إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا
وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
«Albatta: “Rabbimiz – Alloh”, – deb so'ngra to'g'ri bo'lgan zotlar huzuriga (o'lim paytida) farishtalar tushib (derlar): “Qo'rqmangiz va g'amgin ham bo'lmangiz! Sizlarga va'da qilingan jannat xushxabari bilan shodlaningiz!”» (Fussilat surasi, 30-oyat).
“To'g'ri bo'lgan zotlar” qanday kishilar ekani to'g'risida turli fikrlar bor. Abu Bakr roziyallohu anhu: “So'zi bilan ishi bir bo'lgan odam” desa, Umar roziyallohu anhu: “Alloh buyurgan ishni qilib, qaytarganidan qaytgan va Allohga itoat qilishda tulkidek ayyorlik (munofiqlik) qilmagan zotlardir”, degan. Usmon roziyallohu anhu: “Amalni ixlos bilan ado etuvchilar” desa, Ali roziyallohu anhu: “Shirk keltirmasdan, farz amallarni bajarib yuruvchilar”, degan.
Ushbu oyatda mo'minlarning qanchalik saodatli ekani bayon etilgan. Mo'minlar, avvalo: «Rabbimiz Alloh», deb Alloh taoloning o'zlariga Rab ekanini, Holiq, Roziq, Mudabbir va Tarbiyachi ekanini tan olgan zotlardir. Allohga imon keltirganlaridan keyin «Rabbimiz Alloh» degan so'zlarida mustaqim turgan zotlardir. Ularning qalblari «Rabbimiz Alloh»da mustaqimdir.
Mo'minlarga kofirlar singari insu jindan iborat yomon do'stlar emas, balki farishtalar yaqin bo'ladi. So'ngra ularga ikki dunyoda ham xotirjam qiluvchi quyidagi xabarlar aytiladi: «Albatta, “Rabbimiz Alloh” degan, so'ngra mustaqim (to'g'ri) bo'lganlarning ustilaridan (o'lim paytida) farishtalar tushib (derlar): “Qo'rqmanglar, mahzun ham bo'lmanglar...”»
Kelajakda, oxiratda holimiz ne kechadi, deb qo'rqmanglar, ko'nglingizga hech qanday xavf kelmasin. Qilib o'tgan ishlarimiz natijasi qanday bo'lar ekan, deb ham mahzun bo'lmanglar. Sizlar uchun kelajakda hech qanday xavf-xatar yo'q. Qilgan ishlaringizning natijasi ham yaxshi. Chunki siz: «Rabbimiz Alloh», dedingiz va o'sha so'z taqozosiga ko'ra mustaqim, ya'ni to'g'ri turib umr kechirdingiz.
Imom Qurtubiy: “Allohga imon keltirib, so'ngra Unga itoat qilishda to'g'ri bo'lgan zotlar”, degan. Imom Kalbiyning rivoyatida Ibn Abbos roziyallohu anhumo bunday degan: “Alloh zimmalariga farz (bajarishi zarur) qilgan ishlarda to'g'ri turib (bajargan) zotlardir”.
Abu Oliyadan qilingan rivoyatda: “Ular dinda turish va unga amal qilishda (hech qanday moddiy narsani umid qilmay, balki) Alloh uchun xolis qiladiganlardir”, deyilgan. Boshqa rivoyatda: “Alar shunday zotlarki, Allohning chegarasidan chiqmay, U Zotga itoat qilishda to'g'ri turgan va Payg'ambarining sunnatini mahkam tutganlardir”, deyilgan.
Mujohid va Ikrima rahimahumalloh bunday degan: “Ular shahodat kalimasida to Allohning huzuriga borguncha to'g'ri turganlardir”. Qatoda rahimahulloh aytadi: «Hasan Basriy har gal shu oyatni o'qiganida “Allohim, bizni mustaqimlik (to'g'rilik) ila rizqlantir”, deb duo qilar edilar».
“..ustilaridan (o'lim paytida) farishtalar tushib (derlar)...” Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Payg'ambarimiz alayhissalom bunday dedilar: «O'layotgan (odamga) farishtalar keladi. Agar u odam solih (to'g'ri) kishi bo'lsa, (farishtalar): “Ey pokiza jasaddagi pokiza jon, chiq, maqtovga loyiq holatda chiq va (senga) ravhi rayhon xushxabari hamda Rabbing roziligi suyunchisi bo'lsin!”derlar.
Kalbiy aytadi: «Farishtalar mo'minlarning jonlari chiqayotgan vaqtda tushib, ularga xushxabar berib: “Qo'rqmanglar, mahzun ham bo'lmanglar...” derlar. Ya'ni, oldingizdagi azobdan qo'rqmang, dunyoda qilgan ishlaringizdan mahzun ham bo'lmanglar, derlar».
Muqotil aytadi: «Qiyomat kuni osmondan hafaza (saqlovchi) farishta ularning ustiga tushib, (bandaga qarab): “Meni taniysanmi?” deydi. Banda: “Yo'q” degach: “Men sening amallaringni yozib turuvchi farishtaman” deb, unga jannat xushxabarini beradi».
Zayd ibn Aslam: “Hushxabar uch o'rinda bo'ladi: o'lim payti, qabrda va qayta tirilganda”, degan.
Sufyon ibn Abdulloh Safafiy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallamga: «Ey Allohning rasuli, menga Islom haqida bir narsa aytingki, sizdan keyin u haqda boshqa hech kimdan so'ramay”, dedim. Shunda u zot: “Allohga imon keltirdim de va bunda (shu imoningda)to'g'ri tur” dedilar».
Ha, azizlar, Alloh taolo barchamizga farishtalarning xushxabarini eshitishni nasib aylasin!
Tafsir kitoblari asosida
“Rahimboy hoji ota” jome masjidi imom noibi
Muhammadzarif ERGASh o'g'li tayyorladi.
Mazkur maqolada islom fiqhi nuqtayi nazaridan bozordagi narxlarni sun’iy ravishda belgillash, tovarlarni ushlab turish orqali narxni ko‘tarish (ihtikor) amaliyoti shariatda qanday baholanishiga oid masalalar tahlil qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hadislari va sahobalar rivoyatlari asosida narx belgilash va ehtikorning shariatdagi hukmi, ijtimoiy oqibatlari hamda zamonaviy xatarlari ochib berilgan.
Islom iqtisodiy tizimi adolat, o‘zaro rozilik va zulmsiz muomala asosiga qurilgan. Bozor iqtisodiyotida muhim tushunchalardan biri – narx belgilash huquqidir. Shariatda bu masala shunchaki iqtisodiy vosita emas, balki axloqiy va ilohiy qoida bilan chambarchas bog‘langan. Narxni sun’iy ravishda chegaralash yoki tijorat molini ushlab turib narxni ko‘tarish – shariatda qoralangan ishlardan hisoblanadi. Bu maqolada mazkur holatlarga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning munosabati, ulamolar fatvolari va ijtimoiy oqibatlari tahlil etiladi.
«Narxni chegaralash» deganda mas’ul shaxs yoki taraf tomonidan narxni chegaralab qo‘yish tushuniladi.
«Ihtikor» deganda esa, turli yo‘llar bilan bir xil savdo molini egallab olib narxni oshirishga urinish aytiladi.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Odamlar: "Yo Allohning Rasuli, narx ko‘tarilib ketdi bizga narxni belgilab bering" deyishdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Albatta, Allohning o‘zi narxni belgilovchi, tutuvchi, keng qiluvchi va rizq beruvchidir. Men esa sizdan birortangiz ham mendan na qon va na molda zulm, da’vo qilmaganingiz holimda Allohga ro‘baro bo‘lishni xohlayman" dedilar (Sunan egalari rivoyat qildilar).
Qimmatchilik ko‘pchilikni tashvishga solib qo‘yadi. Chunki bu holat barchaga zarar keltirayotgan bo‘lib ko‘rinadi. Hamma bu holatdan chiqish yo‘lini istaydi. Eng oson, eng sodda va hammaga «yalt» etib ko‘rinadigan chora bozorda narxni chegaralab qo‘yish bo‘lib, ko‘rinadi. Nima uchun Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bu ishni qilmadilar? Hatto ba’zi sahobalar bu taklifni qilganlarida ham ma’qul ko‘rmadilar. Chunki Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hech bir narsaga yuzaki qaramasdilar.
Narxni chegaralash vaqtincha foyda bergani bilan aldamchilikdir, keyin esa zarar bo‘lishi turgan gap. So‘ngra tojirlar o‘z faoliyatlarini to‘xtatadilar. Bu hol esa el yurtga boshqa tomondan rizq kelishini ma’n qiladi. Shuning uchun ham qanchadan-qancha boy davlatlar xonavayron bo‘ladi. Faqirilk va miskinlikka ro‘baro‘ bo‘ladi.
Sotuvchi o‘z molini o‘z ixtiyori ila o‘zi xohlagan narxda sotsa, yaxshi bo‘ladi. Oluvchi o‘z ixtiyori ila o‘zi rozi bo‘lib, xohlagan narxga olsa, yaxshi bo‘ladi. Muhimi, o‘zaro rozilik bo‘lishi kerak.
Yaxshi va sifatli narsaning narxi baland bo‘ladi. Yomon va sifatsiz narsaning narxi esa past bo‘ladi. Hammasi bozor ko‘tarishiga qarab bo‘ladi. Shuning uchun ham har bir kishi bozor yaxshi ko‘taradigan molni yetishtirishga, olib kelishga qiziqadi. Hamma shunga uringandan keyin yurtda doimiy va haqiqiy serobchilik, arzonchilik hukm suradigan bo‘ladi.
Muammar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: "Kim ehtikor qilsa, o‘sha xatokordir", dedilar (Imom Muslim, Abu Dovud, Termiziy rivoyati).
«Ihtikor» lug‘atda ushlab turish ma’nosini anglatadi. Shariatda esa sotib olingan narsani narxini oshirish uchun qasddan sotmay ushlab turishga «ihtikor» deb aytiladi.
Ulamolarimiz xalq ommasining ehtiyoji ko‘proq tushadigan narsalar, xususan, oziq-ovqatning ehtikoriga alohida, boshqa narsaning ehtikoriga alohida qaraganlar.
Birinchisi mutloq mumkin emas desalar, ikkinchisini qimmatchilik vaqtida mumkin emas deganlar. Ihtikor haqida juda ko‘p hadislar rivoyat qilingan.
Abdulloh ibni Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: "Kim taomni 40 kecha ehtikor qilsa, batahqiq u Allohdan voz kechgan va Alloh undan voz kechgan bo‘ladi. Qaysi yurtning ahlidan bir kishi och yotgan bo‘lsa, batahqiq, ular Allohning zimmasidan tushgan bo‘lurlar", deganlar.
Ba’zilar shu hadisga suyanib ehtikor faqat taomda bo‘ladi deydilar. Lekin jumhur ulamolar ehtikor haqida hadislar ko‘p, shuning uchun bu hadis asos bo‘la olmaydi deydilar.
Umar ibn Hattob roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: "Jalb qiluvchi rizqlantirilgandir, ehtikorchi esa la’natlangandir", deganlar.
«Jalb qiluvchi» boshqa yurtdan o‘z yurtiga kerakli narsalarni olib kelib sotuvchidir. Demak, bu ish, yaxshi ishdir. Kim bu ishni qilsa rizqi ulug‘ bo‘ladi. Ammo o‘z yurti bozorida eng kerakli narsalarni sotib olib, ushlab turib, sun’iy ravishda narxni ko‘taruvchilar la’natlangandur. Chunki unga xalq muhtoj bo‘lib turgandi, u esa ishlab chiqarmay, boshqa yurtdan olib kelmay foyda topishga uringan xaromxo‘r kimsadir.
Imom Ahmad Abu Xurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: "Kim musulomonlarning narxlariga kirishib, ularga qimmatchilik keltirish uchun harakat qilsa, Alloh uchun uni qiyomat kuni katta olovga o‘tkazmog‘i haq bo‘ladi", deganlar.
Demak, ehtikorchi bu dunyoda ham, u dunyoda ham qattiq azob-uqubatlarga duchor bo‘ladi.
Ashurov Mahmudxon Muhammad G‘ulom
Foydalanilgan adabiyotlar: