Ilm payg'ambarlar merosi, boylik esa podshohlar va boylarning merosidir.

Ilm o'z egasini saqlaydi, mol-dunyoni esa egasi qo'riqlaydi.

Ilm qancha sarflansa shuncha ko'payadi, pul esa sarflangani sari kamayadi (infoq, ehson, sadaqadan tashqari).

Mol-dunyo solihda ham, fojirda ham bo'lishi mumkin, ammo (foydali) ilmga faqat mo'min ega bo'ladi.

Ilm o'z egasiga qabrda ham hamroh bo'ladi, boylik esa inson vafot etganidan keyin uni tark etadi (qilgan sadaqalaridan tashqari).

Ilm hokimdir, u boylikni boshqaradi. Mol-dunyo esa boshqariladi.

Boylik egasi bir kechada qashshoq yo kambag'al bo'lib qolishi mumkin, ammo ilm sohibida bunday qo'rquv yo'q.

Olimga podshohlar muhtoj bo'ladilar, mol-dunyo egasi esa faqir va miskinlarga kerak.

Boylik insonni dunyo muhabbatiga etaklaydi, ilm esa Alloh taologa ibodat qilishga boshlaydi.

Boylik halokatga sabab bo'lishi mumkin. O'g'rilar qancha boylarning mol-dunyosini xonavayron qilishdi. Ilm esa inson vafot etganidan keyin sohibiga hayot berib turadi.

Ilmning saodati doimiy, boylikniki vaqtinchadir.

Olimning qadr-qimmati ilmi ila, ammo boyning qadri mol-dunyosi bilan o'lchanadi.

Boy odam boyligi bilan insonlarni dunyoga, olim esa o'z ilmi bilan oxiratga chorlaydi.

Davron NURMUHAMMAD