۞مَا نَنسَخۡ مِنۡ ءَايَةٍ أَوۡ نُنسِهَا نَأۡتِ بِخَيۡرٖ مِّنۡهَآ أَوۡ مِثۡلِهَآۗ أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ١٠٦
106. (Ey Muhammad), biror oyatni mansux qilsak yo unuttirsak, uning o'rniga undan yaxshirog'ini yo unga barobarini keltiramiz. Alloh har narsaga qodirligini bilmadingizmi?
Mufassirlar ushbu oyat haqida quyidagilarni yozishgan: "Mushriklar: "Muhammadni ko'ryapsizlarmi, ashoblarini bir ishga buyuradi-da, so'ngra yana uni qilishdan qaytaradi. Qur'ondagi bu narsa Muhammad ichidan to'qib chiqaradigan so'zdir. U ba'zisi ba'zisiga zid keladigan kalomdir", deyishdi. Shunda Alloh taolo yuqoridagi oyati karimani nozil qildi".
Har qanday qiyin holatga, shubha va ikkilanishga tushganda Allohning buyurganiga amal qilishni Rasuli akram sollallohu alayhi vasallamdan o'rganishimiz kerak. U zotga tushirilgan, amal qilinayotgan oyatlar hukmi ba'zan mansux (bekor) qilinar, o'rniga boshqalari tushirilar edi. Hukm bir oyatdan boshqasiga ko'chardi. Ishning tashqi ko'rinishi shunday edi, ammo botini Alloh taolo bilan Uning Rasuli o'rtasida sirligicha qolardi. Shu bois u zot sollallohu alayhi vasallam: "Ba'zan menga siqilish kelib, Allohga har kuni etmish marta istig'for aytaman", deganlar (Ahmad, Muslim, Abu Dovud, Ibn Moja, Nasoiy rivoyati). Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: "Umar (roziyallohu anhu) bunday der edi: "Bizga Ubay qiroat qilishni o'rgatar edilar, biz esa u kishining qiroat yo'llaridan boshqacha o'qir edik. Shunda u kishi: "Men Qur'onni janob Rasulullohning og'izlaridan o'rganganman, uni hech narsa evaziga tark qilmayman, Alloh taolo: (Ey Muhammad), biror oyatni mansux qilsak yo unuttirsak, uning o'rniga undan yaxshirog'ini yo unga barobarini keltiramiz. Alloh har narsaga qodirligini bilmadingizmi?" degan", dedi" (Buxoriy rivoyati).
أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٍ١٠٧
107. Osmonlar va Yer Allohning mulki ekanini hamda sizlarga Allohdan o'zga do'st va madadkor yo'qligini bilmadingizmi?
Ya'ni, ey mo'minlar, shuni yaxshi bilinglarki, etti qavat osmonlaru Yerdagi hamma narsa Alloh taoloning mulkidir. Bularning barini Uning O'zi yaratgan, O'zi boshqaradi, agar xohlasa bir lahzada yo'q qiladi. Sizlarga kofir va fojir kimsalarning tazyiq va zug'umlaridan panohlanishda Allohdan o'zga biror madadkor ham, do'st ham yo'qdir. Nahot shularni bilmasanglar?!
Shuning uchun mo'minlar hamisha Allohdan panoh izlashlari, Uning himoyasiga intilishlari, Undangina madad va nusrat so'rashlari lozim. Chunki osmonlar va Yerning egasi bo'lgan Alloh azza va jalla barcha maxluqlariga do'st va madadkor bo'lgani uchun ulardan yomonliklar, zararlar, turli yoqimsiz narsalarni daf qilish bilan ularni O'z himoyasida saqlaydi. Bu saqlashda yaxshi ham, yomon ham, balki hayvonotlar va boshqa narsalar ham mushtarakdir. Alloh taolo Bani Odamni O'zining buyrug'i bilan saqlashlari uchun ularga farishtalarni biriktirib qo'ygan. Ya'ni, ular har qanday zarar beradigan narsalarni ulardan Allohning buyrug'i bilan daf qilib turishadi. Ayni paytda Alloh taolo O'z valiylari, ya'ni do'stlarini ham saqlaydi. Ularning imonlarini adashtiruvchi shubhalardan, fitnalardan va halokatga olib ketuvchi shahvatlardan saqlaydi. Ularga bu kabi fitnalardan ofiyat beradi. Ularni insu-jinslardan bo'lgan dushmanlaridan saqlaydi, ularga bu dushmanlariga qarshi nusrat-g'alaba beradi.
أَمۡ تُرِيدُونَ أَن تَسَۡٔلُواْ رَسُولَكُمۡ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبۡلُۗ وَمَن يَتَبَدَّلِ ٱلۡكُفۡرَ بِٱلۡإِيمَٰنِ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ١٠٨
108. (Ey makkaliklar), sizlarhamPayg'ambaringizdanilgariMusodansavolqilinganniso'ramoqchimisizlar? Kimimonnikufrgaalishsa, to'g'riyo'ldanozishimuqarrardir.
Ya'ni, ey Makka ahli, yahudiylar o'z payg'ambarlaridan turli behuda narsalarni so'rayverishgani kabi sizlar ham Payg'ambaringizga nomunosib savollarni bermanglarki, bejo savollar boshingizga etib qolmasin. Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo bunday deydi: "Bu oyat Abdulloh ibn Ka'b va bir guruh qurayshiylar haqida nozil bo'lgan. Ular: "Ey Muhammad, bizga Safo tog'ini oltinga aylantirib ber, Makka erlarini kengaytirib, o'rtasidan daryo oqizib qo'y, shunda senga imon keltiramiz", deyishdi. Shunda Alloh ushbu oyatni nozil qildi”. Yana mufassirlar aytishadi: "Yahudiylar va mushriklarning ba'zilari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga: "Huddi Muso Tavrotni keltirganidek, sen ham bizga osmondan yaxlit bir kitobni keltir", deyishdi. Abdulloh ibn Umayya Mahzumiy: "Osmondan menga bir kitob keltirki, unda: "Olamlar Parvardigoridan Ibn Umayyaga. "Bilginki, Men Muhammadni odamlarga payg'ambar etib yubordim" deb yozilgan bo'lsin", dedi. Yana bir kishi: "Toki Allohni ro'para qilmaguningcha senga imon keltirmaymiz", dedi. Shunda yuqoridagi oyat nozil bo'lgan.
Islom da’vati Makkada boshlangan davrlarda, Umayma binti Xalaf ibn As’ad ibn O’mir ibn Bayoza’ al-Xuzoiyya — iymon nurini qalbida tuygan ilk ayollardan biri edi. Uning qalbi iymonga ochiq, haqiqatni e’tirof qilishga tayyor edi. Turmush o‘rtog‘i – Xolid ibn Said ibn Os bir kecha ajib tush ko‘radi: o‘zini ulkan va dahshatli olov chetida turganini, otasi uni o‘sha olovga tashlayotganini ko‘radi, lekin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam esa uni ushlab, olovdan qutqarayotgan ekan.
Uyg‘onib, bu tushni Abu Bakr roziyallohu anhuga aytdi. U kishi unga: “Bu yaxshilikning alomati. Sen Muhammad sollallohu alayhi vasallamga ergash, u seni jahannamdan qutqaradi”, dedilar. Xolid shunda Islomni qabul qildi va bu haqda rafiqasi Umaymaga aytdi. U ham, hech ikkillanmasdan, Islomni qabul qildi. Shu tariqa ular birinchi musulmon juftliklardan biriga aylandi.
Xolidning otasi uning musulmon bo‘lganini eshitgach, jahl qilib, uni chaqirtirdi. Uni haqoratladi, kaltakladi va uydan haydadi. “Men seni taom bilan ta’minlamayman!” dedi. Xolid esa qat’iyat bilan: “Agar siz bermasangiz, Robbim menga rizq beradi” – deb javob berdi. Shu zahoti uydan haydaldi va borib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yonida bo‘ldi.
Umayma turmush o‘rtog‘iga sodiqlik bilan yordamchi bo‘ldi. U zulm, qiyinchilik va kambag‘allikka sabr qildi. Sabr va imon uning qalbida mustahkam ildiz otgan edi.
Nihoyat, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalarga Habashistonga hijrat qilishni buyurganlarida, Xolid va Umayma ilk hijrat qilganlardan bo‘lishdi. Ular Habashistonda farzandli ham bo‘lishdi: o‘g‘illari – Said ibn Xolid va qizlari – Umma binti Xolid. Qizi keyinchalik “Ummu Xolid” nomi bilan mashhur bo‘ldi.
Ular Habashistonda o‘n yildan ziyod vaqt musofirlikda yashashdi. Keyinchalik Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Amr ibn Umayyani yuborib, ularni ikki kema bilan qaytardilar. Ular Madinaga qaytib kelganida, Payg‘ambarimiz alayhissalom Xaybarni fath qilgan edilar. Ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallam va musulmonlar bilan uchrashib, ajib shodlik va taskinga erishdilar.
Xolid ibn Said Umar ibn Xattob xalifaligi davrida hayot kechirdi va u “Marj as-Safar” jangida, hijriy 14 sanada shahid bo‘ldi. Bu xabarni eshitgan Umayma onamiz bu musibatiga sabr qildi, yuragi og‘riqda bo‘lsa ham, imoni bilan tasalli topdi. Chunki, Xolidni o‘ldirgan odam keyin Islomni qabul qilib: “Bu kim edi?. Undan osmonga chiqayotgan nurni ko‘rdim!” - degan edi.
Umayma binti Xalaf – sabrli, muhojir, mo‘min ayolning yuksak namunasidir. U umr yo‘ldoshini islom dinida qo‘llab-quvvatladi, hayotining quvonch va tashvishli lahzalarini birga o‘tkazdi va islom tarixida buyuk iz qoldirdi.
Ilyosxon AHMЕDOV
tayyorladi.
Mazkur maqola Abu Malik Muhammad bin Homid bin Abdulvahhobning
“Soliha ayollar haqida 150 qissa” nomli asaridan tarjima qilindi.