بسم الله الرحمن الرحيم
الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي قَالَ فِي كِتَابِهِ: "يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا" وَالصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ عَلَى رَسُولِهِ الَّذِي قَالَ: "أَكْرِمُوا أَوْلَادَكُمْ وَأَحْسِنُوا آدَابَهُمْ"وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَجْمَعِينَأَمَّا بَعْدُ.
FARZAND TARBIYaSI, YoShLARNING ILM-MA_''RIFATGA E_''TIBORINI QARATISh
Muhtaram jamoat! Ma'lumki, farzand ne'mati Alloh taolo tomonidan berilgan buyuk ne'mat bo'lib, har bir ota-ona bu ne'matni qadriga etib, haqqini ado qilishi zarurdir. Dinimizda farzand tarbiyasiga katta ahamiyat berilgan bo'lib, uni farzand hatto dunyoga kelmasidan oldin boshlash kerak ekani bir qancha kitoblarimizda bayon qilingan.
Muqaddas dinimiz otaning zimmasiga farzandi dunyoga kelishidan oldin bir qancha vazifalarni yuklagan. Quyida ulardan ba'zisini bayon qilamiz:
تَخَيَّرُوا لِنُطَفِكُمْ فَانْكِحُوا الْأَكْفَاءَ
(رواه الإمام ابن ماجه عن عائشة رضي الله عنها)
ya'ni: “Sizlar o'z nutfangizga munosib jufti halolni ixtiyor qilinglar. O'zingizga munosiblarga nikohlaninglar!” (Imom Ibn Moja rivoyatlari).
Demak, farzand odob-axloqli bo'lishi uchun uning birinchi suhbatdoshi bo'lmish – onasini husni xulqli va solihasini tanlash otaning burchi ekan.
Ulamolarimiz aytadilarki, “bismilloh” bilan bo'lgan farzandni shayton ma'lum miqdorda vasvasa qilishi mumkin, lekin hech qachon uni butkul o'ziga bo'ysindira olmaydi.
Demak, farzandni shayton vasvasa qilmasligi uchun otaning hissasi juda katta ekan.
لَا يَرْبُو لَحْمٌ نَبَتَ مِنْ سُحْتٍ إِلَّا كَانَتْ النَّارُ أَوْلَى بِهِ
(رواه الإمام الترمذي عَنْ كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَ رضي الله عنه)
ya'ni: “Qaysi go'sht haromdan ulg'aysa, jahannamga kirishga loyiq bo'ladi”(Imom Termiziy rivoyatlari).
Ma'lumki, homila ona ozuqasidan rivojlanadi. Shuning uchun onaning luqmasi homilaga albatta ta'sir qiladi. Shunday ekan, homilador ona istagan narsasini ota olib kelishda birinchi navbatda halol ekaniga e'tibor qaratishi ayni muddaodir.
Dinimiz otaning zimmasiga farzandi dunyoga kelgandan keyin bir qancha vazifalarni yuklagan. Quyida ulardan ba'zisini bayon qilamiz:
Ummu Sibyon – bolalarga ziyon etkazadigan jin toifasidir. Uning qiladigan ishi go'daklarga zarar etkazishdan iborat. Ammo bolaning qulog'iga azon va takbir aytib qo'yilsa, mazkur jin bolaga zarar etkaza olmay qoladi. Bundan tashqari, yangi tug'ilgan bolaning qulog'iga kirgan birinchi narsa Allohning zikri bo'lishi qanday ham yaxshi. Shuningdek, azon va takbir bolaning qalbiga, butun vujudiga yaxshi ta'sir qilishidan umidvorlik ham bor.
إِنَّكُمْ تُدْعَوْنَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِأَسْمَائِكُمْ وَأَسْمَاءِ آبَائِكُمْ فَأَحْسِنُوا أَسْمَاءَكُمْ
رَوَاهُ الإمام أحْمَدُ عَنْ أَبِى الدَّرْدَاءِ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ
ya'ni: “Qiyomat kunida o'z ismingiz va otalaringiz ismlari bilan chaqirilasizlar. Shuning uchun farzandlarga chiroyli ism qo'yinglar!” (Imom Ahmad rivoyatlari).
Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam: “Ismlarning yaxshisi – bandalik va hamdni bildiruvchisidir”, – deganlar. Shuning uchun, “Alloh taologa bandalik” ma'nosini anglatuvchi Abdulloh, Abdurahmon va “Alloh taologa hamd” ma'nosini anglatuvchi Hamidulloh kabi ismlar yaxshi ismlar hisoblanadi.
Shuningdek, Payg'ambarlar, sahobalar va tobeinlar kabi ulug' zotlarning ismlari ham qo'yishga tavsiya qilingan yaxshi ismlar hisoblanadi.
Qizlarga ham o'tgan ulug' momolarimiz, sahobiya ayollar va “ezgulik” ma'nosini anglatuvchi ismlarni qo'yish tavsiya qilinadi.
مَعَ الْغُلاَمِ عَقِيقَةٌ، فَأَهْرِيقُوا عَنْهُ دَمًا، وَأَمِيطُوا عَنْهُ الأَذَى
رَوَاهُ الإمام البخاري سَلْمَانُ بْنُ عَامِرٍ الضَّبِّىُّ رَضِي اللهُ عَنْهُ
ya'ni: “Yangi tug'ilgan bolaga aqiqa qilish bordir. Uning uchun qon chiqaring va undan nopoklikni ketkazing” (Imom Buxoriy rivoyatlari).
Shariatimizga ko'ra, aqiqani ko'rinishi shuki, bola tug'ilganidan keyin ettinchi kuni uning sochi olinadi va o'sha sochni og'irligicha tilla yoki kumushning qiymati miqdoricha faqirlarga sadaqa qilinadi.
Keyin xohlovchilar bolani boshiga za'faron surtishlari mumkin. Sochi olingandan keyin uning nomidan jonliq so'yiladi.
Aqiqa kunini ta'yin qilinishi borasida Oisha raziyallohu anho shunday deganlar: “Aqiqa ettinchi kuni bo'lsin. Agar ettinchi kuni bo'lmasa, o'n to'rtinchi kuni bo'lsin. Agar o'n to'rtinchi kuni ham bo'lmasa, yigirma birinchi kuni bo'lsin” (Imom Hokim rivoyatlari). Ulamolarimiz aytadilarki, mana shu kunlarda aqiqa qilishga otaning moliyaviy imkoniyati bo'lmasa, qachon qodir bo'lsa, o'sha paytda aqiqa qilishi mumkin.
Shu bilan birga ota yosh bolasini solih va taqvodor kishi huzuriga olib borib, tanglayini ko'tarishi ham marg'ub ishlardandir. Tanglay ko'tarish degani – solih va taqvodor kishi bir xurmo yoki shirin mevani oldin o'zi chaynab turib, bolaning og'ziga qo'li bilan solib qo'yishidir. Bu narsa meva bo'lgani afzaldir. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam, deyarli, doimo bolalarning tanglayini xurmo bilan ko'targanlar.
مَا نَحَلَ وَالِدٌ وَلَدًا مِنْ نَحْلٍ أَفْضَلَ مِنْ أَدَبٍ حَسَنٍ
(رواه الإمام الترمذي)
ya'ni: “Ota o'z bolasiga chiroyli odobdan ko'ra yaxshiroq narsa bera olmaydi” (Imom Termiziy rivoyatlari).
Demak, ota-ona va farzand tarbiyasiga mas'ul bo'lgan shaxslar yosh avlodni rostgo'ylik, va'daga vafo, omonatdorlik, kattaga hurmat, kichikka izzat, o'zgalarga mehr-oqibatli bo'lish kabi fazilatlar sohibi qilib voyaga etkazishga katta ahamiyat qaratishlari – dinimiz talabidir!
Azizlar! Hozirgi kunda farzandlarimiz maktabdan ta'tilga chiqmoqdalar. Mana shu paytdan ham unumli foydalanib, yoshlarimizni kasb-hunar, til kurslari kabi foydali to'garaklarga yo'naltirishimiz – ayni muddaodir. Shu bilan birga ta'til paytida farzandlarimiz kimlar bilan do'stlashyapti va bo'sh vaqtlarini kimlar bilan o'tkazyapti shularga ham alohida e'tibor berib qo'yishimiz kerak bo'ladi.
Bugungi kun yoshlariga juda ko'p imkoniyatlar yaratib berilgan. Yoshlarimiz bu imkoniyatlardan oqilona va to'g'ri foydalanishlari lozim. Lekin, ming afsuslar bo'lsinki, ba'zilarning farzandlari, xossatan, maktab yoshidagi yigitlar vaqtlarining aksarini internet va komp'yuter o'yinlari (playstation) klublarida har xil nojo'ya o'yin o'ynab, insonning qalbi va imoniga zarar keltiradigan rasm va videolarni tomosha qilib va to'g'ri yo'ldan adashtiruvchi notanish kishilar bilan suhbat o'tkazib, umrlarining oltin davrini zoye qilmoqdalar.
Shuningdek, ba'zi oilalarda farzand tarbiyasi to'lig'icha televizor yoki telefon apparatlariga topshirib qo'yilgan. Ularning farzandlarini o'zlari emas, balki o'sha texnik jihozlar “tarbiyalamoqda”. Har bir ota bolalari tarbiyasi uchun javobgar ekanini unutmasligimiz va oxiratda bu haqda aynan ota so'ralishini yodimizdan chiqarmasligimiz kerak.
Islom dinida “ilm” deganda “diniy” va “dunyoviy” ilmlar tushuniladi. Diniy ilm insonning ruhiy hayoti, uning e'tiqodiga oid bo'lib, oxirati uchun zarur bo'lsa, dunyoviy ilm uning jismoniy hayoti, dunyo obodligi uchun zarurdir. Shuning uchun ham hadisi sharifda:
خَيْرُكُمْ مَنْ لَمْ يَتْرُكْ آخِرَتَهُ لِدُنْياهُ ولا دُنْياهُ لآخِرَتِهِ ولَمْ يَكُنْ كَلاًّ على النَّاس
(رواه الإمام الديلمي)
ya'ni: “Sizlarning eng yaxshingiz – bu dunyosini deb oxiratini unutmagan, oxiratini deb bu dunyosini unutmagan va o'zgalarga malol keltirmaganidir” deyilgan. Ushbu ta'limotlarga jonu dili bilan amal qilgan ajdodlarimiz, buyuk bobokalonlarimiz ham shariat, ham tariqat va ham ilm-fan sohasida butun dunyoga o'rnak bo'lganlar.
Muhtaram azizlar! Ba'zida internet xabarlarida o'quvchilar o'z ustozlariga hurmatsizlik qilishlari, hatto oxirgi paytlarda qo'l ko'tarishlarini ham kuzatmoqdamiz. Bu xalqimiz kelajagi uchun ofat emasmi, necha asrlik tariximizda bunday holatlar hech kuzatilganmi?! Shuni ta'kidlash kerakki, ustozini va ilm maskanini hurmat qilmagan talaba va o'quvchiga hargiz foydali ilm yuqmaydi va hayotda baraka topmasligini tajribadan ko'rib turibmiz.
Farzandlarimizga ustozlar va o'qituvchilarning hurmatlarini joyiga qo'yib, ehtirom bilan muomala va munosabatda bo'lishlarini ham o'rgatishimiz kerak. Vaholanki, tarixda o'tgan va hozirgi kunda mashhur va ma'lum allomalarning hayotlariga e'tibor beradigan bo'lsak, ular ustozlarini juda yuksak darajada ehtirom qilgan, natijada ustozlarini ilmlari va duolarini olganlar. Masalan, mazhabboshimiz Imomi A'zam Abu Hanifa rahmatullohi alayhdan shunday deganlari rivoyat qilinadi: “Ustozim Hammodning hurmatlari uchun u zotning uylari tomonga oyog'imni uzatmaganman. Holbuki, u zotning uylari bilan mening uyim orasida ettita ko'cha bor edi”.
Yoshlarimiz ijtimoiy tarmoqlardan foydalanib bilimlarini oshirishmoqchi bo'lishsa, rasmiy saytlarga murojaat qilishsin, rasmiy domlalarimizning kanallariga a'zo bo'lishsin. Zero, ijtimoiy tarmoqlarda g'arazli maqsadlar bilan faoliyat olib boradigan sayt, kanal va shaxslar juda ko'p. Ularning na manzili, na shaxsi, na ustozi, na mazhabi ma'lum! Ular jamiyatimiz va yoshlarimiz tarbiyasiga katta tahdid bo'lib, firqalanish, dinda g'ulu ketish va mazhabsizlik urug'larini sochmoqdalar.
Muhtaram jamoat! Ma'ruzamiz davomida hozirgi kunda dolzarb masalalardan biri bo'lgan yo'l harakati qoidalariga amal qilish haqida suhbatlashamiz. Sababi, xabaringiz bor, oxirgi paytlarda ba'zilar tomonidan yo'l harakati qoidalariga rioya qilmaslik oqibatida bir qancha kishilar vafot etmoqda yoki bir umrga nogiron bo'lib qolmoqda.
Islom shariati yo'l harakati qoidalariga ijtimoiy qoidalar sifatida qaraydi va unga rioya qilishga buyuradi! Zero inson ulovda yurganida o'zi va o'zgalarni xatarga qo'ymasligi, piyodalar, yo'lovchilar va boshqa haydovchilar hayotiga xavf solmasligi kerak. Buning uchun esa yo'l harakati ishtirokchilarining barchasi yo'l harakati qoidalariga qat'iy rioya qilishlari lozim bo'ladi. Qoidani buzish – boshqa bir yo'l harakati ishtirokchisi haqqini poymol qilish va unga zulm qilish hisoblanadi.
Islomning asosiy qoidalaridan biri hisoblangan hadisi sharifda Payg'ambarimiz alayhissalom shunday deganlar:
لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ
ya'ni: “Islomdazarar ko'rish ham zarar berish ham yo'q” (Imom Bayhaqiy rivoyatlari). Ushbu shar'iy qoidaga ko'ra, haydovchi o'zgalarning joni, moliga etkazgan zarari uchun javobgar bo'ladi. Faqat haydovchiga bog'liq bo'lmagan, uning aybi yo'q holatlar – bundan mustasno hisoblanadi.
Islom Fiqhi Akademiyasi va Saudiya Arabistoni podshohligining ilmiy bahslar va fatvo berish bo'yicha doimiy qo'mitasi kabi fatvo idoralari va jumhur ulamolar yo'l harakati qoidalariga amal qilish – vojib ekani haqida xulosa berganlar. Demak, yuqoridagi sabablarga ko'ra yo'l qoidalariga amal qilishning lozimligi hamda uni buzganlarga moliyaviy jazolar qo'llash joizligi kelib chiqadi.
Yo'llardagi baxtsiz hodisalarning aksariyati tezlikni oshirish va qarama-qarshi yo'lga chiqish oqibatida sodir bo'lmoqda. Buning sababi, birinchi navbatda – shoshqaloqlikdir. Payg'ambarimiz Rasululloh sallallohu alayhi vasallam har bir ishda sahobalarni shoshqaloqlikdan qaytarib kelganlar va hadisi shariflaridan birida: “Bosiqlik – Allohdan, shoshqaloqlik – shaytondandir”, – deganlar (Imom Bayhaqiy rivoyatlari).
Tezlikni cheklashda asosan haydovchi va yo'lovchilarning hayotini saqlash nazarda tutiladi. Haydovchining bu cheklovni buzishi o'zining va boshqalarning hayotini xatarga qo'yish bo'ladi. Shu bois qator fatvo markazlari va ulamolar, jumladan, Saudiya Arabistoni ulamolari ruxsat etilgan tezlikdan yuqori tezlikda harakatlanish oqibatida ro'y bergan baxtsiz hodisa tufayli vafot etgan haydovchi o'z joniga qasd qilganbo'ladi, deb fatvo bergan.
Shunday ekan, musulmon kishini yo'l harakati qoidalariga amal qilishi kuzatuv kameralari yoki yo'l harakati havfsizligi bo'linmalari xodimlari nazorat qilayotgani uchun emas, Islom shariatining talabi deb e'tiqod qilgan holda bajarishi kerak! Shunda yo'lda yurish ham ibodatga aylanadi.
Alloh taolo yurtimizni tinch, osmonimizni musaffo qilib, barchamizni to'g'ri yo'lda bardavom aylab, turli balo-ofatlardan O'z hifzu himoyasida saqlasin! Omin!
Muhtaram imom-domla! Kelgusi juma ma'ruzasi “Aqidada adashmaylik”mavzusida bo'ladi, inshaalloh.
Bu zotning to‘liq ismi Nasr ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ibrohim Abu Lays as-Samarqandiy al-Hanafiydir. Samarqandda tavallud topgandir. Samarqand o‘zining ko‘p olimlari bilan mashhur bo‘lgan hamda Samarqand ahli ilmni yaxshi ko‘rgan. Bu ma’lumotlar Najmiddin Umar ibn Muhammad Nasafiyni “Al qand fiy ulamai Samarqand” asarida keltirilgan.
Abu Lays Samarqandiy boshlang‘ich ta’limni Samarqandda olgan. So‘ng ulamolarining ko‘pligi bilan mashhur bo‘lgan Balxga ketadi. Ilmni mustahkamlab Samarqandga qaytadi. Abu Lays nafaqat Samarqand va Balx ulamolari orasida ilmiy mavqega ega, balki Hanafiy ulamolarining orasida ham o‘z mavqega egadir. Bunga bir qancha misollar dalolat qiladi:
U yashagan davrda yurtimizda lug‘at, tafsir, hadis, fiqh ilmlari rivojlangan. Mana shunday ilmiy muhitda yashab ijod etgan alloma samarali meros qoldirgan. Uning “Bahr al-ulum” (“Ilmlar ummoni”), “Uyun al-masoyil” (“Masalalar sarchashmasi”), “Tanbehul-g‘ofilin” (G‘ofillarga tanbehlar”), “Bo‘ston al-orifin” (“Oriflar bo‘stoni”) kabi asarlari bizgacha yetib kelgan va nashrlar etilgan.
Allomaning tug‘ilgan yili sifatida muarrixlar hijriy 301-310 yillar orasi va 911-milodiy yilni ko‘rsatadilar. Olimning kunyasi Abu Lays, ya’ni “Laysning otasi”. “Lays” lug‘atda sher, arclon ma’nosini beradi. U zotning Lays degan farzandlari bo‘lganmi yoki “Abu Turob” singari majoziy laqabmi, noma’lum. Har holda kunya ekani aniq. Kunyasi bilan laqabi qo‘shib aytilar edi, masalan: "Faqih Abu Lays aytdi" kabi. Laqablaridan biri “al-Faqih” bo‘lib, shu laqab bilan mashhur bo‘lgan. Alloma fiqh ilmida yuksak martabaga erishgan, o‘z zamonasida unga teng keladigan olim topilmas edi. Faqih so‘zining
oldida arab tilidagi “al” artikli qo‘shilib, uni “al-Faqih” deb atalishi ham shunga ishoratdir.
Abu Laysning o‘zi ham “al-Faqih” laqabini yaxshi ko‘rar edi. Chunki, rivoyatlarga qaraganda, “Tanbehul g‘ofilin” kitobini yozgan mahallarida bir kecha u kishining tushlariga Nabiy sollallohu alayhi vasallam kirib, yozgan kitoblarini tutqazib: "Yo Faqih! Kitobingni ol!” deydilar. Uyg‘onganlarida kitoblarida Payg‘ambarimiz alayhissalom muborak qo‘llarini, izlarini ko‘radilar. Shundan keyin “Faqih” degan nomni yaxshi ko‘rdi va u tufayli ko‘p barokatlarga noil bo‘ladi. Ikkinchi unvoni “Imomul-huda”. Bu laqab bilan yana bir buyuk alloma Abu Mansur al-Moturidiy ham atalgan.
Abu Laysning vafoti haqida ham muarrixlar turli sanalarni ko‘rsatadilar. Dovudiy o‘zining “Tabaqot al-Mufassirin” kitobida 393-hijriy yilning jumod al-oxir oyining seshanba 11-kechasida vafot etgan, degan. “Javohir al-mo‘zi’a” asarida 373-seshanba kechasida, “Kashf az-zunun” asarida 376, yoki 383, yoki 375-hijriy yilda vafot etgan deyiladi. Arab merosi tarixida 373, yoki 375, yoki 393-hijriy vafot etgan deyilgan.
Ya’ni, alloma 985 va 1003-milodiy yillar orasida vafot etgan. Manbalarda uning oilasi haqida hech narsa yozib qoldirilmagan. Abu Lays Samarqandiy Samarqandda shayxul-islom darajasiga ko‘tarilgan. Lekin uning rasman qozi bo‘lgani haqidagi ma’lumot manbalarda kuzatilmaydi. U o‘z davrida eng zaruriy ilm – fiqhni egallagani bois, fatvolar aytishga loyiq bo‘lgan va uning fatvo hamda hikmatli so‘zlari kishilar orasida tarqalgan. Jumladan, Salohiddin Nohiy uning fiqhiy asarlari matni tuzilishiga ko‘ra o‘z tadqiqotida allomani madrasalarda mudarrislik qilganini taxmin qiladi. Shuningdek, Abu Lays tafsirida hadislar, rivoyatlar, qiroatlar, lug‘aviy manbalarga alohida ahamiyat berilishi ham uning mudarrislik qilganini tasdiqlashi mumkin. Abu Lays Samarqandiy ilmiy salohiyatining shakllanishida avvalo olim oilasida tavallud topgani ta’sir ko‘rsatgan bo‘lsa, keyinchalik Balx, Samarqand va Buxoro kabi muhim ilmiy mavqega ega bo‘lgan shaharlar olimlarining ta’lim-tarbiyalari sezilarli bo‘lgan. Abu Lays Samarqandiy Balxlik olimlarning Samarqandga kelishi, u yerga safar qilish munosabati bilan ilm o‘rgangan bo‘lsa, ayrim hollarda ularning asarlarini mutolaa qilish va o‘rganish orqali ularni o‘zining ustozi deb hisoblagan.
Abu Lays Samarqandiy shakllangan ilmiy muhit asosan hanafiy mazhabi olimlari ta’sirida bo‘lgan. Ko‘pchilik tarojum asarlarida Abu Lays Samarqandiyning ikki yoki uch ustozi zikr etiladi xolos. Bunga sabab balki olimga ko‘proq tahsil bergan ustozini zikr etish bilan kifoyalanish bo‘lsa kerak. Uning asarlarida o‘z davridagi ko‘plab olimlarning so‘zlari, rivoyatlari keltirilgan. Olim ularni o‘z asarlarida zikr etgan. Tadqiqot doirasida Abu Lays Samarqandiyning 24 ustozi aniqlandi. Tafsirida 20 ustozi, “Tanbih-l-g‘ofilin”da 4 ustozi zikr etilgan. Olimning barcha ustozlari hanafiy mazhabi ulamolari bo‘lib, ularning ko‘pchiliklarining silsilasi Nu’mon ibn Sobit Abu Hanifa, Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasanga borib taqaladi. Bu ustozlarning ba’zilari haqidagi ma’lumotlar tarojum asarlarida zikr etilgan. Muhammad ibn Fazl Buxoro va Samarqandga kelgani va Samarqandda vafot etgani, Xalil ibn Ahmad Farg‘ona qozisi bo‘lgani va shu yerda yoki Samarqandda vafot etgani, Abu Ja’farning Buxoro va Samarqandga kelgani va Buxoroda vafot etgani haqidagi ma’lumotlar ularning Samarqand ilmiy muhiti bilan bog‘likligini ko‘rsatadi. Ular o‘z zamonlarining yetuk olimlari bo‘lib, Abu Lays Samarqandiyga ustozlik qilganlar Abu Lays Samarqandiy tafsirining O‘zRFA Sharqshunoslik instituti qo‘lyozmalar fondida saqlanayotgan nusxasining birinchi varag‘ida shunday ma’lumot mavjud: “Abul-Mahomid Muhammad ibn Ibrohim ibn Anush Hasiyriy “Hodiy Hasiyriy” asarining oxirgi qism ikkinchi – “Fatvo berishda ehtiyot qilish” nomli faslida shunday yozadi: 258/872 sanada vafot etgan Samarqand hofizi faqih Abu Lays: “Samarqandda 40 yil fatvo berdim, ushbu 40 yilda faqat ilgari o‘tgan ulamolarning so‘zlariga tayandim. Mening kitobimdan qiyomat kuni g‘iybatdan biror narsa chiqmaydi. O‘ng qo‘limni chap qo‘limdan ajratganimdan buyon yolg‘on gapirmadim, hech kimga qushning boshini suvga solib ko‘targanda boshida qolgan suvchalik yomonlik istamadim”, degan.
“Abu Lays fozil, taqvodor, buyuk imom bo‘lib, yuz ming hadisni yod bilgan. Vaki’, Muhammad ibn Hasan, Ibn Muborak, Abu Yusuf va boshqa olimlar kitoblarini mutolaa qilar edi. Uning ko‘plab asarlari bor”.
Barcha manbalarda Abu Lays Nasr ibn Sayyor hofiz, Nasr ibn Muhammad esa faqih deb atalgan. Yuqoridagi ma’lumotda Abul-Lays Nasr ibn Muhammad bilan hofiz Abu Lays Nasr ibn Sayyor ibn Fath haqidagi ma’lumotlar chalkashtirib yuborilgan. Shuningdek, ko‘rsatilgan vafot yili ham hofiz Abul-Lays vafot etgan yiliga yaqinroq keladi. Shu kabi ushbu ikki allomani adashtirish hollari manbalarda uchraydi.
Jumladan, u ikkisini bir olim deb ko‘rsatilgan o‘rinlar ham mavjud. Faqih Abu Lays Samarqandiyning Muhammad Shayboniyning kitobi bilan tanishganligi, o‘z ijodida Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasan Shayboniy, Vaki’, Ibn Muboraklarning silsilalar orqali rivoyatlarini ko‘p keltirganligi sababli bu ma’lumotlar Abu Lays Nasr ibn Muhammadga tegishli deb hisoblash mumkin. U o‘zining tafsirida Muhammad ibn Hasan “As-Siyar al-Kabir” asaridan ma’lumot keltiradi.
Tug‘ilgan joyi Samarqanddir. “Bahr al-ulum” tafsirining kirish qismida u shahar haqida bunday deyiladi: “Arablar uni Siron ham deydilar. Safd vodiysining janubida joylashgan bu joy iqlimi yaxshi va katta shahardir”. Bir shoir bu yer haqida shunday degan edi:
Insonlar uchun oxiratda jannat bordur,
Bu dunyoning jannati Samarqanddur.
Bu shahar tolibi ilmlar maskani bo‘lgan. Bu yerga ulamo-yu fuqaholar, tasavvuf ahllari safar qilar edilar. Shuning uchun bu yer boshqa yurtlar ichida muhim ilmiy o‘rin egallab turar edi, chunki Abu Lays Samarqandiy qatorida u kishining olimlardan bo‘lgan sheriklari va do‘stlari ham ko‘p edi.
TII talabasi Mirzaqosim Saidmirzayev
[1] Tarixi at-turas al-arabiy. 1-jild, 3-juz, 107 va undan keyingi sahifalar.