«Alloh biringizni biringizdan biror ne'mat bilan ortiq qilib qo'ygan bo'lsa, sizlar uni (hasadgo'ylik bilan) orzu qilmang! Erkaklar ham o'z kasblaridan ulush olurlar, ayollar ham o'z kasblaridan ulush olurlar. (Hasad qilish o'rniga) Allohning fazlidan so'rangiz. Albatta, Alloh hamma narsani biluvchidir» (Niso surasi, 32-oyat).
Ba'zi insonlar o'zida bo'lmagan ma'naviy va moddiy fazilatlarni o'zgalarda ko'rsa, qalbi siqiladi, xotiri buziladi. Unda ikki holatdan biri ro'y beradi: o'zida bo'lmagan u fazilatlarni ulardan ketishini tilaydi yo ularda bo'lgan fazilatlarga o'zi ham erishishini orzu qiladi.
Bu ikki holatdan birinchisi hasaddir. Hasad eng qabih illatlardan biridir. Hasad kishidan imon nurini ketkazishi bilan birga, dil va dunyosi buzilishiga sabab bo'ladi. Hasad tufayli kishilar o'rtasidagi do'stlik va inoqlik nafrat va adovatga aylanadi. Shuning uchun Alloh taolo biz bandalarini hasaddan qaytargan: «Alloh biringizni biringizdan biror ne'mat bilan ortiq qilib qo'ygan bo'lsa, sizlar uni (hasadgo'ylik bilan) orzu qilmang!..»
Shunday ekan, har bir aqlli kishi o'ziga Alloh taolo bergan ne'matlarga qanoat qilib rozi bo'lishi, o'zgalarga hasad qilmasligi kerak.
Ulamolar: “Boshqalarda bo'lgan fazilatni ulardan yo'qolishini tilamay, o'zida ham bo'lishini orzu qilish mumkinmi?” degan savolga ikki xil javob berganlar: ba'zilari bo'ladi deyishgan, ba'zilari esa aksincha – yo'q deyishgan. Chunki u fazilatlarga (boylik yo martabaga) erishish uning xulq-atvorini buzishi mumkin. Shuning uchun: “Yo Alloh! Dinu dunyoim, hayotim va oxiratimda menga xayrli bo'lgan narsani ber”, deb duo qilish lozim.
«…Erkaklar ham o'z kasblaridan ulush olurlar, ayollar ham o'z kasblaridan ulush olurlar…» Ya'ni, Ibn Jarir so'ziga ko'ra, har bir kishi amaliga muvofiq – yaxshi bo'lsa mukofot, yomon bo'lsa jazo oladi.
«…(Hasad qilish o'rniga) Allohning fazlidan so'rangiz. Albatta, Alloh hamma narsani biluvchidir». Ya'ni, Allohdan fazlini so'ranglar, sizlarga beradi, chunki u Zot Karim va Vahhobdir.
“Jalolayn” tafsirida bu oyat: “Ehtiyoj sezgan narsalaringizni so'rang, sizlarga beradi”, deb tafsir qilingan. “Tafsiri Nasafiy”da: “Kim Allohning fazlidan so'ramasa, (Alloh) unga g'azab qiladi”, deyilgan va ushbu hadis keltirilgan: «Alloh taolo ko'p yaxshiliklarni bandadan tutib turadi va: “Bandam Mendan so'ramaguncha bermayman”, deydi» (Imom Buxoriy rivoyati).
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytadilar: “Allohdan fazlini so'ranglar, chunki Alloh so'raganni yaxshi ko'radi” (Imom Buxoriy rivoyati). Demak, insonning o'zida yo'q, boshqalarda bor narsalarga, yoki o'zidan yuqoriroq insonlarga ko'zi tushsa, yoki bu haqda o'ylab, qalbida bezovtalikni sezsa, buning davosi – oyat tafsirini mushohada qilib, hayotda har kim qilgan ishiga yarasha nasibasini olishini anglagan holda, Alloh taoloning ulug' fazlidan so'rab, harakat qilishi kerak.
Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladi: «Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Qaysi biringiz xulqi va molida o'zidan ustun insonga qarasa, o'zidan pastroqqa ham qarasin”, deb marhamat qildilar» (Imom Buxoriy rivoyati).
Bu insonning siqilgan qalbi uchun foydali davodir va bu qarash qalblarda nadomat va hasratni paydo qilmaydigan qarashdir. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam ummatlarining turli holatlarini yaxshi bilganlari uchun ularni mahzun bo'lib, g'am chekmaydigan, aksincha, qanoat hosil qilib, rozi bo'ladigan tomonga yo'naltirdilar. Ya'ni, kishi o'zidan ustun va a'loroq bo'lgan insonlarga qarab, qalbi siqilsa, hasrat cheksa, o'zidan pastroq va moli kamroq insonlarga qarab, Rabbiga shukronalar aytadi, Allohning ne'matlaridan hech kim benasib qolmayotganini ko'radi.
Ammo inson ibodatlar, toatlar, solih amallarda o'zidan ko'ra peshqadamroq, Allohga qurbati ziyodaroq kishilarga qarashi mustahab ishlardandir. Bu ko'rsatmalarga amal qilgan kishi hayotda rizolik va xotirjamlikka, rohat va sakinatga erishadi, o'zining butkul ne'matlar ichida ekanini his qiladi va bu ne'matlar shukrini ado etishga shoshiladi. Alloh taolo unga fazli – ehsonini yanada ziyoda aylaydi.
Ibrohim surasida bunday ogohlantirilgan: «…Qasamki, agar (bergan ne'matlarimga) shukr qilsangiz, albatta, (ularni yanada) ziyoda qilurman. Bordiyu, noshukrchilik qilsangiz, albatta, azobim (ham) juda qattiqdir» (7-oyat).
Tafsir kitoblari asosida
Odina SAIDAKBAR qizi tayyorladi.
“Mo'minalar” jurnalining 2020 yil, 5-sonidan
Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan...” (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.
Joriya oyatning davomini o‘qidi: “...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir...”.
U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.
Joriya oyatning oxirini o‘qidi: “Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.
Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: “(Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay!” (Josiya surasi, 14-oyat).
Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.
Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.
Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.
Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.
Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.
Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.
Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.
So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.
Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.
Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.
So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:
- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.
Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:
- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.
Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.
Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.
Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.