وَدَّ كَثِيرٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَوۡ يَرُدُّونَكُم مِّنۢ بَعۡدِ إِيمَٰنِكُمۡ كُفَّارًا حَسَدٗا مِّنۡ عِندِ أَنفُسِهِم مِّنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ ٱلۡحَقُّۖ فَٱعۡفُواْ وَٱصۡفَحُواْ حَتَّىٰ يَأۡتِيَ ٱللَّهُ بِأَمۡرِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ١٠٩
109. Ahli kitoblarning ko'plari hasadlari tufayli Haq aniq bilinganiga qaramay, imonli bo'lganingizdan keyin sizlarni yana kofir qilmoqchi bo'lishadi. Alloh hukmini yuborguncha ularni afv etinglar va kechiringlar. Alloh hamma narsaga qodirdir.
Ahli kitoblar musulmonlarga hasad qilishgani uchun Haqni aniq bilaturib ham ularni o'z dinlariga kufr keltirishga, o'zlarining buzuq e'tiqodlarini majburlashga urinaverishadi. Vaholanki, haq botildan ajrab bo'lgan, Allohning Kalomida ahli kitoblarning haq yo'ldan adashib, Parvardigor g'azabiga uchragani, hidoyat yo'lidan chetlashgani aniq bayon etib qo'yilgan. Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo aytadi: "Bu oyat bir guruh yahudiylar haqida nozil bo'lgan. Uhud jangidan keyin ular musulmonlarga: "Nima bo'lganini ko'ryapsizlarmi? Agar haq ustida bo'lganingizda engilmagan bo'lardingiz. Bizning dinimizga qaytinglar, u sizlar uchun yaxshiroq", deyishgan edi" ("Asbabun-nuzul", 27-bet). Abdulloh ibn Ka'b ibn Molik otasidan shunday rivoyat qiladi: "Ka'b ibn Ashrof yahudiylar shoiri edi. She'rlarida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni hajv qilar, Quraysh kofirlarini u kishiga qarshi qo'zg'ar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madinaga kelganlarida mushriklar va yahudiylar u kishiga va ashoblariga qattiq aziyat etkazdi. Shunda Alloh taolo O'z Payg'ambarini bu aziyatlarga sabr qilishga va kechirishga buyurib, mazkur oyatni nozil qildi.
وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَمَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ١١٠
110. Namozni ado qilinglar va zakotni beringlar. O'zingizga nima yaxshilik qilgan bo'lsangiz, uni Alloh huzuridan topasizlar. Alloh qilayotgan amallaringni albatta ko'rib turuvchidir.
Namozni barcha arkonlariga rioya qilgan holda mukammal ado etish va zakot-sadaqalarni Alloh buyurgan toifadagi haqdorlariga berish Islom dini buyurgan farz amallardandir. Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalomdan rivoyat qilingan hadislarda namozning nihoyatda muhimligi va fazilati haqida juda ko'p zikr qilingan: Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Besh vaqt namoz namozlar orasidagi hamda juma namozi jumadan jumagacha o'rtalarida bo'lgan gunohlarga kafforatdir – agar ulkan (kabira) gunohlardan saqlanilgan bo'lsa", deganlar (Muslim rivoyati). Abu Ayyub Ansoriy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Bir a'robiy Payg'ambar alayhissalomning yo'llarini to'sib chiqib: "Jannatga yaqinlashtiradigan va do'zaxdan uzoqlashtiradigan amalning xabarini bering", dedi. U zot: "Allohga ibodat qilasan, Unga hech narsani shirk keltirmaysan, namozni ado qilasan, zakotni berasan, silai rahm qilasan", dedilar" (Buxoriy rivoyati). Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Men: "Ey Allohning Rasuli, menga bir amalni aytingki, u jannatga kiritsin va do'zaxdan uzoqlashtirsin", dedim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Darhaqiqat, katta ish haqida so'rading, aslida bu Alloh oson qilganga osondir. Bu – Allohga bandalik qilish, Unga biror narsani sherik etmaslik, namozni ado qilish, zakotni berish, Ramazon ro'zasini tutish va haj qilish", dedilar (Imom Ahmad, Termiziy, Ibn Moja rivoyati).
Namozni o'qish, zakotni berish va boshqa farzlarni bajarish orqali banda o'ziga yaxshilik qiladi, ya'ni Alloh taolo huzuridagi hisobi osonlashadi, Parvardigorning oxiratda tayyorlab qo'ygan ulug' mukofotlariga erishadi. Ayni paytda boshqalarga yaxshilik qilish ham dinimizda maqtalgan amallardandir. Bu haqda ham hadisi shariflar ko'p, ulardan birginasini keltiramiz: Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Kim dunyoda bir mo'minning dunyo g'amlaridan birini engillatsa, Alloh taolo ham undan qiyomat g'amlarini engillashtiradi. Kim qiyinchilikda qolgan birodarini osonlikka chiqarsa, Alloh taolo uni dunyo va oxiratda osonlikka chiqaradi. Kim musulmonning aybini yopsa, Alloh taolo dunyo va oxiratda uning ayblarini berkitadi. Agar banda birodariga yordam bersa, Alloh taolo ham bandasining yordamida bo'ladi" (Muslim va Buxoriy rivoyati).
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Inson gunohdan xoli bo‘lmaydi. Ba’zan bilib-bilmay gunoh ishga qo‘l urib qo‘yishi mumkin.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Har bir odam bolasi xato qiluvchidir. Xatokorlarning eng yaxshisi tavba qiluvchilardir”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Alloh taolo ko‘plab oyatlarda insonlarni tavba qilishga buyurgan. Jumladan, Tahrim surasida bunday marhamat qilinadi: “Ey iymon keltirganlar! Allohga chin tavba qilingiz, shoyadki, Robbingiz sizlarning gunohlaringizni o‘chirib, ostidan anhorlar oqib turadigan (jannatdagi) bog‘larga kiritsa” (8-oyat).
Boshqa oyati karimada «...Barchangiz Allohga tavba qilingiz, ey mo‘minlar! Shoyad, (shunda) najot topsangiz» (Nur surasi, 31-oyat), deyilgan.
Inson tavbani o‘ziga lozim tutishi kerak. Ammo uning tavbasi qabul bo‘lishi uchun e’tibor qaratishi lozim bo‘lgan jihatlar bor. Xususan, tavba qilishda chin ko‘ngildan pushaymon bo‘lib, Alloh taolodan yolvorib so‘rashi kerak. So‘ngra istig‘for uchun ma’lum bir duolar, ijobat bo‘ladigan onlar fazilatidan foydalanish zarur.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim quyosh mag‘ribdan chiqishidan oldin tavba qilsa, Alloh (uning) tavbasini qabul qiladi”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Inson tavbaga shoshilishi lozim. Luqmoni Hakim o‘g‘illariga: “Ey o‘g‘lim, tavbani kechiktirma! Chunki o‘lim to‘satdan keladi. Kim tavbani kechiktirib, najotga shoshilmas ekan, ikkita katta xatar ichida qoladi: 1) gunohlar zulmati to‘planib, qalbni qoplaydi, so‘ngra uni muhrlab tashlaydi. Gunoh muhrlangan qalbdan o‘chmaydi; 2) kasallik yoki o‘lim tavbadan ilgari kelib, xatolarni o‘nglash uchun vaqt qolmaydi”, degan.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Albatta, Allohning tavba qabul qilishi faqat yomonlik (gunoh)ni bilmasdan qilib qo‘yib, so‘ngra tezlik bilan tavba qilganlar uchun (muqarrar)dir. Alloh aynan o‘shalarning tavbasini qabul qilur. Alloh ilm va hikmat Egasidir” (Niso surasi, 17-oyat).
Ushbu oyatda Alloh taolo bilmay qo‘l uringan gunohga zudlik bilan qilingan tavbani qabul etishini bayon qilyapti.
Inson Alloh va uning Rasuliga itoat qilmagani, shaytonning hiylasiga ergashib, shu gunohni sodir qilgani uchun qattiq nadomat chekishi lozim. Chunki gunoh ishga pushaymon bo‘lish xolis tavbaning shartlaridan biridir. Shu bilan birga, nadomatning o‘zi ham tavbaga dalolat qilishi mumkin.
Bu haqda hadisi sharifda bunday deyilgan: «Abdulloh ibn Ma’qildan rivoyat qilinadi. U: “Men otam bilan birga Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning huzuriga kirdim. Otam unga: “Nabiy sollallohu alayhi vasallamning: “Nadomat chekish tavbadir”, deganlarini eshitganmisiz?” deb aytdi. Abdulloh ibn Mas’ud: “Ha, u zotning: “Nadomat chekish tavbadir”, deganlarini eshitganman”, dedi» (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Demak, inson qilgan gunohiga qattiq pushaymon bo‘lib, afsuslansa, tavbasi xolis bo‘lishi uchun bir necha shartlar bor:
– gunoh qilishdan darhol to‘xtash;
– qilgan gunohiga qattiq pushaymon bo‘lish;
– bu gunohga aslo qaytmaslikni niyat qilish;
– tavbasini Alloh taolo qabul qilishiga ishonish;
– istig‘for aytish;
– gunohga qaytmaslikni barcha a’zolari bilan amalga oshirish;
– gunoh odamlarning haqqi bo‘ladigan bo‘lsa, ulardan uzr so‘rab, rozi qilish.
Shokirjon MADAMINOV,
“Ko‘kaldosh” o‘rta maxsus islom bilim yurti mudarrisi.