Gohida odamlar orasida “falonchini ko'zi tegdi. U kelib-ketganidan keyin ahvolim og'irlashib qoldi” degan gap-so'zlar quloqqa chalinib qoladi. Ayni voqe'likda ham bu kabi hodisalarga ko'p bora to'qnash kelamiz. Halqimiz orasida ko'z tegishi va uning ayanchli oqibatlari xaqidagi hodisalar zarbulmasal bo'lib ketgan. Shuning uchun bo'lsa kerak, odamlar ko'z tegishidan saqlanish maqsadida turli chora-tadbirlarni qo'llaydilar. Kimlardir xonadonining kirish yo'laklariga taqa qoqib qo'yadi, kimlardir boshqa allanimalarnidir osib qo'yadi. Ayrimlar isiriq ilib qo'yadi va hokazo. Ayrim onalar shirintoy bolachalarning beshigiga oyati karimalar yozilgan qog'ozlarni tumor qilib osib qo'yadilar. Yoki ularning yuz va peshonalariga qandaydir chiziqlar chizib qo'yadilar. Bulardan maqsad ushbu shirintoylarni ko'rgan odamning ilk nigohi mana shu chiziqlarga tushishi uchundir. Undan tashqari xalqimiz orasida “ko'zi bor odam bir engini orqaga qayirib yursin” degan so'z ham ma'lum va mashhur.
Bu masala qadim-qadimdan davom etib kelayotgan jarayon bo'lgani uchun ham hech kimga sir emas.
Bu kabi ishlar orasida bola beshigiga tumor yoki ko'zmunchoq taqish masalasi ancha ixtiloflidir. Umuman olganda tumor, isiriq, ko'zmunchoq kabi narsalarni osib qo'yib aynan shulardan najot kutish, mana shu narsalar bizni balo-qazolardan saqlaydi, deb e'tiqod qilish shirk amali hisoblanadi.
Masalan dori ichgan odam ham dorini “Alloh taoloning izni bilangina shifo bo'ladi” degan e'tiqod bilan iste'mol qilishi kerak. Aks holda bu ish ham isiriq masalasiga uxshab shirk tomoniga aylanib ketishi mumkin. Ayrim odamlar mozorlarga borib u erni tuprog'idan olib kelib nimalardir qilishlari, turli yolg'onchi azayimxonlarning eshigiga zir yugurishlari, qora tovuq, qizil xo'roz suyish kerak deyishlari, “haftaning falon kuni u ishni qil, falon kuni bu ishni qil” qabilidagi yondashuvlarning barchasi bid'at xurofotlardir. 21-asrning madaniyatli kishisi uchun uyatli tushuncha emasmi!?
Bu aytganlarimiz ayrim odamlarni ko'z borasidagi bugungi yondashuvlari bo'lib u kabi ishlarni hammasini ham shar'an to'g'ri deb bo'lmaydi, albatta. Aslida boshqa masalalarda bo'lgani kabi ko'z tegishi borasida ham Kitob va Sunnatda shariatimizning aniq ko'rsatmalari vorid bo'lgan. Ko'z tegishiga oid hodisalar sahobalarning hayotida ham tez-tez sodir bo'lib turar edi. Ammo sahobalar ularni muolajasi uchun Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga murojat qilar va bu boradagi ko'rsatmalariga qat'iy amal qilar edilar. Ulamolarimiz mavzuga oid barcha dalillarni o'rganib chiqib, ko'z tegishi haqiqat ekanini takidlaydilar. Uning muolajasi borasida ham Kitob va Sunnatda bir qator ko'rsatmalar vorid bo'lgan bo'lib ulamolarimiz ularni batafsil bayon qilganlar. Demak ko'z tegishi shariatda tan olingan holat bo'lib ayni paytda undan saqlanish choralari, bordi-yu tegib qolsa uni bartaraf qilish yo'llari ham aniq ko'rsatib o'tilgan. Biz quyida, mazkur ko'z tegishi borasida vorid bo'lgan shariy dalillarni o'rganib chiqamiz.
Ko'z tegishi haqiqat ekaniga Kitob va Sunnatdan dalillar
Qur'oni karimning xabar berishicha, Yoqub alayhissalom o'g'illarini Misrga jo'nata turib ularga shunday nasihat qiladilar:
“U: «Ey o'g'illarim, bitta eshikdan kirmanglar, turli eshiklardan kiringlar. Men sizlardan Allohning hech narsasini qaytara olmayman. Hukm qilish faqat Allohning O'ziga xosdir. Ungagina tavakkal qildim. Tavakkal qilguvchilar faqat Ungagina tavakkal qilsinlar», dedi.
Otalari amr etgan tomondan kirdilar. Zotan, bu ulardan Allohning hech bir narsasini qaytara olmas edi. Magar Ya'qubning ko'nglidagi ehtiyoj bo'lib, uni qondirdi, xolos. Albatta, u Biz ta'lim berganimiz tufayli bilim sohibi edi. Lekin ko'pchilik odamlar bilmaslar (Yusuf, 67-68).
Mufassirlarimiz jumladan Hafiz ibni Kasir rohimahulloh ushbu ikki oyati karima haqida “Yoqubalayhissalomningbuerdaginasihatlariulargako'ztegishidanqo'rqqanlariuchun. Chunki Yoqib alayhissalomning o'g'illari ko'rkam va ko'zga tashlanib turar edi. Zero ko'z otliqni otdan yiqitishi haqdir” deydilar.
Abu Hurayradan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday dedilar: “Ko'z tegishi haqdur” (Imom Buxoriy va Muslim rivoyati).
Jobir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday dedilar: “Ko'z odamni qabrga, tuyani esa qozonga tushiradi”.
Buxoriy va boshqa muhaddislarimizning keltirishlaricha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam nevaralari Hasan va Husayn roziyallohu anhumolarning haqiga quyidagi lafzlar bilan duo qilar edilar:
“Har ikkalangiz uchun ham Alloh taoloning mukammal so'zlari bilan shayton va uning barcha yomonliklaridan va barcha hasadgo'y ko'zdan panoh so'rayman”. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ushbu duoni qilib bo'lib shunday dedilar:“Ibrohim (alayhissalom) ikki o'g'li Ismoil va Ishoq(alayhimahassalom)lar haqiga ushbu so'zlar bilan duo qilar edi”.
Anas ibni Molik roziyallohu anhu rivoyat qiladi:
“Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ko'z tegishi, zaharli hashoratlarning chaqishi va yara-chaqalar paydo bo'lishida ruqyaga ruxsat (maxsus oyatlarni terib o'qib dam urish) berdilar”.
Ko'z haqida bulardan tashqari ham bir qancha mutavotir darajadagi xadisi shariflar vorid bo'lgan bo'lsada biz aytib o'tilganlari bilan kifoyalanamiz. Kelgusida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning undan saqlanish va xalos bo'lish borasidagi ko'rsatmalarini ham o'rganib chiqamiz.
(davomi bor)
Toshkent shahridagi
"Umar ibn Hattob" masjidi imom noibi
Tohir Vohid
عن أبي هريرة رضي الله عنه: عن النبي صلي الله عليه وسلم قال: مَن أنْفَقَ زَوْجَيْنِ في سَبيلِ اللَّهِ، دَعاهُ خَزَنَةُ الجَنَّةِ، كُلُّ خَزَنَةِ بابٍ: أيْ فُلُ هَلُمَّ، قالَ أبو بَكْرٍ: يا رَسولَ اللَّهِ، ذاكَ الذي لا تَوَى عليه، فقالَ النبيُّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ: إنِّي لَأَرْجُو أنْ تَكُونَ منهمْ. رواه البخاري.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Allohning yo‘lida bir juft (narsa) nafaqa qilsa, uni jannat xozinlari chaqiradi. Har bir eshik xozini: “Ey falonchi, kel bu yoqqa”, (deydi)”, dedilar. Abu Bakr: “Yo Allohning Rasuli, zoye bo‘lmaydigan o‘sha ekan-ku”, dedi. Shunda Nabiy alayhissalom: “Sen ulardan bo‘lishingni umid qilaman”, dedilar.
Ushbu hadisi sharifda rahmat payg‘ambari Sayyidimiz Nabiy alayhissalom biz ummatni oson, ammo Alloh taoloning huzurida katta darajalarga, ajr-mukofotga yetkazadigan amalga buyuryaptilar. E’tibor bilan qaraladigan bo‘linsa, hadisi sharifda aytilayotgan amalni hammamiz har kuni qila olishimiz mumkin bo‘lgan amalki, hech birimiz Alloh taoloning fazl-u marhamatidan umidimizni so‘ndirmasak ham bo‘ladi.
Hadisi sharifda “bir juft”, deyildi. Bunda har qanday narsadan bir juftni tushunishgan ushbu hadisni sharhlagan ulamolarimiz. Bir juft kiyim, bir juft dirham, bir juft dinor, bir juft non, bir juft taom va hokazo. Insonga yordami tegishi mumkin bo‘lgan, unga foyda berishi mumkin bo‘lgan har qanday narsa tushuniladi. Demak, aynan qaysidir narsaning qanday turini infoq qilish shart emas. Kishi topganini musulmon birodariga ilinib uni sadaqa qilsa hadisi sharifda aytilayotgan va’daga yetishi aniq ekan. Qarang, ushbu hadisi sharifda zikr qilingan amalni ixlos bilan, yolg‘iz Alloh taoloning roziligini ko‘zlab amalga oshiradigan bo‘lsak, jannatni hayotimizda doim uchraydigan, hamma ham qila oladigan, oddiy amal bilan qo‘lga kiritishimiz aniq ekan.
Savol tug‘iladiki, bu amalni bir marotaba qilsa kifoyami yoki doimiy shunday amalda bardavom bo‘lish kerakmi? Hadisi sharifdan shu narsa ma’lum bo‘ladiki, bu amalni bir marotaba yoki doim qilgan odamga ushbu va’da yetishi mumkinligini tushunamiz. Mana shunday amalda chin ixlos-la, Alloh taoloning roziligini maqsad qilib sobit bo‘lgan odamga qiyomat kuni har bir Jannat darvozasida turgan farishtalar uni ey, falonchi, bu yoqqa, kel, deya chaqirar ekan.
Boshqa hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam shunday dedilar: “Kim Alloh yo‘lida ikki bor infoq qilsa-biror narsa sarflasa (yoki ma’nosi: Alloh yo‘lida ikki juft ot, tuya, eshak, dinor va hokazo sarflasa), jannat eshiklaridan biridan chaqiriladi: kim namoz ahlidan bo‘lsa, namoz eshigidan, kim jihod ahlidan bo‘lsa, jihod eshigidan, kim ro‘za ahlidan bo‘lsa, rayyon eshigidan, kim sadaqa ahlidan bo‘lsa, sadaqa eshigidan chaqiriladi”. Hazrat Abu Bakr roziyallohu anhu shunda: “Yo Alloh payg‘ambari, ota-onam sizga fido bo‘lsin, barcha eshiklardan kirish fazilati ham bo‘larmikan, biror kishi barcha eshiklardan ham chaqirilib qoladimi?” deb so‘radilar. Payg‘ambar alayhissalom: “Ha. Siz o‘shalardan bo‘lsangiz kerak”, deb javob berdilar.
Ulamolardan Ibn Abdul Barr rahimahulloh “At-Tamhid” nomli asarlarida (7/184-185 betlar) quyidagilarni aytadilar:
“Ushbu hadisdan olinadigan foydalardan biri shuki, Islom targ‘ib etgan amallarni bajarishda har kim ham hamma sohada ilg‘or bo‘lolmaydi, birida jonbozlik ko‘rsatsa, aksar hollarda boshqasidan mahrum qolishi mumkin, juda kam holatlarda bularning barchasi bir kishida to‘planadi, Abu Bakr roziyallohu anhu ana shunday nodir kishilardan edilar. Bu hadisda yana shunga dalolat borki, bir narsaga ko‘proq odatlangan kishi o‘shanga mansub etib qayd etiladi (albatta, bu yerda farzi ayndan tashqari bo‘lgan ibodatlar haqida gap ketmoqda). “Kim namoz ahlidan bo‘lsa”, degan so‘zlariga e’tibor bering, ya’ni, “kim namozdan ko‘paytirgan, ko‘p o‘qigan bo‘lsa” degani. Negaki, hamma ham namoz ahlidan ekani ma’lum. “Kim jihod ahlidan bo‘lsa”, “kim ro‘za ahlidan bo‘lsa” deganlari ham shu ma’noda.
Imom Molikning Abdulloh ibn Abdulaziz Umariy nomli zohid, obid kishiga aytgan so‘zlari ham shunga o‘xshab ketadi. Mazkur zohid bir kuni imom Molikni ko‘proq uzlatga da’vat etib, zikru namoz, amalni ko‘paytirishga, odamlar bilan hadeb o‘tiravermaslikka chaqirib xat yozadi. Imom Molikning unga javobi quyidagicha bo‘lgan edi: (Alloh taolo xuddi rizqlarni bo‘lib berganidek, amallarni ham taqsimlab qo‘ydi; ba’zilarga namozda g‘ayrat berilib, ro‘zada uncha berilmagan bo‘lsa, ayrimlar ro‘zada peshqadam bo‘lib, namozda bunday bo‘lmagan, yana boshqalar sadaqada jonbozlik ko‘rsatib, ro‘zada ilg‘or bo‘la olmagan, tag‘in birlar jihodda o‘rnak bo‘lib, namozda o‘rtahol bo‘lgan. Ilmni yoyib, undan ta’lim berish eng afzal ezgu amallardan hisoblanadi. Bu borada Alloh taolo menga berib qo‘yganiga roziman. Men qilayotgan ish siz qilayotgan amaldan quyi bo‘lmasa kerak, ikkimiz ham yaxshilik ustidamiz, deb umid qilaman)”. Ibn Abdul Barrdan keltirilgan iqtibos tugadi.
Demak, hayotimizning jabhalari turlicha. Insonlar ham turli xil tabiat, turli xil qarash, turfa xillik bilan yaratilgan. Ularning dunyo qarashi, qiziqishi, biror bir narsaga bo‘lgan rag‘bati ham turli xil. Mana shularni juda yaxshi bilgan Robbimiz Alloh taolo barchamizni O‘zining rahmat nabiysi sayyidimiz Muhammad alayhissalomning muborak tillari bilan bizga ta’lim berib aytyaptiki, barchangiz hayotning turli xil jabhalaridan yurib mening roziligimni istanglar, har kim o‘ziga muyassar qilingan amal ila mening roziligimni topishga harakat qilsin! Zero, sizlarning qay biringizni qay bir amali qabul qilinishini Mendan o‘zga hech kim bilmaydi. Sizlarni ko‘zingizga katta ko‘ringan amalni qabul qilmasligim, sizlarning nazdingizda kichik, haqir ko‘ringan amalni qabul qilib, undan rozi bo‘lishim hamda uni amalga oshirgan bandamni jannatimga kiritishim ham mumkin.
Azizlar! Dinimiz barchamizni amalga buyuradi. U katta bo‘lsin, kichik bo‘lsin, har qanday amalni ixlos, muhabbat va asosiysi Robbimiz azza va jallaning roziligini istagan holda amal qilishga harakat qilishimiz lozimki, zero, Alloh taolo pokdir, pokni qabul qiladi. Alloh taolo barchamizni solih amallarda sobit qilsin! O‘zining roziligiga yetkazsin! Bizlarni nabiylar, siddiqlar, shahidlar va solihlarga qovushtirsin! Omin!
Abdulloh Abdulg‘ofir,
TII “Aqoid va fiqhiy fanlar” kafedrasi o‘qituvchisi.