Sobit ibn Qays roziyallohu anhu ulug' sahobalardan. Ansorlarning notig'i. Uhud jangi va Rizvon bay'ati qatnashchisi. Onasi: Hind binti Ruhm Toia. Boshqa bir o'rinda: “Kabsha binti Voqid. Mo'mina, oqila ayol bo'lgan”, deyiladi. Ona bir aka-ukalari: Abdulloh ibn Ravoha, Amra binti Ravoha.
Sobit ibn Qays roziyallohu anhu yasribliklar orasida Islomni birinchi qabul qilganlardan. Makkalik o'smir Mus'ab ibn Umayr roziyallohu anhu Qur'oni karimni yoqimli ovozda qiroat qilganda Sobitning qalbi yumshab, Islomga moyil bo'ldi va imon bilan sharaflandi.
Endi u Yasribga asrlar osha kutilgan Payg'ambar alayhissalomning tashrif buyurishlariga intiq bo'la boshladi. Ham ruhan, ham ma'nan tayyorgarlik ko'rdi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhu rivoyat qiladi: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallam Madinaga kelganlarida Sobit ibn Qays u zot alayhissalomni mamnuniyat bilan kutib oldi. So'ng: “Ey Allohning Rasuli, sizni o'zimiz va farzandlarimiz kabi himoya qilamiz. Buning evaziga bizga nima beriladi?” deb so'radi. Nabiy alayhissalom: “Jannat”, dedilar. Jannat so'zini eshitgan sahobalar: “Biz rozimiz, biz rozimiz, biz rozimiz!”, deb baralla aytishdi. Shundan keyin Nabiy alayhissalom Sobitni o'z voizlari etib tayinladilar.
Sobit ibn Qays roziyallohu anhuning to'ng'ich farzandi tug'ilganda, uni Nabiy alayhissalom huzurlariga olib keldi. U zot alayhissalom bolaning tanglayini ko'tarib, unga Muhammad, deb ism qo'ydilar. Shu kundan boshlab Sobit “Abu Muhammad” kunyasini oldi.
Zuhriy aytadi: «Bani Tamim qabilasidan elchilar kelib, notiqlari nutq so'zladi va o'z xutbasidan faxrlandi. Shunda Nabiy alayhissalom Sobit ibn Qaysga: “Tur, ularning notig'iga javob qaytar”, dedilar. Sobit roziyallohu anhu Alloh taologa hamd aytib, so'ng ularga Islom da'vatini etkazdi. Uning xutbasidan Nabiy alayhissalom va musulmonlar xursand bo'lishdi».
Sobit ibn Qays sahobalar orasida taqvosi, saxovati, shijoati, Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga kuchli muhabbati bilan, shuningdek, Alloh taolo yo'lida infoqehson qilishni yaxshi ko'rishi bilan ajralib turardi. Bir kuni Sobit musulmonlardan birining uch kun uzluksiz ro'za tutayotgani, iftorga biron egulik topolmayotganini bilib qoldi. Hotiniga borib, bu kecha uyga mehmon olib kelishini, unga sezdirmay chiroqni o'chirib qo'yishini aytdi. Mehmon hech bir xijolatsiz taomga to'yib olmaguniga qadar o'zlari taomdan emasliklarini tayinladi. Boisi, uylarida bir yoki ikki kishiga etaretmas taom bor edi.
Kech kirib, mehmon kelganda Sobitning ayoli o'zini go'yoki pilikni to'g'rilayotganday ko'rsatib, uni o'chirib qo'ydi. Mehmon oldida hammalari taomga qo'l uzatishib, o'zlarini taomlanishayotganday ko'rsatishdi. Mehmon to'yib olmaguniga qadar, biror luqma eyishmadi.
Ertasiga Sobit Rasululloh sollallohu alayhi va sallam huzurlariga bordi. U zot alayhissalom: “Ey Sobit, mehmoningga qilgan kechagi ishingdan Alloh ajablandi”, dedilar. Shundan so'ng: «Hamda o'zlarida ehtiyoj bo'la turib, (ehson qilishda boshqa muhtojlarni) ixtiyor qilurlar. Kimki o'z nafsi baxilligidan saqlana olsa, bas, ana o'shalar (oxiratda) najot topuvchidirlar» (Hashr surasi, 9) oyati karimasi nozil bo'ldi.
Hujurot surasining: “Ey imon keltirganlar! Amallaringiz o'zingiz sezmagan holingizda zoye bo'lib ketmasligi uchun sizlar ovozlaringizni Payg'ambarning ovozidan yuqori ko'tarmangiz va unga bir-birlaringizga baland ovoz (dag'al so'z) qilgandek baland ovoz qilmangiz!” oyati nozil bo'lganida Sobit ibn Qays Rasululloh sollallohu alayhi va sallamni qattiq yaxshi ko'rishiga qaramasdan huzurlariga bormay qo'ydi. Uyidan faqat jamoat namozlarini ado etish uchun chiqadigan bo'ldi.
Bu orada Nabiy alayhissalom Sobitni surishtirib: “Kim bizga u haqida xabar olib keladi?” dedilar. Ansorlardan biri: “Yo Rasululloh, men bilib kelaman”, deb Sobitning uyiga bordi. Uni boshi egik, xafa holda o'tirganini ko'rdi. Keyin: “Ey Abu Muhammad, ahvoling qanday?” deb so'radi. U: “Yomon”, deb javob qildi. Ansoriy: “Nima uchun?” deb so'radi. Sobit: “Bilasanku, ovozi baland odamman. Ko'p bor ovozimni Rasululloh alayhissalomning ovozlaridan baland ko'targanman. Bu haqda Qur'oni karimda sen bilgan narsa nozil bo'ldi. Endi o'zimni do'zax ahlidan deb hisoblamoqdaman”, dedi.
Ansoriy Nabiy alayhissalom huzurlariga kelib, ko'rgan va eshitganlarini so'zlab berdi. Payg'ambarimiz alayhissalom ansoriyga: “Sobitning oldiga qaytib bor, unga do'zax emas, balki jannat ahlidan ekanini ayt”, dedilar.
Jannat bashoratini olsada, Sobit ibn Qays roziyallohu anhu ilm, amal va ibodatda peshqadamlikni qo'ldan bermadi. Muhammad ibn Jarir ibn Yazid aytadi: «Payg'ambarimiz alayhissalomga: “Ko'rdingizmi, kecha Qays ibn Sobit ibn Shamosning uyida chiroqlar o'chmadi?” deyishdi. Nabiy alayhissalom: “Shoyad Baqara surasini o'qigan bo'lsa”, dedilar. Bu haqda Sobitdan so'rashganda u: “Baqara surasini o'qigandim”, deb javob berdi».
“Odamlarga (kibrlanib) yuzingni burishtirmagin va erda kerilib yurmagin! Chunki Alloh barcha kibrli, maqtanchoq kimsalarni suymas” (Luqmon surasi, 18) oyati Sobit ibn Qaysga qattiq ta'sir etdi va yig'lay boshladi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam undan yig'isi sababini so'raganlarida u bunday javob berdi: “Qavmimdagi eng rangi qora kishi bo'lishimga qaramay, men go'zallikni yaxshi ko'raman”, dedi. Nabiy alayhissalom: “Sen oyatda zikr qilinganlar toifasiga kirmaysan. Baxtli hayot kechirib, yaxshilik ustida vafot etasan. So'ng Alloh taolo seni jannatga kiritadi”, deb marhamat qildilar. Bu uning ikkinchi bor jannat bashoratini olishi edi.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam Sobit ibn Qays roziyallohu anhudan rozi holda vafot etdilar. Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu xalifaligi zamonida ridda jangi boshlandi. Bu orada Musaylama Kazzob Yamomada o'zini payg'ambar deb e'lon qildi. Sobit ibn Qays ham boshqalar qatori Yamomaga – soxta payg'ambarga qarshi jang qilish uchun bordi.
Bir vaqtlar Allohning elchisi aytgan bashoratga erishish uchun o'limga tik boqdi. Jangga kirarkan: “Yo Alloh, ular (kazzoblar) qilgan ishlaridan meni uzoq qil”, deb duo qildi. Mardlik va qahramonliklar ko'rsatib, shahid bo'ldi.
Sobit ibn Qays roziyallohu anhu vafotidan so'ng sahobalardan birining tushiga kirib, bir odamda sovuti borligi, uni sotib, pulini kambag'allarga ehson qilishini aytdi. Sahoba tushini Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuga aytdi. Halifa tushda aytilgan kishiga odam jo'natdi. Haligi odam sovutni e'tirof etdi. So'ng uni sotishib, pulini ehson qilishdi.
Shunday qilib, Sobit ibn Qays vafotidan keyin vasiyatini aytgan yagona inson sifatida tarixga muhrlandi.
Manbalar asosida Romitan tumanidagi “Mulla Narzi” jome masjidi imom-xatibi
Sunnatulloh FAHRIYeV tayyorladi.
“Islom Nuri” diniy-ma'rifiy gazetasining 2020-yil, 23-sonidan
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Odamlarning eng yaxshisi mening asrimdagilar, so‘ngra ularga yaqinlar, so‘ngra ularga yaqinlar», dedilar (Buxoriy, Termiziy, Ibn Moja, Ibn Hanbal rivoyat qilishgan).
Musulmon ummati tarixidagi eng yaxshi davr Rasululloh sollallohu alayhi vasallam va u zotning sahobalari yashab o‘tgan asr bo‘lib, u tarix zarvaraqlaridan «Saodat asri» degan nom bilan joy oldi. Keyingi asr to‘rt buyuk sahoba boshchiligida olib borilgan asrlarga tatigulik ishlar sababli «Roshid xalifalar davri» degan nom bilan tarix sahifalariga bitib qo‘yildi. Keyingi asr «Umaviylar asri» deya atalib, mana shu davrdan pog‘onama-pog‘ona pastlash holati kuzatildi.
Umaviylar davlati Umayya ibn Abdushshams ibn Abdumanofga nisbat beriladi.
Umayya ismli ushbu shaxs johiliyat davrida Quraysh urug‘laridan birining boshlig‘i bo‘lib, amakisi Hoshim ibn Abdumanof bilan har doim Qurayshning rahbarligini talashib kelar edi. Islom kelgach, mazkur talashuv ochiq-oydin dushmanlikka aylandi: Banu Umayya qabilasi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga, u zotning da’vatlariga qarshi turdi; Banu Hoshim qabilasi esa Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga barcha ishlarda ko‘makdosh bo‘ldi, u zot sollallohu alayhi vasallamni dushmanlarning yomonliklaridan himoya qildi.
Banu Umayya odamlari Makka fathi davrida boshqa ilojlari qolmaganidan keyingina Islomni qabul qilishdi. Dastlabki asrlarda Islomda peshqadam bo‘lgan urug‘larning eng katta bobosi Abdumanof hisoblanadi.
Banu Umayya (umaviylar) tarixini buzish
Banu Umayyaning tarixi tafsilotlariga e’tibor beradigan bo‘lsak, uning buzib ko‘rsatilganligi, ularni ko‘proq qoralash holatlarini kuzatamiz. Bu ishlarning ko‘pchiligi ularning asosiy siyosiy xusumatchilari – abbosiylar tomonidan qilingan, chunki tarixga oid kitoblarning ko‘p qismi aynan abbosiylarning hukmdorlik davrida yozilgan. Shuningdek, shiy’alar, xavorijlar, tarixni yaxshi bilmay turib og‘zaki so‘zlab yuradigan omi kishilar ham Banu Umayyaning siyosiy dushmanlari hisoblanib, ular ushbu qabilaning juda ko‘p tuhmatlarga qolishiga ham sabab bo‘lgan.
Bu tuhmat va qoralashlar turli-tuman bo‘lib, asosiy e’tibor Banu Umayyaning obro‘sini to‘kadigan tarixiy hodisalarga qaratilgan, ular bo‘rttirib ko‘rsatilgan. Ushbu hodisalarni nishon qilib, ularning qadrini tushirishga olib boradigan gaplar aytilgan:
1. Banu Umayyaning ilk davrda Islomga qarshi turganlari, Islomni kechikib qabul qilganlari juda ko‘p takrorlanadi, lekin ularning Islomga kirganlaridan keyingi buyuk ishlari, jumladan, ko‘plab yurtlarni fath etishda ko‘rsatgan xizmatlari mutlaqo eslanmaydi.
2. Banu Umayya davrida sodir etilgan musibatlar bo‘rttirib gapiriladi. Karbalo voqeasi, imom Husayn va u kishining oilalarining qatl etilishi, Harra voqeasi, Madinadagi Haramni e’tiborsiz qo‘yish, manjaniq bilan Makkaga tosh otish masalalari shular jumlasidandir.
3. Abdulloh ibn Zubayr roziyallohu anhuning qatl qilinishi, Zayd ibn Aliy ibn Husaynning qo‘zg‘aloni va u kishining qatl qilinishi, shuningdek, boshqa taraflarda sodir bo‘lgan xatolarni e’tiborga olmaslik, xalifaga qarshi chiqish, toatni buzish kabi ishlarni Banu Umayyaga katta ayb qilib, ularga qarshi keng targ‘ibot ishlari amalga oshiriladi.
4. Banu Umayyaning dushmanlari tomonidan ularning insoniy nafsidagi zaiflik nuqtalariga alohida e’tibor beriladi, Banu umayyalik ba’zi kishilardan sodir bo‘lgan xatolar bo‘rttirib gapiriladi, biroq yaxshiliklari berkitiladi. Xususan, hazrati Usmon roziyallohu anhu haqlarida bu ochiq-oydin ko‘rinadi.
5. Abu Sufyon va Muoviya roziyallohu anhumo haqlarida ham bu kabi noo‘rin gaplar nihoyatda ko‘paygan. Banu umayyalik ba’zi voliylar botil ishlarni qiluvchi mutaassiblar deya sifatlanadi. Bu Hajjoj ibn Yusuf va Ziyod ibn Abiyhlar misolida ko‘rinadi.
6. Yazid ibn Muoviya hamda Valid ibn Yazid kabi xalifalar haqida ham ularga qarshi juda bo‘lmag‘ur mish-mishlar to‘planib tarqatilgan. Aslida esa musulmonchilik odobi bo‘yicha Banu Umayya davrida roshid xalifalar davridagidan ko‘ra bir oz pastlash – sustlashish bo‘lganini eslashning o‘zi kifoya qiladi. Vaqt o‘tishi bilan xatoga yo‘l qo‘yish ham asta-sekin ko‘payib borgan. Banu Umayya davridagi musulmonlar jamiyati har jihatdan roshid xalifalar jamiyatiga yaqin bo‘lgan. Lekin qo‘lga kiritilgan o‘ljalar, mol-mulkning ko‘payishi natijasida katta-katta uylar, qasrlar qurish, shuningdek, cho‘ri tutishning ommalashganligi bor. Shu bilan birga, Banu Umayyaning juda ko‘p yaxshi fazilatlari ham bo‘lganligi bor haqiqat, lekin ularga qarshi bo‘lgan tarixchilar bu fazilatlarni e’tiborga olmaganlar, balki unutib qo‘yganlar.
Ulardan ba’zilarini aytib o‘tamiz:
1. Hazrati Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhu katta sahoba bo‘lib, u kishi Xalifa Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuga qarshi masalalarda ijtihod qilgan, faqat ijtihodi unchalik to‘g‘ri bo‘lmagan. Lekin baribir u zot odil kishilar safida qolgan. Zotan, barcha sahobalar roziyallohu anhum adolatlidirlar.
Banu Umayyaning eng katta arboblaridan biri sanalgan Marvon ibn Hakam tobe’inlarning birinchi tabaqasidan bo‘lgan. U Umar ibn Xattob roziyallohu anhu, Usmon roziyallohu anhu va boshqa katta sahobalardan hadislar rivoyat qilgan.
Yana bir Banu umayyalik Abdulloh ibn Marvon xalifa bo‘lishidan oldin ahli ilm va ahli fiqh bo‘lgan. Madinai munavvaraning katta olimlaridan hisoblangan.
Umar ibn Abdulaziz esa mujtahid imomlardan bo‘lgan. Ko‘pchilik u kishini roshid xalifalar qatorida sanaydi.
Banu Umayya qabilasining a’zolari qozilik ishlariga aralashmas edilar. Ular ko‘p joylarda ahli ilm va ahli fazllarning oldingi saflarida bo‘lganlar.
2. Banu Umayya davrida juda ko‘p buyuk islomiy fathlar bo‘lgan. Ular sharqda Xitoygacha, g‘arbda Fransiya va Andalus yurtlarigacha yetib borganlar.
3. Banu Umayya davrida Islom davlati tarixlar davomida misli ko‘rilmagan eng katta kengayishni boshidan kechirdi.
4. Banu Umayya davrida juda ko‘p qo‘riq yerlar o‘zlashtirildi, ular bog‘-rog‘larga aylantirildi, kanallar qazildi, shaharlar qurilib, obodonchilik ishlari olib borildi, atrof gullab-yashnadi, taraqqiy etdi.
Shu o‘rinda ta’kidlab aytamizki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yuqoridagi «Odamlarning eng yaxshisi mening asrimdagilar, so‘ngra ularga yaqinlar, so‘ngra ularga yaqinlar» degan hadislari bejiz aytilmagan. Zero, Banu Umayya qabilasining a’zolari, rahbarlari va davlat boshliqlari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning davrlariga yaqin asrda yashab o‘tganlar.
«Islom tarixi» ikkinchi juzi asosida tayyorlandi