Sayt test holatida ishlamoqda!
09 Yanvar, 2025   |   9 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:49
Peshin
12:35
Asr
15:31
Shom
17:15
Xufton
18:34
Bismillah
09 Yanvar, 2025, 9 Rajab, 1446

12.02.2021 y. Mazhablar – Qur'on va sunnat mahsulidir

8.02.2021   4475   14 min.
12.02.2021 y. Mazhablar – Qur'on va sunnat mahsulidir

بسم الله الرحمن الرحيم

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَم، وَالصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ عَلَى رَسُولِهِ الأَكْرَم وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ اَمَّا بَعْدُ

Mazhablar – Qur'on va sunnat mahsulidir

Muhtaram azizlar! Bugungi ma'ruza mavzusi hozirda dolzarb bo'lgan, ayrim toifalar yanglish iddaolari tuyfayli musulmonlar orasida ixtiloflarga sabab bo'layotgan mazhablar haqida bo'ladi.

Ma'lumki, Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam hayotlik paytlarida shariatga bog'liq barcha masalalarning echimini U Zotning o'zlari bayon qilar edilar. Payg'ambarimiz alayhissalomning vafotlaridan keyin odamlar bilmagan narsalarini asosan sahobalardan so'rar edilar. Gohida uchrab turadigan qiyin masalalarni echish uchun esa eng bilimdon sahobalar yig'ilib maslahat qilishar va fatvo berishardi. Keyinchalik sahobalar yashash uchun turli yurtlarga ko'chib ketdilar. Odamlar o'zlari suhbatiga etishgan olim sahobalarning fatvolariga amal qilishardi.

O'sha davrning markaziy shaharlari – Madinada Abdulloh ibn Umar, Kufa shahrida Abdulloh ibn Mas'ud, Makkada Abdulloh ibn Abbos, Misrda Abdulloh ibn Amr ibn Os raziyallohu anhumning fatvolariga amal qilinardi. Aynan mana shu davrlarda sahobalar mazhabi shakllanganini ko'rish mumkin.

Shundan keyin bu zotlarning shogirdlari ularning ishlarini davom ettirishdi. Fatvolarning asosiy qismida o'z imomlariga ergashdilar va ularning mazhablarini qo'llab quvvatladilar. Zamonlar o'tishi bilan yigirmaga yaqin mazhablar ichidan faqat buyuk to'rttasi qoldi. Qolganlarining ba'zi fatvolari turli kitoblarda uchrab turadi xolos.

Shu o'rinda aytib o'tish lozimki, hozirda ko'p takrorlanayotgan “Dinda mazhablarga ergashish yo'q!”, “Sahobalar davrida mazhablar bo'lmagan” kabi puch da'volarga mutlaqo ilmiy asos mavjud emas. Sahobalar davrida ham mujtahid sahobalar mazhabi bor edi. Sahobalar mazhabi asosida hozirga qadar etib kelgan to'rtta fiqhiy mazhablar saqlanib qoldi.

Mazhabga ergashish – Qur'on va sunnatni qo'yib shaxsga ergashish emas, balki aynan Qur'on va sunnatga ergashish sanaladi. Chunki Alloh taolo O'zining Kalomida shunday marhamat qilgan:

 فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

 (سورة النحل/آية:43)

“Agar bilmasangiz, zikr ahlidan so'rang” (“Nahl” surasi 43-oyat).

Boshqa bir oyati karimada esa:

 وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ

 (سورة النساء/آية:83)

“Agar uni Payg'ambarga yoki o'zlaridan bo'lgan ish egalariga etkazsalar, uni bilib olishni istovchilar o'shalardan (so'rab) bilaverar edilar” (Niso surasi 83-oyat).

Imom Tabariy va yana bir qancha mufassirlar mazkur oyatdagi “ish egalari” jumlasini “ahli ilmlar” deb tafsir qilganlar.

Ushbu oyati karimada Alloh taolo bandalariga o'zlari bilmagan masalalarning javobini zikr ahli hisoblangan ulamolardan so'rashga buyurmoqda. Musulmonlar ushbu ilohiy farmonga bo'yinsunib, Payg'ambarimiz sallollohu alayhi vasallam zamonlaridan beri muayyan bir mazhabga taqlid qilib kelishmoqda. Aslida bu Rasululloh sallallohu alayhi vasallamning bashoratlarining voqe'likdagi ko'rinishi edi. Chunki hadisi sharifda U Zot:

يَحْمِلُ هَذَا الْعِلْمَ مِنْ كُلِّ خَلَفٍ عُدُولُهُ، يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ، وَانْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ، وَتَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ

(رواه الإمام البيهقي)

ya'ni:“Bu ilmni har bir avlodlardan ishonchli kishilar tashiydilar. Ular ilmni johillarning botil talqinlari, yo'ldan ozganlarning da'volari va g'uluvga ketganlarning xatolaridan saqlaydilar”, deganlar (Imom Bayxaqiy «Madxal»da rivoyat qilgan).

Fiqhiy mazhablar hozirga qadar musulmonlar birdamligini saqlashda asosiy omil bo'lib kelmoqda. Muhaddis olimlardan biri Abdulhaq Dehlaviy rahimahulloh to'rt mujtahid imomlar yo'li haqida shunday deganlar: “Islom dinining to'rtta yo'li – mazhabi bor. Kim shu yo'llardan boshqasini tutsa, batahqiq adashibdi” (“Sharhu safarus-sa'ada” kitobi).

Hozirgi kunga kelib, buyuk mujtahid olimlarni qo'yib, o'zlariga ergashishga da'vat qiladigan qo'shtirnoq ichidagi “mujtahidlar” ko'p uchramoqda. Ular Qur'oni karim va hadisi shariflarni o'zlarining nafsu havolari bilan izohlab, salafi solihlarimiz yo'lidan og'ishmoqda. Abdulloh ibn Amr ibn Os raziyallohu anhuning rivoyat qilishlaricha, Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam aytganlar:

إِنَّ الله لاَ يَقْبِضُ الْعِلْمَ انْتِزَاعًا، يَنْتَزِعُهُ مِنَ الْعِبَادِ وَلكِنْ يَقْبِضُ الْعِلْمَ بِقبْضِ الْعُلَمَاءِ حَتَّى إِذَا لَمْ يُبْقِ عَالِمًا، اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً، فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا

(رواه الإمام البخاري)

ya'ni: “Alloh taolo bandalaridan ilmni tortib olish bilan ko'tarmaydi, balki ilmni olimlarni olish bilan ko'taradi, hattoki bironta olim qolmaydi. Shunda odamlar johillarni yo'lboshchi qilib oladilar. Ulardan so'raydilar, ular javob beradilar, o'zlari ham adashadilar, odamlarni ham adashtiradilar” (Imom Buxoriy rivoyatlari).

Hozirda bemazhablikka chaqirayotgan kishilar “Alloh taolo mazhabga ergashishga buyurmagan, balki zikr ahlidan so'rashga buyurgan”, deya odamlarni aldashga urinmoqda! Ho'sh, mazhabboshlari zikr ahli bo'lmasa, unda kim ekan?! Axir mujtahid imomlarimizning ilmiga, taqvosiga va ilmiy omonatdorligiga butun ummat tasannolar aytgan bo'lsa, ularning ilmiga ergashmasdan yana kimga ergashish kerak?!

Boshqa bir hadisi sharifda yangi-yangi toifalar paydo bo'lib, odamlarni to'g'ri yo'ldan ozdirishi haqida Payg'ambarimiz alayhissalom ogohlantirganlar:

 يَكُونُ في آخِرِ الزَّمَانِ دَجَّالُونَ كَذَّابُونَ يَأْتُونَكُمْ مِن الأَحَادِيثِ بِمَا لَمْ تَسْمَعُوا أَنْتُمْ وَلاَ آبَاؤُكُمْ فَإِيَّاكُمْ وَإِيَّاهُمْ لاَ يُضِلُّونَكُمْ وَلاَ يَفْتِنُونَكُمْ

 (رواه الإمام مسلم)

ya'ni: “Oxirzamonda «dajjollar», kazzoblar bo'ladilar, ular sizlar va sizlarning otalaringiz ham eshitmagan hadislarni ko'tarib keladilar. Sizlar ulardan, ular esa sizlardan uzoq bo'lsin! Ular sizlarni zalolatga boshlab qo'ymasinlar, sizlarni fitnaga aralashtirib, aldamasinlar!” (Imom Muslim rivoyatlari).

Muhtaram jamoat! Muayyan mazhabga taqlid qilgan musulmonlar hozirda ham, hozirgi kunga qadar ham ummatning mutlaq ko'pchiligini tashkil qilgan. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam hadisi shariflaridan birida:

 فَإِذَا رَأَيْتُمُ اخْتِلَافًا فَعَلَيْكُمْ بِالسَّوَادِ الْأَعْظَمِ 

(رواه الإمام ابن ماجة)

ya'ni: “Agar ixtilofni ko'rsangiz, o'zingizga ko'pchilik tomonini lozim tuting”, – deganlar (Imom Ibn Moja rivoyatlari). Demak, mazhabga ergashish katta jamoaga ergashish hisoblanadi.

Shuning uchun ham Islom ulamolari har bir davrda mazhabga ergashish lozimligini uqtirib kelishgan. Imom Al-Mardoviy rahimahulloh shunday deydilar: “Ijtihod qilishga layoqati bo'lmagan har bir kishiga biror muayyan mazhabga taqlid qilishi lozim bo'ladi. Bundan faqat ijtihod darajasiga etgan kishi mustasnodir” (“Rioyatul-kubro” kitobi).

Imom Nafroviy rahimahulloh ham aytadilar: “To'rt mazhab imomidan biriga ergashish vojibligiga musulmon ummatining ijmosi tuzilgandir. Faqat ijtihod ahllari bundan mustasno” ( “Favokehud-devoniy” kitobi)

Alloma Muhammad Amin Ibn Obidin rahimahulloh: “Muayyan mazhabda fatvo beruvchi kishining o'z mazhabida aniq ko'rsatilgan masalada boshqa mazhab yo'lini tutishi va u bo'yicha fatvo berishi joiz emas”, – deydilar (“Minhatul-Holiq” kitobi).

Mingdan ortiq kitob ta'lif qilgan hanafiy mazhabining buyuk olimlaridan biri Ashraf Ali Tahonaviy rahimahulloh aytadilar: “Men yigirma besh yillik ilmiy tajribam asosida shuni bildimki, hozirgi davrda biror mazhabni tutmaslik oxir-oqibat dinsizlikka olib borar ekan” (“Malfuzot” kitobi).

Muhtaram jamoat! Ma'lumki, yurtimizda azaldan to'liq Hanafiy mazhabi amalda bo'lib kelgan. Hozirda ham yurtimizdagi deyarli barcha ahli ilmlar, ustozlar va masjid imomlari Hanafiy mazhabida ta'lim olib, shu mazhab asosida faoliyat olib bormoqdalar. Alloma Zafar Ahmad Usmoniy rahmahulloh: “Dinda ergashiladigan mujtahid imomlarning barchalari haq va to'g'ri yo'ldadir. Agar bir yurtda ulardan birining mazhabi keng tarqalgan va o'sha mazhab ulamolari ko'p bo'lsa, omi odamga o'sha mazhabga ergashishi vojib bo'ladi. Keng tarqalmagan va ulamolari ko'p bo'lmagan mazhabning ahkomlarini bilish, voqif bo'lish uzrli bo'lganligi uchun unga ergashmoqligi joiz bo'lmaydi” (“E'lous sunan” 20-jild, 290-sahifa).

Hulosa qilib aytganda, mazhablarga ergashish shariat ko'rsatmasiga ergashishdir! Uni inkor qilish esa shar'iy ko'rsatmalarga va butun Islom ulamolariga qarshi chiqish hisoblanadi. Zero, Islom tarixida biror mufassir yoki muhaddis yoxud faqihni bemazhab bo'lgani ma'lum emas. Faqatgina mujtahid bo'lgan kishilar bundan mustasno xolos. Shar'iy ilmlar borasida musulmonlarning ilmi etarli bo'lmagan bugungi davrda, ba'zilar tomonidan mazhablarni inkor  qilish faqat musulmonlarning birdamligiga futur etkazadi xolos.

Qur'on va sunnatdan har kim o'zboshimcha hukm chiqarish musulmonlarni kufrda ayblash, ularning qonini to'kishni halol hisoblash, bog'iylik, fitna va ixtilof qo'zg'ash kabi dinimizda qat'iyan man qilingan xatti-harakatlarga sabab bo'lmoqda. Shu nuqtai nazardan, marhum Shayx Muhammad Said Ramazon Butiy rahmatullohi alayh: “Mazhabsizlik – islom shariatiga tahdid soladigan eng xatarli bid'atdir”, deganlar.

Muhtaram jamoat! Mav'izamiz so'ngida hanafiy mazhabimizga doir bir masalani eslab o'tishni lozim topdik. U ham bo'lsa, jamoat namozlarida “omin”ni maxfiy aytishlik masalasidir. Bizning hanafiy mazhab ulamolari namozda “omin”ni maxfiy aytish sunnat ekanini ta'kidlaydilar. Bunga quyidagi hadislar ochiq dalolat qiladi. Imom Termiziy Alqama ibn Voildan, u o'z otasidan rivoyat qilgan hadisda:

أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَرَأَ "غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ" فَقَالَ « آمِينَ » وَخَفَضَ بِهَا صَوْتَهُ 

ya'ni: “Nabiy sollallohu alayhi va sallam (غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ)ni o'qidilar-da, past ovozda “omin”, dedilar”, deyilgan.

Bu hadisdan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Fotiha» surasini baland ovoz bilan o'qib kelib, «omin»ni aytishga kelganda ovozlarini past qilganlarini tushunamiz. Imom Tabaroniy Abu Voildan qilgan rivoyatda: “Umar va Ali raziyallohu anhumolar namozda “Bismillahir rohmanir rohiym”ni ham, “omin”ni ham ovoz chiqarib aytmas edilar”, deyilgan.

Shu va bundan boshqa ko'plab dalillarga amal qilib, namozda “Omin”ni maxfiy aytishlik ayni muddao bo'ladi. Qolaversa, namozxonlar o'rtasida turli tushunmovchiliklarga ham barham berilgan bo'ladi.

Alloh taolo O'zining haq dinini aziz qilib, musulmonlarning birdamligini ta'minlasin. Barchalarimizni ummat ichida ixtilof chiqaruvchilardan bo'lishdan panohida asrasin. Omin!

Juma mav'izalari
Boshqa maqolalar

Nomai a’mol berilishi haqidagi e’tiqodimiz

9.01.2025   1998   8 min.
Nomai a’mol berilishi haqidagi e’tiqodimiz

 - 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ

Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).

Nazmiy bayoni:

Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.

Lug‘atlar izohi:

تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.

الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.

بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.

نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.

نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي

لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ

وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ

تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ

Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,

Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.

Ularning it misol ochligin bildik,

Biror qism yutiming kutishar har on.

يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.

وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.

ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.

الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.


Matn sharhi:

Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:

“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].

Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.

Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.

Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:

– O‘ng tarafdan beriladi;

– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.

O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:

1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;

2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.

Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:

“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].

So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:

Bilur garchi jami’i holimizni,

Yuborur nomayi a’molimizni.

* * *

Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,

Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.

* * *

Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz

Suyunganidin qilur ul banda ovoz.

* * *

O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq

Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.

Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.

Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:

“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].

Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:

“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].

Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.

“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].

Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.


Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz

 

[1] Infitor surasi, 10, 12-oyatlar.
[2] Inshiqoq surasi, 7, 9-oyatlar.
[3] Al-Haqqoh surasi, 19, 20-oyatlar.
[4] Inshiqoq surasi, 10, 12-oyatlar.
[5] Al-Haqqoh surasi, 25, 29-oyatlar.