан бир айб топадиган биродарингиз, ҳар сафарги учрашувда қўлингизга битта тилло танга қистириб қўядиган биродардан кўра яхшироқдир”.
Дарҳақиқат, айбларингизни кўрсатиб қўядиган киши сизни ҳадя ва мол-дунёга кўмиб ташлайдиган кишидан яхшироқдир.
Ҳотамул Асом айтади: “Биродарингда бирорта айб кўрсанг-у, уни беркитиб, индамай қўяверасанг, шубҳасиз, унга хиёнат қилибсан. Мабодо ўзидан бошқага айтадиган бўлсанг, у ҳолда ғийбат қилибсан. Унинг бу айбини юзига солсанг, дўстлигингни бузибсан. Шунинг учун ҳам унга юмшоқлик ила насиҳат қил. Унга айби нимада эканини тушунтир. Бироқ бу ишларни одамларнинг олдида қила кўрма!”.
Имом Шофеъий айтадилар: “Биродарига махфий тарзда панд-насиҳат қилган киши ҳақиқий маънода насиҳат қилибди ва унинг обрўсини сақлабди. Ким биродарига ошкора (одамларнинг олдида) насиҳат қилса, уни шарманда қилибди ва обрўсини тўкибди”.
Шоир айтади:
Ёлғиз пайтим ёмғир айла насиҳатинг,
Оламонда асло бундай қила кўрма!
Койишдир ул жамоатда панд айтганинг,
Қулоқ осмоққа мен ҳеч рози бўлмам!
Леонардо да Винчи бундай деган: “Дўстингга махфий ҳолда танбеҳ беравергин, бироқ бошқаларнинг олдида уни мақтаб қўй”.
Биродарингизнинг обрўсини сақланг, зеро, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай марҳамат қилганлар: “Ким бир биродарининг обрўсини ҳимоя қилса, Аллоҳ таоло қиёмат куни ўша кишидан жаҳаннам азобини даф қилади” .
Ўз-ўзидан маълум бўладики, дўстингиздан айрилмаслик учун унинг баъзи камчиликларини кечиришингизга тўғри келади.
Шоирлардан бири шундай деган эди:
Дўстсиз яшамоқдан хавфсираб доим,
Юмиб ўтаман каму кўстига кўзим.
Холид ибн Сафвондан “Биродарларингиз орасида қай бири сизга маҳбуброқ?” – деб сўрашганида, у киши: “Қоқилишимни кечирадиган, камчиликларимни қабул қиладиган ва хатоларимни беркитадигани”, деб жавоб берган экан.
Суқрот айтади: “Дўстинг учун ўзингни қурбон қилишинг жуда ҳам осон, бироқ бу қурбонликка том маънода ҳақли бўлган дўстни топиш анчайин машаққатдир”.
Ҳассон Шамсий Пошонинг
“Жаннат бўстонидаги оилавий оқшомлар” номли китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Илҳом Оҳунд, Абдулбосит Абдулвоҳид таржимаси.