«Ramazon oyi – odamlar uchun hidoyat (manbai) va to'g'ri yo'l hamda ajrim etuvchi hujjatlardan iborat Qur'on nozil qilingan oydir. Bas, sizlardan kim bu oyda (o'z yashash joyida) hozir bo'lsa, ro'zasini tutsin. Kimki bemor yoki safarda bo'lsa, (tuta olmagan kunlarining)sanog'i boshqa kunlardandir. Alloh sizlarga engillikni istaydi, og'irlikni xohlamaydi. Bu – hisobni to'ldirishingiz hamda hidoyatga boshlagani uchun Allohga takbir (hamdu sano) aytishingiz va shukr qilishingiz uchundir» (Baqara, 185).
Alloh taolo yil oylari orasidan ramazon oyini maqtadi, Qur'onni nozil qilish uchun oylar ichidan uni ixtiyor qilgan.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytadilar: “Ibrohim alayhissalomga sahifalar ramazon oyining birinchi kechasi nozil bo'lgan, Tavrot ramazon oyining oltinchi kuni, Injil o'n uchinchi kuni nozil bo'lgan. Qur'oni karim esa Qadr kechasi nozil qilingan” (Imom Ahmad rivoyati).
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam ramazon oyida Qur'onni to'liq Jabroil alayhissalomdan o'tkazib olar edilar. Vafot etadigan yillarida ikki marta o'tkazib olganlar.
Zuhriy rahimahulloh ramazon oyi kirsa: “Bu oy Qur'on tilovat qilish va taom berish oyidir”, deb aytardilar.
«...Odamlar uchun hidoyat (manbai) va to'g'ri yo'l hamda ajrim etuvchi hujjatlardan iborat Qur'on nozil qilingan oydir». Alloh taolo Qur'onni unga imon keltirgan, ergashgan va uni tasdiqlagan bandalar uchun hidoyat etib, uni tushunadiganlar uchun, ochiq-oydin dalil, hujjat qilib, haq va botilni, harom va halolni ajratib beruvchi Furqon etib nozil qildi.
Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam bunday deganlar: «Kim Alloh kitobidan bir harf o'qisa, unga bitta hasana bo'ladi. Bu bir hasana o'ziga o'xshagan o'nta hasana bilan birga bo'ladi. Men «Alif lam mim» bitta harf deb aytmayman. Balki, alif bir harf, lam bir harf va mim bir harfdir» (Imom Termiziy rivoyati).
Abdulloh ibn Mas'ud roziyallohu anhu aytadi: “Mana bu Qur'on Allohning odobnomasidir. Uning odobnomasidan imkoningiz boricha o'rganinglar. Bu Qur'on Allohning qat'iy ahdi, yorqin nur va foyda beruvchi shifodir. Unga amal qilgan kishiga salomatlik, unga ergashgan kishiga najotdir. Uning ajoyibotlari tuganmas, ko'p takrorlash bilan eskirmas. Uni o'qinglar, Alloh sizlarga uning har bir harfiga o'ntadan hasanot beradi. Men «Alif lam mim» bitta harf deb aytmayman. Balki, alif bir harf, lam bir harf va mim bir harfdir (Imom Hokim rivoyati).
Oysha roziyallohu anho aytadilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qur'onni mahorat bilan tilovat qiluvchi qori kiroman kotibinlar (yaxshi va yomon amallarni yozib turuvchi ulug' farishtalar) bilan (bir maqomda)dir. Qiynalib tilovat qiluvchiga ikki barobar ko'p ajr bo'ladi”, deganlar» (Buxoriy, Muslim, «Sunan» sohiblari, Ahmad va Ibn Hibbon rivoyati).
Abu Said Hudriy roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi va sallamdan rivoyat qiladi: «Alloh taolo: “Qur'on (tilovati) va Mening zikrim kimni Mendan so'rashdan mashg'ul qilib qo'ysa, unga so'rovchilarga beriladigan (narsalarning) eng afzalini ato etaman, deydi” (Imom Termiziy rivoyati). Dorimiy va Bayhaqiy rivoyatida: “Qur'on qiroati va Mening zikrim kimni Mendan so'rashdan mashg'ul qilib qo'ysa, unga so'rovchilarga beriladigan eng afzal savobni beraman”, deyilgan.
Abu Umoma Bohiliy roziyallohu anhu rivoyat qiladi: «Men Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Qur'on o'qinglar, zero, u qiyomat kuni o'z sohibiga shafoatchi bo'ladi”, deb aytganlarini eshitganman» (Imom Muslim va Imom Ahmad).
Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhudan rivoyat qilinishicha, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam bunday deganlar: «Ro'za va Qur'on (qiyomat kuni) bandani shafoat qiladi. Ro'za aytadi: “(Ey Rabbim,) men uni kunduzi taom va shahvatlardan to'sdim, endi uni shafoat qilishim uchun izn ber”. So'ngra Qur'on aytadi: “(Ey Rabbim,) men uni kechasi uyqudan to'sdim. Endi uni shafoat qilishim uchun izn ber”. Bas, u ikkisiga (bandani) shafoat qilish imkoni beriladi» (Imom Hokim).
“Kim ramazon oyida hozir bo'lsa”, ya'ni muqim va sog'lom holda ramazon oyiga etib borsa, ro'za tutishi farz sanaladi. Safardagi odamga ro'za farz emas, ular ro'za tutish va tutmaslikda ixtiyorlidirlar.
«...Alloh sizlarga engillikni istaydi, og'irlikni xohlamaydi...» Bu oyatdagi “engillikdan” murod safarda ro'za tutmaslik, “og'irlik”dan esa safarda ro'za tutish nazarda tutilgan.
«...Bu – hisobni to'ldirishingiz hamda hidoyatga boshlagani uchun...». Safar yoki kasallik sababidan ro'za tutmaganlar safardan qaytgach yoki sog'aygach, qoldirgan ro'zalarining qazosini tutib bersinlar. Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhu bunday degan: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: “Oy yigirma to'qqiz kun ham bo'ladi”.
Hanafiy mazhabi bo'yicha, yangi oyning chiqqaniga ikki kishi guvohlik berishi lozim. Abu Yusuf rahimahulloh bunday degan: “Agar Shavvolning yangi oyi zavoldan keyin ko'rinsa, u kelayotgan tunning oyi sanaladi. Agar zavoldan oldin ko'rinsa, u o'tgan tunning oyi hisoblanadi”.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bir kuni ko‘p gunohlar qilib yurgan bir yigit solih bir zotning huzuriga kelib, o‘z ahvolidan shikoyat qilibdi.
— E solih zot! Men qilmagan gunohlar qolmadi. Menga nasihat qilib qo‘ysangiz. Har qancha urinsam ham gunohlardan o‘zimni tiya olmayapman. Shoyat pandu nasihatlaringiz ta’sir qilib gunoh qilishdan to‘xtasam, qilgan gunohlarimga tavba qilsam, - debdi.
Solih kishi:
— Ey o‘g‘lim, agar Allohga osiylik qilishni xohlasang, qilaver, ammo avvalo beshta shartga rioya qilishing kerak. Agar bularni bajara olsang, istagancha gunoh qil, - dedi.
Yigit xursand bo‘lib:
— Ey solih zot, ayting, ularni albatta bajaraman. Tezroq ayting, - dedi.
Solih kishi:
— Birinchi shart: agar Allohga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, avvalo Uning yeridan chiqib ket va gunohni boshqa yerda qil, - dedi.
Yigit hayron bo‘lib:
— Ey ulug‘ zot, rahmat sizga! Ammo, qayerda gunoh qilaman? Ahir Yerning barchasi Allohning mulki emasmi? - dedi.
Solih zot javob berdi:
— Ha, albatta. Endi sen Allohdan uyalmaysanmi? Uning yerida yashab, yana Unga osiylik qilasanmi?!
Yigit:
— Ikkinchi shartni ayting, ey ustoz, - dedi.
Solih kishi:
— Agar Allohga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, qilaver, ammo Uning rizqidan yemagin, - dedi.
Yigit yana hayratlanib:
— Ey ulug‘ zot, sizga Allohning rahmati bo‘lsin! Ahir rizq beruvchi Uning o‘zi bo‘lsa, unda men qayerdan rizqlanaman? - dedi.
Solih kishi:
— Allohning rizqidan yeb turib, yana Unga osiylik qilishdan uyalmaysanmi?!- dedi.
Yigit:
— Uchinchi shartni ayting, - dedi.
Solih kishi:
— Agar Allohga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, U ko‘rmaydigan joyga borib qil, - dedi.
Yigitning hayrati yana oshdi:
— Ey ustoz! Bu nima deganingiz? Ahir qayerga bormay Uning ko‘z o‘ngidamanku. Alloh hatto qorong‘u kechada qora tosh ustida yurgan qora chumolining harakatini ham ko‘radi-ku! Qayerga bormay, qayerga yashirinmay meni ko‘rib, bilib turadiku? - dedi.
Solih zot:
— Shundayligini bilar ekansan, boshqalarning ko‘rib qolishidan uyalasanu, nahotki Allohning ko‘z o‘ngida gunoh qilishdan uyalmaysan? Nahotki, Alloh sen uchun boshqalardan ko‘ra qardsiz va hurmatsiz bo‘lsa. U hamma narsani bilib, ko‘rib turganida Unga osiylik qilasanmi?! - dedi.
Yigit:
— To‘rtinchi shartni aytib bering, - dedi.
Solih kishi dedi:
— Agar Allohga osiylik qilar ekansan, unday bo‘lsa qachonki ajal farishtasi kelib, joningni olmoqchi bo‘lganida unga ayt: “Menga ozgina muhlat ber, gunohlarimdan tavba qilib olay”, degin.
Yigit qattiq yig‘lab:
— Ey solih zot, men kimmanki o‘lim farishtasiga buyruq bera olsam, buni hech kim qila olmaydi? O‘lim kelganda uni bir soniyaga ham ortga surib bo‘lmaydi-ku! — dedi.
Solih kishi:
— Beshinchi shart shuki, agar Allohga osiylik qilmoqchi bo‘lsang, qilaver, biroq qachonki do‘zaxning farishtalari kelib, seni do‘zaxga tortmoqchi bo‘lganlarida ularning changalidan qutulib qochgin va jannatga kirib olgin, - dedi.
Yigit dod solib yig‘ladi va baland ovozda:
— Bas, yetar ey ulug‘ ustoz! Allohni nomi bilan qasam ichib aytaman, bugundan boshlab gunoh qilmayman, men Allohga chin dilimdan tavba qildim, Laa ilaha illallohu Muhammadur Rasululloh - dedi.
Homidjon domla ISHMATBЕKOV