Islom dunyosigi muhtarama ayollarning eng avvalgi qatorida shubhasiz Oisha roziyallohu anho onamizning nomi zikr etiladi. Chunki ul muhtarama onamiz, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uchun eng sevimli rafiqa bo'lgan. Shu sabab Nabiy alayhissalom Oisha roziyallohu anho onamizni erkalab, “Ya A'ish” deb chaqirar ekanlar.
Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam uchun sevimli bo'lganlar u zot sollallohu alayhi vasallamning ummatlari uchun ham sevimlidir. Qolaversa, Oisha roziyallohu anho onamiz bilan bog'liq oyati karimalar nozil bo'lganki, bu ulug' hodisa ham ul zotning Alloh huzuridagi martabasidan nishonadir. Oisha roziyallohu anho onamizning o'zidan shunday hadis rivoyat qilinadi: “Rasululloh alayhissalom menga: “Ey Oisha, Jabroil senga salom keltirdi” dedilar” (Buxoriy rivoyati). Jabroil alayhissalomdek ulug' farishtaning salomiga munosib bo'lish saodati har kimga ham nasib etavermaydi.
Imom Termiziyning “Shamoyil”ida Nabiy alayhissalom uni “Ey muvaffaqa” (qammatbaho tosh nomi) deb chaqirganlari keltirilgan. Ko'p hollarda “Ey Siddiqning qizi, Ey Abu Bakrning qizi” deya murojat qilganlar. Oisha roziyallohu anho Nabiy alayhissalomdan o'ziga kuniya berishni so'raganda “Seni o'g'ling nomi bilan “Ummu Abdulloh” deb chaqiramiz”, deganlar. Chunki onamiz opasining o'g'li Abdulloh ibn Zubayrni tarbiyasiga olgan edi.
Nasoiyning “Sunan”ida Nabiy alayhissalomning bu suyukli ayolini “Ey Humayro” deb chaqirganlarini tasdiqlaydigan ikki hadis ham mavjud.
Jabroil alayhissalom Nabiy alayhissalomga aytdi: “Bu sening dunyo va oxiratdagi juftingdir”.
Muhammad Mustafo sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Ey Oisha, Jabroil senga salom keltirdi”.
Abu Muso Ash'ariy aytadi: “Biz Rasulullohning sahobalari, biron bir hadis ustida ikkilanib qolsak, darrov Oishadan so'rardik va uning bu masaladan habardor ekaniga guvoh bo'lardik”.
Mashhur tobe'in Masruq ibn Ajda' Hamadoniy aytadi: “U (ya'ni Oisha onamiz) Siddiqning qizi siddiqa, Alloh rasulining suyuklisi, Rasul alayhissalom habibasining pok ekani osmondan habar qilingan zotdir”.
Imom Zahabiy aytadi: “Abdullohning onasi, Rasululloh halifasining qizi sahobalarning eng ulug' faqihidir”.
Bugun muslima ayol-qizlarimiz o'zlariga Oisha roziyallohu anho onamiz kabi ulug' sohobiyalarni ibrat va o'rnak qilib olsalar hamda ularga ergashsalar haqiqiy baxtni topadilar, ikki dunyo saodatiga erishadilar insha Alloh!
Manbalar asosida Saidabror Umarov tayyorladi
Osmonlaru yerni yaratgan Zotning qarshisiga ma’siyatlar ila chiqa ko‘rmang, g‘azabiga toqatingiz, iqobiga sabringiz va azobiga qudratingiz yetmaydi.
Doktor Abdul Muhsin Ahmad o‘zining bir qarindoshi bilan bo‘lgan voqeani aytib berdi. Voqeaga ko‘ra bir yigit ukasiga doim “Allohga hamd aytgin” desa, ukasi: “Nima uchun Allohga hamd aytishim kerak?” – der, Yaratganga bo‘yin eggisi kelmasdi.
Axir uning bu gapini olamlar Rabbi bo‘lgan Zot eshitib turibdi! Alloh uni ikki oyog‘i bilan yurg‘izib qo‘yibdi, qancha odamlar yura olishmaydi. Necha-necha insonlar ko‘rish ne’matidan mosuvo bo‘lganida, uning ko‘zlari ko‘rib turibdi.
Vaqt o‘tib yigit avtohalokatga uchraydi. Uning a’zolari qattiq shikastlanadi. Operatsiyadan so‘ng doktor Abdul Muhsin Ahmad uni bir umr nogiron bo‘lib qolganligini, tanasining yarmi ishlamasligini, aniqrog‘i, bir o‘limdan qolganligini aytadi.
Alloh buyuk! Uning ne’matlari cheksiz. Biz bandalar doim shukrda bo‘lmog‘imiz lozim. Zero, Alloh taolo aytadi: «...Albatta, Uning ushlashi alamli va shiddatlidir»[1].
Tasavvur qiling, bordi-yu, siz do‘zaxiylardan bo‘lsangiz, u yerdagi azobga chiday olasizmi?! Albatta, yo‘q.
Shunday ekan Allohga tavba qiling! U Zotga xush kelmaydigan ishlardan qayting. Solih amallar ila Rabbingizga yaqinlashing.
Alloh bergan ne’matlarga shukr qiling. Gunoh va ma’siyatning kichikligiga qaramang. Allohning buyukligini nazaringizdan qochirmang.
Alloh buyuk! U Zot sizni kutilmaganda ushlamasidan avval qalbingizni qo‘rquv ila to‘ldiring. Qazoingiz yaqinlashmasidan avval poklaning. O‘lim kelgandagi pushaymondan naf yo‘q va buning uchun imkon berilmas...
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Hud surasi, 102-oyat.