Rahbarga qarshi isyon ko'tarish xavorijlarning amalidir. Havorijlar hazrat Ali roziyallohu anhuning rahbariyatini tan olmay, u kishiga qarshi chiqib, tarixda isyonga asos solgan birinchi toifa bo'lgan. Ular haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oldindan: "Havorijlar — jahannam ahlining itlari", deb ogohlantirganlar. Ming afsuslar bo'lsinki, hazrat Ali roziyallohu anhudek ulug' sahobaning rahbarligiga qarshi chiqish bilan peshonalariga "xavorij" degan tamg'ani ilib ketgan bid'atchilarning izdosh avlodlari hozirgacha davom etib kelmoqda. Ho'sh bunday fitnalar qiyomatgacha davom etar ekan, bunday vaqtda musulmon banda nima qilishi kerak?
Sahobalardan Huzayfa ibn al-Yamoniy roziyallohu anhu Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning “sirlari sohibi”dir. Bu sahoba Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan: “Yo, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam! Biz oddiy bir basharmiz. Alloh bizga yaxshilik qildi, shu yaxshilikning ichidamiz. Ana shu yaxshilikdan keyin yomonlik ham keladimi?” deb so'radi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Ha!” deb javob berdilar. Huzayfa roziyallohu anhu: “Mana shu yomonlikdan keyin ham yaxshilik keladimi?” deb yana so'radi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunga ham: “Ha!” deb javob berdilar. Uchinchi marta Huzayfa roziyallohu anhu: “Ana shu yaxshilikdan keyin ham yomonlik keladimi?” deb so'ragan edi Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunga ham: “Ha!” deb javob berdilar. Shunda Huzayfa roziyallohu anhu bu qanday bo'lishini so'radi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar:
يكون بعدى ائمة لا يهتدون بهداى و لا يستنون بسنتى و سيقوم فيهم رجال قلوبهم قلوب الشياطين فى جثمان إنس
"Mendan keyin rahbar(imom)lar mening yo'limda yurmaydilar, mening sunnatimni qilmaydilar. Ularning orasida inson jussasidagi shaytoniy qalbli kishilar bo'ladi".
Shunda Huzayfa roziyallohu anhu: “Agar o'sha davrda men bo'lsam, nima qilay?” deb so'radi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga bunday buyurdilar:
تسمع و تطيع للأمير و إن ضرب ظهرك و أخذ مالك فاسمع و أطع
“Amiringni eshitasan, unga itoat qilasan! Agar orqangga ursa ham, mol-dunyongni olib qo'ysa ham, eshitgin va itoat qilgin!” (Imom Muslim, 3/1847; Imom Bayhaqiy, 8/16394; Imom Hokim, 8/8533).
Mazkur hadisda davlat raxbariga itoat qilish aytilmoqda. Yana bazi bir odamlar bugun ijtimoiy tarmoqdan turib oshkora podshohga murojaat, shikoyat yoki nasihatlar tanbehlar qilmoqdalar.
O'z o'rnida shuni ham ta'kidlash joizki, oddiy fuqaroning sultonga nasihati hech qachon jamoatchilikka oshkor qilinmaydi. Nasihat qilish imkoni bo'lsa, faqat podshohning yolg'iz o'zigagina aytiladi xolos. Nasihat ommaga oshkora bo'lsa, buning oqibati fitna bo'ladi. Halqning birdamligiga futur etadi. Shuning uchun ahli sunna aqidasida podshohga oshkora nasihat qilishdan qaytariladi. Bu ham ahli sunna aqidaviy mazhabining asl qoidalaridan biridir.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bu haqda bunday deganlar:
مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْصَحَ لِسُلْطَانٍ بِأَمْرٍ فَلَا يُبْدِ لَهُ عَلَانِيَةً وَلَكِنْ لِيَأْخُذْ بِيَدِهِ فَيَخْلُوَ بِهِ فَإِنْ قَبِلَ مِنْهُ فَذَاكَ وَإِلَّا كَانَ قَدْ أَدَّى الَّذِي عَلَيْهِ لَهُ
"Kimki saltanat egasiga nasihat qilishni istasa, bas, uni oshkora qilmasin. Balki uning qo'lidan ushlab xoli erga o'tsin. Agar qabul qilsa juda yaxshi, agar qabul qilmasa u zimmasidagi ishni ado qilgan bo'laveradi" (Imom Ahmad rivoyati).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning "bas, uni oshkora qilmasin" deb nasihatni oshkor e'lon qilishdan qaytarishlari uni maxfiy qilish vojibligiga dalolat qiladi.
Bu haqiqatlarni zamonamiz xavorijlari yaxshi bilib olishlari shart! Yana bilib qo'ysinlarki, ularning internet va OAV orqali mamlakat rahbariga qarshi tashviqotlari asli ahli sunna aqidasiga teskari va xilofdir!
Yunusxon domla YuSUFHON o'g'li,
Farg'ona viloyati, Toshloq tumani bosh imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Nihoyat, Makka fath bo‘ldi. Bir paytlar g‘ordan vahiy dahshatidan titrab-qaltirab yolg‘iz tushib kelgan bir nafargina Inson butun bir ummatga aylandi.
Tun zulmatida Quraysh o‘ldirishga qasd qilgan Inson Makkadan sodiq do‘sti bilan Madina tomon chiqib, bir necha yildan so‘ng Makkaning to‘rt darvozasidan kuppa-kunduz kuni g‘olib bo‘lib kirib keldi! Kuraysh esa, o‘sha kuni o‘zlaridan qasos olinishini kutib, u zotning oldida bosh egib o‘tirardi. Ularni nima qildi deb o‘ylaysiz?
U kishini yolg‘onchiga chiqarganlarni, aziyat berganlarni, Ka’ba atrofida sajda qilayotganida ustiga tuyaning eshini (ya’ni, ko‘p kitoblarda " سَلَى جَزُور"ni tuyaning ichak-chavog‘i deb yozishadi. Ustoz Abdul Azim Ziyouddin domla «Nurul yaqiyn» kitoblarida yozgan izohda bunday tushuntirganlar: «Imom Buxoriy rivoyatida سَلَى جَزُور va Muslim rivoyatida سَلَى جَزُور, ya’ni «tuyaning qog‘onog‘ini» deyilgan. Qog‘onoq — homilani o‘rab turuvchi shilliq parda, yo‘ldosh.) ag‘darganlarni, Abu Tolib darasida qamal qilganlarni, u kishini yolg‘onchi, sehrgar, majnun deb ayblaganlarni, so‘ngra u kishini o‘ldirish uchun har bir qabiladan bittadan kishi tanlab, u kishining qoni barchaga tarqalishi uchun birgalikda o‘ldirmoqchi bo‘lganlarni nima qildi deb o‘ylaysiz?
U zot sollallohu alayhi vasallam ulardan qasos olmadilar. Balki ularga: «Boraveringlar, sizlar ozodsizlar!» dedilar!
Abu Bakr roziyallohu anhu uyiga borib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam duo qilishlari va islomga kirishi uchun qartayib qolgan, oyoqlarini ko‘tarishga ham majoli yo‘q otasi Abu Quhofani olib keldi. U hali-hamon iymon keltirmagan edi. Uni ko‘rgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Qariyani ovora qilibsan-ku, uni uyida qoldirsang bo‘lmasmidi, biz o‘zimiz uning oldiga borar edik», dedilar.
Abu Bakr roziyallohu anhu aytdi: «Yo Allohning Rasuli! Sizning borishingizdan ko‘ra otam kelishi to‘g‘riroqdir».
Nabiy sollallohu alayhi vasallam uni o‘tirishga taklif qildilar. Uning ko‘ksini siladilar va: «Musulmon bo‘l», dedilar. Abu Quhofa iymon keltirdi. Abu Bakr roziyallohu anhu yig‘ladi. Qo‘lida ko‘p sahobalar islomga kirgan, ko‘p buyuklar iymonga kirgan buyuk sahobaning otasi endi Islomga kirdi...
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning odoblariga qarang! U kishi yoshi bir joyga borib qolgan qariyaning huzurlariga kelishini noo‘rin bildilar. O‘zlari uning oldiga borishga tayyor ekanliklarini aytdilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam doimo yoshi kattalarga shafqatli edilar. Doimo: «Sochlari oqargan musulmonni ikrom qilish Allohni ulug‘lashdandir!» der edilar.
Bir qariya Nabiy sollallohu alayhi vasallamni qidirib keldi. Sahobalar unga yo‘l berishmadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ularga: «Kichigimizga rahm qilmagan, kattamizni hurmat qilmaganlar bizdan emas!» dedilar.
Qariyalarga xuddi otamiz yoki bobomiz kabi muomalada bo‘lishimiz lozim. Onaxonlarga esa onamiz yoki buvimiz kabi muomalada bo‘lishimiz kerak. Inson qariganda o‘zining zaifligi, bemorligi va ojizligiga qarab qachonlardir yosh bo‘lganini, kuchli bo‘lgan paytlarini eslaydi, eziladi. Garchi boshqalarga ko‘rsatmasa-da, qalbida siniqlikni his qiladi. Bu siniqlikka faqatgina atrofdagilar beradigan e’tibor va hurmatgina davo bo‘la oladi! Ko‘ngil olish ibodatdir!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi