Zaif so'zi lug'atda: ismi foil bo'lib, o'zagi ضعف يضعف)) fe'li, beshinchi bobdan olingan.
Zaif so'zining antonimi "quvvatli" degan ma'noda keladi. Zaif bo'ldi iborasining ma'nosi: kuchi yoki sog'lig'i yo'qoldi, vazni yuqoldi, betob bo'ldi. Zaif so'zining ko'pligi zuafo, zu'fo, zi'of shaklida keladi.
Zaif hadis muhaddislar istilohida: bir necha ma'nolarda sharhlangan. jumladan:
Zaif hadis ko'p qismlarga bo'linadi. Hadisda qabul qilinadigan shart va sifatlar topilmasa, mursal yo munqote' yo mo''zal yo muaallaq yo mudallas,agar hadisning sirtdan illati bilinmasa,u holda muallal hadis deyiladi.
Shu tarzda Hofiz Muhammad ibn Hibbon al-Bustiy zaif hadislarni 49 qismga ajratgan. Zaif hadislar bir xil darajada qiyoslanmaydi. Mursal[1], Munqote'[2], Mo''zal[3], Muallaqqa[4] o'xshash, zaif hadislar roviysining zaifligi yo roviyning yodlash qobiliyatini sustligi bilan boshqasidan ajralib turadi.
Maqlub[5], Musahaf[6], Muddaraj, Shozz[7], Muztorib[8] hadislar yuqoridagi hadislardan ham zaifroq hisoblanadi. Munkar[9], Matruk[10], Mu'allal[11] hadislar zaif hadislarning eng quyi pag'onasi hisoblanadi. Hatto ayrim zaif hadislar to'qima hadislar sirasiga kirib, ba'zi muhaddislar bu turdagi hadislarni hadislar soniga qo'shmaydi. Roviyning yodlash qobiliyatini sustligi yo roviyning noma'lumligi yo hadisning sanadining uzulishi sababli zaif sanalgan hadislar, mutobe' va shohid hadislar bilan quvvatlantiriladi.
Natijada zaif hadis boshqa yo'llar bilan hasan lig'oyrihi darajasiga ko'tariladi. Roviyning fisq va yolg'onga moyilligi jihatidan zaif sanalgan hadislar, boshqa hadislar bilan quvvatlanirilmaydi. Va bu turdagi hadislarni hasan hadis darajasiga ko'tarish tavsiya etilmaydi.
Faxritdin HUDOYNAZAROV,
Imom Termiziy xalqaro ilmiy tadqiqot markazi ilmiy xodimi.
[1] Mursal hadis – sanadining oxiridan tobe'indan keyin birorta roviy tushib qolgan hadis.
[2] Munqote' hadis – sanadi muttasil bo'lmagan, ya'ni ulanib kelmagan, kesilishi bor hadis.
[3] Mo''zal hadis – sanadidan ikki va undan ortiq roviy ketma–ket tushib qolgan hadis.
[4] Muallaq hadis – sanadining avvalida bitta yoki undan ko'p roviy ketma–ket tushirib qoldirilgan hadis.
[5] Maqlub – hadis sanadida yoki matnida bir lafzning o'rniga boshqasini keltirish, avval yoki oxiriga surib qo'yish va shunga o'xshash ishlar.
[6] Musahhaf – hadisdagi siqa roviylar rivoyat qilgan bir so'zning lafzini yoki ma'nosini almashtirib qo'yish.
[7] Shozz hadis – hadisi maqbul bo'lgan odam o'zidan ko'ra yaxshiroq roviyga muxolif ravishda rivoyat qilgan hadis.
[8] Muztorib hadis – turli yo'llar ila bayon qilingan va quvvati teng bo'lgan rivoyat.
[9] Munkar – sanadida katta xatosi bo'lgan yoki g'aflati ko'paygan yohud fisqi zohir bo'lgan roviy bor hadis.
[10] Matruk hadis – sanadida yolg'onchilikda ayblangan roviysi bor hadis.
[11] Mu'allal – sirtdan qaralganda illati bilinmaydigan, lekin sahihligiga futur etkazadigan illati topilgan hadis.
Ilmning qadr-qimmati barchamizga ma’lum. Ilm sababli Alloh taolo Odamni farishtalardan afzal qildi. Ilm sababidan farishtalarga Odamga sajda qilishni buyurdi. Alloh taolo olimlar va ilm talabidagilarning martabalarini yuqoriga ko‘tardi. U Zot bunday deya marhamat qiladi: «...Alloh sizlardan iymon keltirgan va ilm ato etilgan zotlarni (baland) daraja (martaba)larga ko‘tarur...»[1].
Muoz ibn Jabal roziyallohu anhu aytadilar: “Ilm olinglar! Alloh uchun ta’lim olish – Allohdan qo‘rqishdir. Ilmni dars qilish – tasbehdir. Uni o‘rganish – ibodat, bilmaganga o‘rgatish – sadaqa, amal qilish esa Allohga yaqinlashishdir”.
Ilm sizning qadringizni ko‘taradi va ilm orqali Alloh taologa yaqinlashib borasiz. Abu Bakr Varroq bu borada bunday deydi:
Ilm o‘z sohibin ko‘targay yuksak,
Xoja aylagaydir qulni-da shaksiz.
Rizolik yo‘li ham shul erur demak,
Ilmdan boshqasi abas, keraksiz.
Ilm oluvchi go‘zal odob-axloq ila bezanmog‘i lozim. Umar roziyallohu anhu aytadilar: “Ilm olinglar! Ilm olar ekansiz, sakinat va halimlikni ham o‘rganing. Sizdan ilm o‘rganuvchilar ham sizga nisbatan kamtarin munosabatda bo‘lsinlar, siz ham ilm olayotgan kishingizga tavozeli bo‘ling. Zulmkor olimlardan bo‘lmang. Sizlarning ilmingiz jaholat birla turmas”.
“Men bilmayman” deyish hech qachon ayb sanalmaydi. Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhu: “Qalbga rohat beradigan eng go‘zal narsa haqida savol so‘rashganida, “Men bilmayman”, deb javob berishdir”, deganlar.
O‘rgangan ilmingizni odamlardan berkitmang. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Mendan bir oyat bo‘lsa ham yetkazinglar”[2], deganlar.
O‘rganayotgan narsalaringizga bee’tibor bo‘lib odamlarga yetkazmay yurish yaxshi emas. Zero, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim ilmni berkitsa, Alloh taolo qiyomat kunida unga olovdan bo‘lgan yuganni soladi”, [3] deganlar.
Amal qilinmaydigan ilmda xayr yo‘q. Unday odamning ustiga jild-jild kitoblar ortilgan eshakdan farqi yo‘q.
Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu bunday deydilar: “Ilm o‘rganib, unga amal qilinglar. Ilm ila chiroyli ko‘rinish uchun ilm o‘rganmang. Umringiz uzoq bo‘lsa, hali shunaqalarni ko‘rasiz, odamlar kiyim kiyib bezanganidek, odamlar ilm olib o‘zlariga oro beradilar”.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Imlni olimlarga maqtanish, u orqali esi past, johillar bilan talashib-tortishish yoki odamlarning e’tiborini o‘zingizga qaratish uchun o‘rganmang. Kim shunday qilsa, u jahannamdadir”[4], deganlar.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Mujodala surasi, 11-oyat.
[2] Imom Buxoriy rivoyati.
[3] Ibn Hibbon, Imom Hokim va Imom Bayhaqiy rivoyati.
[4] Ibn Moja rivoyati.