Imom-xatib - din targ'ibotchisi, shariat peshvosi, shu bilan birga jamiyatda olib borilayotgan xayrli islohotlarning faol ishtirokchisiga aylangan. Kishilarni halollik, poklik, diyonatga boshlashda, haq bilan botilni farqlashda din xodimining o'rni katta.
Ayniqsa, bugun daqiqa sayin ommalashib borayotgan virtual olamda imomning o'z maqomi, minbari bor. Voizning so'zi har qanday sahifalarni bezaydi. Har qanday qalblarni eritadi. Kuzatuvchini hidoyat va yaxshilik tomon yuzlanishiga, ezgu ishlarga rag'bat hosil qilishga katta ta'sir o'tkazadi. Shu bilan birga media makonda va jamiyatda imom shaxsiga nisbatan shakllangan o'ziga xos qarashlar mavjud. Ular nimalardan iborat? Yaqinda Toshkent shahridagi “Dorulomon” jome masjidi imom-xatibi Abdulhamid Jumanov internet telekanallaridan biriga bergan interv'yusida ana shu masalalar atrofida so'z yuritib, bugungi kun imomining umumiy tavsifi, unga bildirilayotgan ishonch va ishonchsizlik, yutuq va muammolar sababini tahlil qilishga intilgan:
Imomlik - lavozim emas
- Imom aslida kim? Imom – har bir (ortidan) ergashiluvchi, taqlid qilinuvchi insondir. Aslida imom tushunchasi keng bo'lib, uning tarixiy, ilmiy jihatlari bor. Bugungi kunda esa imom deyilganda asosan namoz imomlari tushuniladigan bo'lib qolgan. Ibodatda ortlaridan turib iqtido qiladigan imomlarimiz. O'z-o'zidan bu atamalarning holatidan, haqiqatidan kelib chiqib aytish mumkinki, imomlik lavozim emas. Shar'iy nuqtai nazarga ko'ra, imomlik bu – vazifa, mas'uliyatli vazifa. Istaymizmi-yo'qmi, Payg'ambar sallallohu alayhi vasallam va u zotdan avvalgi o'tgan payg'ambarlardan silsila bo'lib kelayotgan muqaddas vazifaning davomi. Imom insonlar uchun, ularning qiyomatda hamma narsadan birinchi so'raladigan amali - namozi uchun mas'ul. Imomning maqomi, unga beriladigan ajrdan ko'ra, avvalo, uning mas'uliyatini his qilish kerak. Abu Hurayra (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shu haqda ogohlantirib, quyidagicha marhamat qilganlar: «Imom - zomin, muazzin - mu'tamandir. Yo Allohim! Imomlarni irshod aylagin va muazzinlarni mag'firat qilgin!».
Ya'ni imom zomin, mas'ul. Imom ertaga Allohnig huzurida so'raladi. Ortidan bitta odam ergashsa bitta, o'nta ergashsa o'nta odam haqida. Bugun imomlarimizni ortida ergashib turgan minglab odamlar bor. Mana shularning har birining namozi haqida so'raladigan inson. Shu bilan birgalikda imom dinni etkazishda, dinning omonati haqida ham mas'ul. Shuning uchun ham Rasululloh sallallohu alayhi va sallam hadislarining davomida “imomlarimizni irshod aylagin”, to'g'ri yo'lga boshlagin, deya omonat egalari haqqlariga duo qildilar.
Jamiyatdagi har bir muammoga imom javobgarmi?
Allohga shukurki, zamonamizda imomning o'z hurmati, ehtiromi bor. Bu davlat darajasidagi e'tibordir. So'zsiz tan olamiz buni. Va bunday e'tirofdan kelib chiqib, o'z vazifalarimizni yuqori shasht bilan ado etamiz.
Biroq, jamiyatda imom shaxsiga nisbatan shakllangan o'ziga xos qarashlar ham borki, go'yo imom har bir muammoga javobgardek. Falon mavzu ochilsa, “Nima uchun imom gapirmayapti?” Falon hodisa...“Nima uchun imom munosabat bildirmayapti?” Falon mavzu....“Nima uchun imom jim?” deya ta'na qiluvchi, gapiruvchilar bor. Bu borada ikki toifa fikr egalarini ajratish mumkin:
Birinchi toifa: tarqalayotgan yoki tarqatilayotgan masalalarning mohiyatiga etib bormaydi, uning haqiqatini tushunmasdan turib, har bir jarayonga imomning mas'ulligi, munosabat bildirishini da'vo qiladi. Go'yoki O'zbekistondagi imom dunyodagi jami ijtimoiy-siyosiy jarayonlarga mas'uldek qaraydiganlar bor.
Ikkinchi toifa: O'zlari eshitishni xohlagan narsalarini imomdan talab qilishadi. Ya'ni, shaxsning o'zi nimanidir eshitgisi yoki bilgisi keladi va imom ana shunday bo'lishi kerak, bunday gaplarni aytishi kerak, degan talabni qo'yadi.
Jamiyatning ba'zi a'zolarining e'tiborsizligi, sustkashligi sababidan bugun istaymiz-yo'qmi ba'zi muammolar, kamchiliklar bor. Ana shu kamchiliklarni birgalikda to'ldirish o'rniga, ya'niki, imomlarni yonida turib, ularning himoyachisi, ko'makchisi bo'lib, yukini oz bo'lsada ko'tarmasdan turib hamma narsani imomning elkasiga qo'yib qo'yish bu – mehrob egalarini ko'p sohalarda mag'lub bo'lishlariga sababchi bo'ladi. Birgina imom nima qilsin....? Bir oila ajralib ketsa ham....imom, ikkita odam janjallashsa ham....imom, falon hodisa yuz bersa ham....imom aybdormi? To'g'ri, har bir narsada imomning o'z o'rni bor, degan tamoyilda e'tiroz yo'q. Chunki, yuqorida aytdik, imom - oldingi safda turuvchi, xalqqa namuna, peshvo va eng asosiy ma'rifatchi. Biroq shu bilan birga ma'rifatchi o'zining vazifasini bajarishi uchun unga ko'mak kerak, yordam zarur. Kimning yordami? Oddiy xalqning, insonlarning yordami. Moddiy, ma'naviy, fikriy yordami. Yoki bir ma'noda o'xshatish qilsak: “Siz videoga gapiring, biz kamerani tutib turamiz”, deyish kerak. Imom-xatib o'zi tasvir vositasini ushlab, o'zi gapirishi xalq uchun, jamiyat uchun or sanaladi. Demak, “Siz shu narsani qiling, biz yoningizdamiz, siz bilan birgamiz, mana bu jihatlarda yordam beramiz”, degan takliflarni berishlari muammolarni ularning elkalariga yuklab qo'yishdan ko'ra to'g'riroq bo'lar edi.
Bugun imomlarga bo'layotgan munosabatni ma'joziy ma'noda aytsak, xuddiki, Muso alayhissalomning qavmlari u zotga: “Robbing bilan bahs yuritib kel, biz shu erda kutib turamiz”, deb aytgan gaplariga o'xshash munosabat bor imomlarga. Ular ma'lum ma'noda yolg'izlatib qo'yilgan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga risolat yukini etkazishda sahobalarning o'rni katta bo'lgan. Buni tarixdan yaxshi bilamiz. Birlik - islomning asosiy negizi, quvvatidir. Bugun xalqimizning ixlosi haqida e'tiroz yo'q, xalqimining talablari ehtimol to'g'ridir. Lekin shu talabga yarasha ko'makchi xalq, yordamchi inson yo'q. “Biz yordam beramiz, sizning ko'makchingiz, ansoringizmiz”, deydigan insonlarni topolmaymiz bugun. Bo'lsa ham juda ozchilikni tashkil etadi. Shuning uchun xizmatlar ko'rinmayapti, vazifalar mukammal joy-joyida bo'lolmay qolyapti. Halqimizda ham dono gap bor: “Yolg'iz otning changi chiqmaydi, changi chiqsa ham dong'i chiqmaydi”. Huddi shu singari kishining yonida ko'makchisi bo'lsagina ishlar natija beradi. Shuning uchun biz imomni ehtiromini qilar ekanmiz, shu bilan birgalikda uni yolg'izlatib qo'yishimiz kerak emas.
Ijtimoy tarmoqlarda imom domlalarga munosabat
Tan olish llozim, faoliyatimizda bugun ba'zi muammolarimiz mavjud. Ulardan biri ijtimoy tarmoqlarda ayrim imomlarga nisbatan norozilik kayfiyatidir. Buning bir necha sabablarini ko'rsatishimiz mumkin:
Birinchi navbatda, imomlar yoki boshqa ulamolarning va'zlari, mav'izalarida uchragan xatoliklar. Hato hammada bo'ladi. Hato qilishdan ma'sum bo'lgan zot bu Rasululloh sallallohu alayhi va sallam. U zotdan boshqa hamma kishi xatokor. Har bir insonda nuqson bor. Bir necha yillar oldin ijtimoiy tarmoqlar ommalashayotgan bir vaqtda mav'izalarning har qanaqasining chiqib ketishi holatlari kuzatildi. Ular orasida xatiblar tomonidan ortida hujjati bo'lmagan, asosli dalili bo'lmagan ma'lumotlar yoki zaif hadislar ishlatilgan va'zlar ham bo'lgan. Shuning uchun so'zlayotganda xatosiz gapirishga harakat qilish kerak. Ijtimoiy tarmoqda bir narsani e'lon qilib yuborsangiz, uni hech qachon to'g'irlay olmaysiz. Chunki, bir joydan o'chirsangiz, boshqa joyda kimnidir, yo qaysidir sahifalarda saqlanib qoladi va vaqtlar o'tgach yana aylanib chiqib kelaveradi.
Ikkinchi sabab: imom-xatiblarni qasddan obro'sizlantirishga qaratilgan harakatlar bor. Buni tan olmasdan iloj yo'q. Qanday qilib? Deylik bir imom-xatib mav'izasining qayeridadir xato qildi yoki yanglishdi. Agar yanglishganini sezib, ahamiyat qilinmasa, o'tib ketaverar edi. Biroq, aynan o'sha qism qirqib olinib, ommaga e'lon qilinadi, yoki to'g'ri gapni noto'g'ri yo'nalishga egri talqin qilinadi yoxud mav'izadagi ba'zi so'zlarni mutlaqo aloqasi bo'lmagan qandaydir boshqa kadrlar, voqeelikka nisbatan qo'llab, noto'g'ri talqin etiladi. Shunga o'xshash holatlarning bari imomni qasddan obro'sizlantirishdir.
Kim uchundir buning ortida manfaat bor, va shu sababdan o'zlarining foydalari yo'lida shu ishlarni namoyon etib turishibdi.
Uchinichi sabab: Oxirgi yillarda ba'zi kimsalarning tushunchasiga shu narsa kirib qolganki, bizning diyorda turib gapirayotgan odam to'g'ri gapni gapirmaydi. “O'zbekistondan turib gapirsa, bu odam haqni gapira olmaydi. Chetga chiqib gapirsagina haqni gapiradi”, deydi. Siz eng oliy haqiqatni aytsangiz ham, har qanday yo'nalish bersangiz ham tan olmaydi. Bu ba'zi insonlarning aql doiralari, dunyoqarashlaridagi nuqson. Bundan boshqa sabablar ham bo'lishi mumkin. Ular yuqoridagi uchtaning atrofidagi illatlardir.
Ho'sh, bu muammolarni qanday engib o'tish kerak? Avvalo o'z ustimizda tinimisiz ishlashimiz, amallarimizda xolis bo'lishimiz, iloji boricha xato qilmasligimiz darkor. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Uzr so'raydigan ishni qilmang, uzrga sabab bo'ladigan amalni qilmang”, deb marhamat qilganlar.
Ta'kidlash kerak, tajribali imom domlalarimiz, ahli ilmlar jam bo'lib, nuqsonga yo'l qo'ygan xodimlarni chaqirib, to'g'ri yo'nalish berib kelishmoqda.
Va eng asosiysi, bugungi kun kishisi, ayniqsa, yoshlar bilimni kitobdan ko'ra internetdan ko'proq olayotgan ekan, demak, biz bu olamni yanada kengroq qamrovda zabt etishimiz kerak, toki, boshqa birov tarbiyalamasin farzandlarimizni. To'g'ri, biz bu olamga kirdik, lekin kechikib kirdik. Muhimi, bugun imomlarimiz bu yo'nalishda tizimli ish olib bormoqdalar. Ko'nikmalar, malakalar shakllanyapti. Ba'zilari media soxasida ancha ilagarilab ham ketishdi. Ijtimoy tarmoqda ko'rinmaganlari ishlamayapti deganlari emas, chekka hududlarda hatto maoshsiz xizmat qilayotgan, masjidini, mahallasini obod etib, qavmiga din omonatini, tarbiya, ma'rifatni qahramonlarimiz qancha. Alloh barchalaridan O'zi rozi bo'lsin! Doimo to'g'ri yo'lda qadamlarin mustahkam qislsin!
A.Jumanov interv'yusi asosida Zoirjon Sodiqov tayyorladi
Ergashilayotgan mazhab sohiblarining bu xususda aytgan so‘zlari
«Fatavoi hindiyya» kitobida hanafiy olimlariniig keltirishlaricha: «Mayyit dafn etilgach, qabr oldida bir hayvonni so‘yib, go‘shtini taqsimlab bo‘lguncha muddatda tilovat qilib, mayyitga duo qilish mustahabdir».
Muhammad ibn Hasan: «Hanafiy mazhabi mashoyixlari mana shu so‘zni olishgan», dedilar.
Ammo molikiy mazhabi mashoyixlari nazdidagi e’timodli narsa bu amalning mustahab ekanligidir.
Dasuqiyning «Sharhul kabiyr»ga yozgan xoshiyasida Ibn Habib mazkur amalni «mahbub» deb atagan va: «Agar imom Molik ushbu amalni sunnat qilib olgan kishini bilsalar, karih ko‘rardilar», degan.
Ushbu so‘zni Ibn Rushd ham naql qilgan. Xuddi mana shu so‘zni Ibn Yunus ham naql qilgan. Imom Lahmiy esa «Qiroat mahbub», deb eshitishni a’lo ko‘rmagan. Ibn Habib Yosin surasini o‘qishni «mahbub» deganlar. Bu ikkovlaridan boshqalarning so‘zlaridan ham qiroat mutlaq holatda mahbub ekani bilinadi.
Vazzoniy Molikiy «Navozilus-sug‘ro» kitobida keltirishicha, qabrdagi qiroat xususida Ibn Rushd «Ajviba» kitobida, Ibn Arabiy «Ahkamul Qur’on» kitobida, Furtubiy «Tazkira» kitobida misollar keltirib, mayyitning – xoh qabrda bo‘lsin, xoh uyida bo‘lsin, – qiroatdan manfaat olishi aytilgan.
Ushbu fikrni molikiy mazhabining ko‘plab ulamolari ham naql qilishgan. Ular orasida Abu Sa’id ibn Lubb, Ibn Hubayb, Ibn Hojib, Laxmiy, Ibn Arafa, Ibn Mavok va boshqalar ham bor.
Shofe’iy mazhabi ulamolaridan imom Navaviy «Majmu’» kitobida quyidagilarni aytadi:
«Qabrlarni ziyorat qiluvchilar uchun avvalo salom berish va ziyorat qilayotganda barcha qabr ahliga duo qilish mustahabdir. Ana shu salomi va duosi hadisdagi narsalarga muvofiq bo‘lishi lozim. Va Qur’ondan muyassar bo‘lganicha o‘qib, ortidan duo qilishi kerak». Imom Shofe’iy va u kishining sohiblari mana shunga ittifoq qilib, dalil keltirishgan.
Imom Navaviy «Al-Azkor» kitobida keltirishlaricha, mayyit dafn qilib bo‘lingach, bir hayvonni so‘yib, taqsimlangunicha muddatda uning huzurida o‘tirish mustahab amaldir. O‘tirganlar esa Qur’on tilovati, mayyitga duo, va’z, xayr ahlining hikoyalari va solihlarning holatlari haqidagi suhbatga mashg‘ul bo‘lishadi. Imom Shofe’iy va u zotning as'hoblari: «Qur’ondan ba’zi qismlar o‘qiladi. Agar Qur’onning barchasi xatm qilinsa, yaxshiroq bo‘ladi», deb ta’kidlashgan.
Shuningdek, hanbaliy olimlar ham qabr oldida Qur’on tilovatining joizligini aytishgan.
Alloma Mirdoviy «Insof» kitobida: «Qabr oldida qiroat qilish, ikki rivoyatning sahihrog‘iga qaraganda, karohiyatli emas», deb aytgan.
«Furu’» kitobida imom Ahmad ham dalil keltirganlar. Ushbu kitobning sharhida: «Bu imom Ahmaddan mashhurdir», deyilgan.
Xallol va u kishining sohiblari: «Qiroat karohiyatli emas», deyishgan. Ko‘pgina sohiblar ham shunga ittifoq qilishgan. Ulardan biri imom Qoziy bo‘lib, u kishi bu fikrni «Vajiz», «Furu’», «Mug‘niy», «Sharh» kitoblarida keltirgan. Ibn Tamim esa «Foiq»da keltirgan.
Siyrat, tarjimayi hollar va tarix kitoblarini o‘qiganlar ham salaflarning bu xususdagi amallarini va ummatning hech qanday inkorsiz unga ergashganlarini, xususan, Hanbaliy va ahli hadis bo‘lmish birodarlarning ham bunga muvofiq ekanini ko‘radi. Biz so‘zimizning tasdig‘i uchun Hofiz Zahabiyning «Siyaru a’lomun-nubalo» kitobida Abu Ja’far Hoshimiy Hanbaliy (hijriy 470 yilda vafot etgan) haqida yozilgan ba’zi ma’lumotlarni keltirish bilan kifoyalanamiz. Bu zot o‘z asrlarida hanbaliylarning shayxi bo‘lgan. Vafot etganlarida imom Ahmadning qabrlari yoniga dafn etilganlar. Odamlar bir muddat u zotning qabrlarini lozim tutib o‘tirishgan. Aytilishicha, qabrlari ustida o‘n mingta xatmi Qur’on qilingan.
Hatto «Qabr oldida Qur’on tilovati bid’at va bunday qilish salaf hamda xalaflarning ishiga xilof», degan shayx Ibn Taymiya vafot etganida ham qabri va uyida xatmi Qur’on qilingan. Buni Abdul Hodiy Hanbaliy va boshqalar zikr qilishgan.
Shuningdek, mayyitga talqin qilib turish ham mustahab amaldir. Roshid ibn Sa’d, Zamra ibn Habib va Hakim ibn Umayrdan rivoyat qilinadi. Ular Xims ahlidan bo‘lgan tobe’inlardan edi. Ular: «Mayyitni yerga qo‘yib, ustidan tuproq tortilganidan keyin, odamlar tarqalishgach, o‘sha mayyitning qabri ustida turib: «Ey falonchi! «Laa ilaaha illallohu, ashhadu allaa ilaaha illallohu», deb uch marta ayt. Ey falonchi! «Robbim Alloh, dinim Islom, Nabiyim Muhammad alayhissalom», deb aytgin», deydi-da, keyin tarqaladi», deb aytishgan.
Abu Umoma Boxiliy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. U kishi shunday dedilar: «Agar vafot etsam, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘liklarga bajarilishini buyurgan narsalarni menga ham bajaringlar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bizga quyidagilarni buyurdilar: «Agar birodarlaringizdan biri vafot etsa, qabriga tuproq tortilgach, ichingizdan biri qabr boshida tursin-da, so‘ngra: «Ey falonchi o‘g‘li falonchi», desin. U eshitadi-yu, ammo javob bera olmaydi. «Ey falonchi o‘g‘li falonchi», desin. Shunda haligi kishi o‘tirib oladi. «Ey falonchi o‘g‘li falonchi», desin. Mayyit: «Alloh rahmat qilgur, bizni to‘g‘ri yo‘lga boshla», deydi, lekin sizlar buni his qilmaysizlar. Shunda atrofdagilar: «Dunyodan chiqayotganingdagi narsani zikr qil. Ya’ni «Laa ilaaha illallohu va anna Muhammadan Rasululloh». Sen Allohni Robb deb, Islomni din deb, Muhammad alayhissalomni Nabiy deb, Qur’onni imom deb rozi bo‘lgansan», desin. Chunki Munkar va Nakirning har biri o‘z sohibining qo‘lidan ushlab: «Biz bilan yur. Hujjati talqin qilingan kishining huzuriga bizni o‘tirg‘izilmaydi», deydi. Alloh taolo uning hujjatini ikkovi orasida to‘siq qiladi». Shunda bir kishi: «Ey Allohning Rasuli!
Agar onasini bilmasa-chi?» degan edi, u zot: «(Butun insoniyatning onasi bo‘lmish) Havvoga nisbat berib: «Ey Havvo o‘g‘li falonchi», deyiladi», dedilar».
Hofiz ibn Hajar ushbu hadisning sanadini «solih» deganlar. Imom Ziyo ham «Ahkom»larida uni «kuchli» deganlar.
Imom Navaviy «Ravza» kitobida ushbu hadisni «zaif» deganlar. Lekin fazilat haqidagi hadislarda ilm ahli bo‘lmish muhaddis tomonidan ishlatishga ruxsat berilgan. Ushbu hadisni boshqa sahih hadislar mustahkamlaydi. Masalan, «O‘liklarga subutni so‘ranglar» degan hadis yoki Amr ibn Osning vasiyatlari kabi. Shom ahli bu talqinga avvalgi asr, ya’ni ergashiladiganlar zamonidan buyon amal qilib kelishadi. Alloh taolo: «Eslatgin, chunki eslatma mo‘minlarga manfaat beradi», degan (Zoriyot surasi, 55-oyat). Demak, banda eslatmaga bu holatda undan-da hojatliroqdir.
Ibn Qayyum «Ruh» nomli kitobida quyidagilarni aytadilar: "Odamlar qadim paytlardan to hozirgi vaqtimizgacha, hadis sobit bo‘lmasa ham, barcha shahar va asrlarda hech qanday inkorsiz bunga amal qilib kelishmoqda. Bu ummat mag‘ribdan mashriqqacha ushbu odatni tatbiq qilgan. U ummatlarning aql va ma’rifat jihatidan eng mukammali bo‘lib, hech qachon eshitmaydigan va aql yuritmaydigan kishiga xitob qilmaydi. Bu narsani biror inkor qiluvchi inkor ham qila olmaydi. Balki bu avvalgilarning keyingilarga sunnati bo‘lib, keyingilar avvalgilarga ergashishadi".
Keyingi mavzu:
O‘lganlarga atab Qur’on tilovat qilishning hukmi;
Mavlid va bid’at haqidagi ixtilof.