۞تِلۡكَ ٱلرُّسُلُ فَضَّلۡنَا بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۘ مِّنۡهُم مَّن كَلَّمَ ٱللَّهُۖ وَرَفَعَ بَعۡضَهُمۡ دَرَجَٰتٖۚ وَءَاتَيۡنَا عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَيَّدۡنَٰهُ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِۗ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقۡتَتَلَ ٱلَّذِينَ مِنۢ بَعۡدِهِم مِّنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ وَلَٰكِنِ ٱخۡتَلَفُواْ فَمِنۡهُم مَّنۡ ءَامَنَ وَمِنۡهُم مَّن كَفَرَۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقۡتَتَلُواْ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَفۡعَلُ مَا يُرِيدُ٢٥٣
253. Bular – payg'ambarlar, ulardan ba'zilarini ba'zilaridan afzal qildik. Ulardan Alloh so'zlashganlari ham, martabalarini baland ko'targanlari ham bor. Iso ibn Maryamga ochiq mo''jizalar berdik va uni Muqaddas ruh bilan madadlantirdik. Alloh xohlaganida edi, ulardan keyingilar o'zlariga ravshan hukmlar kelganidan so'ng urushishmas edi. Lekin ularda ixtilof paydo bo'ldi: kimdir imon keltirdi, kimdir kufr keltirdi. Alloh xohlaganida edi, ular urushishmasdi, ammo Alloh nimani xohlasa, shuni qiladi.
Payg'ambarlardan Odam va Muso alayhissalomlar bilan Alloh taolo so'zlashgan. Nabiylardan ba'zilari bir qavmga, ayrimlari bir qishloq yoki shahar ahliga payg'ambar etib yuborilgani holda Islom ummati payg'ambari Muhammad alayhissalom qiyomatgacha barcha asrlar va butun insoniyatga rasul o'laroq tayin etilganlar. Iso alayhissalomga esa o'liklarni tiriltirish, ko'rlar va peslarni davolash, og'ir xastalarni tuzatish, hamisha Jabroil alayhissalomdan madadlanish kabi ochiq mo''jizalar ato qilingan edi.
Alloh taoloning hamma payg'ambarlariga istisnosiz ishonish imon shartlaridan biridir. Payg'ambarlarning vazifasi imon keltirib, toat-ibodat qilgan insonlarga jannat bashoratini qilish, kufr va isyonda bo'lgan insonlarni do'zax azobidan ogoh etish, insonlarga dunyo va din ishlarida ular muhtoj bo'lgan narsalarni bayon etishdir.
Payg'ambarlarning barchasi Odam naslidan, gunoh, kufr, tug'yondan asralgan, pokdir. Aql va ibodatda komildirlar. Ularning barchasi bir dinda, Islom dinidadir. Zero, ularning barchasi o'z qavmlarini faqat Alloh taologa ibodat qilishga, Uning uluhiyatiga, rububiyatiga, ism va sifatlariga shirk keltirmaslikka da'vat qilishgan. Ular zimmalariga yuklangan vazifalarni to'la ado etishgan.
Payg'ambarlardan kimlarga Jabroil alayhissalom vahiy keltirgan bo'lsalar, ular "rasul" deyiladi. Jabroil alayhissalom vahiy keltirmagan, o'zga vositalar orqali vahiy kelgan payg'ambarlar "nabiy" deyiladi. Rasul nabiy deb ham ataladi, ammo nabiy rasul deyilmaydi. Rasullar fazilatda nabiylardan ortiqdir. Kitob kelgan rasullarning fazilati kitob kelmagan rasullarning fazilatidan balanddir. Ulul-azm rasullar barcha rasullardan fazilatlidir. Ulul-azm rasullarning afzali Muhammad mustafo sollallohu alayhi vasallamdirlar.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا بَيۡعٞ فِيهِ وَلَا خُلَّةٞ وَلَا شَفَٰعَةٞۗ وَٱلۡكَٰفِرُونَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ٢٥٤
254. Ey imon keltirganlar, savdo-sotiq ham, do'stlik va shafoat ham bo'lmaydigan Kun kelmay turib sizlarga rizq etib berganimizdan ehson qilinglar. Kofirlargina o'zlariga zulmkordirlar.
Imon keltirgan saodatli kishilar Alloh o'zlariga rizq qilib bergan narsalardan Uning yo'lida infoq-ehson qilib, oxiratda katta mukofot va ulug' darajalarga erishishadi. Chunki bu narsa faqat dunyo hayotidagina mumkin, xolos. Bu dunyoda mol-mulkini Alloh taolo roziligi yo'lida sarflamagan badbaxt kimsalarga oxiratda na savob-mukofot, na oshna-og'aynilari yordami, na shafoat qiluvchilarning qo'llashi bo'ladi.
Mashina yo‘liga chiqib ketgan odamni ko‘rib haydovchi zo‘rg‘a to‘xtatib qoldi. Undan ham oldin yonidagi do‘sti tushasolib yo‘lovchining yoqasidan oldi. Uzr so‘rab dovdirayotgan odamni ko‘rib, haydovchi tez tushdi-da, do‘stidan uning yoqasini qo‘yib yuborishini so‘radi.
– Bu nima deganing?! Sal bo‘lmasa qamalib ketarding-ku buni deb, – yanada jahli chiqdi do‘stining.
– Sen uni qo‘yib yuboraver, gap bor... Bo‘ldi, aka, hushyor bo‘lib yetib oling... Yo‘q, shoshmang...
Haydovchi hatto u odamning qo‘liga pul ham berdi. Do‘stini hayron qoldirib, mashinaga qaytdi.
Do‘stining savol nazari bilan qarab turganini ko‘rib, izoh bera boshladi:
– Bir soatcha oldin dorixonaga kirgandim. Shu odamga ko‘zim tushgandi. Qo‘lida dorilar ro‘yxati yozilgan qog‘oz, puli yetmaganidan mung‘ayib turgan edi. Dorilar narxini eshitib, og‘ir qadamlar bilan chiqib ketgandi. Ortidan chiqib yordam bergim keldi. Lekin pulimni qizg‘ondim. Tashqariga chiqqanimda u onasi bilan gaplashib turgan ekan. Haligi odam onasi bilan gaplashib bo‘lgach: “Shuncha pulni qayerdan topaman? Yo Alloh! O‘zing yo‘l ko‘rsat, deganini eshitib ham indamay ketaverdim. Go‘yo unga pul bersam o‘zim och qoladiganday... Holbuki, Alloh taolo O‘z Kalomida: “Shayton sizlarni (xayr-ehson qilishda) kambag‘al bo‘lib qolishdan qo‘rqitadi” (Baqara surasi, 268-oyat) deya ogohlantirganini bilardim. Yana “Kimki (bir) hasana (savobli ish) qilsa, unga o‘n barobar (ko‘paytirib yozilur)” (An’om surasi, 160-oyat) degan va’dasini ham o‘qigandim. Baribir xomlik qildim. Sal bo‘lmasa o‘sha xasislik qilgan pulimdan o‘n, yuz hissasi chiqib ketadigan bir musibatga duchor bo‘lardim. Mayli, hechdan ko‘ra kech bo‘lsa ham, Alloh imkon berdi. Shuning uchun ayb u odamdamas, o‘zimda, deb bildim...
Ha, azizlar! Hayotimizda bunday holatlarga duch kelib turamiz. Avvalo, birov bilan tushunmovchilik bo‘lib qolsa u odamning ahvolini so‘raylik. Balki biror musibat yo tashvishda yurgandir. Darhol tilimizga kelgan so‘zlar bilan xaqorat qilib, urishib ketmaylik. Bunaqa vaziyatlarda shayton vasvasa qilishini unutmaylik. Xulosa qilishga shoshilmaylik. Hazrati inson degan nomga munosib ish tutaylik.
Akbarshoh Rasulov