Шу йил 16 апрель куни Ўзбекистон халқаро ислом академиясига Қатар Давлати вақф ва ислом ишлари вазири Ғаним бин Шаҳин ал-Ғаним бошчилигидаги делегация ташриф буюрди.
Таниқли олимни Ўзбекистон халқаро ислом академияси ректори Музаффар Комилов, Академия проректорлари – Ҳабибулло Садибақосев, Олим Астанакулов, Салим Дусанов, Халқаро ҳамкорлик бўлими бошлиғи Баҳодир Хўжаев ҳамда "Араб тили ва адабиёти ал-Азҳар" кафедраси катта ўқитувчиси Баҳодир Пирмуҳамедов кутиб олди.
Учрашув аввалида Академия ректори Музаффар Комилов ҳурматли меҳмонларга ташриф учун миннатдорлик билдирди.
Муассасанинг ташкил этилиши тарихи, илмий фаолияти, таълим йўналишлари, мақсад ва вазифалари ҳамда Академия ҳузурида фаолият юритаётган марказлар тўғрисида батафсил маълумот берди. Академия давлат таълим муассасаси сифатида таъсис этилгани, унда узлуксиз таълим йўлга қўйилгани, диний ва дунёвий фанлар асосида таълим берилишини қайд этди.
Ўз навбатида Ғаним бин Шаҳин ал-Ғаним меҳмондўст ва улуғ алломалар юрти бўлган Ўзбекистонга ташрифидан мамнунлигини, Президент Шавкат Мирзиёев бошчилигида диний-маърифий соҳа ривожига қаратилаётган эътибор кун келиб, аждодларига муносиб авлодлар етишишига замин бўлишини алоҳида таъкидлади.
Кейинги йилларда Ўзбекистон Республикаси Президенти Шавкат Мирзиёев ҳамда Қатар Давлати Амири Шайх Тамим бин Ҳамад Ол Соний ўртасидаги дўстона мулоқот, самимий ҳамкорлик тобора кучайиб бораётгани эътироф этилди.
Икки мамлакат ўртасида савдо-иқтисодий, инвестициявий, маданий-маърифий, илмий-гуманитар соҳаларда ҳамкорлик алоқалари ривожланаётгани таъкидланди.
Самимий мулоқот давомида икки томонлама ҳамкорлик алоқалари муҳокама қилинди.
Учрашувдан сўнг меҳмонлар "Манбалар хазинаси" бўлимида ҳам бўлиб, у ерда сақланаётган ислом динига оид нодир қўлёзма ва тошбосма асарлар, "Усмон Мусҳафи" ҳамда "Лангар Қуръони"нинг нусхалари билан танишдилар.
Учрашув якунида делегация аъзолари кўрсатилган илтифот ва юқори даражадаги меҳмондўстлик учун миннатдорлик билдирди.
iiau.uz
Уч яшар қизи уйни бетартиб қилиб ташлагани учун отаси унга қаттиқроқ танбеҳ берди. Эртасига қизи отасига бир қути ҳадя қилди. Отаси бўш қутини кўриб, қизининг бу ишини тушунолмади ва: “Бу нимаси, қизим, мени масхара қиляпсанми?” деди. Қизи эса: “Кеча мени уришган пайтингиз сизга айтишдан қўрқиб шу қутини очдим ва ичига сизни яхши кўришимни айтиб, оғзини беркитиб қўйдим. Бугун жаҳлингиз чиқмай тургани учун олиб келиб бердим”, деди. Шунда ота хато йўл тутаётганини англаб етди. Қизини опичлади. Унинг бундан нақадар хурсанд бўлгани кўз олдида қолди.
Орадан йиллар ўтса-да, иши юришмаса ё кайфияти бўлмаса ўша кунни эслаб, бўш қутини очиб қараркан, ташвишларини унутди.
Дарҳақиқат, қиз фарзанд отасига ўғил фарзанддан ҳам кўпроқ меҳрли бўлишар экан. Ҳадисларда бир қиз фарзандни бўлса-да, тарбиялаб ўстирган отага жаннат башорати берилгани бежизмас экан.
Аллоҳ берган бу неъматларнинг қадрига етайлик. Зеро, қанча одамлар, ўғил бўлсин, қиз бўлсин – кўп йиллар давомида фарзанд неъматига зор.
Акбаршоҳ РАСУЛОВ