۞مَا نَنسَخۡ مِنۡ ءَايَةٍ أَوۡ نُنسِهَا نَأۡتِ بِخَيۡرٖ مِّنۡهَآ أَوۡ مِثۡلِهَآۗ أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ١٠٦
106. (Ey Muhammad), biror oyatni mansux qilsak yo unuttirsak, uning o'rniga undan yaxshirog'ini yo unga barobarini keltiramiz. Alloh har narsaga qodirligini bilmadingizmi?
Mufassirlar ushbu oyat haqida quyidagilarni yozishgan: "Mushriklar: "Muhammadni ko'ryapsizlarmi, ashoblarini bir ishga buyuradi-da, so'ngra yana uni qilishdan qaytaradi. Qur'ondagi bu narsa Muhammad ichidan to'qib chiqaradigan so'zdir. U ba'zisi ba'zisiga zid keladigan kalomdir", deyishdi. Shunda Alloh taolo yuqoridagi oyati karimani nozil qildi".
Har qanday qiyin holatga, shubha va ikkilanishga tushganda Allohning buyurganiga amal qilishni Rasuli akram sollallohu alayhi vasallamdan o'rganishimiz kerak. U zotga tushirilgan, amal qilinayotgan oyatlar hukmi ba'zan mansux (bekor) qilinar, o'rniga boshqalari tushirilar edi. Hukm bir oyatdan boshqasiga ko'chardi. Ishning tashqi ko'rinishi shunday edi, ammo botini Alloh taolo bilan Uning Rasuli o'rtasida sirligicha qolardi. Shu bois u zot sollallohu alayhi vasallam: "Ba'zan menga siqilish kelib, Allohga har kuni etmish marta istig'for aytaman", deganlar (Ahmad, Muslim, Abu Dovud, Ibn Moja, Nasoiy rivoyati). Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: "Umar (roziyallohu anhu) bunday der edi: "Bizga Ubay qiroat qilishni o'rgatar edilar, biz esa u kishining qiroat yo'llaridan boshqacha o'qir edik. Shunda u kishi: "Men Qur'onni janob Rasulullohning og'izlaridan o'rganganman, uni hech narsa evaziga tark qilmayman, Alloh taolo: (Ey Muhammad), biror oyatni mansux qilsak yo unuttirsak, uning o'rniga undan yaxshirog'ini yo unga barobarini keltiramiz. Alloh har narsaga qodirligini bilmadingizmi?" degan", dedi" (Buxoriy rivoyati).
أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٍ١٠٧
107. Osmonlar va Yer Allohning mulki ekanini hamda sizlarga Allohdan o'zga do'st va madadkor yo'qligini bilmadingizmi?
Ya'ni, ey mo'minlar, shuni yaxshi bilinglarki, etti qavat osmonlaru Yerdagi hamma narsa Alloh taoloning mulkidir. Bularning barini Uning O'zi yaratgan, O'zi boshqaradi, agar xohlasa bir lahzada yo'q qiladi. Sizlarga kofir va fojir kimsalarning tazyiq va zug'umlaridan panohlanishda Allohdan o'zga biror madadkor ham, do'st ham yo'qdir. Nahot shularni bilmasanglar?!
Shuning uchun mo'minlar hamisha Allohdan panoh izlashlari, Uning himoyasiga intilishlari, Undangina madad va nusrat so'rashlari lozim. Chunki osmonlar va Yerning egasi bo'lgan Alloh azza va jalla barcha maxluqlariga do'st va madadkor bo'lgani uchun ulardan yomonliklar, zararlar, turli yoqimsiz narsalarni daf qilish bilan ularni O'z himoyasida saqlaydi. Bu saqlashda yaxshi ham, yomon ham, balki hayvonotlar va boshqa narsalar ham mushtarakdir. Alloh taolo Bani Odamni O'zining buyrug'i bilan saqlashlari uchun ularga farishtalarni biriktirib qo'ygan. Ya'ni, ular har qanday zarar beradigan narsalarni ulardan Allohning buyrug'i bilan daf qilib turishadi. Ayni paytda Alloh taolo O'z valiylari, ya'ni do'stlarini ham saqlaydi. Ularning imonlarini adashtiruvchi shubhalardan, fitnalardan va halokatga olib ketuvchi shahvatlardan saqlaydi. Ularga bu kabi fitnalardan ofiyat beradi. Ularni insu-jinslardan bo'lgan dushmanlaridan saqlaydi, ularga bu dushmanlariga qarshi nusrat-g'alaba beradi.
أَمۡ تُرِيدُونَ أَن تَسَۡٔلُواْ رَسُولَكُمۡ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبۡلُۗ وَمَن يَتَبَدَّلِ ٱلۡكُفۡرَ بِٱلۡإِيمَٰنِ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ١٠٨
108. (Ey makkaliklar), sizlarhamPayg'ambaringizdanilgariMusodansavolqilinganniso'ramoqchimisizlar? Kimimonnikufrgaalishsa, to'g'riyo'ldanozishimuqarrardir.
Ya'ni, ey Makka ahli, yahudiylar o'z payg'ambarlaridan turli behuda narsalarni so'rayverishgani kabi sizlar ham Payg'ambaringizga nomunosib savollarni bermanglarki, bejo savollar boshingizga etib qolmasin. Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo bunday deydi: "Bu oyat Abdulloh ibn Ka'b va bir guruh qurayshiylar haqida nozil bo'lgan. Ular: "Ey Muhammad, bizga Safo tog'ini oltinga aylantirib ber, Makka erlarini kengaytirib, o'rtasidan daryo oqizib qo'y, shunda senga imon keltiramiz", deyishdi. Shunda Alloh ushbu oyatni nozil qildi”. Yana mufassirlar aytishadi: "Yahudiylar va mushriklarning ba'zilari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga: "Huddi Muso Tavrotni keltirganidek, sen ham bizga osmondan yaxlit bir kitobni keltir", deyishdi. Abdulloh ibn Umayya Mahzumiy: "Osmondan menga bir kitob keltirki, unda: "Olamlar Parvardigoridan Ibn Umayyaga. "Bilginki, Men Muhammadni odamlarga payg'ambar etib yubordim" deb yozilgan bo'lsin", dedi. Yana bir kishi: "Toki Allohni ro'para qilmaguningcha senga imon keltirmaymiz", dedi. Shunda yuqoridagi oyat nozil bo'lgan.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hikoya qilishlaricha, Abu Yazid Bastomiy ilm talab qilish uchun Bog‘dodga bormoqchi bo‘ldilar. Onalari u kishiga qirq dinor berdilar. U pullar u zotga otalaridan meros qolgan edi. Onalari o‘g‘illariga: «Qo‘lingni qo‘lim ustiga qo‘y va menga rostgo‘ylikni lozim tutib, hech qachon yolg‘on gapirmaslikka so‘z ber!» dedilar. U kishi onalariga mazkur ishlar yuzasidan so‘z berdi. Bog‘dodga boradigan karvon bilan birga yo‘lga chiqdilar.
Yo‘lda borishar ekan, to‘satdan ro‘paralaridan yo‘lto‘sar qaroqchilar chiqib, karvondagi hamma narsani talay boshladi. Bastomiyning ustilardagi juldur kiyimni ko‘rib, u kishidan: «Senda ham biror narsa bormi?» deb so‘rashdi. U zot: «Ha, menda qirq dinor bor» deb javob berdilar. Qaroqchilar u kishining gaplarini eshitib, masxara qildilar, ahmoq deb o‘ylab, u zotni tark etdilar.
Keyin ular g‘orga, ya’ni o‘zlarining qarorgohlariga qaytdilar. U yerda ularning kattalari bor bo‘lib, karvondan talab olingan narsalarni kutib o‘tirgan edi. Ularni ko‘rgach: «Karvondagi hamma narsani oldinglarmi?» deb so‘radi. Ular: «Ha, oldik. Ammo bir yigit bundan mustasno. Biz undan nimasi borligini so‘radik. U: «Menda qirq dinor bor» dedi. Biz uning qilgan ishiga e’tibor bermay, uni tark etdik. Chunki, biz uni aqli zaif deb o‘yladik» deb javob berishdi.
Shunda boshliqlari: «Uni darhol huzurimga olib kelinglar!» deb buyurdi.
Bastomiy o‘g‘rilar boshlig‘ining oldiga kelgach, boshliq u zotdan: «Senda biror narsa bormi?» deb so‘radi. U kishi: «Ha, yonimda qirq dinor bor» deb javob berdilar. O‘g‘rilar boshlig‘i hayron bo‘lib: «Qayerda u?» dedi. Bastomiy yonlaridan pullarni chiqarib, o‘g‘rilar boshlig‘iga berdilar. Buni ko‘rgan boshliq: «Sen majnunmisan, ey yigit? Nega pullaring borligini aytib, ularni o‘z ixtiyoring bilan beryapsan?» deb so‘radi.
Shunda u zot: «Men o‘z shahrimdan chiqmoqchi bo‘lganimda, hech qachon yolg‘on gapirmaslikka onamga so‘z berganman, ahdlashganman. Shuning uchun onamga bergan ahdimni buzmayman» deb javob berdilar. Bu gaplarni eshitgan o‘g‘rilar boshlig‘i: «Laa havla va laa quvvata illa billah». Sen onangga bergan ahdingga xiyonat qilishdan qo‘rqyapsan-u, biz esa, Allohga bergan ahdimizga xiyonat qilishdan qo‘rqmaymizmi?» dedi.
Keyin qaroqchilar boshlig‘i karvondan olingan barcha mol-mulklarni qaytarib berishga amr qildi va: «Ey yigit, men sening oldingda, sen sababli tavba qilaman» dedi. Bu gapni eshitgan barcha o‘g‘rilar: «Siz bizni yo‘lto‘sarlikda boshlig‘imiz edingiz. Bugun esa, tavbada bizning boshlig‘imiz, kattamizsiz. Biz ham barchamiz Allohga tavba qildik» dedilar. Hammalari qilgan xatolari uchun tavba qildilar, tavbalari go‘zal bo‘ldi.