Ahli sunna val jamoa faqihlarining ittifoqiga ko'ra “Jihod nikohi” deb nom olgan nikoh turi mavjud emas. Kofirlarning jihodi esa biron xil nikoh turini joiz qila olmaydi. Olimlar nazdida mashhur so'z shuki, ayollarni mut'a qilish – hatto ahli sunnat val jamoadan tashqari bo'lgan firqalar nazdida joiz bo'lsa ham – nikoh qilish degani emas. Fatvo olimlari mut'ani nikoh deb bilmaydi. Biz ham nikoh hukmlarini mut'a uchun tegishli deb bilmaymiz. Mut'a uchun o'ziga xos holat mavjudki, Islom shariatining biron-bir qoidasi uni muvofiq yoki munosib deb bilmaydi. Garchi ko'pchilik mut'aga nikoh turi, deb murojaat etsada, bu ma'no majoziydir. Sababi u Islomdan oldingi johiliyat unsurlaridan biri bo'lib, birov o'z istagini qondirishiga “mut'a” deyilgan. Musulmonlarning g'azot muddati cho'zilgach mut'aning joiz bo'lishiga majbur bo'lindi. Chunki yolg'izlik qiyin bo'lgach ba'zi sahobalar o'zlarini axta qilishgacha bordilar. Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam axta qilishdan qaytardilar va urush davrida ayollarni mut'a qilish vahiyga muvofiq ravishda ruxsat berdilar. Shundan keyin vahiyning muvofiqligi bilan mut'a nikohi harom, deb vorid bo'ldi. Uning harom ekanligiga shariatda qat'iy va mutavotir hujjatlar mavjud.
Ulardan hazrat Ali roziyallohu anhuning quyidagi so'zlaridir:
“Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam mut'adan va xonaki eshaklarning go'shtini eyishdan Haybar davrida qaytardilar”. Imom Juhaniy roziyallohu anhuning hadislariga ko'ra Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam ayollarni mut'a qilib olishga Fath yilida ruxsat berganlar. Unda aytiladi:
“Uning otasi Makka fathiga Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga g'azot qilgan. Biz unda 15 oy turib qoldik. Shunda biz uchun ayollarni mut'a qilishga ruxsat bo'ldi, so'ngra harom qilindi”.
Boshqa rivoyatda Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam “Hajjatul vado'”da ruxsat berganliklari va Sabura r.a. hadislariga ko'ra abadiy harom qilganlar. Hadisda keladiki:
“Biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga “Hajjatul vado'”ga chiqdik. Ular aytishdi: “Yo Rasululloh sollallohu alayhi vasallam! Yolg'izlik bizga qiyin bo'lmoqda”. Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam : “Bu ayollardan foydalaninglar” deb javob berdilar. Biz ayollar oldiga borganimizda ular bizga nikohlanishdan bosh tortdilar, faqat bir muddat bo'lsagina rozi bo'lishdi. Bu holatni Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam ga bildirishdi. Shunda u kishi bir muddatga izn berdilar. Men bir ayolga uylandim va uning oldida bir kecha qoldim. Ertalab uyg'onsam Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam rukn va bob orasida tik turgan edilar va aytdilar: “Ey odamlar! Men sizlarga ayollardan foydalanishga ruxsat berdim. Bilib qo'yinglar, Alloh taolo uni qiyomatgacha harom qildi. Agar yoningizda o'sha ayollardan birontasi bor bo'lsa, uni o'z holiga qo'ysin va unga bergan narsangizdan hech nimani olmanglar”.
Shuning uchun, ahli sunnaning to'rt imomi, sahobalar, tobeinlar va ularga ergashganlar sababi qanday bo'lmasin ayollarni mut'a qilib olish qat'iyan harom, deb ittifoq qilishdi.Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilinadi: “Mut'a nikohni, taloqni, iddani, merosni harom qildi yoki buzib yubordi”.Buning ma'nosi shuki, mut'a taloqsiz va ajratishsiz ko'tariladi, unda meros bo'lmaydi. Sababi, mut'a nikoh hisoblanmaydi. Ayoldan foydalangan kishi er bo'lmaydi, ayol esa xotin bo'lmaydi.
Alloh taolo harom qilgan narsani birov o'ziga halol desa, darhaqiqat u kofir bo'ladi va qilayotgan ishi ayni zino bo'ladi. Bunday odamlar Allohning hududini buzib Allohga qarshi kurashmoqda. Ularning jihodi, qarshi kurashi Allohga bo'lib qolaveradi. Alloh esa ularni yaqin orada yakson qilib tashlaydi.
Tolibjon Sharipov
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.
Nazmiy bayoni:
Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.
Lug‘atlar izohi:
دُخُولُ – mubtado.
النَّاسِ – muzofun ilayh.
فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.
فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.
مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.
الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.
يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.
أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
Matn sharhi:
Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.
Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.
Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:
Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.
Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:
“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:
1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;
2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;
3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.
Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].
Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.
Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.