Imomi A'zam Abu Hanifa No''mon ibn Sobit, rahmatullohi alayh, hijriy 80 yili Kufa shahrida dunyoga kelganlar. Dastlab ipak va jun matolar tijorati bilan shug'ullandilar. So'ngra Alloh uning qalbida ilmga muhabbat paydo qiladi. O'tkir zakovatli, teran tushunchali, sog'lom va juda quvvatli dalillar topish qat'iyati bilan qiyosda, dalillardan yangi hukmlar chiqarishda tengsiz daho edilar. U kishining asl ismlari No''mon, otalarining ismi esa Sobit, bobolarining ismi Zuto bo'lgan. Zuto Qobul shahrida tavallud topganlar. Qavmiyatlari, millatlari forslardan. Musulmonlar Qobulni fath etishganida, asir bo'lib Kufa shahriga kelib qolganlar. Zuto Islom dinini qabul qilganlaridan so'ng, uni qullikdan ozod qiladilar. Zutodan Kufada Sobit ismli farzand dunyoga keladi. Sobitdan esa bizning Imomimiz – hazrat No''mon ibn Sobit, kunyalari Abu Hanifa, unvonlari Imomi A'zam bo'lgan zot tavallud topdilar.
Imomi A'zam Payg'ambarimizning, alayhissalom, asri saodatlarida Kufada o'sib-ulg'ayganlar. Shu erdagi eng katta ulamolardan dars oldilar. Ustozlari Kufa shahrining faqihi, katta muhaddis olim Hammod ibn Abu Sulaymon degan zot edi. Bu davrda ba'zi sahobalar hayot edilar. Jumladan, Kufa shahrida Imomi A'zam to'qqiz nafar sahoba bilan muloqotda bo'lganlar.
Abu Hanifa, raxmatullohi alayh, o'z mazhabini Kufada shakllantirdilar. U zot o'z fiqh uslubini quyidagicha bayon qiladilar: «Avvalo Qur'oni karimga murojaat qilaman, agar lozim bo'lgan dalilni undan topa olmasam, Payg'ambarimizning, sollallohu alayhi va sallam, hadisi shariflariga murojaat qilaman. Qidirgan narsamni undan ham topa olmasam, sahobalardan birining so'zini dalil sifatida olaman, ularning so'zini qo'yib, boshqalar aytgan so'zni dalil o'laroq qabul qilmayman. Zarur bo'lgan dalilni sahobalarning so'zlaridan topa olmasam, boshqa kishilarning so'zlariga suyanmay, ijtihod qilgan insonlar kabi men ham ijtihod qilaman».
Ahli sunna val jamoa mazhablari ulamolarini nomma-nom sanasak, mazhabboshimizning darajasi yaqqol ayon bo'ladi.
Imomi A'zam Abu Hanifa, rahmatullohi alayh, 80 hijriy yilda tug'ilganlar.
Imom Molik ibn Anas, rahmatulloxi alayh, 93-yilda tug'ilganlar.
Imom Shofe'iy, rahmatullohi alayh, 150-yilda tug'ilganlar.
Imom Ahmad ibn Hanbal, rahmatullohi alayh, 164-yilda tug'ilganlar.
Imom Shofe'iy shunday e'tirof qiladilar: "Odamlar hammalari – barcha ulamolar Kur'onu hadisni anglashda, masala ilmida Abu Hanifaga bola-chaqalikka yaraydi, xolos. Abu Hanifa bilan raqobat qilish darajasiga chiqqan inson yo'q".
Imom Molik ibn Anas, rahimahulloh, esa: "Men hadis ilmini bilishda, janob Rasulullohning oxirgi hadislarini etkazishda, eng sahih hadislarni anglab etishda Imomi A'zamga o'xshagan boshqa insonni uchratmadim", deydilar va bu zot ham doimo Imomi A'zamni o'zlariga ustoz sanaganlar. Janob Rasulullohning, sollallohu alayhi va sallam, 124 ming adadli sahobasining 150 nafari, yana boshqa bir rivoyatga ko'ra, 1500 nafari Kufada yashaganlar. Ularning eng ulug'laridan Abdulloh ibn Mas'ud, roziyallohu anhu, Hazrati Ali, karramallohu vajhahu, kabi ulug' zotlar ham Kufada istiqomat qilganlar.
Demak, Imomi A'zam tarbiyalangan muhit – Kufa iqlimi hadis ilmiga boy iqlim edi. Shuning uchun Imomimiz o'zlari taqriban 4000 hadis rivoyat qilganlar.
Abdulloh ibn Mas'ud, Abdulloh ibn Abbos, Abu Dardo, Ubay ibn Ka'b, Abu Muso al-Ash'ariy, roziyallohu anhum, kabi sahobalar mujtahidlik maqomiga chiqqan edilar. Imomimiz bularning hammalaridan hadis rivoyat qilganlar.
Hazrati Usmondan so'ng xalifa bo'lgan hazrati Ali Kufani Islom davlatining poytaxtiga aylantirdilar.
Hazrati Ali xalifa sifatida Kufaga kirib kelgan davrda bu erda to'rt ming nafardan ziyod juda etuk bilimli ulamo bor edi. Bularning barchasi Abdulloh ibn Mas'uddan, roziyallohu anhu, ta'lim olgan edilar.
Imomi A'zam, rahmatullohi alayh, mana shunday iqlimda unib o'sganlar. Rivoyatlarda kelishicha, Imomi A'zamning bobolari Zuto otalari Sobitni go'daklik chog'ida Hazrati Alining oldiga olib borib, o'g'limning haqqiga duo qiling, deb o'tinadilar. Shunda Hazrati Ali, roziyallohu anhu, «O'g'liga Alloh muborak zurriyot ato qilsin», deb duo qilgan ekanlar.
Hasan ibn Ziyod: Imomi A'zam shaxsan to'rt ming hadis rivoyat qilgan bo'lsa, to'rt ming hadisning teng yarmini ustozlari Hammod ibn Sulaymondan rivoyat qilganlar, – deydi.
Ulamolardan biri Hazrati Imomi A'zamni, rahmatullohi alayh, eng kamida sakson uch mingta masala aytganlar, deydi. Bu – to qiyomat so'ralishi mumkin va lozim bo'lgan hamma masalalarga Imomi A'zam javob aytganlar deganidir. To'rt mazhab ichida Imomi A'zam mazhabi eng ulug' deb tan olinishi o'sha masalalarning puxtaligi va Qur'onu hadisga muvofiqligidandir. Tarix davomida butun dunyodagi musulmonlarning qariyb yarmi Imomi A'zam mazhabida bo'lganlar. Hozir ham shunday. Bu Imomimizning masalalari naqadar puxta va to'g'riligiga dalolatdir.
Imomi A'zam, rahmatullohi alayh, masalalarining yashovchanligi shundaki, hech qachon biron masalani yolg'iz o'zlari aytib kitoblarga yozdirmaganlar. O'zlarining eng peshqadam shogirdlaridan muftiylik maqomidagi 40 kishiga havola qilganlar. Ulardan o'rtaga qo'yilgan masalani asoslab berishni, agar asosi zaifroq bo'lsa, mazkur masalaga qarshi boshqa masala qo'yishni talab qilar ekanlar. Demak, qirq nafar muftiyning muhokamasidan o'tgan masalagina Imomi A'zamning masalasi sifatida kitoblarga kiritilar ekan. Shu bois ham mazhabimizni maslahat mazhabi, sho'ro mazhabi ham deb ataydilar. Shuning uchun ham bizning mazhabdagi fiqq kitoblariga murojaat qilsak, ayrim hollarda Imomi A'zam aytgan bir gap aytilib turib, yonida shogirdlaridan birining gaplari ham aytiladi. Imomimiz qaysi olimning hujjati quvvatliroq bo'lsa, o'shani kitobga tushirishga buyurar ekanlar. O'zlarining fikrlarini ham xato deyishib, isbotlab bersalar, qabul qilarkanlar. Mana shu tufayli ham bu mazhab dunyoning, Islom olamining ko'p taraflariga yoyildi.
Imomimiz taqvoda Allohdan qo'rqqanida har bir musulmon uchun bir maktab, yuksak namuna bo'la oladigan hayotni yashab o'tganlar. Imomimiz tijorat bilan ham shug'ullangan edilar, aniqrog'i, tujjorlik Imomi A'zamning kasblari edi.
Imomi A'zamning tijoratdagi halolliklari tarixda doston bo'lib qolgan. Bu haqda zamondoshlari – do'stlari ham, dushmanlari ham yozib qoldirganlar. Mana ba'zi lavhalar: Imomimiz bir tojir sheriklari bilan boshqa yurtga mol yuboribdilar. Mol ikki xil navli bo'lib, biri sifatli, ikkinchi xili sifatsizroq ekan. Imomimiz sheriklariga molni ikki xil narxda, yaxshisini qimmatroq, yomonini arzonroq sotasan, deb tayinlabdilar. Lekin mol etkazilgan yurtda aynan shu narsa taqchil bo'lganligidan, molning hammasi bir xil – qimmat narxda sotilib ketibdi. U kishi o'ttiz ming kumush tangalik savdo qilib, Kufaga qaytibdi. Shunda Imomimiz o'sha sheriklaridan: "Ikki xil navli molni ikki xil narxda sotdingmi?" deb so'rabdilar. U kishi: "Yo'q, odamlar o'sha qimmat narxga xam rozi bo'lib, sotib olaverdilar", deb javob beribdi. Shunda Imomi A'zamning dili og'rib, o'sha o'ttiz ming tangani Alloh yo'lida sadaqa qiladilar. "Lekin men bu sadaqadan savob umid qilishga Allohdan hayo qilaman, odamlarni aldab savdo qilibsiz, shuning uchun endi oramizdagi sheriklik ham bitdi", degan ekanlar. Birovning haqqidan qo'rqish, ya'ni, Allohdan qo'rqish Imomi A'zamda, rahmatullohi alayh, shu darajada quvvatli ekan.
Savdogarlik bilan shug'ullanib yurgan davrlarida Imomimizning gazlama do'konlari bo'lar ekan. O'sha do'kondagi xodimlari bir kuni gazlamalarni taxlay turib, matolardagi gullarga maxdiyo bo'lib qolibdida: "Bu dunyoning gullari shu qadar go'zal bo'lsa, Jannat gullari qanday bo'lar ekan? Ey Ho'do, bizga ham Jannatingdan nasib et!" deb duo qilib yuboradi. Hodimlarining bu duosini eshitgan Imomimizning ranglari quv o'chib, do'konni yopib, uylariga ketib qoladilar. Ertasiga kelganlarida Imomimizdan xodimlari kechagi voqeaning sababini so'raydi. Shunda Imomi A'zam, rahmatullohi alayh: "Ey birodar, biz qaysi qilgan ibodatimiz uchun Allohdan Jannatni so'rashga haddimiz sig'adi? Biz faqat Allohdan gunohlarimizni afv qilishni so'rashga haqlimiz, xolos", deydilar. Imomi A'zam, rahmatullohi alayh, shu qadar go'zal xulqli inson ekanlarki, zamondoshlari u kishining fazilatlarini tan olib, eng chiroyli xulq Imomi A'zamning xulqidir, deb e'tarof qilganlar. Bu xususda ko'p katta ulamolardan bayonotlar qolgan. Imomimiz Alloh taolo bergan ne'matlar shukronasi tashqi ko'rinishda ham ko'rsatib o'tganlar. Doimo chiroyli va pokiza kiyimlarda yurganlar. Bu haqda ham zamondoshlari guvohlik berib ketganlar. Shunday baland maqomga erishgan zot nihoyatda tavozeli, xokisor, kamtar bo'lgan ekanlar. Ma'lumki, kishiga Alloh taolo fazilat berib, u qanchalik baland maqomga ko'tarilsa, uning hasadgo'ylari ham shunchalik ko'payadi.
Imomimiz esa o'shanday hasadgo'ylarni ko'rganlarida: "Bizlarni yomonlagan kishilarning gunohini Alloh kechirsin, bizlarni yaxshi ko'rganlarni Alloh rahmat qilsin", deb duo qilar ekanlar. Ya'ni, yomonlikka yomonlik bilan javob qilmas ekanlar.
Yana bir misol: halolni haromdan ajrata olmaydigan, o'zi kambag'al, bechora bo'lsa ham, kalondimog', birovlarga ozor etkazadigan kishilar bo'ladi. Imomning ham bir qo'shnilari bor ekan. U Alloh taolo harom qilgan ichkilikka giriftor, har kecha mast ekan. Imomi A'zam sha'nlariga hajvlar aytar, baqir-chaqir qilib, u zotga ozor berar ekan. Imomimiz toqat bilan uning haqoratlarini eshitaverar ekanlar. Ittifoqo, bir kuni qo'shnining xonadonidan odatdagi baqir-chaqir, so'kinish, haqorat sasi kelmay qolibdi. Imomimiz xavotirlanib, xabar oldiradilar. Ma'lum bo'lishicha, qo'shnisi badxulqligi tufayli mirshablar qo'liga tushib, hibsga olinibdi. Imomi A'zam uni Hudo jazolabdi, deb qo'ya qolmasdan, darhol amirning xuzuriga boribdilar. Mening bir ayolmand kosib, kambag'al qo'shnimni qandaydir ayb bilan zindonband qilibdilar. O'sha qo'shnimni ozod qiling, unga mening o'zim kafilman, deb iltimos qilibdilar. Kufaning amiri, albatta, Imomi A'zamning kim ekanini bilar edi. Shuning uchun u kishining hurmatidan nafaqat badxulq qo'shnini, balki keyingi ikki kun davomida hibsga olinganlarning hammasini qo'yib yuboradilar.
Shundan so'ng u qo'shniga Hudo insof beradi. U zindondan to'g'ri Imomi A'zamning huzuriga keladi. Tavba qilib, Imomimizga shogird bo'ladi.
Imomi A'zamning masala bobida beqiyos bo'lganliklariga yana bir misol. Bu misol Imomimiz yashagan davr uchun ancha mushkul edi. Kufada bir ayol egazak farzand ko'ribdi. Egizaklar bir-birlariga bellaridan yopishgan holda tug'ilibdilar. Hozir bundaylarni Siyom egizaklari deb ataydilar. Bir oz fursat o'tgach, o'sha ikki chaqaloqdan birining ajali etib o'ladi, ikkinchisi esa tirik. Agar bu holat bizning zamonda ro'y bersa, darhol jarrohlar aralashib, masalani nashtar bilan hal qilib qo'ya qoladilar. Lekin gap 1300 yil avval bo'lgan voqea haqida ketyapti. Hullas, hamma hayron. O'likni qabrga qo'ymoqchi bo'lsalar, uning tirik sherigi bor. Ko'mmasalar...
Shunda hech kim jo'yali bir javob aytolmagan mazkur masalaga Allohning ilhomi bilan Imomi A'zam javob qiladilar. U kishi, bu o'lgan bola ko'miladi, lekin shundoq ko'miladiki, tirik bola erning ustida qoladi, deydilar. Huddi shunday ko'madilar va Allohning qudrati bilan sanoqli kundan so'ng er o'sha marhum farzandni tirik farzanddan ajratib oladi. Tirik bolaning xayoti mana shunday saqlab qolinadi. Keyin uni Imomi A'zamning o'g'li deb ataydilar. Imomimizning bu "o'g'li" uzoq yillar umr ko'radi.
Kufa viloyati va shahrining hokimi Ibn Hubaya Imomi A'zamga Kufa viloyatiga qozi bo'lishni taklif qiladi. Taklifimni qabul qilmasangaz, zindonband bo'lasiz, sizni har kuni o'n darra uradilar, deb tahdid qiladi. Shunda Imomy A'zam, rahmatullohi alayh: "Allohning oxirat diyoridagi azobidan bu dunyodagi hokimning azobi engil bo'ladi, men roziman", deydilar.
Imomi A'zamni zindonband qilganlaridan so'ng o'n kun davomida hokimning huzuriga olib borar ekanlar. Hokim u zotdan: "O'ylab ko'rdingizmi, endi qozi bo'lishga rozimisiz" deb so'rar ekan. Rad javobini eshitgach, g'azablanar, yana o'n darra urishga buyurar ekan.
Imomimiz kaltaklanib, zindonga qaytganidan so'ng yig'lar ekanlar. Hamxonalari bu holatdan hayron. Nihoyat, Imomimizdan nega bunday qilayotganlarini so'rashga jur'at qilibdilar. Axir sizga lavozim bermoqchilar-ku, uni tezroq qabul qiling shu azoblardan qutulasiz, deyishibdi. Shunda Imomi A'zam rahmatullohi alayh "Men kaltak zarbidan yig'layotganim yo'q. Onamga rahmim kelganidan yig'layapman. U kishi mening zindonga tushganimdan, kaltaklanayotganimdan boxabarlar. Onam qanday chidayapdilar ekan! Meni mana shu narsa yig'latyapti", degan ekanlar. Shu tariqa o'n kunni azobda o'tkazibdilar. O'n birinchi kunga o'tar kechasi hokimning tushiga janob Rasululloh, sollallohu alayhi va sallam, kiribdilar. Payg'ambarimiz hokimga: "Mening sunnatimni tiriltirib, dunyoga yoyayotgan zotni zindonga olib kirishdan ko'rqmaysan-mi?" deb tanbeh berdilar. Hokim tong otishi bilanoq, shaxsan o'zi zindonga kirib, Imomi A'zamdan, rahmatullohi alayh, uzr so'rab, u zotni ozod qildi.
Zindondan ozod bo'lganlaridan keyin imomimiz Kufani tark etib, Makkai mukarramaga ketadilar va bu muborak shaharda o'n yillar davomida istiqomat qildilar. Bu zotning hayotlaridan yana bir nuqta – etmish yillik hayotlarida ellik besh marta haj ibodatini ado qilganlar. Demak, Imomimiz nafaqat Kufadaga, balki Makkai mukarrama va Madinai munavvaradagi ulamolarning suhbatlaridan ham bahramand bo'lganlar.
Bizlarga ming yillar davomida Imomi A'zam mazhabida ta'limot berildi va shunga binoan bu ta'limotga ota-bobolarimiz amal qilib keldilar, biz ham amal qilmoqdamiz. Alloh taoloning buyruqlarida qoim bo'lib, Imom A'zamning mazhablarida bo'lishimiz har birimiz uchun bir xayriyat, yaxshilik ekanini yaxshi anglab olsak, hammamiz uchun ham foydali bo'ladi.
Abu Yusuf va Imom Muhammad (ularni «Sohibon» deyishadi) hamda Imom Zufar kabi ko'plab zabardast olimlar Imomi A'zamdan fiqh ilmini o'rganadilar.
Abu Hanifaning "Al-Fiqh al-akbar", «Usmon al-Butiyga taqtsim etilgan risola, "Al-olim va al-mutaallim", «Ar-Raddu alal-Qadariya» kabi asarlari mavjud.
Imomi A'zam hijriy 150 yili etmish yoshlarida Bag'dodda vafot etganlar.
Abu Hanifa shahardagi Hizaron qabristoniga dafn qilinadi. Olimning Bag'doddagi masjidi mashhurdir. Masjidning juda qimmatli va noyob kitoblarga boy bo'lgan kutubxonasi mavjud.
Alloh taolo mazhabboshimiz hazrati Imomi A'zam Abu hanifaga, rahmatullohi alayh, ulug' rahmati ila marhamat qilsin! Islom diniga va bizga qilgan beqiyos xizmatlari uchun ul zotga eng go'zal tuhfalar in'om aylasin. Omin!
«Imomi A'zam – buyuk imomimiz»
kitobidan olindi.
KYeYINGI MAVZULAR:
HAJ KITOBI
Hajning farz bo'lish vaqti
Hukmi va farz bo'lishining dalili
Ka'baning qisqacha tarixi
Farz bo'lishining sababi
Farz bo'lishining shartlari
Sahih ado bo'lishining shartlari
Vaqti
Ruknlari
Hajning vojiblari
Hajning sunnatlari
Ihrom
Miyqot
Hajni ado etish tartibi
Hajda man' qilingan amallar
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam zamonlarida asosiy manba Allohning Kitobi va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlari bo‘lgan. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ummatga hamma ishlar – hukm, fatvo, iqtisodiy va siyosiy nizomlarda asosiy manba bo‘lganlar. U zotdan keyin hadislar islom shariatida asosiy tayanch bo‘lib kelmoqda.
Lekin vaqt o‘tishi bilan hadislarga bo‘lgan qarash o‘zgarib ketdi. Ayrim siyosiy oqimlar tarafidan hadislarga hujum boshlandi. Islom dinidagi shar’iy hukmlar faqatgina Qur’oni karimdan olinishi, undan boshqa hech qanday narsadan hukmlar olinmaslik da’vosi ko‘tarildi. Jumladan, hozirgi kundagi shohidiylar va qodiyoniylar kabi firqalar o‘zlarini “Qur’oniy – faqat Qur’oni karim hukmiga amal qiluvchi” sanab hadislarini inkor qildilar. Qodiyoniylar fikricha hadislar tarixiy e’tibordan o‘rganiladi, hadis shar’iy dalil bo‘lmaydi.
Ayrim firqalar hadislarni ochiqdan-ochiq inkor qiladi. Lekin ayrim toifalar hadislarni ochiqdan-ochiq inkor qilmasa ham “Qur’oni karimga amal qilish” shiori ostida hadislarni inkor qiladi. Shu sababli hadisni inkor qiluvchilar da’volari va ularga raddiya berishdan oldin hadis va hadislarni Qur’oni karim bilan bog‘lik ekani haqida ma’lumot berib o‘tish zarurati tug‘iladi.
Hadis muhaddislar istelohida. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan so‘z, fe’l, taqrir, xalqiy (tana tuzilishiga oid) yoki xulqiy (xulq-atvorga oid) sifat va siyratdan iborat nubuvvatdan oldingi va keyingi qolgan asarlar. Siyrat, xulq, shamoil, xabarlar, so‘zlar va fe’llarni naql qiladilar. Bular bilan shar’iy hukm sobit bo‘lishi yoki hukm sobit bo‘lmasligini e’tiborga olmaydilar. Muhaddislar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni hidoyatga boshlaguvchi ekanliklari e’tiboridan hadis haqida bahs yuritadilar.
Usul olimlari istelohida hadis. Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan so‘z, fe’l va taqrirdan iborat naql qilingan so‘zlar. Usul olimlari o‘zlaridan keyingi mujtahidlarga qoidalarni joriy qilgan va hayot dasturini insonlarga bayon qilgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam haqlarida bahs yuritadilar. Usul olimlari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni shar’iy qonunlarni joriy qiluvchi sifatida hadislarni o‘rganadilar.
Faqihlar istelohida hadis. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan farz va vojib bo‘lmasdan, balki bularga muqobil bo‘lib sobit bo‘lgan hukmlar. Faqihlar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni fe’llari shar’iy xukmga dalolat qilishdan tashqariga chiqmasligini e’tiborga olishadi. Shuning uchun shar’iy hukmlar bandalarga nisbatan vojib, xarom va mubohligi haqida bahs yuritadilar.
Biz usul olimlari ixtiyor qilgan isteloh haqida bahs yuritamiz. Chunki, bu qismning mavzusida hadisning hujjatligi haqida so‘z boradi.
Rasullulloh sollallohu alayhi vasallam Qur’oni karimdagi ochiq-ravshan bo‘lmagan oyatlarni sharhlar, bayon qilish vojib bo‘lgan o‘rinlarni sahobalarga bayon qilar edilar. Bu esa qisqacha aytilganlarni batafsil aytish, umumiy kelganini qaydlash va maqsadlarini ravshan qilishlari bilan bo‘lar edi. Bayon qilib berish esa so‘zlari va qilgan ishlari, buyruqlari, qaytariqlari va hayotliklarida sahobalarini qilgan ishlarini tasdiq qilishlari bilan bo‘lgan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ijtihodlari ham vahiyni o‘rnida. Chunki Alloh taolo u zotning ijtihodlarini xatoga borishdan saqlab qo‘ygan. U zotning ijtihodlari oyatdan olingan bo‘lishi ham shart emas. Masalan, namoz iymondan keyingi juda muhim bo‘lgan ibodat. Unda ruku’ va sajdani hukmi beriladi. Qiyom va qa’daning ham zikri aytiladi. Lekin bular Qur’oni karimning biror joyida to‘liq aytilmagan. Bu ishlarning tartibi qanday bo‘ladi? Namoz vaqtlarining har-xilligi, rak’atlarining soni qanday bo‘ladi? Namozni qanday holatda o‘qiladi? Bularning hammasini Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘z so‘zlari va amallari bilan mukammal bayon qildilar va sahobai kiromlarga ularni amallarini o‘rgatdilar.
Rasullulloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan keyin vahiy to‘xtadi. Qur’oni karim va hadisdan boshqa narsa qolmadi. Sahobalar Alloh taoloning Hashr surasining 7-oyatidagi:
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
“Rasululloh nimani bersa uni olingiz, va nimadan qaytarsa qaytingiz”, degan buyrug‘iga bo‘ysunib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlarini mahkam ushlashga harakat qildilar.
Payg‘ambarimiz alayhissalomning hadislari Alloh taoloning kalomi Qur’oni karimdan keyingi ikkinchi mo‘tabar manba hisoblanadi. Bu haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari ham:
تركت فيكم امرين لن تضلوا ما تمسكتم بهما كتاب الله و سنة نبيه
“Sizga ikki narsani qoldirdim. Agar, ularni mahkam tutsangiz, hech adashmaysiz: Allohning Kitobi va Nabiyyining sunnati” (Molik rivoyati), deganlar.
Shu sababdan hadislarning islom jamiyatidagi o‘rni har doim ham yuqori bo‘lib kelgan. Zero, hadislarda islom dinining farz, vojib, sunnat, mustahab, halol, harom, muboh, makruh kabi hukmlar yoritilgan. Undan tashqari har qanday jamiyat uchun zarur bo‘lgan, ma’naviy komil insonlarni tarbiyalashga xizmat qiladigan, yuksak fazilatlarga chorlovchi qoidalar majmuasi ham o‘z ifodasini topgan. Shu aqidadan kelib chiqib aytadigan bo‘lsak, hozirgi paytda ham hadislarning jamiyatimiz uchun tarbiyaviy va amaliy ahamiyati beqiyos hisoblanadi. Mo‘minlar Qur’oni karimning ko‘pgina oyatlarida avvalo, Alloh taologa itoat qilishga amr qilinadi, so‘ngra O‘zining Payg‘ambariga itoat qilishga amr qilinganlar. Alloh taolo aytadi:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ
“Ey iymon keltirganlar Allohga itoat etinglar va Rasuliga itoat etinglar” (Niso, 59-oyat).
Allohga itoat qilish Qur’oni karimdagi buyruq va qaytariqlarga itoat qilish bilan bo‘ladi. Rasuliga itoat esa, u zotning tirikliklarida o‘zlariga itoat etish bilan bo‘lgan bo‘lsa, vafotlaridan keyin esa sunnatlariga amal qilish bilan bo‘ladi. Allohga itoat va Rasuliga itoat qilish alohida-alohida narsa emas, balki bir xil tushuncha ekannini anglash kerak. Chunki Payg‘ambarimiz alayhissalom doimo Alloh itoatida bo‘lganlar. Allohning itoatidan tashqari narsaga hech qachon, hech kimni buyurmaganlar.
Qur’oni karim lafz va ma’no jihatidan Allohning kalomi. Uni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga yuborgan vahiysi. Sunnat va hadis esa mohiyatan Payg‘ambarimiz alayhissalomning shaxsiy fikrlari emas balki, Allohdan nozil bo‘lgan vahiylarning u zotning iboralari bilan taqdim etilishi hisoblanadi.
Islomning birinchi kunidan boshlab musulmonlar har bir katta-yu kichik narsani Payg‘ambarimizidan ola boshladilar. Ular ilohiy dastur – Qur’oni karim oyatlaridan tortib hojatxonada qanday o‘tirishgacha bo‘lgan narsalarni qabul qilib olar edilar.
Muhammad sollallohu alayhi vasallamning muborak hayotlarining hech bir lahzasi sahobalarning diqqat-e’tiborlaridan chetda qolmas edi. Chunki u zotning og‘izlaridan chiqqan har bir so‘z, o‘zlaridan sodir bo‘layotgan har bir harakat shariat hukmi, o‘rnak, hikmat va nasihatdan iborat edi. Dunyo tarixida hayoti bunchalik ochiqchasiga ommaviy ravishda o‘rganilgan shaxs yakkayu yagona Muhammad sollallohu alayhi vasallam bo‘lganlar. U Zotningng hatto o‘ta nozik va xos hayotlari bugungi kun atamasi bilan aytganda shaxsiy oilaviy hayotlari ham to‘laligicha o‘rganilib rivoyat qilingan. Chunki islom dini mukammal din bo‘lgani sababidan inson hayotining barcha sohalarini qamrab olgan. Bularning hammasi Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning shaxsiy o‘rnaklari bo‘lgan.
Bir so‘z bilan aytganda, u zot Qur’oni karimni o‘z shaxslarida tatbiq qilib, insonlarga ko‘rsatishlari kerak edi. Shuning uchun ham sahobai kiromlar Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ortlaridan uzluksiz birga yurishar, u zotdan sodir bo‘lgan har bir narsani o‘ta aniqlik bilan yodlab olishar va rivoyat qilishar edi. Hatto o‘z ishlari bilan mashg‘ul bo‘lgan vaqtlarida boshqa kishilardan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida e’tibor bilan turishni, u zotdan sodir bo‘lgan narsalarni yaxshilab o‘zlashtirib olishni iltimos qilar edilar. Qaytib kelganlarida esa darhol o‘zlari tayinlab ketgan odamlaridan so‘rab, o‘rganib olar edilar. Umar roziyallohu anhu o‘z qo‘shnilari bilan kelishib olib navbat ila Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam huzurlarida turishlari haqida u kishining o‘zidan rivoyat qilinganligi ma’lum va mashhur. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan zarracha narsa ham sahobalarning e’tiboridan chetda qolgan emas. Buni dushmanlar ham tan olganlar. Hijratning oltinchi yili Hudaybiya hodisasida Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam boshchiligida bir ming to‘rt yuz sahobai kiromlar Madinai munavvaradan ehrom bog‘lab Ka’batullohni tavof qilib, umra qilmoqchi bo‘lib yo‘lga chiqadilar. Hudaybiya degan joyda turib qolganlarida mushriklardan vakil bo‘lib kelgan va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bilan muzokara olib borgan kishilardan biri o‘z qavmiga qaytib borib: “Allohga qasamki, hech kim Muhammadni sheriklari hurmat qilgandek hurmat qilmaydi. U tuflasa tufugi yerga tushmayapti, sahobalari qo‘llari ila ilib olmoqdalar”, deb aytgan edi.
Mushrikning ta’biricha tufugi yerda qolmagan zotning gap-so‘zlari, va’z-nasihatlari, hukmu vasiyatlari yerda qolarmidi?! Ularning hammasi nihoyatda katta e’tibor va aniqlik bilan o‘rganilgan. Ta’kidlash lozimki, sahobalar Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan narsalarni hoyu havas yoki bilim, madaniy saviya kabilar uchun qabul qilmaganlar. Balki Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan har-xil hukmlarga amal qilishni ko‘zlab qabul qilganlar. Qolaversa, ularni boshqalarga ham yetkazib, amalga chorlashni maqsad qilganlar.
Oybek Hoshimov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.