بسم الله الرحمن الرحيم
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَم، وَالصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ عَلَى رَسُولِهِ الأَكْرَم وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ اَمَّا بَعْدُ
Mazhablar – Qur'on va sunnat mahsulidir
Muhtaram azizlar! Bugungi ma'ruza mavzusi hozirda dolzarb bo'lgan, ayrim toifalar yanglish iddaolari tuyfayli musulmonlar orasida ixtiloflarga sabab bo'layotgan mazhablar haqida bo'ladi.
Ma'lumki, Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam hayotlik paytlarida shariatga bog'liq barcha masalalarning echimini U Zotning o'zlari bayon qilar edilar. Payg'ambarimiz alayhissalomning vafotlaridan keyin odamlar bilmagan narsalarini asosan sahobalardan so'rar edilar. Gohida uchrab turadigan qiyin masalalarni echish uchun esa eng bilimdon sahobalar yig'ilib maslahat qilishar va fatvo berishardi. Keyinchalik sahobalar yashash uchun turli yurtlarga ko'chib ketdilar. Odamlar o'zlari suhbatiga etishgan olim sahobalarning fatvolariga amal qilishardi.
O'sha davrning markaziy shaharlari – Madinada Abdulloh ibn Umar, Kufa shahrida Abdulloh ibn Mas'ud, Makkada Abdulloh ibn Abbos, Misrda Abdulloh ibn Amr ibn Os raziyallohu anhumning fatvolariga amal qilinardi. Aynan mana shu davrlarda sahobalar mazhabi shakllanganini ko'rish mumkin.
Shundan keyin bu zotlarning shogirdlari ularning ishlarini davom ettirishdi. Fatvolarning asosiy qismida o'z imomlariga ergashdilar va ularning mazhablarini qo'llab quvvatladilar. Zamonlar o'tishi bilan yigirmaga yaqin mazhablar ichidan faqat buyuk to'rttasi qoldi. Qolganlarining ba'zi fatvolari turli kitoblarda uchrab turadi xolos.
Shu o'rinda aytib o'tish lozimki, hozirda ko'p takrorlanayotgan “Dinda mazhablarga ergashish yo'q!”, “Sahobalar davrida mazhablar bo'lmagan” kabi puch da'volarga mutlaqo ilmiy asos mavjud emas. Sahobalar davrida ham mujtahid sahobalar mazhabi bor edi. Sahobalar mazhabi asosida hozirga qadar etib kelgan to'rtta fiqhiy mazhablar saqlanib qoldi.
Mazhabga ergashish – Qur'on va sunnatni qo'yib shaxsga ergashish emas, balki aynan Qur'on va sunnatga ergashish sanaladi. Chunki Alloh taolo O'zining Kalomida shunday marhamat qilgan:
فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
(سورة النحل/آية:43)
“Agar bilmasangiz, zikr ahlidan so'rang” (“Nahl” surasi 43-oyat).
Boshqa bir oyati karimada esa:
وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ
(سورة النساء/آية:83)
“Agar uni Payg'ambarga yoki o'zlaridan bo'lgan ish egalariga etkazsalar, uni bilib olishni istovchilar o'shalardan (so'rab) bilaverar edilar” (Niso surasi 83-oyat).
Imom Tabariy va yana bir qancha mufassirlar mazkur oyatdagi “ish egalari” jumlasini “ahli ilmlar” deb tafsir qilganlar.
Ushbu oyati karimada Alloh taolo bandalariga o'zlari bilmagan masalalarning javobini zikr ahli hisoblangan ulamolardan so'rashga buyurmoqda. Musulmonlar ushbu ilohiy farmonga bo'yinsunib, Payg'ambarimiz sallollohu alayhi vasallam zamonlaridan beri muayyan bir mazhabga taqlid qilib kelishmoqda. Aslida bu Rasululloh sallallohu alayhi vasallamning bashoratlarining voqe'likdagi ko'rinishi edi. Chunki hadisi sharifda U Zot:
يَحْمِلُ هَذَا الْعِلْمَ مِنْ كُلِّ خَلَفٍ عُدُولُهُ، يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ، وَانْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ، وَتَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ
(رواه الإمام البيهقي)
ya'ni:“Bu ilmni har bir avlodlardan ishonchli kishilar tashiydilar. Ular ilmni johillarning botil talqinlari, yo'ldan ozganlarning da'volari va g'uluvga ketganlarning xatolaridan saqlaydilar”, – deganlar (Imom Bayxaqiy «Madxal»da rivoyat qilgan).
Fiqhiy mazhablar hozirga qadar musulmonlar birdamligini saqlashda asosiy omil bo'lib kelmoqda. Muhaddis olimlardan biri Abdulhaq Dehlaviy rahimahulloh to'rt mujtahid imomlar yo'li haqida shunday deganlar: “Islom dinining to'rtta yo'li – mazhabi bor. Kim shu yo'llardan boshqasini tutsa, batahqiq adashibdi” (“Sharhu safarus-sa'ada” kitobi).
Hozirgi kunga kelib, buyuk mujtahid olimlarni qo'yib, o'zlariga ergashishga da'vat qiladigan qo'shtirnoq ichidagi “mujtahidlar” ko'p uchramoqda. Ular Qur'oni karim va hadisi shariflarni o'zlarining nafsu havolari bilan izohlab, salafi solihlarimiz yo'lidan og'ishmoqda. Abdulloh ibn Amr ibn Os raziyallohu anhuning rivoyat qilishlaricha, Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam aytganlar:
إِنَّ الله لاَ يَقْبِضُ الْعِلْمَ انْتِزَاعًا، يَنْتَزِعُهُ مِنَ الْعِبَادِ وَلكِنْ يَقْبِضُ الْعِلْمَ بِقبْضِ الْعُلَمَاءِ حَتَّى إِذَا لَمْ يُبْقِ عَالِمًا، اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً، فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا
(رواه الإمام البخاري)
ya'ni: “Alloh taolo bandalaridan ilmni tortib olish bilan ko'tarmaydi, balki ilmni olimlarni olish bilan ko'taradi, hattoki bironta olim qolmaydi. Shunda odamlar johillarni yo'lboshchi qilib oladilar. Ulardan so'raydilar, ular javob beradilar, o'zlari ham adashadilar, odamlarni ham adashtiradilar” (Imom Buxoriy rivoyatlari).
Hozirda bemazhablikka chaqirayotgan kishilar “Alloh taolo mazhabga ergashishga buyurmagan, balki zikr ahlidan so'rashga buyurgan”, deya odamlarni aldashga urinmoqda! Ho'sh, mazhabboshlari zikr ahli bo'lmasa, unda kim ekan?! Axir mujtahid imomlarimizning ilmiga, taqvosiga va ilmiy omonatdorligiga butun ummat tasannolar aytgan bo'lsa, ularning ilmiga ergashmasdan yana kimga ergashish kerak?!
Boshqa bir hadisi sharifda yangi-yangi toifalar paydo bo'lib, odamlarni to'g'ri yo'ldan ozdirishi haqida Payg'ambarimiz alayhissalom ogohlantirganlar:
يَكُونُ في آخِرِ الزَّمَانِ دَجَّالُونَ كَذَّابُونَ يَأْتُونَكُمْ مِن الأَحَادِيثِ بِمَا لَمْ تَسْمَعُوا أَنْتُمْ وَلاَ آبَاؤُكُمْ فَإِيَّاكُمْ وَإِيَّاهُمْ لاَ يُضِلُّونَكُمْ وَلاَ يَفْتِنُونَكُمْ
(رواه الإمام مسلم)
ya'ni: “Oxirzamonda «dajjollar», kazzoblar bo'ladilar, ular sizlar va sizlarning otalaringiz ham eshitmagan hadislarni ko'tarib keladilar. Sizlar ulardan, ular esa sizlardan uzoq bo'lsin! Ular sizlarni zalolatga boshlab qo'ymasinlar, sizlarni fitnaga aralashtirib, aldamasinlar!” (Imom Muslim rivoyatlari).
Muhtaram jamoat! Muayyan mazhabga taqlid qilgan musulmonlar hozirda ham, hozirgi kunga qadar ham ummatning mutlaq ko'pchiligini tashkil qilgan. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam hadisi shariflaridan birida:
فَإِذَا رَأَيْتُمُ اخْتِلَافًا فَعَلَيْكُمْ بِالسَّوَادِ الْأَعْظَمِ
(رواه الإمام ابن ماجة)
ya'ni: “Agar ixtilofni ko'rsangiz, o'zingizga ko'pchilik tomonini lozim tuting”, – deganlar (Imom Ibn Moja rivoyatlari). Demak, mazhabga ergashish katta jamoaga ergashish hisoblanadi.
Shuning uchun ham Islom ulamolari har bir davrda mazhabga ergashish lozimligini uqtirib kelishgan. Imom Al-Mardoviy rahimahulloh shunday deydilar: “Ijtihod qilishga layoqati bo'lmagan har bir kishiga biror muayyan mazhabga taqlid qilishi lozim bo'ladi. Bundan faqat ijtihod darajasiga etgan kishi mustasnodir” (“Rioyatul-kubro” kitobi).
Imom Nafroviy rahimahulloh ham aytadilar: “To'rt mazhab imomidan biriga ergashish vojibligiga musulmon ummatining ijmosi tuzilgandir. Faqat ijtihod ahllari bundan mustasno” ( “Favokehud-devoniy” kitobi)
Alloma Muhammad Amin Ibn Obidin rahimahulloh: “Muayyan mazhabda fatvo beruvchi kishining o'z mazhabida aniq ko'rsatilgan masalada boshqa mazhab yo'lini tutishi va u bo'yicha fatvo berishi joiz emas”, – deydilar (“Minhatul-Holiq” kitobi).
Mingdan ortiq kitob ta'lif qilgan hanafiy mazhabining buyuk olimlaridan biri Ashraf Ali Tahonaviy rahimahulloh aytadilar: “Men yigirma besh yillik ilmiy tajribam asosida shuni bildimki, hozirgi davrda biror mazhabni tutmaslik oxir-oqibat dinsizlikka olib borar ekan” (“Malfuzot” kitobi).
Muhtaram jamoat! Ma'lumki, yurtimizda azaldan to'liq Hanafiy mazhabi amalda bo'lib kelgan. Hozirda ham yurtimizdagi deyarli barcha ahli ilmlar, ustozlar va masjid imomlari Hanafiy mazhabida ta'lim olib, shu mazhab asosida faoliyat olib bormoqdalar. Alloma Zafar Ahmad Usmoniy rahmahulloh: “Dinda ergashiladigan mujtahid imomlarning barchalari haq va to'g'ri yo'ldadir. Agar bir yurtda ulardan birining mazhabi keng tarqalgan va o'sha mazhab ulamolari ko'p bo'lsa, omi odamga o'sha mazhabga ergashishi vojib bo'ladi. Keng tarqalmagan va ulamolari ko'p bo'lmagan mazhabning ahkomlarini bilish, voqif bo'lish uzrli bo'lganligi uchun unga ergashmoqligi joiz bo'lmaydi” (“E'lous sunan” 20-jild, 290-sahifa).
Hulosa qilib aytganda, mazhablarga ergashish – shariat ko'rsatmasiga ergashishdir! Uni inkor qilish esa shar'iy ko'rsatmalarga va butun Islom ulamolariga qarshi chiqish hisoblanadi. Zero, Islom tarixida biror mufassir yoki muhaddis yoxud faqihni bemazhab bo'lgani ma'lum emas. Faqatgina mujtahid bo'lgan kishilar bundan mustasno xolos. Shar'iy ilmlar borasida musulmonlarning ilmi etarli bo'lmagan bugungi davrda, ba'zilar tomonidan mazhablarni inkor qilish faqat musulmonlarning birdamligiga futur etkazadi xolos.
Qur'on va sunnatdan har kim o'zboshimcha hukm chiqarish musulmonlarni kufrda ayblash, ularning qonini to'kishni halol hisoblash, bog'iylik, fitna va ixtilof qo'zg'ash kabi dinimizda qat'iyan man qilingan xatti-harakatlarga sabab bo'lmoqda. Shu nuqtai nazardan, marhum Shayx Muhammad Said Ramazon Butiy rahmatullohi alayh: “Mazhabsizlik – islom shariatiga tahdid soladigan eng xatarli bid'atdir”, deganlar.
Muhtaram jamoat! Mav'izamiz so'ngida hanafiy mazhabimizga doir bir masalani eslab o'tishni lozim topdik. U ham bo'lsa, jamoat namozlarida “omin”ni maxfiy aytishlik masalasidir. Bizning hanafiy mazhab ulamolari namozda “omin”ni maxfiy aytish sunnat ekanini ta'kidlaydilar. Bunga quyidagi hadislar ochiq dalolat qiladi. Imom Termiziy Alqama ibn Voildan, u o'z otasidan rivoyat qilgan hadisda:
أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَرَأَ "غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ" فَقَالَ « آمِينَ » وَخَفَضَ بِهَا صَوْتَهُ
ya'ni: “Nabiy sollallohu alayhi va sallam (غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ)ni o'qidilar-da, past ovozda “omin”, dedilar”, deyilgan.
Bu hadisdan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Fotiha» surasini baland ovoz bilan o'qib kelib, «omin»ni aytishga kelganda ovozlarini past qilganlarini tushunamiz. Imom Tabaroniy Abu Voildan qilgan rivoyatda: “Umar va Ali raziyallohu anhumolar namozda “Bismillahir rohmanir rohiym”ni ham, “omin”ni ham ovoz chiqarib aytmas edilar”, deyilgan.
Shu va bundan boshqa ko'plab dalillarga amal qilib, namozda “Omin”ni maxfiy aytishlik ayni muddao bo'ladi. Qolaversa, namozxonlar o'rtasida turli tushunmovchiliklarga ham barham berilgan bo'ladi.
Alloh taolo O'zining haq dinini aziz qilib, musulmonlarning birdamligini ta'minlasin. Barchalarimizni ummat ichida ixtilof chiqaruvchilardan bo'lishdan panohida asrasin. Omin!
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Ergashilayotgan mazhab sohiblarining bu xususda aytgan so‘zlari
«Fatavoi hindiyya» kitobida hanafiy olimlariniig keltirishlaricha: «Mayyit dafn etilgach, qabr oldida bir hayvonni so‘yib, go‘shtini taqsimlab bo‘lguncha muddatda tilovat qilib, mayyitga duo qilish mustahabdir».
Muhammad ibn Hasan: «Hanafiy mazhabi mashoyixlari mana shu so‘zni olishgan», dedilar.
Ammo molikiy mazhabi mashoyixlari nazdidagi e’timodli narsa bu amalning mustahab ekanligidir.
Dasuqiyning «Sharhul kabiyr»ga yozgan xoshiyasida Ibn Habib mazkur amalni «mahbub» deb atagan va: «Agar imom Molik ushbu amalni sunnat qilib olgan kishini bilsalar, karih ko‘rardilar», degan.
Ushbu so‘zni Ibn Rushd ham naql qilgan. Xuddi mana shu so‘zni Ibn Yunus ham naql qilgan. Imom Lahmiy esa «Qiroat mahbub», deb eshitishni a’lo ko‘rmagan. Ibn Habib Yosin surasini o‘qishni «mahbub» deganlar. Bu ikkovlaridan boshqalarning so‘zlaridan ham qiroat mutlaq holatda mahbub ekani bilinadi.
Vazzoniy Molikiy «Navozilus-sug‘ro» kitobida keltirishicha, qabrdagi qiroat xususida Ibn Rushd «Ajviba» kitobida, Ibn Arabiy «Ahkamul Qur’on» kitobida, Furtubiy «Tazkira» kitobida misollar keltirib, mayyitning – xoh qabrda bo‘lsin, xoh uyida bo‘lsin, – qiroatdan manfaat olishi aytilgan.
Ushbu fikrni molikiy mazhabining ko‘plab ulamolari ham naql qilishgan. Ular orasida Abu Sa’id ibn Lubb, Ibn Hubayb, Ibn Hojib, Laxmiy, Ibn Arafa, Ibn Mavok va boshqalar ham bor.
Shofe’iy mazhabi ulamolaridan imom Navaviy «Majmu’» kitobida quyidagilarni aytadi:
«Qabrlarni ziyorat qiluvchilar uchun avvalo salom berish va ziyorat qilayotganda barcha qabr ahliga duo qilish mustahabdir. Ana shu salomi va duosi hadisdagi narsalarga muvofiq bo‘lishi lozim. Va Qur’ondan muyassar bo‘lganicha o‘qib, ortidan duo qilishi kerak». Imom Shofe’iy va u kishining sohiblari mana shunga ittifoq qilib, dalil keltirishgan.
Imom Navaviy «Al-Azkor» kitobida keltirishlaricha, mayyit dafn qilib bo‘lingach, bir hayvonni so‘yib, taqsimlangunicha muddatda uning huzurida o‘tirish mustahab amaldir. O‘tirganlar esa Qur’on tilovati, mayyitga duo, va’z, xayr ahlining hikoyalari va solihlarning holatlari haqidagi suhbatga mashg‘ul bo‘lishadi. Imom Shofe’iy va u zotning as'hoblari: «Qur’ondan ba’zi qismlar o‘qiladi. Agar Qur’onning barchasi xatm qilinsa, yaxshiroq bo‘ladi», deb ta’kidlashgan.
Shuningdek, hanbaliy olimlar ham qabr oldida Qur’on tilovatining joizligini aytishgan.
Alloma Mirdoviy «Insof» kitobida: «Qabr oldida qiroat qilish, ikki rivoyatning sahihrog‘iga qaraganda, karohiyatli emas», deb aytgan.
«Furu’» kitobida imom Ahmad ham dalil keltirganlar. Ushbu kitobning sharhida: «Bu imom Ahmaddan mashhurdir», deyilgan.
Xallol va u kishining sohiblari: «Qiroat karohiyatli emas», deyishgan. Ko‘pgina sohiblar ham shunga ittifoq qilishgan. Ulardan biri imom Qoziy bo‘lib, u kishi bu fikrni «Vajiz», «Furu’», «Mug‘niy», «Sharh» kitoblarida keltirgan. Ibn Tamim esa «Foiq»da keltirgan.
Siyrat, tarjimayi hollar va tarix kitoblarini o‘qiganlar ham salaflarning bu xususdagi amallarini va ummatning hech qanday inkorsiz unga ergashganlarini, xususan, Hanbaliy va ahli hadis bo‘lmish birodarlarning ham bunga muvofiq ekanini ko‘radi. Biz so‘zimizning tasdig‘i uchun Hofiz Zahabiyning «Siyaru a’lomun-nubalo» kitobida Abu Ja’far Hoshimiy Hanbaliy (hijriy 470 yilda vafot etgan) haqida yozilgan ba’zi ma’lumotlarni keltirish bilan kifoyalanamiz. Bu zot o‘z asrlarida hanbaliylarning shayxi bo‘lgan. Vafot etganlarida imom Ahmadning qabrlari yoniga dafn etilganlar. Odamlar bir muddat u zotning qabrlarini lozim tutib o‘tirishgan. Aytilishicha, qabrlari ustida o‘n mingta xatmi Qur’on qilingan.
Hatto «Qabr oldida Qur’on tilovati bid’at va bunday qilish salaf hamda xalaflarning ishiga xilof», degan shayx Ibn Taymiya vafot etganida ham qabri va uyida xatmi Qur’on qilingan. Buni Abdul Hodiy Hanbaliy va boshqalar zikr qilishgan.
Shuningdek, mayyitga talqin qilib turish ham mustahab amaldir. Roshid ibn Sa’d, Zamra ibn Habib va Hakim ibn Umayrdan rivoyat qilinadi. Ular Xims ahlidan bo‘lgan tobe’inlardan edi. Ular: «Mayyitni yerga qo‘yib, ustidan tuproq tortilganidan keyin, odamlar tarqalishgach, o‘sha mayyitning qabri ustida turib: «Ey falonchi! «Laa ilaaha illallohu, ashhadu allaa ilaaha illallohu», deb uch marta ayt. Ey falonchi! «Robbim Alloh, dinim Islom, Nabiyim Muhammad alayhissalom», deb aytgin», deydi-da, keyin tarqaladi», deb aytishgan.
Abu Umoma Boxiliy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. U kishi shunday dedilar: «Agar vafot etsam, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘liklarga bajarilishini buyurgan narsalarni menga ham bajaringlar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bizga quyidagilarni buyurdilar: «Agar birodarlaringizdan biri vafot etsa, qabriga tuproq tortilgach, ichingizdan biri qabr boshida tursin-da, so‘ngra: «Ey falonchi o‘g‘li falonchi», desin. U eshitadi-yu, ammo javob bera olmaydi. «Ey falonchi o‘g‘li falonchi», desin. Shunda haligi kishi o‘tirib oladi. «Ey falonchi o‘g‘li falonchi», desin. Mayyit: «Alloh rahmat qilgur, bizni to‘g‘ri yo‘lga boshla», deydi, lekin sizlar buni his qilmaysizlar. Shunda atrofdagilar: «Dunyodan chiqayotganingdagi narsani zikr qil. Ya’ni «Laa ilaaha illallohu va anna Muhammadan Rasululloh». Sen Allohni Robb deb, Islomni din deb, Muhammad alayhissalomni Nabiy deb, Qur’onni imom deb rozi bo‘lgansan», desin. Chunki Munkar va Nakirning har biri o‘z sohibining qo‘lidan ushlab: «Biz bilan yur. Hujjati talqin qilingan kishining huzuriga bizni o‘tirg‘izilmaydi», deydi. Alloh taolo uning hujjatini ikkovi orasida to‘siq qiladi». Shunda bir kishi: «Ey Allohning Rasuli!
Agar onasini bilmasa-chi?» degan edi, u zot: «(Butun insoniyatning onasi bo‘lmish) Havvoga nisbat berib: «Ey Havvo o‘g‘li falonchi», deyiladi», dedilar».
Hofiz ibn Hajar ushbu hadisning sanadini «solih» deganlar. Imom Ziyo ham «Ahkom»larida uni «kuchli» deganlar.
Imom Navaviy «Ravza» kitobida ushbu hadisni «zaif» deganlar. Lekin fazilat haqidagi hadislarda ilm ahli bo‘lmish muhaddis tomonidan ishlatishga ruxsat berilgan. Ushbu hadisni boshqa sahih hadislar mustahkamlaydi. Masalan, «O‘liklarga subutni so‘ranglar» degan hadis yoki Amr ibn Osning vasiyatlari kabi. Shom ahli bu talqinga avvalgi asr, ya’ni ergashiladiganlar zamonidan buyon amal qilib kelishadi. Alloh taolo: «Eslatgin, chunki eslatma mo‘minlarga manfaat beradi», degan (Zoriyot surasi, 55-oyat). Demak, banda eslatmaga bu holatda undan-da hojatliroqdir.
Ibn Qayyum «Ruh» nomli kitobida quyidagilarni aytadilar: "Odamlar qadim paytlardan to hozirgi vaqtimizgacha, hadis sobit bo‘lmasa ham, barcha shahar va asrlarda hech qanday inkorsiz bunga amal qilib kelishmoqda. Bu ummat mag‘ribdan mashriqqacha ushbu odatni tatbiq qilgan. U ummatlarning aql va ma’rifat jihatidan eng mukammali bo‘lib, hech qachon eshitmaydigan va aql yuritmaydigan kishiga xitob qilmaydi. Bu narsani biror inkor qiluvchi inkor ham qila olmaydi. Balki bu avvalgilarning keyingilarga sunnati bo‘lib, keyingilar avvalgilarga ergashishadi".
Keyingi mavzu:
O‘lganlarga atab Qur’on tilovat qilishning hukmi;
Mavlid va bid’at haqidagi ixtilof.