«Bas, o'z kitobi (nomai a'moli) o'ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana mening kitobimni o'qinglar”» (Al-Hoqqa surasi, 19-oyat).
Ushbu oyati karima dastlab Habashistonga, so'ng Yasribga hijrat qilgan birinchi muhojir Abu Salama haqida nozil bo'lgan.
Ibn Abu Osim Ibn Abbos roziyallohu anhudan qilgan rivoyatda bunday keladi: “(Qiyomat kuni) nomai a'molini o'ng tomonidan oladigan birinchi kishi Abu Salama ibn Abdul Asad roziyallohu anhudir. Nomai a'molini chap tomonidan oladigan birinchi kishi uning akasi Sufyon ibn Abdul Asaddir”.
To'liq ismi: Abdulloh ibn Abdul Asad Maxzumiy. Kunyasi: Abu Salama. Islomni ilk qabul qilgan o'n sahobadan keyin, Nabiy alayhissalom Dorul Arqamga kirishlaridan oldin imon keltirganlardan. Otasi: Abdul Asad ibn Hilol. Onasi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning ammalari Barra binti Abdulmuttalib. Turmush o'rtog'i: Ummu Salama roziyallohu anho. Abu Salama Nabiy alayhissalomning ham ammalarining o'g'li, ham emikdoshlaridir. Abu Lahabning cho'risi Suvayba roziyallohu anho ikkalalarini emizgan.
Hidoyat quyoshiporladi
Abu Salama atrofida sodir bo'layotgan, sog'lom qalb egasi ko'tara olmaydigan johiliyat ishlarini ko'rib, yuragi ezilar, og'riq chekardi. Qaniydi, bir tong otsaki, johiliyatning bu zulmatlari parchalansa... Quyosh nuridan butun olam yorishsa...
Nihoyat kutilgan tong keldi. Muhammad alayhissalom payg'ambar etib yuborilishlari bilan hidoyat quyoshi johiliyat zulmatlarini yorib, o'z nurini yoya boshladi. Avvalida bu hidoyat nuridan bahramand bo'lganlar kamchilikni tashkil etdi. Abu Salama ular orasida edi.
Johiliyat hayotidan yaxshigina nasiba olayotgan ba'zi mushriklar ko'p yillik obro'-e'tibor va martabalaridan ayrilishni istashmadi. Shu bois musulmonlarni Islomdan uzoqlashtirishni istashdi. Mo'minlarni bu yo'ldan qaytarish uchun zulmning turli ko'rinishlarini ishga solishdi.
Nabiy alayhissalom sahobalarning azoblanishlarini istamadilar. Mushriklarning jabr-zulmidan saqlanish uchush Habashistonga hijrat qilishni buyurdilar. Abu Salama va uning oilasi ham birinchi muhojirga aylandi...
Intilganga tole yor
Allohning Habibidan uzoqda yashash, sog'inch hissi boshqa muhojirlar qatori Abu Salamaning ham qalbini o'rtardi. Makkadan kelgan har bir xabarni intiqlik bilan kutdi. Keyin esa Makkada vaziyat yumshagani, musulmonlar soni ko'payayotgani haqidagi gap-so'zlarga ishonib, Habashistonda ko'p vaqt qololmadi. Payg'ambarimiz alayhissalomning suhbatlaridan bahra olish uchun oilasi bilan yana Makkaga qaytdi.
Biroq vaziyat u kutganidek emas edi. Mushriklar, ayniqsa, o'z qabilasi Bani maxzumliklar Abu Salama va uning oilasiga tinchlik bermadi. Sababi, Abu Jahl ushbu qabilaning raisi edi. Buning ustiga Abu Salamaning himoyachisi – tog'asi Abu Tolib ham vafot etgandi.
Oyning o'n beshi qorong'u, o'n beshi yorug' deganlaridek, Yasribga hijrat boshlandi. Abu Salama yana yo'lga otlandi. Uning Yasribga ko'chish ixtiyori Habashistonga qaytib ketishdan ko'ra kuchliroq edi. Chunki Yasrib bilan Makka orasi Habashistongacha bo'lgan masofadan ko'ra yaqinroq, u erning aholisi arablar bo'lib, tili bir, tabiati bir-biriga mos edi. Yasrib aholisining musulmon bo'layotgani, ayniqsa, u erga Mus'ab roziyallohu anhuning dinni o'rgatish uchun yuborilgani, ibodatlarini xavotirsiz bajarishiga, Islom dinini yanayam ko'proq o'rganishiga imkon yaratardi.
Ushbu omillar sabab Abu Salama oilasi bilan Madina sari otlandi. Biroq hijrat chog'ida katta qiyinchiliklarga duchor bo'ldi. Yo'l-yo'lakay ayolining qarindoshlari Ummu Salama roziyallohu anhoni hibsga olishdi. Qabiladoshlari esa o'g'li Salamani olib qolishdi. Abu Salama Madinaga yolg'iz o'zi safar qilishga majbur bo'ldi. Faqat bir yildan so'nggina butun oila Yasribda jamlandi.
Abu Salama avvaliga Quboda madinalik ansoriy Mubashshir ibn Abdul Munzir roziyallohu anhuning uyiga kelib tushdi. Keyinchalik Rasululloh alayhissalom unga Bani Zuhra qavmidan maskan ajratib berdilar. Yana Sa'd ibn Haysama ansoriy bilan birodar tutintirdilar.
Madinada Abu Salama Nabiy alayhissalomning har bir ishlari, xulqlarini o'rganib, o'rnak oldi, soya kabi doimo ergashib yurdi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga nisbatan muhabbati kundan-kun ziyodalashib bordi. Natijada u zot uchun jonini, mol-dunyosini fido qiladigan holga etdi.
Hijratning ikkinchi yili musulmonlar bilan Makka mushriklari o'rtasida Badr g'azoti bo'lib o'tdi. Jangda oz sonli musulmonlar orasida Abu Salama ham ishtirok etdi. Musulmonlar zafar qozonishdi. Huddi shu yili Payg'ambarimiz alayhissalom Ushayra g'azotiga ketayotib, Abu Salamani Madinada o'rinbosar etib qoldirdilar. Keyingi yili Uhud jangida Abu Salama qo'lidan jarohatlandi...
Uhuddan ikki oy o'tar-o'tmas, Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga Huvaylidning Tulayha va Salama ismli ikki o'g'li musulmonlarga qarshi urush uchun qavmidan odam to'plagani xabari keldi. Nabiy alayhissalom 150 kishilik jangchi guruh tuzib, Abu Salamani boshliq etib yubordilar. Askarlar bilan dushmanni engib ortga qaytishdi. Bu yurishda Abu Salamaning qo'lidagi eski jarohati yana ochilib, qon keta boshladi. Ahvoli og'irlashdi.
O'lim to'shagida yotarkan, bir vaqtlar Nabiy alayhissalomning: «Sizlardan qay biringizga musibat etsa: “Albatta, biz Allohnikimiz va albatta, biz Unga qaytuvchimiz. Yo Alloh, ushbu musibatimga Sendan ajr umid qildim. Bas, menga musibatim evaziga ajr ber. Uning o'rniga yaxshilik ber”, deb aytgan ta'limlarini esladi va: “Yo Rabbim, mendan so'ng ahlimga mendan ko'ra yaxshiroq o'rinbosar ato etgin», deb duo qildi.
Olamlar sarvari ziyoratga kelganlarida Abu Salama endigina jon taslim qilgan, ko'zlari ochiq qolgan edi. Nabiy alayhissalom muborak qo'llari bilan ko'zlarini yumdirdilar va: “Ruh qabz etilsa, ko'z unga ergashadi”, dedilar. Shu vaqt uning oilasidagi kishilar uvvos solib faryod qila boshlashdi. Buni ko'rgan Nabiy alayhissalom: “O'zingizga faqat yaxshilik tilang. Albatta, farishtalar omin deb turishadi”, deb ogohlantirdilar. So'ng: “Yo Alloh, Abu Salamani mag'firat et, Na'im jannatlarida uning darajasini yuqori qil. Bizni ham, uni ham mag'firat ayla, ey olamlar Rabbi”, deya duo qildilar (Imom Muslim rivoyati).
Abu Salama vafot etganda Ummu Salama roziyallohu anho istirjo aytdi. Ushbu duo ijobatidan keyinchalik Nabiy alayhissalomga turmushga chiqib, mo'minlar onasi sharafiga erishdi.
ToshkentIslom institutio'qituvchisi
Hafiza BAHTIYoR qizitayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan