Ochko'zlik ham zehnni zaiflashtiradi, ruh va aqlni parda bilan o'rab tashlaydi. Bu hol nafsni tarbiyalash va uni nuqsonlardan xalos etishga to'sqinlik qiladi. Bu bilan inson odamiylikdan hayvoniylikka yuz tutadi.
Alisher Navoiy asarlarini so'fiylik nuqtai nazaridan tadqiq qilish bu ulug' allomaning o'zi tom ma'noda so'fiy bo'lganligini namoyon etadi. E'tiqodda qoyim, taqvoda shoyim – bir so'z bilan aytganda, shoirning hayoti va ijodiy faoliyati to'la-to'kis dinimiz ravnaqi, el-yurt rivojiga xizmat qilgan.
Navoiy o'z ijodida nafsning o'pqon ekani haqida ko'p dalillar keltiradi. Jumladan, “Lison ut-tayr” dostonida qushlar o'zlarining rahnamosi – Hudhudga shariatga doir savollar berishadi. Hudhud savollarga javob berar ekan, shariat aqidalarini tasavvufiy ruhda talqin qiladi. Masalan, qushlardan biri so'raydi: “La'nati iblis meni doimo vasvasaga solib, nojo'ya xayollarni ko'nglimga keltiradi, undan qutulish chorasi nimada?”. Hudhud o'z javobida aytadi: “Iblis tashqaridagi g'ayritabiiy kuch emas, balki sening nafsing va xulqingdagi illatlarning ifodasidir, chunki sening qalbing kibru g'urur va nuqsonlarga to'lib-toshgan, ularni ko'rib shaytonning o'zi ham qo'rqib, cho'lu biyobonlarga qochgan bo'lur edi”.
Bu - parhezkorlik, ya'ni o'zni tiyish, hazar qilish. Zotan, Rasululloh (s.a.v.) “Kimki dunyodan parhez etsa, uning nuri tajalliyot nuri kiradigan joyga aylanadi” deganlar.
Navoiy unga shunday ta'rif beradi: “Zuhd dunyo orzularidan kechmoqdur va nafs alarning mavto zahrini ichmoqdur va molu joh xayoli rishtasin ko'nguldin uzmoqdur va nangu nomus butlarin ushaturg'a o'zin tuzmoqdur va qabul umidig'a riyozat tariqin tutmoqdur. Va shariat jodasida mardona turmoqdir”.
Hazrat Navoiy ruhiy istaklar ozaygach, moddiy istaklar ko'payadi, deydi. Ayni tarzda ochko'zlik ham zehnni zaiflashtiradi, ruh va aqlni parda bilan o'rab tashlaydi. Bu hol nafsni tarbiyalash va uni nuqsonlardan xalos etishga to'sqinlik qiladi. Bu bilan inson odamiylikdan hayvoniylikka yuz tutadi.
Zuhd – nafs istaklarini kamaytirish, fikrni uning orzulari ila band etmaslik. Kunni chiroyli matohlar va lazzatli ovqatlar haqidagi suhbat va bahslar bilan o'tkazmaslik. Chunki hayvonlar ham deyarli duch kelgan joyda o'tlaydi, doimiy jun libosida yuradi, ko'p-ko'p uxlaydi. Na o'tmishdan ibrat olish, na istiqbol andishasi bor ularda. Shunday holda hayvonlarning baxtli yoxud izzatli bo'lishlari haqida o'ylab ko'rish mumkinmi? Yo'q, albatta. Bu zuhdga mutlaqo muvofiq kelmaydi. Ammo hech kutilmagan va ta'masiz kelgan ne'matlar qabul qilinadi va shukri lozim bo'ladi.
Alqissa, Hazrat Navoiyning hayoti va ijodini pokiza axloq va go'zal tarbiyaning yuksak namunasi sifatida tadqiq qilish darkor. Sufiyona qarashlar bilan sug'orilgan uning asarlari bugungi kunda ham, qolaversa kelajak uchun ham, ayniqsa yosh avlodni tarbiyalashda muhim o'rin tutadi. Botiniy olamni isloh qilish bilan zohiriy olamni ko'rkamlashtirish ilmi, bu – tasavvuf ekan, uning ta'siri atrofda ham ko'rinadi. Adolat, qanoat, matonat, ma'rifat, shijoat kabi ezgu fazilatlar ulug'langan, yoshlarining qalbida shu kabi sifatlar ma'rifiy yo'l bilan singdirilgan jamiyatda zalolat, jaholat, qabohat kabi illatlarga o'rin qolmaydi.
Zayniddin Eshonqulov,
Samarqand viloyati bosh imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan