Shafoat tushunchasi bayoni
28- وَمَرْجُوٌّ شَفَاعَةُ أَهْلِ خَيْرٍ لِأَصْحَابِ الْكَبَائِرِ كَالْجِبَالِ
Ma'nolar tarjimasi:
Solih bandalarning shafoati tog'lardek gunohi kabiralarni qilganlarga (ham) umid qilingandir.
Nazmiy bayoni:
Solihlar shafoatidan, albat, umid bor,
Umidvorlar bo'lsa ham tog'dek gunohkor.
Lug'atlar izohi:
مَرْجُوٌّ – mubtadosidan oldin keltirilgan xabar. Rajo kalimasi lug'atda “umidvorlik” ma'nosida ishlatiladi.
شَفَاعَةُ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. Lug'atda “juft qilmoq”, “tarafini olmoq” ma'nolarini anglatadi.
خَيْرٍأَهْلِ – muzofun ilayh. Lug'atda “yaxshilik egalari” ma'nosini anglatadi.
لِ – jor harfi اِلَى ma'nosida kelgan.
الْكَبَائِرِ أَصْحَابِ – gunohi kabiralarni sodir etgan va tavba qilmasdan vafot etgan kishilar ko'zda tutilgan.
كَ – “tashbeh” (o'xshatish) uchun kelgan jor harfi.
الْجِبَالِ – tog'lar erdan baland ko'tarilgan va uzun cho'zilib ketgan bahaybat do'ngliklardir. Musulmon kishi har qancha bahaybat gunohlarni sodir etgan bo'lsa ham shafoatdan umid uzilmasligini bildirib qo'yish uchun aynan shu kalima ishlatilgan.
Matn sharhi:
Hayr ahli hisoblangan solih insonlarning gunohkorlarni shafoat qilishlari, agar o'sha gunohkorlar tog'lardek katta gunohlarni sodir etgan bo'lsalar ham, Alloh taolodan gunohlarini afv etishini so'rashlari umid qilinadigan ish sanaladi. Solih insonlarning kimlar ekanligi quyidagi hadisi sharifda bayon qilingan:
عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَشْفَعُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلاَثَةٌ الأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الْعُلَمَاءُ ثُمَّ الشُّهَدَاءُ. رَوَاهُ اِبْنُ مَاجَّةَ
Usmon ibn Affon roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qiyomat kunida shafoat qiladiganlar uchtadir: payg'ambarlar, so'ngra ulamolar, so'ngra shahidlardir”, – dedilar”. Ibn Moja rivoyat qilgan.
Ya'ni qiyomat kunida eng avvalo payg'ambarlar shafoat qiladilar, so'ngra ilmiga amal qilgan olimlar shafoat qiladilar, so'ngra Alloh yo'lida jonlarini fido qilgan muxlis shahidlar shafoat qiladilar. Hadisi sharifda shahidlarning olimlarga ثُمَّbilan atf qilinishida olimlarning shahidlardan yuqori martabada bo'lishlariga ishora bor.
Shafoatga lug'aviy jihatdan ikki xil ma'no berilgan. Ba'zilar shafoatni شَفْعٌ ya'ni “juft qilmoq” ma'nosida deyishsa, ba'zilar esa شَفَاعَةٌ ya'ni “himoya qilmoq”, “tarafini olmoq” kabi ma'nolarni bildiradi, deyishgan. Shunga ko'ra shafoatga ikki xil ta'rif berilgan:
a) yaxshilikni jalb qilish;
b) zararni daf qilish[1]”.
Shafoatning shartlari
Qur'oni karimda shafoatning qachon naf berishi shunday bayon qilingan:
﴿۞وَكَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَيَرۡضَىٰٓ٢٦﴾
“Osmonlarda qanchadan-qancha farishtalar bo'lib, o'shalarning shafoatlari ham – Alloh O'zi xohlagan va rozi bo'lgan kishilarga (shafoatga) izn bermagunicha – foyda bermas”[2].
Ushbu oyati karimada shafoat faqat ikki shart bilan naf berishi aytilgan:
﴿قُل لِّلَّهِ ٱلشَّفَٰعَةُ جَمِيعٗاۖ لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ٤٤﴾
“Ayting: “Barcha shafoat (oqlov) faqat Allohnikidir”[3].
﴿فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ٤٨﴾
“Endi shafoatchilarning shafoati ularga foyda bermas”[4].
Ya'ni Allohdan ularni azoblamaslikni so'raydigan shafoatchi bo'lmaydi. Agar butun Yer ahli ularni shafoat qilmoqchi bo'lsalar ham, ularning shafoatlari qabul qilinmaydi. Shafoat haqida ko'plab hadisi shariflar kelgan:
عَنْ عَوْفِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ قَالْ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ سَلَّمَ أَتَانِي آتٍ مِنْ عِنْدِ رَبِّي فَخَيَّرَنِى بَيْنَ أَنْ يَدْخُلَ نِصْفُ أُمَّتِي الْجَنَّةَ وَ بَيْنَ الشَّفَاعَةِ فَاخْتَرْتُ الشَّفَاعَةَ وَ هِىَ لِمَنْ مَاتَ لاَ يُشْرِكُ بِاللهِ شَيْئًا. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Avf ibn Molik raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Menga Robbimning huzuridan bir kelguvchi keldi va ummatimning yarmi jannatga kirmoqligini yoki shafoatni tanlashimni so'radi. Bas, men shafoatni tanladim. U Allohga hech narsani shirk keltirmay vafot etgan kishi uchundir”, – dedilar”. ImomTermiziy rivoyat qilgan.
Shafoatning turlari
Shafoatni ikki turga ajratish mumkin:
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga xos shafoatlar
﴿وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَتَهَجَّدۡ بِهِۦ نَافِلَةٗ لَّكَ عَسَىٰٓ أَن يَبۡعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا٧٩﴾
“Shoyadki, Robbing seni (Qiyomat kunida) maqtovli (shafoat qiladigan) maqomda tiriltirsa”[5].
Oyati karimada zikr qilingan “maqtovli maqom”ni jumhur ulamolar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga beriladigan qiyomat kunidagi ulkan shafoat, – deyishgan.
﴿وَبَيۡنَهُمَا حِجَابٞۚ وَعَلَى ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٞ يَعۡرِفُونَ كُلَّۢا بِسِيمَىٰهُمۡۚ وَنَادَوۡاْ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَن سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۚ لَمۡ يَدۡخُلُوهَا وَهُمۡ يَطۡمَعُونَ٤٦﴾
“A'rof (arasot) uzra (jannat va do'zaxdagilarning) har birini siymolari (alomatlari)dan tanib oladigan kishilar (bo'lur)”[6].
Yaxshiliklari va yomonliklari teng kelib qolgan kishilar bir tafsirga ko'ra ushbu oyati karimaning umumiy ma'nosiga kiradilar. Ya'ni yaxshiliklari va yomonliklari teng kelib, o'rtada turib qolgan kishilar Rasulullohning shafoatlari bilan jannatga kiradilar, – deyishgan.
عَنْ جَابِرِ بنِ عَبْدِ اللهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الكَبَائِرِ مِنْ أُمّتِي. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ummatimdan ahli kaboirlarga shafoatim bordir”, – dedilar”. ImomTermiziy rivoyat qilgan.
Shuningdek, do'zaxga kirgan ba'zi kimsalarning u zotning shafoatlari sababli undan chiqarilishi haqida ham rivoyatlar kelgan:
حَدَّثَنَا عِمْرَانُ بْنُ حُصَيْنٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَخْرُجُ قَوْمٌ مِنْ النَّارِ بِشَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُسَمَّوْنَ الْجَهَنَّمِيِّينَ. رَوَاهُ الْبُخَارِىُّ
Bizlarga Imron ibn Husayn roziyallohu anhumo Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan eshitganini gapirib berdi: “Bir qavm Muhammad sollallohu alayhi vasallamning shafoatlari sababli do'zaxdan chiqib, jannatga kiradilar, “jahannamiylar” deb nomlanadilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
عَنْ أُمّ سَلَمَةَ قَالَتْ: دَخَلَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَىَ أَبِي سَلَمَةَ وَقَدْ شَقّ بَصَرُهُ فَأَغْمَضَهُ ثُمّ قَالَ إِنّ الرّوحَ إِذَا قُبِضَ تَبِعَهُ الْبَصَرُ فَضَجّ نَاسٌ مِنْ أَهْلِهِ فَقَالَ لَا تَدْعُوا عَلَيَّ أَنْفُسِكُمْ إِلاّ بِخَيْرٍ فَإِنّ الْمَلاَئِكَةَ يُؤَمِّنُونَ عَلَىَ مَا تَقُولُونَ ثُمّ قَالَ اللّهُمّ اغْفِرْ لأَبِي سَلَمَةَ وَارْفَعْ دَرَجَتَهُ فِي الْمَهْدِيّينَ وَاخْلُفْهُ فِي عَقِبِهِ فِي الْغَابِرِينَ وَاغْفِرْ لَنَا وَلَهُ يَا رَبّ الْعَالَمِينَ وَافْسَحْ لَهُ فِي قَبْرِهِ وَنَوّرْ لَهُ فِيهِ. رَوَاهُ مُسْلمٌ
Ummu Salama roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Abu Salamaning yoniga kirdilar, uning ko'zi bir tomonga qarab qolgan edi, uni yopib qo'ydilar. So'ngra: “Qachon ruh qabz qilinsa, ko'z unga ergashadi”, – dedilar. Uning yaqinlari yig'lab yuborishdi. U zot: “O'zlaringizga faqat yaxshi narsani tilanglar, albatta farishtalar aytayotgan narsalaringizga omiyn deb turadilar”, – dedilar. So'ngra: “Ey Allohim, Abu Salamani mag'firat qilgin, uning darajasini hidoyat qilinganlar holatida ko'targin, unga ahlidan o'rinbosarlar qilgin, ey olamlar Robbisi, bizni ham, uni ham kechirgin. Unga qabrini keng va nurli qilib bergin”, – dedilar”. Muslim rivoyat qilgan.
عَنْ الزُّهْرِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ أَنَّ أَبَا هُرَيْرَةَ حَدَّثَهُ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي زُمْرَةٌ هُمْ سَبْعُونَ أَلْفًا تُضِيءُ وُجُوهُهُمْ إِضَاءَةَ الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ وَقَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ فَقَامَ عُكَّاشَةُ بْنُ مِحْصَنٍ الْأَسَدِيُّ يَرْفَعُ نَمِرَةً عَلَيْهِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ اللَّهَ أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ قَالَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ مِنْهُمْ ثُمَّ قَامَ رَجُلٌ مِنْ الْأَنْصَارِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ اللَّهَ أَنْ يَجْعَلَنِي مِنْهُمْ فَقَالَ سَبَقَكَ بِهَا عُكَّاشَةُ. رَوَاهُ الْبُخَارِىُّ
Zuhriydan rivoyat qilinadi: “Menga Sa'id ibn Musayyab gapirib berdi, unga Abu Hurayra gapirib bergan ekan: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Jannatga mening ummatimdan yuzlaridan nur balqib turgan bir guruh kiradi. Ular etmish mingtadir. Ularning yuzlari to'lin oy kechasidagi oyning ziyosidek nur taratib turadi”, – deyayotganlarini eshitdim. Abu Hurayra: “Shunda Ukkosha ibn Mihson Asadiy ustidagi chakmonini ko'tarib sakrab o'rnidan turib ketdi va: “Ey Allohning Rasuli, meni o'shalardan qilishini so'rab Allohga duo qiling”, – dedi. U zot sollallohu alayhi vasallam: “Ey Allohim, uni o'shalardan qilgin”, – dedilar. So'ngra ansorlardan bo'lgan bir kishi o'rnidan turib: “Ey Allohning Rasuli, meni o'shalardan qilishini so'rab Allohga duo qiling, – dedi. U zot: “Uni Ukkosha sendan oldin qo'lga kiritib bo'ldi”, – dedilar”. Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَذُكِرَ عِنْدَهُ عَمُّهُ أَبُو طَالِبٍ فَقَالَ لَعَلَّهُ تَنْفَعُهُ شَفَاعَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيُجْعَلُ فِي ضَحْضَاحٍ مِنْ النَّارِ يَبْلُغُ كَعْبَيْهِ يَغْلِي مِنْهُ أُمُّ دِمَاغِهِ. رَوَاهُ الْبُخَارِىُّ
Abu Sa'id Hudriy roziyallohu anhu: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida amakilari Abu Tolib zikr qilinganida u zotning: “Shoyadki qiyomat kunida unga mening shafoatim naf bersa, u olovning chuqur bo'lmagan, ikki to'pig'igagina etib turadigan sayoz joyiga qo'yiladi. O'sha joy sababli bosh miyasining pardasi qaynab turadi”, – deganlarini eshitgan”. ImomBuxoriy rivoyat qilgan.
عَنْ أَنَسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَا أَوَّلُ شَافِعٍ فِى الْجَنَّةِ. رَوَاهُ الدَّارِمِىُّ
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Men jannatga erishish uchun avvalgi shafoatchiman”, – dedilar”. ImomDorimiy rivoyat qilgan.
Ya'ni u zot insonlarning jannatga kirishlari uchun avvalgi shafoatchidirlar.
عَنْ جَابِرِ بنِ عَبْدِ الله قال قَالَ رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الكَبَائِرِ مِنْ أُمّتِي. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ummatimdan ahli kaboirlarga shafoatim bordir”, – dedilar”. Termiziy rivoyat qilgan.
Umumiy shafoatgo'ylarning shafoatlari
عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ قَالَ قَالَ رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَشْفَعُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلاَثَةٌ الأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الْعُلَمَاءُ ثُمَّ الشُّهَدَاءُ. رَوَاهُ اِبْنُ مَاجَّةَ
Usmon ibn Affon roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qiyomat kunida shafoat qiladiganlar uchtadir, payg'ambarlar, so'ngra ulamolar, so'ngra shahidlar”, – dedilar”. Ibn Moja rivoyat qilgan.
﴿۞وَكَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَيَرۡضَىٰٓ٢٦﴾
“Osmonlarda qanchadan-qancha farishtalar bo'lib, o'shalarning shafoatlari ham – Alloh O'zi xohlagan va rozi bo'lgan kishilarga (shafoatga) izn bermagunicha – foyda bermas”[7].
عَنْ عَلِيٍّ قَالَ قَالَ رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إنَّ السقْطَ لَيُرَاغِمُ رَبَّهُ إذا دَخَلَ أبَواهُ النَّارَ فَيُقالُ أيُّها السِّقْط المُرَاغِمُ رَبَّهُ أدْخِلْ أبَوَيْكَ الجَنَّةَ فَيَجُرُّهُما بِسَرَرِهِ حَتّى يُدْخِلَهُما الجنّة. رَوَاهُ اِبْنُ مَاجَّةَ
Ali roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Go'dak ota-onasi do'zaxga kirganda, albatta, Robbisiga (ota-onasining do'zaxga kiritilishiga) norozilik bildiradi. Unga: “Ey Robbisiga (ota-onasining do'zaxga kiritilishiga) norozilik bildirayotgan go'dak, ota-onangni jannatga olib kir”, – deyiladi. U ikkalasini uzun kindigi bilan jannatga kirgizgunicha tortib boradi”, – dedilar”. Ibn Moja rivoyat qilgan.
عَنْ الْمِقْدَامِ بْنِ مَعْدِيكَرِبَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِلشَّهِيدِ عِنْدَ اللَّهِ سِتُّ خِصَالٍ يُغْفَرُ لَهُ فِي أَوَّلِ دُفْعَةٍ مِنْ دَمِهِ وَيُرَى مَقْعَدَهُ مِنْ الْجَنَّةِ وَيُجَارُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَيَأْمَنُ مِنْ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَيُحَلَّى حُلَّةَ الْإِيمَانِ وَيُزَوَّجُ مِنْ الْحُورِ الْعِينِ وَيُشَفَّعُ فِي سَبْعِينَ إِنْسَانًا مِنْ أَقَارِبِهِ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Miqdam ibn Ma'diykariba roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Shahid uchun Alloh taoloning huzurida olti xislat bo'ladi:
عَنْ عَلِيّ بنِ أَبي طَالِبٍ قالَ قالَ رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَنْ قَرَأَ القُرْآنَ وَاسْتَظْهَرَهُ فَأَحَلّ حَلاَلَهُ وَحَرّمَ حَرَامَهُ أَدْخَلَهُ الله بِهِ الْجَنّةَ وَشَفّعَهُ فِي عَشْرَةٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ كُلّهُمْ وَجَبَتْ لَهُ النّارُ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Qur'on o'qigan va uni yod olgan bo'lsa, halolini halol, haromini harom deb bilgan bo'lsa, shu sababli Alloh uni jannatga kirgizadi va har biriga do'zax vojib bo'lgan o'nta yaqinlari uchun uning shafoatini qabul qiladi”, – dedilar”. Termiziy rivoyat qilgan.
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُمَا سَمِعْتُ اَلنَّبِيّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ مَا مِنْ رَجُلٍ مُسْلِمٍ يَمُوتُ فَيَقُومُ عَلَى جَنَازَتِهِ أَرْبَعُونَ رَجُلاً لاَ يُشْرِكُونَ بِاَللَّهِ شَيْئًا إِلاَّ شَفَّعَهُمْ اَللَّهُ فِيهِ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallamning: “Biror bir musulmon vafot etganda uning janozasiga Allohga hech narsani shirk keltirmaydigan qirq kishi qatnashsa, albatta Alloh ularning u haqidagi shafoatlarini qabul qiladi”, – deyayotganlarini eshitdim”. Muslim rivoyat qilgan.
عَنْ زَيْدٍ أَنّهُ سَمِعَ أَبَا سَلاّمٍ يَقُولُ حَدّثَنِي أَبُو أُمَامَةَ الْبَاهِلِيّ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ اقْرَأُوا الْقُرْآنَ فَإِنّهُ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ شَفِيعاً لأَصْحَابِهِ اقْرَأُوا الزّهْرَاوَيْنِ الْبَقَرَةَ وَسُورَةَ آلِ عِمْرَانَ فَإِنّهُمَا تَأْتِيَانِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَأَنّهُمَا غَمَامَتَانِ أَوْ كَأَنّهُمَا غَيَايَتَانِ أَوْ كَأَنّهُمَا فِرْقَانِ مِنْ طَيْرٍ صَوَافٍّ تُحَاجّانِ عَنْ أَصْحَابِهِمَا، اقْرَأُوا سُورَةَ الْبَقَرَةِ فَإِنّ أَخْذَهَا بَرَكَةٌ وَتَرْكَهَا حَسْرَةٌ وَلاَ يَسْتَطِيعُهَا الْبَطَلَةُ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Zayddan rivoyat qilinadi, u Abu Sallomning menga Abu Umoma Bohiliy gapirib berdi deyayotganini eshitgan. U aytganki: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Qur'on o'qinglar, chunki u qiyomat kunida o'z sohiblariga shafoatchi bo'lib keladi. Ikki nur sochuvchini, Baqara va Oli Imron suralarini o'qinglar, chunki bu ikkalasi qiyomat kunida go'yo ikki bulut kabi, yoki go'yo ikki baland soyabon kabi, yoki go'yo saf tortgan ikki qush to'dasi kabi keladilar. Ikkalalari o'z sohiblari tarafidan (Zaboniya bilan) tortishadilar. Baqara surasini o'qinglar, albatta, uni olish barakadir, uni tark qilish hasratdir. Soxtakorlarning unga toqatlari etmaydi”, – deganlarini eshitganman”. Muslim rivoyat qilgan.
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ الصِّيَامُ وَالْقُرْآنُ يَشْفَعَانِ لِلْعَبْدِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَقُولُ الصِّيَامُ: أَىْ رَبِّ مَنَعْتُهُ الطَّعَامَ وَالشَّهَوَاتِ بِالنَّهَارِ فَشَفِّعْنِى فِيهِ وَيَقُولُ الْقُرْآنُ مَنَعْتُهُ النَّوْمَ بِاللَّيْلِ فَشَفِّعْنِى فِيهِ قَالَ: فَيُشَفَّعَانِ. رَوَاهُ أَحْمَدُ
Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ro'za va Qur'on qiyomat kunida bandani shafoat qiladilar. Ro'za: “Ey Robbim, men uni kunduzlari taomdan va xohish-istaklardan qaytardim, uning uchun mening shafoatimni qabul qilgin”, – deydi. Qur'on: “Uni kechalari uyqudan qaytardim, uning uchun mening shafoatimni qabul qilgin”, – deydi. Bas, ikkalalari shafoatchi qilinadilar”, – dedilar”. Ahmad rivoyat qilgan.
Shafoat haqida So'fi Ollohyor bobomiz quyidagi ajoyib so'zlarni yozgan:
Hudo izn aylasa ro'zi qiyomat
Suyukluk bandasi aylar shafoat.
* * *
Ilohi, lutf qil hasratli soat
Habibingdin nasib etgil shafoat.
* * *
Ayurma yaxshilarni(ng) orasidin
Yirog' etma habibing qorasidin[8].
Ya'ni Alloh taolo xohlagan suyukli bandalarning qiyomat kunidagi shafoatlari haqdir. Shuning uchun ey Robbimiz, o'sha qiyin vaqtlarda bizlarni ham shafoatdan bahramand etgin, yaxshi zotlar bilan birga qilgin, deya duo qilamiz.
KYeYINGI MAVZULAR:
PAYG'AMBARLARNING MA_''SUMLIKLARI BAYoNI:
Payg'ambarlarning xususiyatlari;
Payg'ambarlardan sodir bo'lgan ishlar haqidagi qarashlar;
[1] Muvaffiq ibn Qudoma. Sharhu Lam'atul e'tiqod, o'n to'rtinchi juz. “Maktabatush shomila”. – B. 3.
[2] Najm surasi, 26-oyat.
[3] Zumar surasi, 44-oyat.
[4] Muddassir surasi, 48-oyat.
[5] Isro surasi, 79-oyat.
[6] A'rof surasi, 46-oyat.
[7] Najm surasi, 26-oyat.
[8] So'fi Ollohyor. Sabotul ojizin. – Toshkent: “Cho'lpon nashriyoti”, 1991. – B. 34.
Qur’on faqat qiroat qilish uchun emas, balki uch maqsadda nozil bo‘lgan:
Imom Moturidiy rahimahulloh Qur’onning barakasiga musharraf bo‘lish uchun nimalar qilish kerakligi haqida bunday yozadi: “Alloh taolo Qur’onni “muborak”, ya’ni barakali kitob deb nomlagan. Chunki Qur’onga ergashgan, uni mahkam ushlab, ko‘rsatmalariga amal qilgan banda odamlarning ko‘zlari va qalblarida muhtaram va sharafli insonga aylanadi. Baraka shudir! Inson baraka bilan barcha yaxshiliklarga ega bo‘ladi! Ziyodalashish va o‘sishda bardavom bo‘ladi! Buning uchun, albatta, Qur’onni tadabbur qilish, ya’ni banda o‘zi uchun zararli va foydali narsalarni hamda bajarish va saqlanish lozim bo‘lgan ishlarni tanib olishi darkor”.
Ma’lumki, Qur’oni karim arab tilida bo‘lib, uning ma’nolarini tushunish va tadabbur qilishga hammaning ham qurbi yetmaydi. Bunday vaziyatlarda qanday yo‘l tutish kerakligi haqida Imom Moturidiy rahimahulloh quyidagi ko‘rsatmalarni beradi: “Qur’onni tadabbur qilish hakim (donishmand) va ahli basar (olim)larning ishi bo‘lib, avom xalqning bunda nasibasi yo‘qdir. Avom xalq mazkur ikki toifa tushuntirib bergan narsalarga ershgashishlari va ularga iqtido qilishlari shartdir”.
“Qalbi bor odam, ya’ni taammul va tafakkur qilgan banda Qur’ondan ibrat oladi. Bu oyatlarda aql kinoya tarzda qalb deb nomlangan. Chunki olimlar aql borasida ixtilof qilganlar. Ba’zi olimlar qalb aqlning o‘rni desalar, ayrimlari aql boshda joylashgan, lekin uning nuri qalbga yetib boradi va qalb aql vositasida g‘aybiy narsalarni ko‘ra boshlaydi, deganlar. Shuning uchun ham ba’zi oyatlarda aql kinoya tarzda qalb deb atalgan. Zero, ikkisining orasida bog‘liqlik mavjud bo‘lib, bu tarzda ishlatilishi lug‘atda keng tarqalagan.
Shuningdek, va’z-nasihatni qalbi hozir bo‘lgan holda tinglaganlar ham Qur’ondan ibrat oladilar. Ilm hosil bo‘lishi va tushunishning asosiy ikki omili Qur’oni karimda o‘z isbotini topgan. Birinchisi tafakkur va tadabbur qilish orqali, ikkinchisi esa qalbi hozir bo‘lgan holda jon qulog‘i bilan tinglash natijasida hosil bo‘ladi. Kimda shu ikki hislat topilsa, aql – qalbi bilan yaxshi-yomonni ajrata oladi. Alloh bilguvchiroqdir!”
“Qo‘rqinch va azob haqidagi oyatlar tilovat qilinganda Allohdan qo‘rqadigan bandaning teri titrab ketadi, rahmat oyatlari o‘qilganda esa, qalbi va terilari muloyimlashadi. Allohdan qo‘rqadigan banda har qanday oyatni o‘qisa ham, badani titrab, qalbi taskin topadi”.
Imom Moturidiy rahimahulloh Qur’onni tinglab yig‘lash mo‘tadil holda bo‘lishi kerakligini quyidagicha ifodalaydi: “Qatoda rahimahulloh bu haqda bunday degan: “Iymoni mustahkam bandalarning badanlari titrab, ko‘zlari yig‘laydi va qalblari Qur’on bilan xotirjam bo‘ladi. Ammo bid’atchilarga o‘xshab, aqllaridan ozib, xushlarini yo‘qotmaydilar”.
Darhaqiqat, qasamki, bu ummatning orasida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam, U zotning suhbati uchun Alloh tanlab olgan sahobalar va ularning shogirdlaridan-da bilimliroq kimsa yo‘q! Mazkur salafi solihlar Qur’on o‘qilganda aqldan mosuvo bo‘lib, bexush bo‘lishni bid’at sanaganlar”.
“Inson tanasiga turli ofat va kasalliklar xavf solgani kabi dinga ham ofat va zararli dardlar rahna solib, unga talofat yetkazish va uni halokatga duchor qilishga harakat qiladi. Alloh taolo tanamizni ofat va kasalliklardan saqlash uchun dori-darmonlarni yaratib qo‘ygan. Din ofati va illatlariga esa Qur’onni shifo qilib qo‘ygan! Shuning uchun ham Qur’on mazkur oyatda qalb – sadrlardagi kasalliklarga shifo va pand-nasihat deb zikr qilingan. Zero, Qur’on qotgan qalbni yumshatadi, qurigan ko‘zlarni yoshga to‘ldiradi va qorong‘u sadr – dilni nurga to‘ldiradi”.
“Qur’oni karim dunyoda shifo istaganlar uchun shifo va unga amal qilganlar uchun rahmatdir. Qur’ondan yuz o‘girgan va uni mensimaganlar uchun esa haqiqatni ko‘ra olmaslik, zarar va zulmatdir. Qur’onga ta’zim va hurmat nazari bilan qaraganlar esa shifo topadilar. Inson odatda ko‘z nuri va havodagi nurning birlashishi natijasida biror narsani ko‘ra oladi. Agar insonning ko‘zi ko‘r bo‘lsa, havodagi nur qanchalik yorqin bo‘lmasin, hech narsani ko‘ra olmaydi.
Shuningdek, ko‘z nuri qanchalik o‘tkir bo‘lmasin, havoni zulmat qoplagan bo‘lsa, inson hech narsani ko‘ra olmaydi. Huddi shu kabi, qalbida kufr, shubha va shikr bo‘lgan inson Qur’on nuri va uning shifosini ko‘ra olmaydi. Chunki qalbini zulmat qoplagan bo‘ladi. Qalbida imon nuri bo‘lgan mo‘min esa, Qur’onning nuri va shifosini ko‘rishga qodirdir. Dori-darmonlar ham shunga o‘xshaydi. Ular qanchalik foydali bo‘lmasin, inson tabiatiga mos kelmasa, shifo hosil bo‘lmaydi, aksincha, zarar bo‘ladi. Qur’on ham huddi shunday! U o‘zi shifo va rahmat bo‘lsa ham, qalbi kufr va shirk bilan kirlangan insonlarga shifo bo‘lmaydi, aksincha, xasrat-nadomat va zulmat bo‘ladi!”
“Qur’on din va inson joniga zararli bo‘lgan barcha kasallik va dardlarga shifodir”.
Imom Moturidiy rahimahulloh xushu’ bilan tilovat qilishni quyidagicha ta’riflaydi: “Xushu’ Allohdan qo‘rqish natijasida paydo bo‘lgan xavfning ta’siri bo‘lib, yuz va boshqa barcha a’zolarda zohir bo‘ladi. Shuning uchun ham ba’zi olimlar: “Namozdagi xushu’ namoz o‘qiyotgan banda o‘ng va chap tarafida turganlarni tanimasligidir. Chunki yonida turgan odamni tanish tilovat qilayotgan oyatni tushunishga xalal beradi”, deganlar.
Manba: Abu Mansur Moturidiy. Ta’vilot Ahl as-sunna. – Bayrut: Muassasa ar-risala, 2004.