Sayt test holatida ishlamoqda!
22 Dekabr, 2024   |   21 Jumadul soni, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:20
Quyosh
07:46
Peshin
12:27
Asr
15:17
Shom
17:01
Xufton
18:21
Bismillah
22 Dekabr, 2024, 21 Jumadul soni, 1446

Birinchi shifoxonani kimlar ochgan?

8.02.2021   3169   3 min.
Birinchi shifoxonani kimlar ochgan?

Musulmonlarning tibbiyotga qo'shgan eng katta hissasi birinchi bo'lib shifoxonalar tashkil etganligidir. Qariyb 900 yil oldin musulmonlar diyorida kasalxona ochilgan.
Birinchi shifoxona xalifa Valid ibn Abdulmalik davrida faoliyat yuritgan. Bu shifoxona moxovlar uchun edi (Tabariy. “Tarixi umam val muluk”).

Oradan 900 yildan ko'p vaqt o'tgachgina Parijda birinchi Yevropa kasalxonasi ochildi. Islom o'lkalarida shifoxonalarning ba'zilari ko'chma, ba'zilari muqim faoliyat ko'rsatgan.
Shifoxonalar “bemoriston” deb nomlangan, ular meditsina universiteti vazifasini ham bajargan. Barcha shaharlarda shifoxonalar bor edi, ko'chma shifoxonalar chekka hududlarga xizmat ko'rsatgan. Ularni tuyalarga ortib yurishgan. Sulton Mahmud Saljuqiy (hijriy 511-525 yillarda) hukmronlik qilgan davrda qirqtalab tuyalar shifoxona asbob-uskunalari ortilgan yuklarni ko'tarib yurgan. Ko'chma shifoxonada bir nechta tajribali tabiblar ishlagan (Ibn Qaftiy. “Tarixi hukamo”).

Katta shaharlarda joylashgan shifoxonalar yuqori saviyada bo'lgan.
Mashhur shifoxonalar sirasiga Bag'doddagi “Azudiya” (hijriy 371 yil), Damashqdagi “Nuriy” (hijriy 549 yil), Qohiradagi “Mansuriy” shifoxonalarini (hijriy 683 yil) kiritish mumkin. Qurtuba (Kordoba) shahrining o'zida ularning soni ellikdan ortiq bo'lgan (Mahmud Hoj. “Musulmonlar tibbiyoti”).

Shifoxonalar turli bo'limlardan: jarrohlik, teri kasalliklari, ko'z kasalligi, suyak sinishi kabi bo'limlardan tashkil topgan. Tabib shogirdlari bilan kasallarni ko'rib, tashxis qo'ygan, talabalar bevosita davolash jarayonida ishtirok etgan.

So'ngra ustoz katta xonaqoda ularga ma'ruza o'qigan. Shifoxonalarda kutubxonalar mavjud bo'lib, tibbiyot adabiyotlari bilan birga, fiqh kitoblari ham bo'lgan. Qohirada joylashgan “Ibn Tulun” shifoxonasida 100.000 dona kitob bo'lgan ekan. Shifoxona atrofidagi katta ekin maydonida muolajalar uchun zarur giyohlar ekilgan.

Shifoxonalarda kasallik yuqishining oldini olish uchun tartib joriy qilingan. Kelgan bemorning kiyimi echilib, unga maxsus libos berilgan. Bemor o'ziga xos palatada davolangan, uning boshqa palatalarga kirishi ta'qiqlangan. Har bir kasalga alohida idish-tovoq, karovat, ko'rpa-to'shak berilgan. Bu hozirgi “Gigiyena qoidalari”ga aslida musulmon o'lkalarida asos solinganiga ishora.

Parijda birinchi ochilgan shifoxona musulmonlarnikidan tubdan farq qilgan. Kasallar dardi har xil bo'lsa-da, bitta palatada davolangan. Bir necha bemor bitta karovatda uxlagan. Hona shu darajada hidlanib ketar ekanki, tabib va hamshiralar xonaga burunlarini berkitib kirishgan. Bemor o'lib qolsa, bir kungacha xonada qolib ketar ekan hatto! (Mustafo Sabaiy. “Min ravon' hazoratina”).

“Azudiya” shifoxonasi hijriy 371 yil Bag'dodda Azududdavla ibn Buvayh tomonidan bunyod etilgan bo'lib, dastlab 24 nafar tabib xizmat ko'rsatgan. Keyinchalik ular soni ko'payib, katta kutubxona tashkil qilingan. Shifoxonada 24 soat davomida xizmat ko'rsatilgan.

Ibn Jubayr ajoyib bir holatni hikoya qiladi: u hijriy 580 yilda Bag'dodga qilgan safarida bog'-rog'lar bilan o'ralgan mahallaning markazida go'zal bir qasr bo'lib, kasallarga vaqf qilingandi. Bular kelib bemalol istiqomat qilar, qasrning barcha xarajatlari davlat xazinasidan va boylar vaqf qilgan sarmoyadan qoplanar ekan (Mustafo Sabaiy. “Min ravov' hazoratina”).

“Islom va Olam” kitobidan

Boshqa maqolalar

Jannatga kirish Allohning rahmati bilan bo‘lishi bayoni

20.12.2024   6869   5 min.
Jannatga kirish Allohning rahmati bilan bo‘lishi bayoni

 

 - 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
 

Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.

Nazmiy bayoni:

Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.

Lug‘atlar izohi:

دُخُولُ – mubtado.

النَّاسِ – muzofun ilayh.

فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.

الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.

فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.

مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.

الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.

يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.

أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

 

Matn sharhi:

Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.

Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:

عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ

Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.

Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.

Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:

“Qilib o‘tgan amallaringiz bilan jannatga kiringiz!” – derlar”[1].

Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.

Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.

 

Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar

Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:

“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:

1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;

2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;

3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.

Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].

Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.

Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.

Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.

 

Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.

 


[1] Nahl surasi, 32-oyat

[2] Muhammad Anvar Badaxshoniy. Talxiysu sharhi aqidatit-Tahoviy. – Karachi: “Zamzam babilsharz”, 1415h. – B. 130.