Muhammad alayhissalomga payg'ambarlik kelishidan oldin arablar tartibsiz hayot kechirar edilar. Ular na bir qonunga bo'ysunar va na birorta yagona dinga e'tiqod qilar edilar. Osmonlarini jaholat buluti qoplagan edi. Buning natijasida turli xil botil aqidalar ularning qon-qonlariga singib ketgan bo'lib, gohida o'z qo'llari bilan yasab olgan haykallarni iloh desalar, gohida ko'z o'ngilarida chiqib-botib turgan yulduzlarni iloh der edilar. Shu sababli har kim o'z ota-bobosidan meros qilib olgan e'tiqodni haq deb bilar edi. Lekin shunga qaramay ularning o'zlariga yarasha kichkinagina kengashlari bo'lib, bu kengash orqali o'rtalaridagi mojaro va turli muammolarni hal qilar edilar. Bundan tashqari ba'zi yaxshi odat va qadriyatlar ham yo'q emas edi. Bu odatlarning ba'zisi ularga otalari Ismoil alayhissalomning shariatlaridan qolgan bo'lsa, ba'zilari qo'shni diyorlarda yashayotgan yahudiy va nasroniylardan kirib kelgan, boshqalari esa urf-odat va hayot tajribasi orqali yuzaga kelgan edi. Masalan, ularda ham taloq, nikoh, zihor kabi ijtimoiy masalalar mavjud bo'lib, o'zlarining tartib intizomlariga muvofiq o'tkazar edilar. Ayol kishi o'z valiysiga kimga tegmoqchi ekanligini aytar, valiy esa xabarni yigitga etkazar, agar yigit rozi bo'lsa valiy orqali kelinga mahr berar va shundan keyin kelin kuyovnikiga kelar edi.
Shuningdek, qasos olishda ham arablarning mashhur qoidalari bor edi. Masalan, “ikkinchi qatl birinchi qatlni bekor qiladi”, “yanglishib o'ldirib qo'yilganda o'lgan kishining diyasi qotilning ota tomonidan bo'lgan eng yaqin qarindoshi zimmasiga yuklanadi” va hokazo kabi qoidalar mavjud edi. Lekin mazkur qonun va qoidalar xalq orasidagina mavjud bo'lib, birorta ham kitobga qayd qilib yozib qo'yilmagan va bu qonunlari hayotlarini tartib-intizomga solib turish uchun etarli emas edi. Arablarning ahvollari to Islom dini kelgunicha shunday davom etdi. Alloh taolo qurib-qaqshab yotgan arab yarim orolini Islom diniga beshik, dunyo bo'ylab hidoyat va ilm quyoshi chiqadigan joy bo'lishini, urushqoq va qahri qattiq a'robiylarni Islom dinining da'vatchisi va uning himoyachisi bo'lishligini hoxladi.
اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ
ya'ni: “Alloh payg'ambarlikni qayerga qo'yish (ravo ko'rish)ni yaxshi biluvchidir” (An'om surasi, 124-oyat).
Payg'ambarlik davridagi qonunchilik
Islom dini barcha insonlarga bab-barobar kelgan, lekin shundoq bo'lsa ham u birinchi bo'lib arablarning hayot tarzlarini isloh qilishdan boshladi. Chunki, Alloh taolo ularni O'z dinining yordamchisi va uning da'vatchisi bo'lishlarini ixtiyor qilgan edi. Siz yuqoridagi mavzuda tanishib o'tganingizdek, arablarning ahvollari ikki holat bilan ajralib turar edi: diniy hayotlarida butparastlik, ijtimoiy hayotda beqarorlik. Arablarni bunday tartibsizlikdan olib chiqish va Allohning diniga yordamchi qilib tarbiyalash uchun ulardagi mana shu ikki holatni tuzatmoq lozim edi. Bu holatni tuzatish esa arablarning qalbiga yolg'iz Allohga bo'lgan e'tiqod urug'ini ekish, xolis Uning o'zigagina ibodat qilmoqqa yo'llash, ulardagi razil axloqlarni butkul qo'porib tashlash, yomon odatlarga chek qo'yish, chiroyli va namunali odob va axloqlarni ularning tabiatlariga singdirish bilan hamda ularning barcha ishlarida qo'llanadigan, turmush tarzlarida uning ko'rsatmasiga amal qiladigan qat'iy qonun joriy qilish bilan amalga oshar edi.
Makkadagi qonunchilik
Islom dini birinchi ishni e'tiqodni isloh qilishdan boshladi. Chunki, e'tiqod asosiy poydevor hisoblanib, boshqa narsalar uning ustiga bino qilinadi. Shuning uchun ham avval shu maqsadni amalga oshirish, undan keyingina ijtimoiy hayot qonunlarini joriy qilishga kirishdi.
Aynan shu sababli Makkada – hijratdan oldin – nozil bo'lgan Qur'on oyatlariga nazar tashlaydigan bo'lsangiz, unda mushriklarni shirkdan qaytarishga, ularni tavhid (yakka xudolik)ga da'vat qilishga, Osmon va Yer haqida, mavjudotlarning yaratilishi haqida fikr qilishga undovchi, ota-bobolarning noto'g'ri e'tiqodlariga taqlid qilishni bas qilishga chaqiruvchi, ajdodlardan qolgan johiliyat odatlari bo'lmish odam o'ldirish, zino, qizlarni tiriklayin ko'mish kabi ishlardan yuz o'girishga buyuruvchi ma'nolarni ko'rishingiz mumkin. Shuningdek, Makkiy oyatlarda Islom axloq-odoblaridan namunalar keltiriladi, masalan, adolat, vafo, ehson, yaxshilik ishlarda o'zaro hamkorlik qilish, adovat va gunoh ishlarda birovga yordam bermaslik va hokazo. Ko'pgina oyatlarda Alloh bergan aqlni ishlatishga, o'z aql-idroklari orqali to'g'ri yo'lni topib olishga chaqiradi. O'zlariga yuborilgan payg'ambarga qarshi chiqmaslikka, aks holda ilgari yashab o'tgan kishilarning boshiga kelgan balo va ofatlar ularga ham kelib qolishi mumkin ekanligini ta'kidlaydi. Ularni qon-qonlariga singib ketgan johiliyat odatlaridan xalos qilib, yaxshi odat va an'analarni hayotlariga singdirish uchun barcha uslublarni qo'llaydi.
Qur'oni karim ushbu davrda nozil bo'lgan oyatlarda shariatning ikkinchi tomoniga (ya'ni ibodatlar) juda oz miqdorda e'tibor qaratgan, hattoki ibodatlarning aksari hijratdan keyingina joriy qilingan. O'limtik, qon va Allohdan boshqaga atab so'yilgan go'shtni eyish haromligi haqidagi ahkomlar Islom aqidasini saqlash uchun zarur bo'lganligi sababidan ham hijratdan oldin joriy qilingan edi.
Mana shu Islomning Qur'oni karimning ko'pgina oyatlarida tutgan yo'li va uslubidir. Qur'on oyatlari olti mingdan ziyod bo'lishiga qaramay undagi ahkom oyatlar soni ikki yuzta atrofidadir, undan boshqalari esa yuqorida biz zikr qilib o'tgan mavzularga tegishlidir.
Qur'oni karim o'n uch yil davomida mana shu uslubda nozil bo'ldi. Islom e'tiqodi ko'pchilikning qalbida ildiz otib shirk zalolati aqida nuri oldida g'oyib bo'ldi. Islom diniga kiruvchilarni turli azob va xo'rlashlar bilan undan to'suvchi dushmanlarning hiyla va nayranglari eng yuqori darajaga chiqdi. Shu vaqtda Alloh taolo avval mo'minlarga, so'ngra Payg'ambar alayhissalomga ansorlarning diyori, musulmonlarning yangi vatani hamda kelajakda Allohning yo'liga da'vat qilishda asosiy o'rin tutuvchi quvvat manbai bo'lmish Madinai Munavvaraga hijrat qilishga izn berdi.
O'zbekiston musulmonlari idorasi
raisining birinchi o'rinbosari
Homidjon Ishmatbekov
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Kishilik tarixini kuzatsak, kishi har bir zamon va jamiyatning salohiyati, ravnaqi uning ilmga bo‘lgan munosabati bilan o‘lchanishini bilib olamiz. Musulmonlar ham Allohning buyruqlari va Uning Rasuli ko‘rsatmalariga amal qilib, ilmu irfonni o‘rgangan, ma’rifatga talpingan davrlarida qo‘llari uzun, tillari o‘tkir, martaba-maqomlari baland bo‘lgan. Aksincha, ilm-fandan yuz o‘girib, loqaydlik va tanballik tufayli jaholatga yuz burishganida qo‘llaridan nusrat, saltanat, sarvat ketgan, o‘zlari xo‘rlanishgan.
Ilm insonga nima foyda-yu, nima zarar ekanini bildiradi, kishi orzu-maqsadlariga faqat ilm orqali yetishadi. Ilmu irfondan yuz o‘girgan yoki ilm olishga layoqati past bo‘lgan jamiyat esa hamisha kimgadir yukunib yashashga mahkum bo‘ldi. Zero, Alloh taolo ham Qur’oni Karimda: «...Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘larmidi?!» (Zumar surasi, 9-oyat) deb bu borada aniq mezonni belgilab berdi.
Azal-azaldan bu yurtning nuri butun dunyoga taralib, porlab turgani sir emas. Masalan, Imom Buxoriyni kim bilmaydi? Imom Termiziyni, imom Dorimiyni-chi? Yoki Burhoniddin Marg‘inoniy, Abu Mu’iyn Nasafiy kabi ulug‘ zotlarni kim e’tirof etmaydi? Bu ulug‘ imomlarning ilmiy meroslari asrlar davomida ushbu zaminning buyuk tarixidan dalolat berib kelmoqda. Butun Islom olami Buxoro so‘zini eshitganda cheksiz hurmat bajo keltirishi hammamizga ma’lum. Bunday ehtirom, avvalo buyuk vatandoshimiz – Imom Buxoriy hazratlari, qolaversa, yurtimizda yetishib chiqqan ulamolar sharofatidan.
Movarounnahr diyori har bir asrda Islom olamiga buyuk allomalarni, dunyo tan olgan olimlarni yetkazib bergani tarixiy haqiqat. Masalan, hijriy II asrda atoqli fiqh olimi Abu Hafs Kabir Buxoriy va ulug‘ muhaddis Abdulloh ibn Muborak yashab o‘tishgan bo‘lsa, keyingi asr Muhammad ibn Ismoil Buxoriy va Abu Iyso Termiziylarning davri bo‘ldi. To‘rtinchi asrda Abu Mansur Moturidiy, beshinchi yuzyillikda Abul Mu’in Nasafiy, oltinchi asrda Abul Qosim Zamaxshariy, Burhoniddin Marg‘inoniy, Alouddin Kosoniy, yettinchi asrda Abul Barakot Nasafiy kabi ulug‘ Islom olimlari yetishib chiqdi.
Ilm-fanning boshqa sohalarini olib ko‘rsak, bu boradagi yutuqlar ham ilg‘or bo‘lgan. Masalan, Kosinuslar teoremasini birinchi bo‘lib Abu Rayhon Beruniy kashf qilgan bo‘lsa-da, olti yuz yildan keyin Ovrupada fransuz olimi Veitga nisbat berildi. Paleontologiya va sedimentologiya sohasida ilk marta tajriba o‘tkazib, bu bo‘yicha kitob ham yozgan Abu Ali ibn Sino bo‘lsa-da, Albertga «Buyuk Albert» unvoni berildi.
Birgina tibbiyot sohasida yurtimizdan chiqqan ulug‘ olim va hakim Abu Ali ibn Sinoni butun dunyo zamonaviy meditsinaning otasi deb tan olgani, uning tibbiyotga oid «Al-Qonun» kabi shoh asari XVI asrgacha G‘arbdagi barcha tibbiyot dorilfununlarida darslik qilib o‘qitilgani, zamonaviy tibbiyot juda ko‘p jabhada Ibn Sinodan o‘rganganini gapirib o‘tirmaymiz. Chunki bu dalillarni Sharqu G‘arbda hamma juda yaxshi biladi.
Ulug‘ vatandoshimiz Muso Muhammad Xorazmiy birinchi bo‘lib algebra faniga asos solgan, «algebra» istilohi uning «Al-jabr val-muqobala» risolasidan olingan, olimning nomi esa «algoritm» shaklida fanga kirgan, uning arifmetikaga oid risolasi XII asrdayoq Ispaniyada tarjima qilinib, shu asosda darslik yozilgan. Yana bir ulug‘ olimimiz Ahmad Farg‘oniy falakshunoslikning (astronomiya) otasi sanaladi, uning «Samoviy harakatlar va umumiy ilmi nujum» kitobi XII asrda Ovrupa tillariga tarjima qilinib, «Alfraganus» degan lotincha nom bilan bir necha asr mobaynida G‘arb universitetlarida astronomiyadan asosiy darslik sifatida o‘qitilgan. Dunyoda birinchi hisoblash markazi Samarqand shahrida Mirzo Ulug‘bek rahbarligida qurilgan. XV asrda Mirzo Ulug‘bekning mashhur rasadxonasida ishlagan G‘iyosiddin Jamshid Koshiy birinchi bo‘lib o‘nli kasrlarni kashf etgan. Ovrupada esa undan 175 yil keyin Simon Stevin bunday sonlar haqida ilk fikrlarini ommaga taqdim etdi.
Yana bir atoqli qomusiy olimimiz Abu Rayhon Beruniy Xristofor Kolumbdan ancha oldin ummon ortida noma’lum qit’a borligini aytgan, Galileydan 600 yil avval Yerning aylanishini isbotlab va izohlab bergan, birinchi globusni yasagan, Yer bilan Oy o‘rtasidagi masofani o‘lchagan, konuslar teoremasini fransuz olimi Ventdan 500 yil oldin kashf etgan.
IX asrning 1-yarmida xalifa Ma’mun tomonidan Bag‘dodda tashkil etilgan «Bayt-ul hikma» («Bilim uyi») deb atalgan akademiyaga ham marvlik Abu Ali Yahyo ibn Mansurdan keyin Muhammad Xorazmiy rahbarlik kilgan edi. Bu davrda Xorazmiy nasabi shu darajada mashhur bo‘lib ketdiki, kimning Xorazmiy nasablik shogirdi bo‘lsa, obro‘ hisoblanar edi.
Endi shu joyda ozgina bugungi kunimizga nazar tashlaylik. Bugungi kunda ilm olish uchun hech qanday monelik yo‘q, aksincha, chorlov bor, imkoniyat bor. Ammo bizda rag‘bat yo‘q, ixlos sust, g‘ayrat-harakat yetishmayapti. Qanchalab vaqtimizni behuda amallarga, nomaqbul o‘tirishlarga, noshar’iy marosimlarga sarflab yuboryapmiz. Ilm olishga, hech bo‘lmasa, dunyo hayajon bilan voqif bo‘layotgan xabar-ma’lumotlar bilan tanishib qo‘yishga esa vaqt-imkon «topa olmayapmiz». Yaqin o‘tmishimizdagi oila dasturxoni ustida xonadon kattasining ertalab va kechqurunlari ilmiy-axloqiy mavzularda ixchamgina ma’rifiy suhbat qilgani, tojir, hunarmand va ziroatchilar uzoq qish oqshomlarida bir ustoz etagini tutib, ilm majlislari tashkil etishgani, yoshlarning ilm talabida hatto qo‘shni yurtlardagi ustozlarnikiga qatnashgani kabi holatlar bugun erish tuyuladigan bo‘lib qoldi.
Kundalik tashvishlarni bir chekkaga surib turib, o‘tmish va bugunimizni qiyoslab ko‘raylik. Kecha kim edik, kimlarning vorislarimiz degan savolni berish bilan birga unga yechimni izlaylik. Ajab emaski, shunda insoniyat tamaddunida o‘z so‘zi va o‘rniga ega bo‘lgan ajdodlarimizga munosib farzand bo‘lish bilan bir qatorda dunyo peshqadamlariga aylansak.
Mahmud Mahkam