Bunday g'amxo'rlikdan yot g'oyalar ta'siriga tushib xorijga chiqib ketgan, begona mamlakatda turmush o'rtog'i yoki ota-onasidan ayrilib qolgan vatnadoshlarimiz ham chetda qolgani yo'q.
O'zbekiston Respublikasi Prezidenti topshirig'iga ko'ra, “Mehr” insonparvarlik operatsiyasi doirasida 2019 yil Suriya va Iroq davlatlaridan jami 220 nafar yurtdoshimiz – ayollar va bolalar olib kelingan edi.
O'tgan davr mobaynida «qaynoq nuqtalar»dan qaytarilgan ayollar va bolalar davlat, jamoat tashkilotlari, mehr-oqibatli fuqarolarimiz yordamida jamiyatimizda o'z o'rnini topib ketishayotgani, ayniqsa quvonarli.
Umuman, Yaqin Sharqdagi jang kechayotgan hududlardagi lagerlarda ushlab turilgan hamyurtlarimizni qaytarish bo'yicha tadbirlar maxsus xizmatlar tomonidan doimiy ravishda olib borilmoqda.
Davlatimiz rahbarining bevosita nazorati ostida amalga oshirib kelinayotgan “Mehr” operatsiyasining navbatdagi bosqichi doirasida, bugun Suriya mamlakatining jangovar harakatlar davom etayotgan qismidan jami 98 nafar yurtdoshimiz, ya'ni 25 nafar ayol va 73 nafar bola Vatanimizga qaytarildi. Bolalarning 14 nafari chin etim ekanligini alohida ta'kidlash joiz.
Hayotning notekis yo'llarida adashib, o'zga ellarda qiyin ahvolga tushib qolgan bu insonlar – yurtdoshlarimiz yillar davomida ijtimoiy kafolatlanmagan holatda, nainki inson huquqining o'ta odiy ko'rinishi bo'lgan ijtimoiy himoyadan mosuvo, balki hayot kechirish uchun eng oddiy sharoitlardan ham mahrum yashashga majbur bo'lishdi.
Vatan - inson uchun eng ulug', eng muqaddas mujda, - deydi, yurtdoshlarimizni poytaxt aeroportida kutib olishda bevosita ishtirok etgan Toshkent shahri bosh imomi Nuriddin Holiqnazarov. - Shaxsan Prezidentimiz tashabbusi bilan yo'lga qo'yilgan «Mehr» operatsiyasi uzoq ellarda sarson-sargardon yurgan, ko'z-ko'rib, quloq eshitmagan qiyinchiliklarni boshidan kechirgan yurtdoshlarimizni diyorimizga qaytarib, ularga yana Vatan, degan obod manzilda xotirjam yashashdek ulkan baxtni hadya etish maqsadini ko'zda tutadi. Bu amallar beqiyos savobga yo'g'rilgandir.
Payg'ambarimiz mo'min bandalarini, musulmonlarni kechirimlilikka, bag'rikenglikka chaqirganlar. Ayniqsa, etimlarni boshini silagan inson jannatda menga qo'shni bo'ladi, deb marhamat qilganlar. Uchib kelganlarning 14 nafari chin etim, ularning na otasi, na onasi bor. Yesirlarni yurtga qaytarib, o'z farzandidek boshini silayotgan, bevalar, qiyinchilikda qolib ketgan xotin-qizlarga g'amxo'rlik ko'rsatayotgan Davlatimiz rahbari, shu savob ishlarga hissa qo'shayotgan barcha mutasaddilar, har bir insonga olloh taolodan ajr, mukofot so'rab qolamiz.
Mehrga tashna bu insonlar endi barcha qulayliklar yaratilgan sog'lomlashtirish muassasasiga joylashtirilib, issiq ovqat, kiyim-kechak va boshqa barcha zarur sharoitlar bilan ta'minlanadi. Ularga mutaxassislar tomonidan tibbiy va psixologik yordam ko'rsatiladi. Bolalar maktabgacha ta'lim muassasalariga, umumta'lim maktablariga, xotin-qizlar esa ishga joylashtiriladi. Sog'lom, tinch hayotga qaytariladi, to'laqonli moslashuvi uchun zarur shart-sharoit yaratiladi. Shuningdek, ularning shaxsini tasdiqlovchi pasport, tug'ilganlik to'g'risidagi guvohnoma va boshqa kerakli hujjatlarni rasmiylashtirish bo'yicha ham tegishli ishlar amalga oshiriladi.
Bir so'z bilan aytganda, hozirgacha faqat buguni bilan yashab kelgan, har kech joni hadikda, yana tong otishiga ishonib-ishonmay uyquga yotgan 98 nafar inson bugundan e'tiboran ertangi kunga ishonch tuyg'usi bilan, ta'bir joiz bo'lsa, yangi hayotda umr kechira boshlaydi. Prezidentimiz tashabbusi, hukumatimiz, mas'ul vazirlik, idoralar sa'y-harakati bilan ular qalbiga ezgulik, mehr, qo'yingki, barcha insoniy fazilatlar urug'i qadaldi.
Hasan Basriy rahimahulloh Robbiga osiylik qilayotgan bir jamoani ko‘rdilar va ularga qarata bunday dedilar: “Alloh taoloning nazdida xor bo‘lishdi va U Zotga osiy bo‘lishdi. Bordi-yu, ular Alloh uchun qadrli bo‘lganlarida, Alloh ularni gunohdan saqlagan bo‘lur edi”.
Demak, Alloh taolo qaysi bandasini yaxshi ko‘rsa, uni gunohlardan saqlab qo‘yar ekan. Birortamiz gunoh qilib, Allohni unutib, Robbining nazdida haqir banda bo‘lishni istaymizmi?! Albatta, yo‘q!
Nafsingiz sizni gunohga chorlagan paytda qilayotgan ishingizning oqibati haqida o‘ylang hamda Alloh taolo sizni ko‘rib turganini his eting. O‘zingizga o‘zingiz shu savolni bering: “Seni hurmatlab e’zozlovchi biror kim shu holingda ko‘rib qolsa, undan uyalgan bo‘larmiding?! Qanday qilib Robbing bo‘lmish Alloh taolodan uyalmaysan?!”.
Nafsingizga: “Sen ertaga boshingga bu gunohlarning balosi urishi va sharmanda bo‘lishdan omondamisan?” deng. Bir narsani yodingizdan chiqarmangki, siz qanday gunoh qilishingizdan qat’i nazar, Allohning ato etgan ne’matlaridan foydalangan holingizda gunohga qo‘l urgan bo‘lasiz. Alloh taolo sizga bergan, siz u bilan haromga nazar tashlayotgan ko‘zingizning o‘zi qancha ne’mat?! Haromga cho‘zayotgan qo‘lingizning o‘zi aslida qancha ne’mat?! Qanchadan-qancha talaffuzi halol bo‘lmagan narsalarni tilingizda aylantirasiz. Ato etilgan ne’matlar ila gunoh qilishingiz ne’mat ato etguvchi Zotga nisbatan minnatdorchilikmi, shukrmi?!
Zimiston tunda tosh ostidagi chumolini ko‘ra olgan Zot sizni ham ko‘rib turibdi, buni yodingizdan chiqarmang!
Hikoyat. Bir kuni bir erkakka begona ayol bilan birga xilvatda qolishni shayton ziynatli qilib ko‘rsatibdi. Ayolning yoniga kirganida ko‘zlari olayganicha unga qarab: “Bizni hech kim ko‘rmayaptimi?” – debdi. Ayol: “Yo‘q, Allohdan boshqasi ko‘rmayapti”, debdi. Shu payt erkakning ko‘zlari yoshlanib: “Xudo haqqi, ko‘rayotganlar ichida Robbim buyukdir! Mabodo meni biror kichikroq bola ko‘rib turgan bo‘lsa-da, uning oldida bunaqangi ish qilishga jur’atim yetmaydi-yu, qanday qilib olamlar Rabbi bo‘lgan Zot ko‘rib turgan bo‘lsa, men bu kabi gunoh ishni qila olaman?!” – debdi va ayolning uyidan chiqgani holda Alloh taoloning: «(Alloh) ko‘zlarning xiyonatini (ya’ni, qarash man etilgan narsaga o‘g‘rincha ko‘z tashlashni) ham, dillar yashiradigan narsalarni (yomon niyatlarni) ham bilur»[1], degan kalomini eslabdi.
Shoir aytadi:
Xilvat bir go‘shada qolsang-da yuz yil,
Holing ko‘rib turgan Xudo bor, bilgil.
Oshkoru yashirin – baridan voqif,
Alloh hech ishingdan emasdir g‘ofil.
Gunohkorga qilayotgan ishi qanchalik kichik, arzimasdek ko‘rinsa-da, Allohning nazdida qilgan gunohi kattalashib boraveradi.
Muhammad ibn Abu Bakr rahimahulloh aytadilar: “Bandaning gunohni kichik deb hisoblashi – bu uning Allohga bo‘lgan jur’atidan. Boisi, banda ma’siyatni kichik deb hisoblasa, gunohga bepisand qaraydi, qalbida uni yengil qabul qiladi va gunohlarining ko‘payishidan parvosi falak ham bo‘lmaydi”.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhu ham bu borada shunday deydilar: “Musulmon odam bir tog‘ning ostida turibman-u, mana shu tog‘ boshimga qulab ketay deyapti, deya gunohlarini tasavvur qilgan odamdir. Fojir esa gunohlarni burniga qo‘nib, keyin tezda uchib ketgan pashsha deya hisoblaydi”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] G‘ofir surasi, 19-oyat.