وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ أَن يُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَآۚ أُوْلَٰٓئِكَ مَا كَانَ لَهُمۡ أَن يَدۡخُلُوهَآ إِلَّا خَآئِفِينَۚ لَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا خِزۡيٞ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٞ١١٤
114. AllohningmasjidlaridaUningnomizikrqilinishidanqaytaradiganvaularnixarobqilishgaurinadiganlardanhamzolimrog'ibormi? Bundaylarfaqatqo'rqqanhollaridaginamasjidlargakirishlarikerakedi. Ulargadunyodasharmandalik, oxiratdaqattiqazobbordir.
Nasroniylar jangda yahudiylar ustidan g'olib chiqqanlarida ulardan o'ch olish uchun ibodatxonalarini buzib tashlashdi. Insonlarga o'chakishib, Alloh taolo uchun bino qilingan masjidlarni buzish yo odamlarni masjiddagi ibodatlardan man etish juda katta zolimlikdir. Kalbiyning rivoyat qilishicha, bu oyat nasroniy Totlis Rumiy va safdoshlari haqida nozil bo'lgan. Ular Bani Isroil ustiga yurish qilib, jangchilarini o'ldirishdi, zurriyotlarini asir olishdi, Tavrotni yoqishdi, Baytul-Maqdisni xarob etib, u erga o'liklarni tashlashdi. Qatoda aytadi: "Bu kimsa Buxtunasir va uning sheriklari edi. U yahudlarga qarshi urush ochib, Baytul-Maqdisni xarobaga aylantirdi. Bu ishda unga Rum nasorolari yordam berishdi". Ato rivoyatida Abdulloh ibn Aboos bunday degan: "Bu oyat Makka mushriklari haqida bo'lib, musulmonlarni Masjidul-Haromda Alloh taoloni zikr etishdan to'sganlari xususida nozil bo'lgandir".
Mana shu voqealardan keyin 1187 yili musulmonlar qo'shini Quddusi sharifni egallash uchun hujum boshlaganida qo'shin boshida Islom tarixida eng yorqin iz qoldirgan musulmon sarkardalardan biri Salohiddin turgan edi. Islom qo'shinlariga zafar yor bo'lganida esa ular Quddusi sharifga “Allohu akbar” takbirlari ostida kirib kelishdi. Muqaddas shahar yana musulmonlar qo'liga o'tdi. Ushbu voqealarning o'ziyoq Salohiddinning nomini “Quddusi sharif xaloskori” sifatida tarix sahifalariga yozib qo'yish uchun kifoya edi. Biroq uni mashhur qilgan narsa bugina emas edi, balki shaharning nasroniy aholisiga ko'rsatgan munosabatlari uni afsonaga aylantirdi. Salohiddin sakson sakkiz yil oldin nasroniylarning musulmonlar va yahudiylarning qonini daryo qilib oqizgani kabi Quddusi sharif ko'chalarini qonga botirmoqchi emas edi. Buning o'rniga muzaffar musulmon askarlari zudlik bilan shaharni bosib ketgan najas va nopokliklardan tozalashga tushishdi. Buyuk Islom sarkardasi qasosni taqiqladi, buning sharofati bilan yuz mingdan oshiq nasroniyning hayoti saqlab qolindi. Muqaddas shahardagi nasroniylarning muqaddas ibodatxonalarini ziyorat qilishga ruxsat berib qo'yildi. Holbuki, salibchilar shaharni bosib olganidan keyin musulmon va yahudiylarning shaharga kirishini taqiqlab qo'ygan edi. Tarix hanuzgacha Salohiddinning buyuk odamiyligi, bag'rikengligi, o'zga din vakillariga mehr-shafqati borasida taajjub va hayratda qolib kelyapti. Vaholanki, salibchilar musulmonlar va yahudiylarni ayovsiz qatliom qilgani holda nega Salohiddin etakchiligidagi musulmon askarlar biror kishidan qasos olmadi, birovning qonini nohaq to'kmadi? Bu savolga Salohiddin Ayyubiyning Quddusdagi olamshumul ishlari eng yaxshi javob bo'la oladi.
وَلِلَّهِ ٱلۡمَشۡرِقُ وَٱلۡمَغۡرِبُۚ فَأَيۡنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجۡهُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ١١٥
115. Mashriqham, mag'ribhamAllohnikidir, demakqayoqqayuzlansangizhamAllohnitopasiz. Allohalbattakengqamrovlivabilimlidir.
Boshqa dindagilarga faqat o'z ibodatxonalarida diniy marosimlarni o'tkazish buyurilgani holda musulmonlarga Yer yuzining hamma joyida namoz o'qish, ibodat qilish ne'mati ato etilgan. Shu bois Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Butun Yer yuzi menga sajdagoh bo'ldi" deb marhamat etganlar (Buxoriy, Muslim, Nasoiy rivoyati). Islom dinida ibodatlar, diniy marosimlar to'rt devor ichiga qamab qo'yilmagan. Masjidlar qubbasigina emas, osmon qubbasi ostida, tog'dayu cho'lda, suvdayu quruqlikda, jome' yoki uydayu undan tashqarida, xullasi Allohning hamma eri ibodat qilishga munosib maskanlardir, faqat qiblaga yuzlanilsa, bas! Islomiyat musulmonlarga hamma erda ibodat qilish imkonini berdi, Yer yuzining hamma joyida Allohga yuzlanish yo'lini ko'rsatdi. Chunki Alloh azza va jalla har erda hoziru nozirdir.
Islomiyat istalgan erda ibodat qilish hurriyatini e'lon qildi, chunki qayoqqa yuzlanilsa ham o'sha joy Allohning tarafidir. Qur'oni karimda bunday marhamat etiladi: "Sizlarqayerdabo'lsanglarhamUsizlarbilanbirgadir. Allohqilayotganamallaringizniko'ribturuvchidir" (Hadid, 4). Ushbu oyati karimaning nozil bo'lish sabablari haqida ulamolarning bir necha xil rivoyatlari bor. Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kichik bir qo'shinni jangga yubordilar. Men ham o'sha guruhda edim. Atrofimizni zulmat qoplab olib, qibla qaysi tarafdaligini bilolmay qoldik. Ayrimlarimiz: "Qiblani bilamiz, u shimol tomonda" deya chiziq tortib namoz o'qishdi. Boshqalar esa: "Qibla janub tomonda" deya shu tomonga chiziq tortdi. Tong otib quyosh chiqqach, bu chiziqlarning hech bir qiblani ko'rsatmagani ma'lum bo'ldi. Safardan qaytgach, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan bu haqda so'radik. U kishi sukut qildilar. Shunda Alloh mazkur oyatni nozil qildi" (Ato ibn Abu Raboh rivoyati).
Robiya otasidan rivoyat qiladi: "Safarda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga edik. Qibla qay tomondaligini bilmay har birimiz o'z holimizcha namoz o'qidik. Tong otgach, buni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga aytdik. Shunda ushbu oyat nozil bo'ldi". Ibn Umar roziyallohu anhumoning fikricha, bu oyat nafl namozda ixtiyorli bo'lish (qiblani bilmagan taqdirda xohlagan tarafiga qarab o'qish) haqida nozil bo'lgan. Ibn Abbos roziyallohu anhumo bunday degan: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madinaga hijrat qilib kelganlarida Madina ahlining ko'pchiligi yahudiy edi. Alloh u kishini Baytul-Maqdisga qarab namoz o'qishga buyurdi. Bundan yahudiylar xursand bo'lishdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam u tarafga yuzlanib, bir necha oy (o'n uchdan o'n to'qqizgacha) namoz o'qidilar. Lekin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ibrohim alayhissalomning qiblalarini yaxshi ko'rardilar. Alloh u kishini Ka'ba tarafga burgach, "Ularni oldingi qiblalaridan nima o'zgartirdi ekan-a", deya odamlar ikkilanib qolishdi. Shunda Alloh mazkur oyatni nozil qildi" (Ibn Abu Talha Sa'libiy rivoyati).
- 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي
.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir
Nazmiy bayoni:
Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.
Lug‘atlar izohi:
لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.
الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.
النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.
كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.
اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.
خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.
Matn sharhi:
Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.
Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:
“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].
Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:
“(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].
Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar
Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:
Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:
1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:
“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].
Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:
“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].
Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.
2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:
“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:
ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.
“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:
عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:
Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:
“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].
Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:
“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].
Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.
Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:
“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .
Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.
Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni