1-savol: “Barzax” hayoti nima?
Javob: “Barzax” so'zi lug'atda ikki narsaning orasi deganidir. Shariat istilohida esa inson vafot etganidan so'ng to qiyomatgacha bo'lgan vaqtini “barzax” hayoti deyiladi.
Inson qabrga qo'yilganidan so'ng ikki farishta – Munkar va Nakir Alloh va Uning rasuli, dini haqida so'rashi, shundan keyin qabrda rohat yoki azobning bo'lishi haqdir (“Fiqhul Akbar”).
2-savol: Ba'zilar qabr atrofida aylanib, marhumdan madad so'raydi. Qabrni ziyorat qilish odobi qanday?
Javob: Qabrlarni ziyorat qilish joizdir. Payg'ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam): “Qabrlarni ziyorat qilishdan sizlarni qaytargan edim. Endi qabrlarni ziyorat qilaveringlar! Chunki u oxiratni eslatadi”, deganlar. Bu sahih hadisdir. Qabr ziyorati o'yinkulgi uchun, odamlarga qo'shilib borib, ko'rib kelish, tomosha qilish uchun bo'lmasligi kerak. Inson qabrlarda yotganlardan ibrat olishi, o'zining ham u erga kelishini o'ylashi, oxiratining obod bo'lishini, qabrdagi so'roqsavollarni, unga berilishi kerak bo'lgan javoblarni o'ylashi, o'zidan keyinda qolganlar uni nima deb, qanday odam deb eslashlarini tasavvur qilishi darkor. Qabristonga kelganda dunyoda parhezgar bo'lishini, haloldan rizqlanishini, qilgan gunohlariga, yomonliklariga pushaymon bo'lib, tavba va istig'forlar qilishi lozim.
Qabrlarning ziyoratiga borganda tahoratli bo'lish mustahabdir. Aslida mo'min-musulmon hamma vaqt tahoratli yurishi afzal.
Qabristonga kirib kelganda, umumiy qilib qabristonda yotgan musulmonlarga salom beriladi. Ziyorat qilmoqchi bo'lgan qabri oldiga kelganda, uning qibla tarafiga o'tib, orqani qiblaga, yuzni esa qabr tomonga qaratib, Qabr ahliga salom beriladi. Bu Payg'ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam)dan qolgan mo''tabar odatdir. Jumladan, u zoti sharif qabristonga chiqqanlarida: “Assalomu alaykum, mo'min va muslimlar diyorining ahllari! Biz Alloh xohlasa, sizlarga qo'shilamiz. Allohdan o'zimizga va sizlarga ofiyat so'raymiz”, deganlar. Keyin Qur'ondan bilgan sura yoki oyatlarini o'qib, qabriston ahliga, o'zi ziyorat qilayotgan qabrdagi kimsa ruhoniyatiga savobini bag'ishlaydi.
Imom Bayhaqiy va Daylamiylar Ibn Abbos (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilishlaricha, Janobi Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): “Qabrda yotgan mayyit bamisoli suvda g'arq bo'lib ketayotgan va yordam so'rayotgan kishiga o'xshaydi, u o'z otasi, onasi, farzandi, do'stidan yordam so'raydi. Agar ulardan duo etsa, unga butun dunyo boyligidan ulug'roq hadya etgan bo'ladi. Tiriklar duosi sababli qabr ahllariga tog'lardek katta savoblar etadi. Tiriklarning mayyitlarga qiladigan hadyasi ular haqqiga istig'for aytishdir”, deganlar.
Qabr ahli tirikliklarida qanday ehtiromga sazovor bo'lgan bo'lsalar, o'lganlaridan so'ng ham ehtirom etilishga loyiqdirlar. Avliyolar qabrlari oldida ehtirom bilan yurish, odob bilan gaplashish lozim. Oysha onamiz (roziyallohu anho) aytadilar: “Men Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bilan Abu Bakr Siddiq (roziyallohu anhu) hujramga dafn qilinganlaridan so'ng birovi xo'jayinim, birlari otam deb, uyda paytimda tez-tez kirib ziyorat qilib chiqaverar edim. Ammo hazrat Umar (roziyallohu anhu) ularning yonlariga dafn qilinganidan so'ng kam kiradigan, kirsamda, hijobim va pardam bilan kiradigan bo'ldim”.
O'liklar yordam berishga qodir emas. Ulardan madad va hojatlarini ravo etishni so'rash shirkdir.
Ziyorat vaqtida qabrlarni o'pish, ularni quchoqlash, yuzga surtish kabi amallar makruhi tahrimiy, ya'ni haromga yaqin makruh amal hisoblanadi. Qabr atrofini aylanish esa mutlaqo harom. Qabrlar oldida chiroq yoki shamlar yoqish, ularning yonida qo'ylar so'yish, har xil lattalar bog'lash ham shar'an harom ishlardir. Buni halol sanash insonni kufrga olib boradi.
3-savol: Ba'zi janoza namozlarida ishtirok etib, qabristonda qabrlarni bosib yurgan kishilarni ko'ramiz. Ushbu narsa Islom dinida joizmi?
Javob: Bu narsa Islom shariatida joiz emas. Abu Hurayra (roziyallohu anhu) rivoyat qiladi: Payg'ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) bunday deb marhamat qilganlar: “Sizlarning birortangiz qabr ustiga o'tirganingizdan ko'ra bir cho'g'ning ustiga o'tirib, kiyimingizni kuydirganingiz va o'sha kiyim kuyib teringizga yopishib qolgani yaxshiroqdir” (Imom Muslim rivoyati).
Shunday ekan, qabrlarning ustiga o'tirish gunoh hisoblanadi. Iloji boricha bunday ishlardan ehtiyot bo'lmoq lozim.
4-savol: Qabr ustiga qo'yilgan tosh yoki marmar qabrda yotgan mayyitga azob berarmish, shu rostmi?
Javob: Qabr ustiga tosh yoki marmarga o'xshash boshqa narsalar qo'yishni agar marhum vasiyat qilgan bo'lsa, unga shu noshar'iy vasiyati tufayli ma'lum darajada azob berilishi kitoblarda yozilgan.
5-savol: Bizning vodiy tomonlarda bir odat bor, odamlar qabriston ziyoratiga borganda, qabr usti va atroflariga don sepadilar, boshqa birovlar esa, olib borgan doniga duo ham o'qishadi. Bu narsa shariatimizda bormi?
Javob: Yo'q. U kabi ishlar johiliyat odatlaridandir. Qadimda johiliyat zamonlarida odamlar qabrlar yoniga don-dun qo'yib ketishlari tarixdan ma'lum.
Qabr usti va atrofiga don sochish donni isrof qilishdir. Isrof nafaqat bizning dinimizda, balki barcha dinlarda man qilingan.
6-savol: Qabrlarni ochish mumkinmi?
Javob: Dinimizda qabrlarni ochish, marhumning suyaklariga shikast etkazish man etilgan (“Fatovoyi Hindiya”). Shuning uchun zarurat bo'lmasa, qabr ochilmaydi.
7-savol: Yurtimizning juda ko'p joylarida, ayniqsa, yo'l chekkalarida ramziy “qabr” sifatida o'rab qo'yilgan joylarga duch kelamiz. To'g'ri, bu o'sha joyda halokat sodir bo'lgani va oqibatda insonlar halok bo'lganini anglatishi shubhasiz. Lekin bu erni turli xil panjara yoki belgilar qo'yib o'rash to'g'rimi?
Javob: Kishi vafot etganidan keyin uning qabri adashtirilmasligi uchun unga biron belgi qo'yish mumkin. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) ham yaqin kishilaridan biri vafot etganida qabriga bir toshni belgi sifatida qo'yganlar.
Yo'l chetlarini ramziy qabr sifatida emas, balki haqiqatan ham o'sha joyda marhum yotgani bois o'rab qo'yiladi. Azaldan yurtimizda Islom diniga e'tiqod qilib kelingani bois marhumlarga hurmat saqlangan va vafot etgan kishining qabrini belgi qilib, o'rab qo'yishgan. Yo'lovchilar qabrni bosib o'tmasligi, ustida tahorat ushatmasligi, uxlab qolmasligi va o'sha erdan haydab o'tiladigan poda qabrni bosib, oyoqosti qilmasligi, tezaklarini tashlab ketmasligini ko'zlab shunday qilinadi.
Abu Hurayra (roziyallohu anhu) rivoyat qiladi: “Payg'ambar (sollallohu alayhi va sallam): “Sizlarning birortangiz qabr ustiga o'tirganingizdan ko'ra bir cho'g'ning ustiga o'tirib, kiyimingizni kuydirganingiz va o'sha kiyim kuyib, teringizga yopishib qolgani yaxshiroqdir, dedilar” (Imom Muslim rivoyati).
Shunday ekan, qabrlar ustiga o'tirish gunoh hisoblanadi va mana shu kabi gunohlardan saqlanish uchun qabr ustiga belgi o'rnatilgan yoxud o'rab qo'yilgan.
O'MI Matbuot xizmati
Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan...” (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.
Joriya oyatning davomini o‘qidi: “...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir...”.
U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.
Joriya oyatning oxirini o‘qidi: “Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.
Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: “(Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay!” (Josiya surasi, 14-oyat).
Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.
Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.
Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.
Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.
Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.
Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.
Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.
So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.
Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.
Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.
So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:
- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.
Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:
- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.
Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.
Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.
Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.