إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا
وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
«Albatta: “Rabbimiz – Alloh”, – deb so'ngra to'g'ri bo'lgan zotlar huzuriga (o'lim paytida) farishtalar tushib (derlar): “Qo'rqmangiz va g'amgin ham bo'lmangiz! Sizlarga va'da qilingan jannat xushxabari bilan shodlaningiz!”» (Fussilat surasi, 30-oyat).
“To'g'ri bo'lgan zotlar” qanday kishilar ekani to'g'risida turli fikrlar bor. Abu Bakr roziyallohu anhu: “So'zi bilan ishi bir bo'lgan odam” desa, Umar roziyallohu anhu: “Alloh buyurgan ishni qilib, qaytarganidan qaytgan va Allohga itoat qilishda tulkidek ayyorlik (munofiqlik) qilmagan zotlardir”, degan. Usmon roziyallohu anhu: “Amalni ixlos bilan ado etuvchilar” desa, Ali roziyallohu anhu: “Shirk keltirmasdan, farz amallarni bajarib yuruvchilar”, degan.
Ushbu oyatda mo'minlarning qanchalik saodatli ekani bayon etilgan. Mo'minlar, avvalo: «Rabbimiz Alloh», deb Alloh taoloning o'zlariga Rab ekanini, Holiq, Roziq, Mudabbir va Tarbiyachi ekanini tan olgan zotlardir. Allohga imon keltirganlaridan keyin «Rabbimiz Alloh» degan so'zlarida mustaqim turgan zotlardir. Ularning qalblari «Rabbimiz Alloh»da mustaqimdir.
Mo'minlarga kofirlar singari insu jindan iborat yomon do'stlar emas, balki farishtalar yaqin bo'ladi. So'ngra ularga ikki dunyoda ham xotirjam qiluvchi quyidagi xabarlar aytiladi: «Albatta, “Rabbimiz Alloh” degan, so'ngra mustaqim (to'g'ri) bo'lganlarning ustilaridan (o'lim paytida) farishtalar tushib (derlar): “Qo'rqmanglar, mahzun ham bo'lmanglar...”»
Kelajakda, oxiratda holimiz ne kechadi, deb qo'rqmanglar, ko'nglingizga hech qanday xavf kelmasin. Qilib o'tgan ishlarimiz natijasi qanday bo'lar ekan, deb ham mahzun bo'lmanglar. Sizlar uchun kelajakda hech qanday xavf-xatar yo'q. Qilgan ishlaringizning natijasi ham yaxshi. Chunki siz: «Rabbimiz Alloh», dedingiz va o'sha so'z taqozosiga ko'ra mustaqim, ya'ni to'g'ri turib umr kechirdingiz.
Imom Qurtubiy: “Allohga imon keltirib, so'ngra Unga itoat qilishda to'g'ri bo'lgan zotlar”, degan. Imom Kalbiyning rivoyatida Ibn Abbos roziyallohu anhumo bunday degan: “Alloh zimmalariga farz (bajarishi zarur) qilgan ishlarda to'g'ri turib (bajargan) zotlardir”.
Abu Oliyadan qilingan rivoyatda: “Ular dinda turish va unga amal qilishda (hech qanday moddiy narsani umid qilmay, balki) Alloh uchun xolis qiladiganlardir”, deyilgan. Boshqa rivoyatda: “Alar shunday zotlarki, Allohning chegarasidan chiqmay, U Zotga itoat qilishda to'g'ri turgan va Payg'ambarining sunnatini mahkam tutganlardir”, deyilgan.
Mujohid va Ikrima rahimahumalloh bunday degan: “Ular shahodat kalimasida to Allohning huzuriga borguncha to'g'ri turganlardir”. Qatoda rahimahulloh aytadi: «Hasan Basriy har gal shu oyatni o'qiganida “Allohim, bizni mustaqimlik (to'g'rilik) ila rizqlantir”, deb duo qilar edilar».
“..ustilaridan (o'lim paytida) farishtalar tushib (derlar)...” Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Payg'ambarimiz alayhissalom bunday dedilar: «O'layotgan (odamga) farishtalar keladi. Agar u odam solih (to'g'ri) kishi bo'lsa, (farishtalar): “Ey pokiza jasaddagi pokiza jon, chiq, maqtovga loyiq holatda chiq va (senga) ravhi rayhon xushxabari hamda Rabbing roziligi suyunchisi bo'lsin!”derlar.
Kalbiy aytadi: «Farishtalar mo'minlarning jonlari chiqayotgan vaqtda tushib, ularga xushxabar berib: “Qo'rqmanglar, mahzun ham bo'lmanglar...” derlar. Ya'ni, oldingizdagi azobdan qo'rqmang, dunyoda qilgan ishlaringizdan mahzun ham bo'lmanglar, derlar».
Muqotil aytadi: «Qiyomat kuni osmondan hafaza (saqlovchi) farishta ularning ustiga tushib, (bandaga qarab): “Meni taniysanmi?” deydi. Banda: “Yo'q” degach: “Men sening amallaringni yozib turuvchi farishtaman” deb, unga jannat xushxabarini beradi».
Zayd ibn Aslam: “Hushxabar uch o'rinda bo'ladi: o'lim payti, qabrda va qayta tirilganda”, degan.
Sufyon ibn Abdulloh Safafiy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallamga: «Ey Allohning rasuli, menga Islom haqida bir narsa aytingki, sizdan keyin u haqda boshqa hech kimdan so'ramay”, dedim. Shunda u zot: “Allohga imon keltirdim de va bunda (shu imoningda)to'g'ri tur” dedilar».
Ha, azizlar, Alloh taolo barchamizga farishtalarning xushxabarini eshitishni nasib aylasin!
Tafsir kitoblari asosida
“Rahimboy hoji ota” jome masjidi imom noibi
Muhammadzarif ERGASh o'g'li tayyorladi.
Savol: Masjidul haromda namozlarni jamoat bilan o‘qib, keyingi namoz vaqtini kutib o‘tirganimizda, ayrim hojilarimiz yotgan holda uxlab qolib, keyingi namozga azon aytilganda, tahorat qilmay namoz o‘qishayotganiga guvoh bo‘ldim.
Buning xukmi dinimizda qanday? Chunki uxlash tahoratni buzadi deb o‘qiganmiz va shunga amal qilamiz. Yoki masjidul haromda ayrim hukmlar o‘zgaradimi?
Javob: Bismillahir rohmanir rohiym. Hanafiy mazhabiga ko‘ra, biror narsaga suyanib, yoki yonboshlagan holda uxlash tahoratni sindiradi. Bu hukm masjidul haromga ham tegishli. Siz aytgan hojilar yerga yonboshlagan holda uxlagan bo‘lsalar, tahoratlari sinadi. Lekin ko‘zini yumib, uxlamasdan, zikr qilib yotadiganlar ham bo‘ladi. Agar shunday qilgan bo‘lsalar, tabiiyki tahoratlari sinmaydi.
Masjidul haromda dunyoning turli nuqtasidan kelgan ziyoratchilar ibodat qiladi. Ularning ichida ilmli insonlar bilan bir qatorda ibodatga endi kirgan, shar’iy hukmlarni yaxshi o‘zlashtirmaganlar ham bo‘ladi. Ularning qilayotgan ishini ko‘rib, anavilar qilyapti-ku, demak, noto‘g‘ri emas ekanda, deb qilib ketavermaslik kerak.
Qolaversa, u yerda turli mazhab odamlari ibodat qiladi. Ayrim mazhablarda uxlash, badandan qon chiqish kabi ishlar tahoratni sindirmaydi. Ammo bizning mazhabimizda har ikkisi ham tahoratni buzadi va bunga ulamolarimiz bir qancha hadislarni dalil o‘laroq keltirganlar.
Shu bois, ulug‘ makonlarga ibodatga otlanayotgan odamlar: xoh erkak, xoh ayol kishi bo‘lsin, shar’iy hukmlarni bilib olishi yoki biladigan odam hamrohligida borishi maqsadga muvofiq bo‘ladi. Aks holda ibodat qilaman deb, gunohga botishi hech gap emas. Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.