وَدَّ كَثِيرٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَوۡ يَرُدُّونَكُم مِّنۢ بَعۡدِ إِيمَٰنِكُمۡ كُفَّارًا حَسَدٗا مِّنۡ عِندِ أَنفُسِهِم مِّنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ ٱلۡحَقُّۖ فَٱعۡفُواْ وَٱصۡفَحُواْ حَتَّىٰ يَأۡتِيَ ٱللَّهُ بِأَمۡرِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ١٠٩
109. Ahli kitoblarning ko'plari hasadlari tufayli Haq aniq bilinganiga qaramay, imonli bo'lganingizdan keyin sizlarni yana kofir qilmoqchi bo'lishadi. Alloh hukmini yuborguncha ularni afv etinglar va kechiringlar. Alloh hamma narsaga qodirdir.
Ahli kitoblar musulmonlarga hasad qilishgani uchun Haqni aniq bilaturib ham ularni o'z dinlariga kufr keltirishga, o'zlarining buzuq e'tiqodlarini majburlashga urinaverishadi. Vaholanki, haq botildan ajrab bo'lgan, Allohning Kalomida ahli kitoblarning haq yo'ldan adashib, Parvardigor g'azabiga uchragani, hidoyat yo'lidan chetlashgani aniq bayon etib qo'yilgan. Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo aytadi: "Bu oyat bir guruh yahudiylar haqida nozil bo'lgan. Uhud jangidan keyin ular musulmonlarga: "Nima bo'lganini ko'ryapsizlarmi? Agar haq ustida bo'lganingizda engilmagan bo'lardingiz. Bizning dinimizga qaytinglar, u sizlar uchun yaxshiroq", deyishgan edi" ("Asbabun-nuzul", 27-bet). Abdulloh ibn Ka'b ibn Molik otasidan shunday rivoyat qiladi: "Ka'b ibn Ashrof yahudiylar shoiri edi. She'rlarida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni hajv qilar, Quraysh kofirlarini u kishiga qarshi qo'zg'ar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madinaga kelganlarida mushriklar va yahudiylar u kishiga va ashoblariga qattiq aziyat etkazdi. Shunda Alloh taolo O'z Payg'ambarini bu aziyatlarga sabr qilishga va kechirishga buyurib, mazkur oyatni nozil qildi.
وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَمَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ١١٠
110. Namozni ado qilinglar va zakotni beringlar. O'zingizga nima yaxshilik qilgan bo'lsangiz, uni Alloh huzuridan topasizlar. Alloh qilayotgan amallaringni albatta ko'rib turuvchidir.
Namozni barcha arkonlariga rioya qilgan holda mukammal ado etish va zakot-sadaqalarni Alloh buyurgan toifadagi haqdorlariga berish Islom dini buyurgan farz amallardandir. Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalomdan rivoyat qilingan hadislarda namozning nihoyatda muhimligi va fazilati haqida juda ko'p zikr qilingan: Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Besh vaqt namoz namozlar orasidagi hamda juma namozi jumadan jumagacha o'rtalarida bo'lgan gunohlarga kafforatdir – agar ulkan (kabira) gunohlardan saqlanilgan bo'lsa", deganlar (Muslim rivoyati). Abu Ayyub Ansoriy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Bir a'robiy Payg'ambar alayhissalomning yo'llarini to'sib chiqib: "Jannatga yaqinlashtiradigan va do'zaxdan uzoqlashtiradigan amalning xabarini bering", dedi. U zot: "Allohga ibodat qilasan, Unga hech narsani shirk keltirmaysan, namozni ado qilasan, zakotni berasan, silai rahm qilasan", dedilar" (Buxoriy rivoyati). Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Men: "Ey Allohning Rasuli, menga bir amalni aytingki, u jannatga kiritsin va do'zaxdan uzoqlashtirsin", dedim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Darhaqiqat, katta ish haqida so'rading, aslida bu Alloh oson qilganga osondir. Bu – Allohga bandalik qilish, Unga biror narsani sherik etmaslik, namozni ado qilish, zakotni berish, Ramazon ro'zasini tutish va haj qilish", dedilar (Imom Ahmad, Termiziy, Ibn Moja rivoyati).
Namozni o'qish, zakotni berish va boshqa farzlarni bajarish orqali banda o'ziga yaxshilik qiladi, ya'ni Alloh taolo huzuridagi hisobi osonlashadi, Parvardigorning oxiratda tayyorlab qo'ygan ulug' mukofotlariga erishadi. Ayni paytda boshqalarga yaxshilik qilish ham dinimizda maqtalgan amallardandir. Bu haqda ham hadisi shariflar ko'p, ulardan birginasini keltiramiz: Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Kim dunyoda bir mo'minning dunyo g'amlaridan birini engillatsa, Alloh taolo ham undan qiyomat g'amlarini engillashtiradi. Kim qiyinchilikda qolgan birodarini osonlikka chiqarsa, Alloh taolo uni dunyo va oxiratda osonlikka chiqaradi. Kim musulmonning aybini yopsa, Alloh taolo dunyo va oxiratda uning ayblarini berkitadi. Agar banda birodariga yordam bersa, Alloh taolo ham bandasining yordamida bo'ladi" (Muslim va Buxoriy rivoyati).
Savol: Hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Har tong quyosh chiqqanda ikki farishta nido qiladi. Ey Alloh infoq qiluvchini infoqini o‘rnini to‘ldirgin va xasis, ziqnaga talofat ber” der ekanlar. Lekin biz hayotda bu hadisning aksini ko‘ramiz. Infoq, ehson va sadaqa qiluvchilar yashashda o‘rta hol, ba’zilari esa biroz qiynalgan bo‘lsa, ziqna, xasis Alloh yo‘lida bir chaqa ham infoq qilmaydiganlar esa, dunyolari ziyoda bo‘lib borayotganligini ko‘ramiz. Shunda kishi hayoliga bu hadis sahihmikan yoki yolg‘onmi degan o‘y keladi. Agar sahih bo‘lsa nega infoq qiluvchining qilgan infoqini o‘rni to‘lmayapti? Nega xasis, ziqna odam talofat ko‘rmayapti?
Javob: Mazkur hadis sahih, muttafaqun alayh. Hadisning to‘liq matni quyidagicha.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Bandalar har tong ottirganlarida ikki farishta tushib, ularning biri: "Yo Alloh infoq qiluvchini infoqini o‘rnini to‘ldirgin", ikkinchisi esa: "Yo Alloh xasis, ziqnaga talofat ber" deydi” (Al-Jome’ as-Sahih, 445-bet, 1442-hadis)
Ushbu hadisning ma’nosiga o‘xshash boshqa hadislar ham mavjud. Misol uchun, Abu Umoma roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilganlar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: "Ey Odam bolasi agar sahovatli bo‘lsang, bu ishing sen uchun yaxshidir. Agar ziqna, xasis bo‘lsang, bu ishing sen uchun yomondir" (Imom Muslim va Imom Termiziy rivoyati).
Oyatda esa: “Har bir infoq qilgan narsangizning o‘rnini U to‘ldirur. U zot rizq berguvchilarning yaxshisidir” deyiladi (Saba’ surasi, 39-oyat). Ushbu oyatni Ibni Kasir rahimahulloh tafsirlarida: "Robbingizning buyurgan yoki muboh qilgan ishlarida biror bir narsani infoq qilsangiz, albatta, U dunyoda uning badalini beradi. Oxiratda esa, savob va mukofot beradi", deganlar.
Endi savol beruvchining fikriga keladigan bo‘lsak, u inson faqatgina hadisdagi to‘ldirish va talofot so‘zlarini mol-mulk ma’nosida tushunganlar. Hadisning asl mohiyati esa, bundan ko‘ra chuqurroq va kengroqdir. Aslida infoq qiluvchi kishiga G‘oniy va Karim bo‘lgan Allohning O‘zi kifoya qilishi uning infoqiga eng yaxshi evazdir. Allohni infoq qiluvchi bandasining ahlini isloh, farzandlarini iqtidorli, tanasini sog‘, oziga baraka berishi va uni to‘g‘ri yo‘lga boshlashi, yaxshiliklar qilishga muvaffaq qilishi, qalbida sakinat, insonlarni unga nisbatan muhabbatli va iymon halovatini sezuvchi qilib qo‘yishi infoq qiluvchi kishiga dunyo matolaridan cheklanishidan ko‘ra yaxshiroqdir. Zotan oriflar ruhiy rizqlarni ko‘zni quvontiruvchi dunyo matolaridan ko‘ra abadiy va qiymati baland deb biladilar.
“Talofat” esa, faqatgina molning talofati degani emas, balki kishining oilasini notinchligi, farzandlarini noqobil, o‘zgalar bilan yaxshi aloqada bo‘lmasligi, doim tashvishda, hayotda kishini xafa qiladigan ishlar bilan yashashi, moli ko‘p bo‘lsa-da foydalana olmasligi va doimo tanasining dardi bilan azob uqubatda hayot kechirishi tushuniladi. Bunday holatlar esa, molning talofotidan ko‘ra yomonroqdir.
Hadisda kelgan farishtalarning duosi Qur’oni karimdagi ushbu oyatlarga muvofiqdir: "Ammo kimki (ato) bersa va taqvo qilsa. Va go‘zal (so‘z)ni tasdiq qilsa. Bas, Biz uni osonga muyassar qilamiz. Ammo kimki baxillik va istig‘no qilsa. Va go‘zal (so‘z)ni yolg‘onga chiqarsa. Bas, Biz uni qiyinga muyassar qilamiz" (Layl surasi, 5-10-oyatlar).
Alloh barchamizni oyatlarini va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hadislarini asl mohiyatlari bilan anglab yetishimizni oson qilsin.
Yusuf Qorozoviyning “Fataava Muasira” nomli asaridan
“Imom at-Termiziy” jome’ masjidi imom xatibi
Yahyo Abdurahmonov tarjimasi