بسم الله الرحمن الرحيم
الْحَمْدُ للهِ الَّذِي بَعَثَ نَبِيَّهُ فِي خَيْرِ القُرُونِ وَاخْتَارَ لَهُ مِنَ الأَصْحَابِ أَكْمَلَ النَّاسِ عُقُولًا وَأَقْوَمَهُمْ دِينًا وَأَغْزَرَهُمْ عِلْمًا وَأَشْجَعَهُمْ قُلُوبًا وَصَلَّى اللهُ عَلَي سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَجْمَعِينْ
Payg'ambarlardan keyingi eng afzal inson
Muhtaram jamoat! Hazrati Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu Islom ummatining eng mashhur zotlaridan sanaladilar. “Abu Bakr” u zotning kunyalari bo'lib, ismlari Abdulloh bo'lgan. Otalarining ismlari Usmon (kunyalari Abu Quhofa), onalariniki Ummul Hoyr. Ota-ona tomonidan sulolalari Murrada Rasululloh alayhissalomning sulolalari bilan birlashadi. Abu Bakr kunyasi bilan tanilgan bu buyuk zot ilk sakkiz musulmonning ham, Asharai mubashsharaning ham, Hulafoi roshidinning ham birinchisi bo'ldilar.
Hazrati Abu Bakr raziyallohu anhuning laqablari – “Siddiq” bo'lib, ushbu laqabni olishlariga Rasululloh sallallohu alayhi vasallamning har bir amallarini tasdiqlashga har doim shay turganlari, bundan tashqari Isro va Me'roj hodisasini hech qanday taraddudsiz, darhol tasdiqlaganlari sabab bo'lgan. Shu bilan birga, Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu doimo o'zlariga sodiqlik – rostgo'ylikni muhim asos deb bilganlar. Imon masalasida u kishida biror marta ikkilanish yoki sustkashlik sezilmagan. Shu va shunga o'xshash juda ko'p fazilatlar u kishining “Siddiq” degan laqabni olishlariga sabab bo'lgan.
Abu Bakr raziyallohu anhu erkaklardan birinchi musulmon bo'lgan zot edilar. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam:
مَا دَعَوْتُ أَحَدًا إلَى الْإِسْلَامِ إلَّا كَانَتْ فِيهِ عِنْدَهُ كَبْوَةٌ، وَنَظَرٌ وَتَرَدُّدٌ، إلَّا مَا كَانَ مِنْ أَبِي بَكْرِ بْنِ أَبِي قُحَافَةَ، مَا عَكَمَ عَنْهُ حِينَ ذَكَرْتُهُ لَهُ، وَمَا تَرَدَّدَ فِيهِ
(رواه الإمام البيهقي في دلائل النبوة)
ya'ni: “Kimni Islomga da'vat qilgan bo'lsam, unda ikkilanish, taraddud va o'ylab turish hollari bo'ldi. Ammo Abu Bakr ibn Abu Quhofaga Islomga kirishini taklif qilganimda, taraddudlanmadi, o'ylab ham o'tirmadi” – deganlar (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Demak, biz ham bu zotga o'xshab rostgo'y va Payg'ambarimiz alayhissalom aytgan gaplarga so'ssiz amal qiladigan bo'lishimiz darkor.
Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu Islomga kirgan kunlari uylarida qirq ming dirham mablag'lari bor edi. Madinaga hijratga chiqayotganlarida esa besh ming dirhamdan boshqa hech narsa qolmagan edi. U zot bor-budlarini qullarni ozod qilish va qiynalgan mo'min-musulmonlarga yordam berish uchun sarflagan edilar. Shuning uchun ham Rasululloh sallallohu alayhi vasallam Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhuning saxovatlarini alohida vasf qilib: “Bizga yaxshilik qilgan har bir qo'lning mukofotini bermay qo'ymadik. Faqat Abu Bakr bundan mustasno. Uning bizga qilgan shunday yaxshiliklari borki, uning mukofotini Qiyomat kuni Alloh taoloning O'zi beradi. Hech kimning moli menga Abu Bakrning moli manfaat berganidek manfaat bermagan”, – deganlar (Imom Termiziy rivoyatlari).
Demak, biz ham bu zotga o'xshab, imkonimiz boricha dinimiz rivoji va yurtimiz obodligi yo'lida molu-davlatimizni sarflasak, jamiyatimizdagi etimlar, moddiy jihatdan qiynalgan beva-bechoralarga xayru saxovat qilsak, ayni muddao bo'ladi.
Boshqa bir hadisi shariflarida Payg'ambarimiz alayhissalom:
أَرْحَمُ أُمَّتِي بِأُمَّتِي أَبُو بَكْرٍ
(رواه الإمام الترمذي)
ya'ni: “Ummatim ichida ummatim uchun eng mehriboni – Abu Bakrdir”, – deya marhamat qilganlar (Imom Termiziy rivoyatlari).
Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu musulmon bo'lganlaridan boshlab, to Nabiy sallallohu alayhi vasallam vafot etgunlaricha, har doim U Zot bilan birga bo'ldilar. Nabiy sallallohu alayhi vasallam bilan birga hijrat qilish asnosida U Zotning g'ordagi hamrohlari bo'ldilar. Hazrati Abu Bakr raziyallohu anhu bilan birga yo'lga chiqqanlarida, ularning izlariga tushgan mushriklardan saqlanish uchun Makka chekkasidagi Savr tog'ining bir g'origa kirib yashirinadilar. Dushman izquvarlari g'or og'zigacha izlab keladilar. Lekin Allohning marhamati bilan g'or og'zi o'rgimchak to'rlari bilan o'ralib qoladi. Buni ko'rib, ular orqaga qaytib ketadilar. Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu g'or og'ziga kelib qolgan dushmanlar Rasulullohga ozor etkazishadi, deb qattiq hayajonlanadilar. Shunda Rasuli Akram alayhissalom tasalli beradilar. Bu haqda Alloh taolo Qur'oni karimda shunday marhamat qiladi:
إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
ya'ni: “Agar sizlar unga (Muhammadga) yordam qilmasangiz, Alloh (O'zi) unga yordam qilgan. Qachonki, uni kofirlar ikki kishining biri sifatida (vatanidan) chiqarib yuborganlarida, ikkovlari g'orda turib, (Muhammad) hamrohi (Abu Bakr)ga: «Tashvish chekma! Albatta, Alloh biz bilan birgadir!» – degan edi. Shunda Alloh unga taskin (xotirjamlik) nozil etdi va sizlar ko'rmagan lashkarlar bilan uni quvvatladi hamda kofir bo'lganlar so'zini tuban qildi. Allohning so'zi esa, u yuksakdir. Alloh qudratli va hikmatli (zot)dir” (Tavba surasi, 40-oyat).
Mana shu oyati karimada zikr etilgan ikki kishi – Rasululloh sallallohu alayhi vasallam va Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu ekanlariga barcha mufassirlar ittifoq qilishgan. Shu sababli kim Abu Bakr raziyallohu anhuning sahoba ekanliklarini inkor qilsa, kofir bo'ladi, deyilgan. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam Hazrati Abu Bakrga:
أَنْتَ صَاحِبِي فِي الغَارِ، وَصَاحِبِي عَلَى الْحَوْضِ
ya'ni: “Siz g'orda menga hamroh bo'lganingizdek, Havzda ham, hamrohim bo'lasiz”, – deganlar.
Muhtaram azizlar! Abu Bakr raziyallohu anhu xayrli ishlarda doimo sahobalarning eng peshqadami bo'lganlar. Abu Hurayra raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: “Kim bugun ro'zador bo'lib tong ottirdi?” – dedilar. Abu Bakr: “Men”, – dedilar. Sarvari olam yana: “Kim bugun janozaga qatnashdi?” – dedilar. Abu Bakr: “Men”, – dedilar. U Zot: “Kim bugun biror miskinni taomlantirdi?” – deb so'radilar. Abu Bakr: “Men”, – dedilar. Payg'ambarimiz: “Kim bugun biror kasalni borib ko'rdi?” – dedilar. Abu Bakr: “Men”, – dedilar. Shunda Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: “Ushbu ishlar qaysi bir kishida jamlangan bo'lsa, u albatta jannatga kiradi”, – dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Demak, biz ham bu zotdan o'rnak olib, imkon qadar mazkur savobli ishlarni har kuni amalga oshirishimiz maqsadga muvofiq bo'ladi.
Abu Bakr raziyallohu anhu Payg'ambarimiz alayhissalomga eng qattiq muhabbat qiluvchi va eng vafodor sahobalardan edilar. Bunga quyidagi voqe'a ham ochiq dalolat qiladi. Abu Bakr raziyallohu anhu hikoya qiladilar: “Madinaga hijrat qilayotgan paytimiz edi. Juda ham tashna edim. Sut keltirib, uni Nabiy sallallohu alayhi vasallamga uzatar ekanman: “Iching yo Rasululloh!” – dedim. Nabiy sallallohu alayhi vasallam uni ichdilar va mening chanqog'im bosildi”. Ushbu voqeada Abu Bakr raziyallohu anhuning Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallamni qay darajada yaxshi ko'rganlari, U Zotga nisbatan nechog'li fidokorliklari namoyon bo'ladi. Kishi qay bir insonni chin dildan yaxshi ko'rsa, uning ehtiyojini o'z ehtiyojidan ustun qo'yadi. Unga foyda etkazishga, undan zararni daf qilishga haris bo'ladi.
Abu Hurayra raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam: “Huzurimga Jibroil alayhissalom keldilar va qo'limdan etaklab borib, menga ummatim kiradigan jannatning eshigini ko'rsatdilar”, – dedilar. Shunda Abu Bakr raziyallohu anhu: “Ey Allohning Rasuli, men ham Siz bilan bo'lib uni ko'rishni juda ham istadim”, –dedi. Shunda Rasululloh sallallohu alayhi vasallam:
أَمَّا إِنَّكَ يَا أَبَا بَكْرٍ أوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي
ya'ni: “Ey Abu Bakr, ummatim ichidan jannatga birinchi kiruvchi, albatta, siz bo'lasiz”, – dedilar (Imom Abu Dovud rivoyatlari).
Bir odam uchun bundan ortiq fazilat bo'lmasa kerak. Alloh taolo barcha ummatlarga guvoh qilgan, oxirgi va eng afzal ummat bo'lgan ummati Muhammadiyaning ichidan birinchi bo'lib jannatga kirishi Alloh taoloning oxirgi va eng afzal payg'ambari tomonidan ta'kidlangan odamdan ham afzal odam bo'lmasa kerak.
Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu doimo halollikka e'tibor berganlar, shubhali luqmadan ham ehtiyot bo'lganlar. Zayd ibn Arqam raziyallohu anhu bu haqda shunday deydilar: “Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhuning bir quli bo'lib, u ishlab bir narsalar topib kelar edi. Bir kecha o'sha qul taom olib keldi. Abu Bakr raziyallohu anhu undan bir luqma egan vaqtida, qul u kishiga: “Sizga nima bo'ldi? Har kecha mendan olib kelgan narsalarimni qaysi yo'l bilan topib kelganim haqida so'rar edingiz, bu kecha esa so'ramadingiz?”, – dedi.
– Buni eyishga meni ochlik majbur qildi. Buni qaysi yo'l bilan topib kelding? – dedilar Abu Bakr raziyallohu anhu.
– Johiliyat paytida bir qavm oldidan o'tayotib, ularga afsun qilgan edim. Bu xizmatimga ular menga haq berishni va'da qilishgan edi. Bugun ularning oldidan o'tib ketayotsam, to'y bo'layotgan ekan, o'sha va'da qilgan narsalarini berishdi, – dedi qul.
– Meni halok qilay debsan-ku, – dedilar hazrati Abu Bakr va qo'llarini og'zilariga tiqib, qusishga xarakat qila boshladilar. Yegan narsasi esa chiqmadi. U kishiga bu narsa faqat suv bilan chiqadi, deyildi. U kishi bir idishda suv olib kelishlarini buyurdilar. Suv keltirilgach, undan ichib qusishga urindilar. Oxiri egan narsasini chiqarib tashladilar. Shunda u kishiga “Alloh sizga rahm qilsin, bir luqmani deb shunchalik qilasizmi?” – deyishdi.
Abu Bakr raziyallohu anhu: “Agar egan narsam jonim bilan qo'shilib chiqadigan bo'lganida ham, albatta chiqarar edim. Rasululloh alayhissalomning: “Haromdan o'sgan har bir jasadga do'zzax vojibdir!” deganlarini eshitganman. Ushbu luqmadan jasadimda biror o'sish bo'lib qolmasin deb qo'rqdim”, – dedilar.
Muhtaram azizlar! Hazrati Abu Bakr raziyallohu anhuning parxezlarini ko'ring-gu, bugungi bizning ahvolimizga qarang! Hozirgi kunda qaysi birimiz o'zimiz iste'mol qilayotgan luqmamiz haloldan topilganiga bu qadar e'tibor berayapmiz?!
Eng achinarlisi,o'zini musulmon sanagan ayrim kimsalar Alloh harom qilgan eshshak go'shtini yashirincha sotib, qanchadan-qancha insonlarni luqmasini bulg'amoqda. Ushbu qilgan ishlari uchun ular Allohning huzurida alamli azobga qolishlarini o'ylashmayapti. Agar bunday holga e'tiborsiz bo'lsak, qilayotgan ibodatlarimizu, xayrli ishlarimizning birortasi ham maqbul bo'lmaydi, Alloh saqlasin.
Muhtaram jamoat! Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu Payg'ambarimiz alayhissalom vafotlaridan so'ng barcha sahobalarning ittifoqi bilan musulmonlarning yo'lboshchisi bo'ldilar. U zot o'zlarining ikki yil uch oy-u bir hafta davom etgan xalifalik vaqtlarida Islom ummatining katta fitnadan saqlanib qolishiga sabab bo'ldilar. Turli fitnalar bo'lib, ko'pchilik dindan qaytganda, qat'iyatlilik bilan ularni Islomga qaytarish choralarini ko'rdilar. Qur'oni karimni alohida kitob shakliga keltirdilar va ko'plab diyorlarga Islom dining keng yoyilishiga xizmat qildilar. U zot hijratning o'n uchinchi yili jumadul avval oyida oltmish uch yoshlarida vafot etganlar.
Hazrati Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhuning nasihatlaridan:
– Allohga eng itoatli kishi – Robbiga ma'siyat qilishni yomon ko'radigan kishidir;
– Fazilatni – taqvoda, boylikni– imonda, sharafni tavoze'da topdik;
Alloh taolo ushbu buyuk sahobadan O'zi rozi bo'lsin! U zot hayot yo'llarini o'rganib, hayotimizga tatbiq qilishimizga barchamizni muvaffaq aylasin! Qiyomat kunida Payg'ambarimiz alayhissalomning xavzlari oldida Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu bilan birga bo'lishni hammamizga nasib etsin! Omin!
Muhtaram imom-domla! Kelgusi juma ma'ruzasi “Payg'ambarimizning so'ngi vasiyatlari (Vidolashuv hajdagi xutbalari)” mavzusida bo'ladi, inshaalloh.
Bu zotning to‘liq ismi Nasr ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ibrohim Abu Lays as-Samarqandiy al-Hanafiydir. Samarqandda tavallud topgandir. Samarqand o‘zining ko‘p olimlari bilan mashhur bo‘lgan hamda Samarqand ahli ilmni yaxshi ko‘rgan. Bu ma’lumotlar Najmiddin Umar ibn Muhammad Nasafiyni “Al qand fiy ulamai Samarqand” asarida keltirilgan.
Abu Lays Samarqandiy boshlang‘ich ta’limni Samarqandda olgan. So‘ng ulamolarining ko‘pligi bilan mashhur bo‘lgan Balxga ketadi. Ilmni mustahkamlab Samarqandga qaytadi. Abu Lays nafaqat Samarqand va Balx ulamolari orasida ilmiy mavqega ega, balki Hanafiy ulamolarining orasida ham o‘z mavqega egadir. Bunga bir qancha misollar dalolat qiladi:
U yashagan davrda yurtimizda lug‘at, tafsir, hadis, fiqh ilmlari rivojlangan. Mana shunday ilmiy muhitda yashab ijod etgan alloma samarali meros qoldirgan. Uning “Bahr al-ulum” (“Ilmlar ummoni”), “Uyun al-masoyil” (“Masalalar sarchashmasi”), “Tanbehul-g‘ofilin” (G‘ofillarga tanbehlar”), “Bo‘ston al-orifin” (“Oriflar bo‘stoni”) kabi asarlari bizgacha yetib kelgan va nashrlar etilgan.
Allomaning tug‘ilgan yili sifatida muarrixlar hijriy 301-310 yillar orasi va 911-milodiy yilni ko‘rsatadilar. Olimning kunyasi Abu Lays, ya’ni “Laysning otasi”. “Lays” lug‘atda sher, arclon ma’nosini beradi. U zotning Lays degan farzandlari bo‘lganmi yoki “Abu Turob” singari majoziy laqabmi, noma’lum. Har holda kunya ekani aniq. Kunyasi bilan laqabi qo‘shib aytilar edi, masalan: "Faqih Abu Lays aytdi" kabi. Laqablaridan biri “al-Faqih” bo‘lib, shu laqab bilan mashhur bo‘lgan. Alloma fiqh ilmida yuksak martabaga erishgan, o‘z zamonasida unga teng keladigan olim topilmas edi. Faqih so‘zining
oldida arab tilidagi “al” artikli qo‘shilib, uni “al-Faqih” deb atalishi ham shunga ishoratdir.
Abu Laysning o‘zi ham “al-Faqih” laqabini yaxshi ko‘rar edi. Chunki, rivoyatlarga qaraganda, “Tanbehul g‘ofilin” kitobini yozgan mahallarida bir kecha u kishining tushlariga Nabiy sollallohu alayhi vasallam kirib, yozgan kitoblarini tutqazib: "Yo Faqih! Kitobingni ol!” deydilar. Uyg‘onganlarida kitoblarida Payg‘ambarimiz alayhissalom muborak qo‘llarini, izlarini ko‘radilar. Shundan keyin “Faqih” degan nomni yaxshi ko‘rdi va u tufayli ko‘p barokatlarga noil bo‘ladi. Ikkinchi unvoni “Imomul-huda”. Bu laqab bilan yana bir buyuk alloma Abu Mansur al-Moturidiy ham atalgan.
Abu Laysning vafoti haqida ham muarrixlar turli sanalarni ko‘rsatadilar. Dovudiy o‘zining “Tabaqot al-Mufassirin” kitobida 393-hijriy yilning jumod al-oxir oyining seshanba 11-kechasida vafot etgan, degan. “Javohir al-mo‘zi’a” asarida 373-seshanba kechasida, “Kashf az-zunun” asarida 376, yoki 383, yoki 375-hijriy yilda vafot etgan deyiladi. Arab merosi tarixida 373, yoki 375, yoki 393-hijriy vafot etgan deyilgan.
Ya’ni, alloma 985 va 1003-milodiy yillar orasida vafot etgan. Manbalarda uning oilasi haqida hech narsa yozib qoldirilmagan. Abu Lays Samarqandiy Samarqandda shayxul-islom darajasiga ko‘tarilgan. Lekin uning rasman qozi bo‘lgani haqidagi ma’lumot manbalarda kuzatilmaydi. U o‘z davrida eng zaruriy ilm – fiqhni egallagani bois, fatvolar aytishga loyiq bo‘lgan va uning fatvo hamda hikmatli so‘zlari kishilar orasida tarqalgan. Jumladan, Salohiddin Nohiy uning fiqhiy asarlari matni tuzilishiga ko‘ra o‘z tadqiqotida allomani madrasalarda mudarrislik qilganini taxmin qiladi. Shuningdek, Abu Lays tafsirida hadislar, rivoyatlar, qiroatlar, lug‘aviy manbalarga alohida ahamiyat berilishi ham uning mudarrislik qilganini tasdiqlashi mumkin. Abu Lays Samarqandiy ilmiy salohiyatining shakllanishida avvalo olim oilasida tavallud topgani ta’sir ko‘rsatgan bo‘lsa, keyinchalik Balx, Samarqand va Buxoro kabi muhim ilmiy mavqega ega bo‘lgan shaharlar olimlarining ta’lim-tarbiyalari sezilarli bo‘lgan. Abu Lays Samarqandiy Balxlik olimlarning Samarqandga kelishi, u yerga safar qilish munosabati bilan ilm o‘rgangan bo‘lsa, ayrim hollarda ularning asarlarini mutolaa qilish va o‘rganish orqali ularni o‘zining ustozi deb hisoblagan.
Abu Lays Samarqandiy shakllangan ilmiy muhit asosan hanafiy mazhabi olimlari ta’sirida bo‘lgan. Ko‘pchilik tarojum asarlarida Abu Lays Samarqandiyning ikki yoki uch ustozi zikr etiladi xolos. Bunga sabab balki olimga ko‘proq tahsil bergan ustozini zikr etish bilan kifoyalanish bo‘lsa kerak. Uning asarlarida o‘z davridagi ko‘plab olimlarning so‘zlari, rivoyatlari keltirilgan. Olim ularni o‘z asarlarida zikr etgan. Tadqiqot doirasida Abu Lays Samarqandiyning 24 ustozi aniqlandi. Tafsirida 20 ustozi, “Tanbih-l-g‘ofilin”da 4 ustozi zikr etilgan. Olimning barcha ustozlari hanafiy mazhabi ulamolari bo‘lib, ularning ko‘pchiliklarining silsilasi Nu’mon ibn Sobit Abu Hanifa, Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasanga borib taqaladi. Bu ustozlarning ba’zilari haqidagi ma’lumotlar tarojum asarlarida zikr etilgan. Muhammad ibn Fazl Buxoro va Samarqandga kelgani va Samarqandda vafot etgani, Xalil ibn Ahmad Farg‘ona qozisi bo‘lgani va shu yerda yoki Samarqandda vafot etgani, Abu Ja’farning Buxoro va Samarqandga kelgani va Buxoroda vafot etgani haqidagi ma’lumotlar ularning Samarqand ilmiy muhiti bilan bog‘likligini ko‘rsatadi. Ular o‘z zamonlarining yetuk olimlari bo‘lib, Abu Lays Samarqandiyga ustozlik qilganlar Abu Lays Samarqandiy tafsirining O‘zRFA Sharqshunoslik instituti qo‘lyozmalar fondida saqlanayotgan nusxasining birinchi varag‘ida shunday ma’lumot mavjud: “Abul-Mahomid Muhammad ibn Ibrohim ibn Anush Hasiyriy “Hodiy Hasiyriy” asarining oxirgi qism ikkinchi – “Fatvo berishda ehtiyot qilish” nomli faslida shunday yozadi: 258/872 sanada vafot etgan Samarqand hofizi faqih Abu Lays: “Samarqandda 40 yil fatvo berdim, ushbu 40 yilda faqat ilgari o‘tgan ulamolarning so‘zlariga tayandim. Mening kitobimdan qiyomat kuni g‘iybatdan biror narsa chiqmaydi. O‘ng qo‘limni chap qo‘limdan ajratganimdan buyon yolg‘on gapirmadim, hech kimga qushning boshini suvga solib ko‘targanda boshida qolgan suvchalik yomonlik istamadim”, degan.
“Abu Lays fozil, taqvodor, buyuk imom bo‘lib, yuz ming hadisni yod bilgan. Vaki’, Muhammad ibn Hasan, Ibn Muborak, Abu Yusuf va boshqa olimlar kitoblarini mutolaa qilar edi. Uning ko‘plab asarlari bor”.
Barcha manbalarda Abu Lays Nasr ibn Sayyor hofiz, Nasr ibn Muhammad esa faqih deb atalgan. Yuqoridagi ma’lumotda Abul-Lays Nasr ibn Muhammad bilan hofiz Abu Lays Nasr ibn Sayyor ibn Fath haqidagi ma’lumotlar chalkashtirib yuborilgan. Shuningdek, ko‘rsatilgan vafot yili ham hofiz Abul-Lays vafot etgan yiliga yaqinroq keladi. Shu kabi ushbu ikki allomani adashtirish hollari manbalarda uchraydi.
Jumladan, u ikkisini bir olim deb ko‘rsatilgan o‘rinlar ham mavjud. Faqih Abu Lays Samarqandiyning Muhammad Shayboniyning kitobi bilan tanishganligi, o‘z ijodida Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasan Shayboniy, Vaki’, Ibn Muboraklarning silsilalar orqali rivoyatlarini ko‘p keltirganligi sababli bu ma’lumotlar Abu Lays Nasr ibn Muhammadga tegishli deb hisoblash mumkin. U o‘zining tafsirida Muhammad ibn Hasan “As-Siyar al-Kabir” asaridan ma’lumot keltiradi.
Tug‘ilgan joyi Samarqanddir. “Bahr al-ulum” tafsirining kirish qismida u shahar haqida bunday deyiladi: “Arablar uni Siron ham deydilar. Safd vodiysining janubida joylashgan bu joy iqlimi yaxshi va katta shahardir”. Bir shoir bu yer haqida shunday degan edi:
Insonlar uchun oxiratda jannat bordur,
Bu dunyoning jannati Samarqanddur.
Bu shahar tolibi ilmlar maskani bo‘lgan. Bu yerga ulamo-yu fuqaholar, tasavvuf ahllari safar qilar edilar. Shuning uchun bu yer boshqa yurtlar ichida muhim ilmiy o‘rin egallab turar edi, chunki Abu Lays Samarqandiy qatorida u kishining olimlardan bo‘lgan sheriklari va do‘stlari ham ko‘p edi.
TII talabasi Mirzaqosim Saidmirzayev
[1] Tarixi at-turas al-arabiy. 1-jild, 3-juz, 107 va undan keyingi sahifalar.