بسم الله الرحمن الرحيم
الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى سَيِّدِنَا رَسُولِ اللَّه، وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ أَمَّا بَعْدُ
GIYoHVANDLIK – O'ZINI halokatga tashlaShDIR!
Bugungi kunda dunyoda bir qancha global muammolar yuzaga chiqdi. Shulardan biri giyohvandlikdir. Dinimiz insonning e'tiqodi, joni, ruhi, molini saqlagani kabi uning aqlini ham himoya qiladi. Inson ibodatlarni ado qilishi uchun komil aqlga ega bo'lishi kerak. Olimlar mast qiluvchi ichimliklar va giyohvand moddalarni ichishni “Ixtiyoriy jinnilik”, deb atashadi. Chunki giyohvand o'z ixtiyori bilan aqli hushini yo'qotadi. Giyohvandlik haqida ham muqaddas dinimizda kerakli ko'rsatmalar berilgan.
Alloh taolo Qur'oni karimda Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamni butun bashariyatga O'zi tarafidan elchi qilib yuborishining qator sabablaridan biri sifatida toza pok narsalarning halolligi va nopok, zararli narsalarning haromligini ummatlariga bildirish ekanini shunday bayon etadi:
... يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِالْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ ...
(سورة الآعراف/157)
ya'ni: “... U (payg'ambar) ularni yaxshilikka buyuradi, yomonlikdan qaytaradi va pok narsalarni halol qilib, nopok narsalarni ularga harom qiladi...” (A'rof surasi 157- oyat).
Dinimiz halol qilib bergan narsa pokdir. Pokiza rizq topish uchun harakat qilish esa ibodat darajasidadir. Agar buning aksi, bo'lsa o'sha narsa harom va uni iste'mol qilgan kishilar gunohkor bo'ladi. Darhaqiqat, insonga zarar keltiruvchi narsalardan ayniqsa eng ulug' ne'mat sanalmish aqlni ketkazuvchi, badanni bo'shashtiruvchi va susaytiruvchi narsa dinimizda harom qilingan. Bu haqda Ummu salama raziyallohu anhodan rivoyat qilinadi, u zot aytadilar:
"نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ عَنْ كُلِّ مُسْكِرٍ وَمُفْتِرٍ
(رواه الإمام ابو داود)
ya'ni: “Rasululloh sallallohu alayhi vasallam har qanday mast qiluvchi, badanni bo'shashtiruvchi va susaytiruvchi narsalarni iste'mol qilishdan qaytardilar” (Imom Abu Dovud rivoyatlari).
Hozirda ayrim yoshlar orasida (“Tramadol”, “Lirika” kabi) psixotrop dori vositalari iste'moliga odatlanish holatlari uchramoqda. Vaholanki, bu dori vositalarida giyohvand moddalaridagi kabi o'ziga o'rgatib qo'yishdek xususiyat bor. Tabiiyki, bu giyohvandlikning yangicha ko'rinishini paydo qiladi. Dinimizda har qanday bo'shashtiruvchi va mast qiluvchi vositalar harom qilingan!
Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam boshqa bir hadisda bunday deganlar:
كُلُّ مُسْكِرٍ خَمْرٌ، وَكُلُّ مُسْكِرٍ حَرَامٌ
رواه الإمام مُسلم عَن ابْن عمرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهما
ya'ni: “Har bir mast qiluvchi narsa xamrdir va har qanday mast qiluvchi haromdir” (Imom Muslim rivoyatlari).
Bu hadis bilan ham giyohvandlikning har qanday ko'rinishi harom ekanligi ma'lum bo'ldi. Shunga ko'ra mast qiluvchi ichimliklarning hukmi, zararlari, oqibatlari haqidagi barcha oyat va hadislar ham giyohvand moddalarga tegishlidir. Giyohvandlik kishini sekin sekin (gohida esa tezda) o'limga olib keladi. Bu narsalarni iste'mol qilish bilan o'z joniga o'zi qasd qilgan bo'ladi.Bu esa gunohi kabiradir. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam marhamat qiladilarki:
لَعْنُ المُؤْمِنِ كَقَتْلِهِ وَمَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِشَيْءٍ فِي الدُّنْيَا عُذِّبَ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ
(رواه الإمام الدارامي عن ثابتِ بن الضَحَّاكِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْه)
ya'ni: “Mo'minni la'natlash uni o'ldirishga o'xshaydi. Dunyoda kim o'zini biror narsa bilan o'ldirsa, qiyomatda o'sha narsa bilan azoblanadi” (Imom Doramiy rivoyatlari).
Muhtaram azizlar! 2021 yilning birinchi yarmida giyohvandlikka qarshi kurashish yo'nalishida amalga oshirilgan tezkor-tadbirlar natijasida giyohvandlik bilan bog'liq jami - 302 ta holatlar aniqlanib, noqonuniy muomaladan qariyb 74 kg giyohvand moddalari olingan. Bu ko'rsatkich o'tgan yilga nisbatan 20% ortgan bo'lib, bu esa yildan yilga giyohvandlik bilan bog'liq jinoyatlar ko'payib ketayotganligini anglatadi.
Giyohvandlikning zararlari esa behisobdir. Giyohvandlik shaxs va jamiyatning mol-mulkiga va boyligiga ham mislsiz zarar etkazadi. U tinch-totuv oilalarni ajrimiga sabab bo'ladi, bolalarni etim va nogiron qiladi, qashshoqlik, muhtojlikda yashashga mahkum etadi. Oxir oqibat kasallik, uzoq muddat qamoqxona yoki o'lim bilan yakunlanadi. Bir jonni o'ldirish esa, u bevosita yoki bilvosita, sekin yoki tez bo'lsin, dinimizda qat'iy qaytarilgandir.
Alloh taolo Qur'oni karimda shunday buyurgan:
وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ
ya'ni: “Va o'zingizni o'zingiz o'ldirmang” (Niso surasi 29-oyat)
Rasullulloh sallallohu alayhi vasallam hadisi shariflaridan birida: “Zahar ichib o'z jonini qatl etgan kimsa jahannam olovida zaharini mangu ichadi”, deganlar (Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyatlari).
Islom dini inson manfaati va huquqlari to'la ta'minlashini targ'ib qiladi. Chunonchi, dinimizda inson salomatligi uchun, umuman odamning o'zi va atrofdagilarga zararli bo'lgan ishlar harom qilingan. Jumladan, hozirda ayrim yoshlar o'rtasida avj olayotgan chilim chekish odati ham shariatimiz tomonidan qat'iy qoralanadi. Chunki ushbu odat inson salomatligiga zararli, hatto insonni halok qiluvchi ekani, rak va boshqa xavfli kasalliklarga sabab bo'lishi tibbiyot xodimlari tomonidan tasdiqlangan.
Muhtaram jamoat!Aminmizki, oramizda giyohvandlikka moyil kishilar yo'q. Biz ushbu ma'lumotlarni eslatishimizdan maqsad jamiyatimizda, xususan yoshlarimiz orasida uchrayotgan ushbu illatlardan ogoh bo'laylik.
Hozirda ayrim mahallalarda ba'zi yoshlar turli dori vositasiga odatlanishlari bizning loqaydligimiz ortidan kelib chiqmayaptimi?! Yarim kechasi mahalla-ko'ylarda bexuda yurgan, pana-past joylarda yashirin ishlar bilan o'tirgan yoshlarga o'z vaqtida tanbeh berishimiz, ularni zararli illatlardan ogohlantirishimiz musulmonlik vazifamizdir.
Shuningdek, chirkin va harom narsalar savdosi bilan tez boy bo'lib qolishni istagan, qanchadan-qancha kishilarni umriga zomin bo'layotgan kishilarga befarq qarab turish ham mumkin emas. Yoshlarimizni zaxarlab, dori vositalarini savdosi bilan shug'ullanayotgan nokaslar haqida tegishli mas'ullarga o'z vaqtida xabar berishimiz, ularni jinoyatini fosh qilishda huquqni muhofaza qiluvchi xodimlarga o'z vaqtida yordam qilishimiz ham farz, ham qarz ekanini unutmaylik. Har birimiz farzandlarimiz hamda yon-atrofimizdagi yoshlarning tarbiyasiga beparvo bo'lmay, ularni ham gunoh va ma'siyat ishlardan ogohlantiraylik. Zero, Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam:
مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ
(رواه الإمام مسلم)
ya'ni: “Sizlardan kim munkar – yomon ishni ko'rsa, uni qo'li bilan o'zgartirsin, agar unga qodir bo'lmasa, tili bilan qaytarsin...”, – deganlar (Imom Muslim rivoyatlari).
Demak, ushbu hadisi sharifga binoan, giyohvandlikka qarshi kurash hammamizning burchimizdir. Bu qabih ishni bilgach, o'zini oilasini, yaqinlarini, butun insoniyatni va kelajak avlodlarni o'ylagan har bir kishi harom va gunoh ishlarga qarshi faol bo'lishi zarur.
Shuni alohida ta'kidlash kerakki, dori-darmon savdosi bilan shug'ullanayotgan ayrim shaxslar “Tramadol”, “Lirika” kabi psixotrop dorilarni katta partiyada xarid qilayotganlar aslida ularni giyohvandlarga sotish uchun olayotganini go'yoki bilmagandek bo'lishlari ham harom bo'lib, dunyoviy jihatdan jinoyatga, shar'iy jihatdan gunohga sherikchilik hisoblanadi. Zero, dinimizda insonlarga zarar uchun savdo qilish aslo mumkin emas. Qolaversa, Alloh taolo Qur'oni karimda shunday degan:
وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
ya'ni: “Ezgulik va taqvo (yo'li)da hamkorlik qilingiz, gunoh va adovat (yo'li)da hamkorlik qilmangiz! Allohdan qo'rqingiz! Albatta, Alloh azobi qattiq zotdir” (Moida surasi 2-oyat).
Shunday ekan, doimo o'zgalarga foydasi tegadigan va xayrli ishlarda hamkorlik qilaylik va gunoh hamda o'zgalarga zarari bor narsalarni tarqatish va ularni ko'paytirish yo'lida aslo hamkorlik qilmaylik. Aks holda qilmishimizga yarasha ikki dunyoda ham javobgar bo'lamiz. Alloh saqlasin!
Muhtaram jamoat! Har birimiz farzandlarimiz va yoshlarimizning tarbiyasiga, ularning kimlar bilan o'rtoq bo'layotganiga jiddiy e'tibor qaratishimiz darkor. Zero, farzandlarimizni to'g'ri tarbiyalanishi uchun do'stlarini roli juda katta. Shuning uchun ham Imom Abu Homid G'azoliy rahimahulloh:
"أَصْلُ تَأْدِيبِ الصِّبْيَانِ الْحِفْظُ مِنْ قُرَنَاءِ السوء"
ya'ni: “Yoshlarni to'g'ri tarbiyalash – ularni yomon do'stlardan saqlash bilan bo'ladi”, deganlar (“Ihyou ulumid din” kitobi).
Shayx Sa'diy Sheroziy rahmatullohi alayh “Guliston” kitoblarida do'stning ahamiyati haqida quyidagi ibratli misrani keltirganlar:
ﭘِسَرِ نُوحْ بَابَدَانْ بِنِشَسْتُ خَانَدَانِ نُبُوَّتَشْ ﮔُومْ شُودْ
ya'ni: “Nuh alayhissalomning (Yom ismli) farzandlari yomonlar bilan birga yurib, payg'ambarlikdan mahrum bo'ldi”.
Ya'ni, tarixdan ma'lumki, Nuh alayhissalomning barcha farzandlari payg'ambar bo'lganlar, faqat Yom ismli farzandlari yomon kimsalarga qo'shilib, bu buyuk martabadan- payg'ambarlikdan mahrum bo'ldi.
Demak, Payg'ambarning o'g'illariga yomon do'stlarning ta'siri bo'lganidan keyin bizu sizning farzandlarimizga yomon do'stlarning ta'sir qilishi aniq albatta. Yoshlarni nashavandikka o'rgatadigan va bunday ajal urug'i savdosiga aralashtiradigan kimsalardan farzandlarimizni ehtiyot qilish barchamizning muhim vazifamiz hisoblanadi.
Giyohvandlik ofatidan xalqimizni va kelajak avlodni xalos etish va ularni moddiy hamda ma'naviy barkamollik sari yo'naltirishdek umumbashariy xayrli ishlarimizda Allohning o'zi madadkor bo'lsin.
Azizlar! Ma'ruzamizning davomida hozirgi kunda eng ko'p so'ralayotgan masalalardan biri bo'lmish namoz o'qiyotgan kishining oldidan o'tish borasidagi O'zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo hay'atining javobini e'tiboringizga havola qilamiz:
Savol: Namoz o'qiyotgan odamning oldidan kesib o'tib bo'lmaydi deb o'qigan edim. Bir odam uzoqdan kesib o'tsa bo'ladi dedi. Shu to'g'rimi?
Javob: Agar namozxonni sajdaga qarab turgan holatida oldidan o'tayotgan kishini ko'zi ilg'amaydigan darajada uzoqroq joydan o'tsa buning zarari yo'q. Aks holda uning oldidan o'tishi joiz emas. Abu Juhaym raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda “Nabiy sallallohu alayhi vasallam: “Agar namozxonning oldidan o'tuvchi kishi o'ziga nima gunoh bo'lishini bilganida edi, namozxonning oldidan o'tishdan ko'ra qirq (yil, oy, kun) to'xtab turish uning uchun yaxshiroq bo'lar edi”, dedilar”. Abu Nazr (hadisni Busrdan rivoyat qilgan roviy:) “Qirq kun” dedimi, yoki “oy”, yo “yil”mi, bilolmadim”, degan” (Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyat qilishgan).
Namozxonning oldidan biror kimsa o'tishi xavfi bo'lsa namozini boshlashidan avval oldiga biror to'siq qo'yib olishi kerak bo'ladi. Buni shariatimizda sutra deb ataladi. Devor, ustun, nayza, aso, boshqa biror narsa sutra bo'lishi mumkin.
Sutraning eni kamida barmoq qalinligicha va balandligining eng kami bir ziro (ya'ni ≈46,2 sm) bo'lishi kerak. Oyoq bilan sutraning oralig'i namozxon bemalol sajda qila oladigan miqdorda bo'lishi lozim.
Agar namozxonning oldidan biror narsaning o'tish ehtimoli bo'lmasa, namoz o'qilayotgan joy yo'l bo'lmasa, sutra qo'ymay namoz o'qisa ham bo'ladi.
Agar sutra bo'lmasa yoki o'tuvchi namozxon bilan sutrasining orasidan o'tsa, namozxon uni “Subhanalloh!” deb tasbeh aytishi yoki ishora qilishi bilan qaytaradi. Ayol kishilar esa o'ng qo'lini chap qo'liga urib, qarsak kabi ovoz chiqarish ila qaytaradilar.
Namozxonning oldidan odam yoki hayvon o'tishi bilan namoz buzilmaydi, lekin yuqorida aytilganidek, o'tuvchi shaxs gunohkor bo'ladi. Jamoat bilan o'qilayotgan farz namozda imomning sutrasi qavm uchun ham etarli bo'ladi. Shuning uchun, kishi safni to'ldirish yoki tahorati sinib qolganda tashqariga chiqish uchun iqtido qilguvchilarning oldidan ya'ni saflar orasidan kesib o'tishi joiz. (Manba: “Fatovoi hindiyya” kitobi).
Alloh taolo yurtimizni tinch va xalqimizni farovon qilib, barchamizga ikki dunyo saodatini nasib qilsin! Omin!
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hech shubha yo‘qki, xalifa Usmon ibn Affon roziyallohu anhuning o‘limlariga sabab bo‘lgan hodisalardan tortib hazrati Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning o‘limlarigacha bo‘lgan davrda bo‘lib o‘tgan hodisalar Islom uchun, musulmon ummati uchun misli ko‘rilmagan musibat bo‘ldi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummati o‘rtasida bo‘linish yuz berdi. O‘sha paytgacha bir tanu bir jon bo‘lib, butun dunyoga Islom nurini taratib kelayotgan, butun insoniyatga xayru barakani ulashib kelgan dunyo tarixidagi eng yaxshi ummat ichida darz paydo bo‘ldi. Avvallari bu ummat vakillari ixtilof nimaligini bilmas edilar. Vaqti kelib, ular avval ikkiga, keyinroq uchga bo‘linib ixtilof qildilar. Xuddi o‘sha mash’um hodisalar tufayli boshlangan bu bo‘linishlar sekin-asta davom etib, musulmon ummatining sog‘lom tanasi ichidan turli-tuman toifalar chiqdi. Shiy’a, rofiza, xavorij va shunga o‘xshash boshqa har xil toifalarning kelib chiqishi aynan ana shu hodisalardan boshlangan edi.
Mazkur hodisalar tufayli musulmon ummati avval hokim shaxs haqidagi ba’zi mulohazalar bilan bahs boshlagan bo‘lsa, oxiri kelib iymon va kufr borasida bahs qiladigan, bir-birini kufrga ketganlikda ayblaydigan darajaga yetdi.
Ushbu hodisalar, avvalo, fitnachilarning hazrati Usmonga u kishi ishga qo‘ygan ba’zi voliylar haqida shikoyat qilishlari bilan boshlangan edi. Oxiri kelib xorijiylar o‘zlariga muxolif bo‘lganlarni, hatto hazrati Aliydek zotni kofirlikda ayblay boshlashdi. Tabiiyki, qarshi tomondan ham o‘ziga yarasha javob bo‘ldi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummati ichida bir-birining qonini o‘zi uchun halol bilish va bir-birini o‘ldirishni ravo ko‘rish boshlandi.
Birinchi marta fitnachilar hazrati Usmon roziyallohu anhuning qonlari va mollarini o‘zlariga halol hisoblab, u kishini o‘ldirib, mollarini talashdi. Ana shu nobakorlik oqibatida ishlar rivoj topib, «Tuya hodisasi»da, «Siffin»da bir necha o‘n minglab kishi halok bo‘ldi. Xorijiylar bilan bo‘lgan alohida hodisalarni qo‘shadigan bo‘lsak, bu hisob yana ham ortadi.
Bir tanu bir jon bo‘lib, dunyo xalqlarini birin-ketin bandalarning bandalarga sig‘inishidan Allohning ibodatiga, noto‘g‘ri dinlarning jabridan Islomning adolatiga, dunyo torligidan oxirat kengligiga, johiliyat zulmatlaridan Islom nuriga chiqarayotgan ummat bir-birini Robbiga ibodat qilishdan chiqarish, bir-biriga jabr qilish, Islomning kengligidan ixtilof torligiga, Islom nuridan jaholat zulmatiga o‘ta boshladi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummatining guli, yetakchi kuchi bo‘lmish sahobai kiromlarning ko‘pchiligi nobud bo‘ldilar. Ularning ma’naviy kuchlariga futur yetdi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummati boshiga tushgan musibatlarni birma-bir sanab chiqish nihoyatda og‘ir ish. Shuning uchun bu borada gapni qisqa qilganimiz ma’qul.
Endi ijozatingiz bilan mazkur hodisalarga baho berish haqida bir necha og‘iz so‘z.
Bu hodisalar bo‘lib turgan vaqtlarning o‘zidayoq ularga baho berish boshlangan. Unda har bir tomon o‘zini haq, o‘zgani nohaq deb bilgan. Tarafkashlik bo‘lib turgan joyda bundan boshqa narsa bo‘lishi mumkin ham emas. Ammo mazkur hodisalarga baho berish ular bo‘lib o‘tganidan keyin nihoyatda avj olgani kutilmagan hol. Ushbu hodisalar bo‘lib o‘tgandan keyin turli sabablarga ko‘ra ularni baholash, «kim nima qilgan-u, kim nima qilmagan, aslida nima qilish kerak edi», kabi mavzularda munozaralar qizib ketgan. Bu borada har kim o‘sha to‘palonlar yuz bergan vaqtdagi har bir harakat va sakanot, har bir og‘iz gap va so‘zdan o‘z fikrini qo‘llashga, o‘zganing fikrini rad qilishga dalil izlagan. Tarafkashlik va nizo olovida qizib ketib, dalil topa olmay qolgan paytlarda o‘zidan qo‘shib yuborishlar bo‘lmaganiga esa hech kim kafolat bera olmaydi.
Tarafkashlik avj olgan joyda har kim o‘zining haq ekanini isbot qilishga urinib, o‘zida bo‘lmagan yaxshi sifatlarni bemalol da’vo qilganidek, o‘zida bo‘lgan salbiy sifatlarni taraddudsiz inkor etadi. Shu bilan bir vaqtda, qarshi tarafning barcha yaxshiliklarini inkor etgan holda, barcha yomonliklarni unga ag‘daradi. Mana shu jarayonda nima bo‘lsa bo‘ladi.
Islom ummati yolg‘on nima ekanini bilmas edi. Ammo fitnachilar o‘z qilmishlarini xaspo‘shlash, odamlarni ortlaridan ergashtirish maqsadida bu ummat ichiga «yolg‘on» degan illatni olib kirishdi. Jumladan, ular: «Bizga Aliydan xat keldi» «Bizga Oishadan xat keldi», «Bizga falonchidan xabar keldi» «U debdi», «Bu debdi» degan yolg‘onlarni ham tarqatishgan edi.
Fitnachilar mazkur mash’um hodisalar o‘tib ketganidan keyin ham o‘z tarafini olib, o‘zgani tanqid qilishda davom etaverishdi. Bu narsalar asta-sekin avj ola boshladi. Tarafkashlikda uchiga chiqqan tomonlar esa o‘z gaplarini tasdiqlash uchun oyat va hadislarni nohaq ta’vil qilganlari yetmagandek, yolg‘onlar to‘qib, hatto ularga hadis sifatini berishgacha yetib borishdi.
Ammo mas’ul kishilar, ulamolar bu nobakorlikni darhol bo‘g‘ib tashlash yo‘liga o‘tdilar. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamga oid barcha rivoyatlar yaxshilab himoya qilindi. Hadislarning darajalarini aniqlashning mustahkam qoidalari ishlab chiqildi. Bu borada fitnachilarning fitnasi o‘tmadi.
Ammo tarixchilar keltirgan rivoyatlarga bu qadar e’tibor qaratilmadi, chunki tarix haqidagi rivoyatlar din va e’tiqod masalalari bo‘yicha rivoyatlar ahamiyatiga ega emas, degan o‘y bor edi. O‘sha paytlarda bo‘lib o‘tgan hodisalar haqidagi rivoyatlar to‘plandi. Ammo ularni saralash va yaroqsizini tashlab yuborish ishlari qilinmadi. Bu narsa ayniqsa hukmdorlik uchun o‘zaro kurash olib borgan toifalarga qo‘l keldi. Ular turli asossiz rivoyatlardan o‘z manfaatlari yo‘lida foydalanish bilan birga, yetmay qolgan joylariga o‘zlaridan qo‘shib yuborishdi.
Asta-sekin sahobai kiromlarga til tekkizish boshlandi. Til tekkan sahobiyning tarafdorlari o‘ziga yarasha javob berishdi. Har kim o‘zi ergashgan shaxsni ulug‘lashga o‘tdi.
Ayniqsa, hazrati Aliy roziyallohu anhu haqlarida bunga o‘xshash gap-so‘zlar ko‘p uchraydi. Ba’zi g‘uluvga ketgan toifalar u zotni ilohlik darajasigacha ko‘targan bo‘lishsa, xorijiylarga o‘xshash kimsalar: «Kufrga ketdi», deyishgan.
Yana boshqa bir toifalar hazrati Aliy roziyallohu anhuning taraflarini olish maqsadida u zotni mazlum qilib ko‘rsatishga urinib, boshqa bir nechta katta sahobalarni esa kofirga chiqarib qo‘yishgan.
Bu masalalarga bag‘ishlangan majlislar, janjallar bo‘ldi, kitoblar yozildi, xutbalar o‘qildi. Nima bo‘lsa bo‘ldi, lekin ixtilof ko‘payib boraverdi.
Nihoyat, musulmonlar jumhuri – ahli sunna val jamoa bu masalada ijmo’ ila eng adolatli va so‘nggi nuqtani qo‘ydi: orada bo‘lib o‘tgan ko‘ngilsiz hodisalarda hazrati Aliy va u zotning tarafdorlari haq bo‘lganlar. Ular haqida boshqacha gap bo‘lishi mumkin emas. Bunga dalil va hujjatlar yetarli. Ularning eng ishonchli va kuchlisi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamdan vorid bo‘lgan sahih hadislardir. Xususan, Ammor ibn Yosir roziyallohu anhu va Zul Sadyaynining hazrati Aliy roziyallohu anhuning fazilatlari haqidagi, kelajakda bo‘ladigan fitnalar haqidagi hadislari fikrimizga dalil bo‘la oladi.
Orada bo‘lib o‘tgan ko‘ngilsiz hodisalarning aybdorlari Ibn Saba’ boshliq fitnachilar va xorijiylardir, barcha qilingan gunohlar ularning bo‘ynida. Ular haqida boshqa gap bo‘lishi mumkin emas.
Fitnachilar asosan Misr, Basra va Kufada tuxum qo‘yib, urchib ketishdi. Fitnaning bosh qarorgohi Misr edi. Uning Islom jamiyatining markazidan uzoqda joylashgani, u yerda haqiqiy ulamolarning, xususan, sahobalarning kam bo‘lgani va boshqa shunga o‘xshash omillar fitnachilarning o‘z fikr-mulohazalarini avom xalqqa yetkazishlariga katta imkon berar edi.
Orada bo‘lib o‘tgan ko‘ngilsiz hodisalarda fitnachilarga ham, hazrati Aliy roziyallohu anhuga ham qo‘shilmagan, balki u zotga talab qo‘yib, talabi bajarilgandagina bay’at qilishlarini aytgan toifa ham bor edi. Ularning gaplari va qilgan ishlari «Tuya» va «Siffin» hodisalaridan hammamizga ma’lum. Ushbu toifaning mashhur shaxslari sifatida Talha ibn Ubaydulloh, Zubayr ibn Avvom, Muoviya ibn Abu Sufyon va Amr ibn Os roziyallohu anhumni eslash mumkin. Ahli sunna val jamoa musulmonlari ularni: «Xato ta’vil va ijtihod qilganlar», deb baholaydi. Ular haqoratlanmaydilar, yomonlanmaydilar. Balki sahobiy bo‘lganlar boshqa sahobai kiromlar bilan bir qatorda ko‘riladi.
Ulamolarimiz va musulmonlar jumhuri bu ishda g‘oyatda talabchan bo‘lgani sababli bu haqda har bir musulmon shaxs e’tiqod qilishi lozim bo‘lgan narsani aqiyda kitoblarimizga bitib ham qo‘yganlar.
Jumladan, ahli sunna val jamoaning eng mashhur aqiyda kitoblaridan biri bo‘lmish «Aqiydai Tahoviyya»da quyidagilar aytiladi:
«Biz ularning hammalari haqida yaxshilik bilan: «Robbimiz, bizni va bizdan avval iymon bilan o‘tgan birodarlarimizni mag‘firat qilgin, iymon keltirganlarga nisbatan qalbimizda g‘ashlik qilmagin. Robbimiz, albatta, Sen o‘ta shafqatlisan, o‘ta rahmlisan», deymiz (Hashr surasi, 10-oyat).
Alloh taolo bizning qo‘llarimizni o‘z vaqtida bo‘lib o‘tgan fitnadan asragan. Biz Allohdan tillarimizni ham mazkur fitnadan saqlashini so‘raymiz».
«Islom tarixi» birinchi juzi asosida tayyorlandi