Makkaga kirishda qilinadigan amallar
3-4. Avval takbir va tahlil aytgan holda, Hajarul Asvadga yuzlanib, namozdagi kabi qo'llarini qo'taradi va qo'llarini tushirib ikki qo'lini toshning ustiga qo'yib, ko'llari orasidan toshni o'padi, buning iloji bo'lmasa, toshga biror narsani tekkizib, uni o'padi, buning ham iloji bo'lmasa, ikki qo'l kaftlarini ko'tarib u tomonga qaratib, takbir, tahlil, hamd va salavot aytadi, so'ng kaftlarini o'padi.
Umra
«Umra» so'zining lug'aviy ma'nosi ziyorat qilish demakdir. Shar'iy istilohda esa, Harami Sharifni belgilangan tartibda ziyorat qilish degan ma'noni anglatadi.
Umra sunnati muakkadadir.
Umraning vaqti va miyqotlari
Huddi hajda bo'lganidek, umraning ham ma'lum miyqoti mavjud. Umrani yil davomida bajarish mumkin. Arafa kuni, Qurbon hayitining birinchi kuni va tashriq (Zulhijjaning 11, 12, 13) kunlaridan tashqari, yilning boror kunlarida umra uchun ehromga kirish karohatsiz sahihdir. Bu sanab o'tilgan kunlarda umra uchun ehromga kirish tahriman makruhdir.
Hajning miyqotlari umraning ham miyqotlaridir. Faqat Makkada istiqomat qilayotganlar bundan mustasno, chunki ularning miyqoti Hilldir.
Rukni
Baytullohning atrofida etga marta yoki undan ko'proq tavof qilishdir.
Umraning sharti ehromdir.
Vojiblari
Safo bilan Marva orasida sa'y qilish, soch oldirish yoki qisqartirish.
Bajarish tartibi
Haj bo'limida bayon qilingan tarzda yuvinib, poklanib, ikki rakat namoz o'qigach, talbiya aytadi. So'ng: «Allohumma inniy uridul umrata fa yassirha liy va taqobbalha minniy» deb niyat qilish lozim. Ma'nosi: «Allohim, umra ibodatini ado etmoqchiman, meni bunga muvaffaq qilgin va bu ibodatni dargohingda qabul ayla».
Shunda umra uchun ehromga kirgan hisoblanadi. Ehromga kirgach, Baytullohni etti marta tavof qiladi Safo va Marva orasida sa'y qiladi. Shundan so'ng soch oldiradi yoki qisqartiradi. Shu bilan kishi umrani tamomlagan hisoblanadi.
Kichik haj hisoblangan umra faqat quyidagi xususlarda hajdan farq qiladi.
1) Haj farz amal bo'lsa, umra sunnati muakkadadir.
2) Umra uchun ma'lum vaqt belgilanmagan.
3) Umrada Arafotda vuquf qilinmaydi.
4) Umrada Muzdalifada turish yo'q.
5) Umrada shaytonga tosh otish yo'q.
6) Umrada ikki vaqt namozini jam' qilish yo'q.
7) Umrada qudum (tashrif) tavofi qilinmaydi.
8) Umrada vido tavofi ham yo'q.
Qiron haji
«Qiron» so'zi lug'atda ikki narsani birlashtirish degan ma'noni anglatadi. Shariat istilohida esa, haqiqatan yoki hukman bir ehrom bilan haj va umrani birgalikda ado qilish ma'nosini bildiradi.
Kishi ikki rakat ehrom uchun o'qigan (nafl) namozidan so'ng haj va umraga birdaniga niyat qilsa, uning haji qiron bo'ladi.
Hukmi
Qiron haji ifrod va tamatgu' hajlaridan ham fazilatliroqdir.
Qiron hajining shartlari
Qiron hajining ettita sharti bor:
Ado qilish shakli
Qiron haj qiladigan kishi Makkaga kirgach, hajni avval umra tavofidan boshlaydi. Avvalsh uch tavof elkalarini qimirlatgan holda, tez-tez yurib etti davra tavof qiladi. So'ng ikki rakat tavof nomozi o'qiydi. So'ngra Safo bilan Marva orasida etti marta sa'y qiladi. Sochlarini oldirmaydi va qisqartirmaydi. Shu bilan umra nihoyasiga etadi. Bundan so'ng ayni ehrom bilan haj ibodatini boshlaydi va qudum tavofini ado etib, Safo bilan Marva orasida sa'y qiladi. Hajning qolgan amallarini bayon qilib o'tilgan tarzda bajaradi.
Allohga shukur
Qiron haj qilayotgan kishi hayitning birinchi kuni jamratul aqaba (shaytonga tosh otish joyi)da tosh otgach, bir safarda ikki ibodatni (haj va umra)ni ado etshiga muvaffaq qilgani uchun Alloh taologa shukrona niyatida bitta qo'y yoki katta hayvonni bir o'zi yoxud etta kishi birgalashib so'yadi va go'shtidan eydi, undan faqirlarga sadaqa qilishi mustahabdir. Agar bunga ojiz bo'lsa, uch kun kurbon hayitdan avval va haj amallari tugagach, etga kun ro'za tutib beradi. Hammasi bo'lib 10 kun ro'za tutadi. Ro'zani orada ba'zi kunlarni o'tkazib tutish ham joizdir.
Tamattu' haji
«Tamattu'» so'zi lug'atda foydalanish ma'nosidadir. Shariat istilohida haj oylarida umra uchun ehromga kirish va uni ado etgach, haj uchun yana qayta ehromga kirish ma'nosini beradi.
Hukmi va sahih bo'lish shartlari
Savobi bo'yicha umradan ustun, faqat Qiron hajidan keyingi o'rindadir.
Tamattu' hajining qoidalari
Dastlab umra uchun miyqotda ehromga kiradi va ikki rakat namozdan keyin «Allohumma inni uridul 'umrata fayassirha liy va taqobbalha minni» (ma'nosi: Allohim men umra qilmoqchiman. Uni menga oson qil va qabul aylagin), deb niyat qiladi va talbiya aytadi.
Makkaga borganida umra uchun Ka'bani tavof qiladi, Safo va Marva o'rtasida sa'y qiladi, soch oldiradi yoki qisqartiradi. Shundan so'ng umra ehromidan chiqadi. Zulhijjaning sakkizinchi (tarviya) kuni Harami Sharifda haj uchun ehromga kiradi va haj amallarini aytib o'tilgan tartibda ado qiladi.
Allohga shukr
Hoji Kurbon hayiti kuni shaytongaa tosh otganidan so'ng, ikki ibodatni (haj va umra)ni bajarishga muvaffaq qilgani uchun Allohga shukr niyati bilan bitta qo'y yoki katta bir hayvon yoxud katta bir hayvonning ettidan bir qismini so'yadi. Undan o'zi eydi va faqirlarga tarqatadi.
Bunga qurbi etmasa, hayitdan oldin uch kun va haj amallaridan so'ng etti kun, jami o'n kun ro'za tutadi.
Makkaliklar, Makka va miyqot orasidagi hududda yashovchi kishilar Qiron, Tamattu' haj qilmaydilar.
KYeYINGI MAVZULAR:
Jinoyatlar
Qurbonlik so'yishni vojib qiladigan jinoyatlar
Fitr sadaqasi miqdoricha sadaqa berishni vojib qiladigan jinoyatlar
Zararning o'rnini qoplash qiymatini to'lashni lozim qiladigan jinoyatlar
Qurbonlik (hady)
Qurbonlikni so'yish vaqti
Qurbonlik so'yiladigan joy
Payg'ambarimizni, sollallohu alayhi va sallam, ziyorat qilish
Qurbonlik va nazr
Qurbonlikka oid hukmlar
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam zamonlarida asosiy manba Allohning Kitobi va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlari bo‘lgan. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ummatga hamma ishlar – hukm, fatvo, iqtisodiy va siyosiy nizomlarda asosiy manba bo‘lganlar. U zotdan keyin hadislar islom shariatida asosiy tayanch bo‘lib kelmoqda.
Lekin vaqt o‘tishi bilan hadislarga bo‘lgan qarash o‘zgarib ketdi. Ayrim siyosiy oqimlar tarafidan hadislarga hujum boshlandi. Islom dinidagi shar’iy hukmlar faqatgina Qur’oni karimdan olinishi, undan boshqa hech qanday narsadan hukmlar olinmaslik da’vosi ko‘tarildi. Jumladan, hozirgi kundagi shohidiylar va qodiyoniylar kabi firqalar o‘zlarini “Qur’oniy – faqat Qur’oni karim hukmiga amal qiluvchi” sanab hadislarini inkor qildilar. Qodiyoniylar fikricha hadislar tarixiy e’tibordan o‘rganiladi, hadis shar’iy dalil bo‘lmaydi.
Ayrim firqalar hadislarni ochiqdan-ochiq inkor qiladi. Lekin ayrim toifalar hadislarni ochiqdan-ochiq inkor qilmasa ham “Qur’oni karimga amal qilish” shiori ostida hadislarni inkor qiladi. Shu sababli hadisni inkor qiluvchilar da’volari va ularga raddiya berishdan oldin hadis va hadislarni Qur’oni karim bilan bog‘lik ekani haqida ma’lumot berib o‘tish zarurati tug‘iladi.
Hadis muhaddislar istelohida. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan so‘z, fe’l, taqrir, xalqiy (tana tuzilishiga oid) yoki xulqiy (xulq-atvorga oid) sifat va siyratdan iborat nubuvvatdan oldingi va keyingi qolgan asarlar. Siyrat, xulq, shamoil, xabarlar, so‘zlar va fe’llarni naql qiladilar. Bular bilan shar’iy hukm sobit bo‘lishi yoki hukm sobit bo‘lmasligini e’tiborga olmaydilar. Muhaddislar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni hidoyatga boshlaguvchi ekanliklari e’tiboridan hadis haqida bahs yuritadilar.
Usul olimlari istelohida hadis. Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan so‘z, fe’l va taqrirdan iborat naql qilingan so‘zlar. Usul olimlari o‘zlaridan keyingi mujtahidlarga qoidalarni joriy qilgan va hayot dasturini insonlarga bayon qilgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam haqlarida bahs yuritadilar. Usul olimlari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni shar’iy qonunlarni joriy qiluvchi sifatida hadislarni o‘rganadilar.
Faqihlar istelohida hadis. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan farz va vojib bo‘lmasdan, balki bularga muqobil bo‘lib sobit bo‘lgan hukmlar. Faqihlar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni fe’llari shar’iy xukmga dalolat qilishdan tashqariga chiqmasligini e’tiborga olishadi. Shuning uchun shar’iy hukmlar bandalarga nisbatan vojib, xarom va mubohligi haqida bahs yuritadilar.
Biz usul olimlari ixtiyor qilgan isteloh haqida bahs yuritamiz. Chunki, bu qismning mavzusida hadisning hujjatligi haqida so‘z boradi.
Rasullulloh sollallohu alayhi vasallam Qur’oni karimdagi ochiq-ravshan bo‘lmagan oyatlarni sharhlar, bayon qilish vojib bo‘lgan o‘rinlarni sahobalarga bayon qilar edilar. Bu esa qisqacha aytilganlarni batafsil aytish, umumiy kelganini qaydlash va maqsadlarini ravshan qilishlari bilan bo‘lar edi. Bayon qilib berish esa so‘zlari va qilgan ishlari, buyruqlari, qaytariqlari va hayotliklarida sahobalarini qilgan ishlarini tasdiq qilishlari bilan bo‘lgan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ijtihodlari ham vahiyni o‘rnida. Chunki Alloh taolo u zotning ijtihodlarini xatoga borishdan saqlab qo‘ygan. U zotning ijtihodlari oyatdan olingan bo‘lishi ham shart emas. Masalan, namoz iymondan keyingi juda muhim bo‘lgan ibodat. Unda ruku’ va sajdani hukmi beriladi. Qiyom va qa’daning ham zikri aytiladi. Lekin bular Qur’oni karimning biror joyida to‘liq aytilmagan. Bu ishlarning tartibi qanday bo‘ladi? Namoz vaqtlarining har-xilligi, rak’atlarining soni qanday bo‘ladi? Namozni qanday holatda o‘qiladi? Bularning hammasini Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘z so‘zlari va amallari bilan mukammal bayon qildilar va sahobai kiromlarga ularni amallarini o‘rgatdilar.
Rasullulloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan keyin vahiy to‘xtadi. Qur’oni karim va hadisdan boshqa narsa qolmadi. Sahobalar Alloh taoloning Hashr surasining 7-oyatidagi:
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
“Rasululloh nimani bersa uni olingiz, va nimadan qaytarsa qaytingiz”, degan buyrug‘iga bo‘ysunib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlarini mahkam ushlashga harakat qildilar.
Payg‘ambarimiz alayhissalomning hadislari Alloh taoloning kalomi Qur’oni karimdan keyingi ikkinchi mo‘tabar manba hisoblanadi. Bu haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari ham:
تركت فيكم امرين لن تضلوا ما تمسكتم بهما كتاب الله و سنة نبيه
“Sizga ikki narsani qoldirdim. Agar, ularni mahkam tutsangiz, hech adashmaysiz: Allohning Kitobi va Nabiyyining sunnati” (Molik rivoyati), deganlar.
Shu sababdan hadislarning islom jamiyatidagi o‘rni har doim ham yuqori bo‘lib kelgan. Zero, hadislarda islom dinining farz, vojib, sunnat, mustahab, halol, harom, muboh, makruh kabi hukmlar yoritilgan. Undan tashqari har qanday jamiyat uchun zarur bo‘lgan, ma’naviy komil insonlarni tarbiyalashga xizmat qiladigan, yuksak fazilatlarga chorlovchi qoidalar majmuasi ham o‘z ifodasini topgan. Shu aqidadan kelib chiqib aytadigan bo‘lsak, hozirgi paytda ham hadislarning jamiyatimiz uchun tarbiyaviy va amaliy ahamiyati beqiyos hisoblanadi. Mo‘minlar Qur’oni karimning ko‘pgina oyatlarida avvalo, Alloh taologa itoat qilishga amr qilinadi, so‘ngra O‘zining Payg‘ambariga itoat qilishga amr qilinganlar. Alloh taolo aytadi:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ
“Ey iymon keltirganlar Allohga itoat etinglar va Rasuliga itoat etinglar” (Niso, 59-oyat).
Allohga itoat qilish Qur’oni karimdagi buyruq va qaytariqlarga itoat qilish bilan bo‘ladi. Rasuliga itoat esa, u zotning tirikliklarida o‘zlariga itoat etish bilan bo‘lgan bo‘lsa, vafotlaridan keyin esa sunnatlariga amal qilish bilan bo‘ladi. Allohga itoat va Rasuliga itoat qilish alohida-alohida narsa emas, balki bir xil tushuncha ekannini anglash kerak. Chunki Payg‘ambarimiz alayhissalom doimo Alloh itoatida bo‘lganlar. Allohning itoatidan tashqari narsaga hech qachon, hech kimni buyurmaganlar.
Qur’oni karim lafz va ma’no jihatidan Allohning kalomi. Uni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga yuborgan vahiysi. Sunnat va hadis esa mohiyatan Payg‘ambarimiz alayhissalomning shaxsiy fikrlari emas balki, Allohdan nozil bo‘lgan vahiylarning u zotning iboralari bilan taqdim etilishi hisoblanadi.
Islomning birinchi kunidan boshlab musulmonlar har bir katta-yu kichik narsani Payg‘ambarimizidan ola boshladilar. Ular ilohiy dastur – Qur’oni karim oyatlaridan tortib hojatxonada qanday o‘tirishgacha bo‘lgan narsalarni qabul qilib olar edilar.
Muhammad sollallohu alayhi vasallamning muborak hayotlarining hech bir lahzasi sahobalarning diqqat-e’tiborlaridan chetda qolmas edi. Chunki u zotning og‘izlaridan chiqqan har bir so‘z, o‘zlaridan sodir bo‘layotgan har bir harakat shariat hukmi, o‘rnak, hikmat va nasihatdan iborat edi. Dunyo tarixida hayoti bunchalik ochiqchasiga ommaviy ravishda o‘rganilgan shaxs yakkayu yagona Muhammad sollallohu alayhi vasallam bo‘lganlar. U Zotningng hatto o‘ta nozik va xos hayotlari bugungi kun atamasi bilan aytganda shaxsiy oilaviy hayotlari ham to‘laligicha o‘rganilib rivoyat qilingan. Chunki islom dini mukammal din bo‘lgani sababidan inson hayotining barcha sohalarini qamrab olgan. Bularning hammasi Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning shaxsiy o‘rnaklari bo‘lgan.
Bir so‘z bilan aytganda, u zot Qur’oni karimni o‘z shaxslarida tatbiq qilib, insonlarga ko‘rsatishlari kerak edi. Shuning uchun ham sahobai kiromlar Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ortlaridan uzluksiz birga yurishar, u zotdan sodir bo‘lgan har bir narsani o‘ta aniqlik bilan yodlab olishar va rivoyat qilishar edi. Hatto o‘z ishlari bilan mashg‘ul bo‘lgan vaqtlarida boshqa kishilardan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida e’tibor bilan turishni, u zotdan sodir bo‘lgan narsalarni yaxshilab o‘zlashtirib olishni iltimos qilar edilar. Qaytib kelganlarida esa darhol o‘zlari tayinlab ketgan odamlaridan so‘rab, o‘rganib olar edilar. Umar roziyallohu anhu o‘z qo‘shnilari bilan kelishib olib navbat ila Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam huzurlarida turishlari haqida u kishining o‘zidan rivoyat qilinganligi ma’lum va mashhur. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan zarracha narsa ham sahobalarning e’tiboridan chetda qolgan emas. Buni dushmanlar ham tan olganlar. Hijratning oltinchi yili Hudaybiya hodisasida Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam boshchiligida bir ming to‘rt yuz sahobai kiromlar Madinai munavvaradan ehrom bog‘lab Ka’batullohni tavof qilib, umra qilmoqchi bo‘lib yo‘lga chiqadilar. Hudaybiya degan joyda turib qolganlarida mushriklardan vakil bo‘lib kelgan va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bilan muzokara olib borgan kishilardan biri o‘z qavmiga qaytib borib: “Allohga qasamki, hech kim Muhammadni sheriklari hurmat qilgandek hurmat qilmaydi. U tuflasa tufugi yerga tushmayapti, sahobalari qo‘llari ila ilib olmoqdalar”, deb aytgan edi.
Mushrikning ta’biricha tufugi yerda qolmagan zotning gap-so‘zlari, va’z-nasihatlari, hukmu vasiyatlari yerda qolarmidi?! Ularning hammasi nihoyatda katta e’tibor va aniqlik bilan o‘rganilgan. Ta’kidlash lozimki, sahobalar Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan narsalarni hoyu havas yoki bilim, madaniy saviya kabilar uchun qabul qilmaganlar. Balki Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan har-xil hukmlarga amal qilishni ko‘zlab qabul qilganlar. Qolaversa, ularni boshqalarga ham yetkazib, amalga chorlashni maqsad qilganlar.
Oybek Hoshimov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.