Hozirgi oylarimizni nomlari taqvimlarda «muharram» deb yozilsada, bizni dono xalqimiz necha asrlardan beri bu oylarni «ashuro» (arab t. «o‘n kunlik») oyi deb ulug‘lab kelgan. Shuning uchun ham shunday ulug‘, muqaddas, fazilatli oylarning hurmat-sharofatlaridan, muqaddas pok Islom dinimizga bo‘lgan beqiyos mehri yuzasidan, payg‘ambarlarimizga bo‘lgan kamoli ehtiromidan va cheksiz hurmatidan ota-bobokalonlarimiz o‘zlarining shakardan shirin farzandlarini «Ashurali», «Ashurbek», «Ashurgul», «Ashuraxon», «Ashurmat», «Muharram», «Muharrambek», «Muharramxon» kabi ismlar bilan nomlab kelgan. Sababi – bu oyda insoniyat tarixidagi ko‘p payg‘ambarlarning hayotlarida olamshumul voqealar sodir bo‘lgan.
Eng qiziqarli joyi va eng taajjublanarli joyi shundaki, har bir payg‘ambarlarning yashab o‘tgan davrlari oralarida necha ming yillar bo‘lib o‘tgan bo‘lsada, har birlarining hayotlaridagi bo‘lgan olamshumul voqealar aynan ashuro oyining aynan 10 kunida ro‘y bergan! (Bu yil 29 avgustga to‘g‘ri keladi). Jumladan, Odam alayhissalom va Momohavoning 40 yil davomida qilgan tavbalari aynan shu kunda qabul bo‘ldi, Nuh alayhissalomning to‘fondan qutulishlari, Ibrohim alayhissalomning uloqtirilgan olovdan omon qolganlari, Yoqub alayhissalomning o‘g‘illari bilan topishishlari, Yunus alayhissalomning baliq qornidan chiqishlari, Ayyub alayhissalomning xastalikdan shifo topishlari, Muso alayhissalomning ashaddiy dushmanlari Fir’avnning g‘arq bo‘lishi Ashuro kunida, ya’ni muharram oyining 10 kunida yuz berdi.
Muharram oyining o‘ninchi kuni Ashuro kuni, bu oyning to‘qqizinchi va o‘ninchi kunlarini bog‘lagan kecha Ashuro kechasi bo‘lib, muborak fursatlardir. Hadisi shariflarda ushbu muborak kun Ashuro kunining fazilatlari to‘g‘risida quyidagi bitiklar yozilgan:
– "Ashuro kuni zarra qadar sadaqa bergan kishiga Alloh taolo Uxud tog‘icha savob beradi";
– "Ashuro kunining ro‘zasi o‘tgan bir yillik gunohlarga kafforatdir";
– "Kim muharram oyining o‘ninchi kunida ro‘za tutsa, Alloh taolo unga o‘n mingta farishtaning savobini beradi. Kim muharram oyining o‘ninchi kunida ro‘za tutsa, unga o‘n mingta hoji va umra qilgan kishining hamda o‘ng ming shahidning savobi beriladi";
– "Kim muharram oyida ro‘za tutsa, bir kun ro‘zasi uchun o‘ttiz kun ro‘zani savobi beriladi";
– "Kim Ashuro kunida bitta yetimning boshini silasa, Alloh taolo har bir soch tolasi barobarida uning darajasini ko‘taradi" (bugungi kunlarda moddiy ta’minot ham beqiyos katta ahamiyatga ega);
– "Kim Ashuro kechasi bitta mo‘minga iftor qilib bersa, go‘yo Muhammadning barcha ummatlariga iftorlik qilib bergan va ularning qorinlarini to‘yg‘azganlik savobiga erishadi" (bugungi kunlarda ota-onamizga, o‘z xonadonimizda o‘z oilamizga qilsak, balki undan ham behisob ko‘proq savob bo‘ladi);
– "Kim Ashuro kunida o‘z ahli oilasiga qo‘proq nafaqa qilsa (ya’ni, ro‘zg‘orini but qilib bersa), Alloh taolo yil davomida o‘ning rizqiga kengchilik beradi".
Bu xususda Sufyon ibn Uyayna rahmatullohi alayh: “Bu hadisni oltmish yil tajriba qildim va faqatgina yaxshilik ko‘rdim”, deganlar.
Endi bir fikr yuritaylik… Shunday ulug‘ payg‘ambarlarni boshlaridagi katta tashvishlaridan, chekkan azoblaridan, og‘ir qiyinchiliklaridan, turli mashaqqatlaridan qutulishlarini Alloh taolo nega oylarni podshosi bo‘lgan, oylarning sultoni bo‘lgan Ro‘za oyida emas, nega butun dunyodan musulmonlar bir joyga – Makkai mukarrama, Madinai munavvara, Ka’batulloxga – yig‘iladigan Xaj oyida emas, nega Yer yuzidagi musulmonlarning bayramlari bo‘lgan Ramazon xayitida emas, nega Islom dinining katta xayit kuni bo‘lgan Qurbon xayitida emas? Vaholangki, bir yilda 365 kun bor! Ular yashab o‘tgan davrlari oralarida necha ming yillar bo‘lib o‘tgan bo‘lsada, balki aynan shu oyda va eng taajjublanarlisi, aynan shu kunda ixtiyor etgan?
Demak, bu oyning o‘zgacha xislatlari bor ekan! Demak, bu oyda Yer yuziga Alloh taolo o‘zgacha iloxiy nazari bilan, o‘zgacha rahmat nazari bilan qaraydigan oy ekan! Demak, bu oyda bandalariga Xudoi taolo tomonidan insonni aqli ojizlik qiladigan ko‘p yaxshiliklar, beqiyos ne’matlar, ulug‘ xislatlar, fayzu baraka yog‘iladigan oy ekan! Shuning uchun ham buyuk zotlarni – katta payg‘ambarlarni tashvishdan xotirjamlikka, azobdan rohatga, qiyinchilikdan yengillikka, mashaqqatdan farog‘atga chiqishlarini Alloh taolo aynan shu oyda ixtiyor etgan!
Hozirgi oylarimiz shunday ulug‘ fazilatli oylar ekan! Mazkur buyuk, muhim va olamshumul voqealar Xudoi taoloning inoyati ila aynan shu oyda sodir etilganligi bejiz emas! Bandaning Yaratgandan yalinib so‘rayotganlari ijobat bo‘ladigan oylar ekan! Xudoga aytayotgan iltijolari mustajob bo‘ladigan oylar ekan! Parvardigorga yolvorayotgan nolalari qabul bo‘ladigan oylar ekan! Alloh taologa kechayu-kunduzlari turli xil o‘rinlarda qilayotgan duolari maqbul bo‘ladigan oylar ekan!
Ulug‘larimizni dono, purhikmatli so‘zlari bor: «O‘zligini anglab yetgan, qalbiga quloq solgan har bir inson o‘ziga, men bu foniy dunyoda nima ish qildim, yana qanday ishlar qilishga vaqtim va qurbim yetadi, degan savolni berishi kerak. Ana shu savol inson qalbini tozartiradi, uni bosavob, ezgu ishlarga chorlaydi».
Keling, muhtaram azizlar, bunday ulug‘ oylarni, fazilatli kunlarni bizlar ham g‘animat bilib, yurtimiz, el-xalqimiz, mahallamiz, oilamiz, qarindoshlarimiz, qo‘shnilarimiz, do‘stlarimiz, yaqinlarimiz xaqlariga Yaratgandan yaxshi tilaklar so‘raylik…
Iloho jannatmakon yurtimizni tinchligi, muqaddas Vatanimizni ravnaqi, dono xalqimizni salomatligi va farovonligi uchun muhtaram Yurtboshimiz rahbarliklari ostida hukumatimiz tomonidan oqilona olib borilayotgan xayrli, savobli ishlarni amalga oshirish maqsadida viloyatlarimiz rahbarlari hamda shahar va tuman rahbarlarining boshchiliklaridagi mehnatkash xalqimiz olib borayotgan barcha xayrli, yaxshi, savobli ishlarda Alloh taolo O‘zi madadkor bo‘lsin!
Yurtimizni tinch, osmonimizni musaffo qilsin! Turmushimiz obod, xirmonlarimiz mo‘l, oilalarimiz mustahkam, bolalarimiz har tomonlama sog‘lom, ma’naviyatimiz yuksak bo‘lsin!
Mehribon Parvardigorimiz dono xalqimizni turli xil o‘rinlarda har xil shakllarda qilayotgan yaxshi, xayrli, chiroyli, savobli ishlarini O‘z dargohi ilohiysida qabul aylasin! Iloho xalqimizga tinchlik-xotirjamlik, sihat-salomatlik, oilalarimizga fayzu ilohiy, baxt-saodat, to‘kin-sochin dasturxonlar nasib qilsin! Iloho dehqonchiliklarimizga va kasb-korlarimizga xayr-barakalar berib, ishlarimizda ko‘pdan-ko‘p omadlar va behisob xursandchiliklar ato etib, ikki dunyoda ham azizu mukarram aylasin!
Qur’on faqat qiroat qilish uchun emas, balki uch maqsadda nozil bo‘lgan:
Imom Moturidiy rahimahulloh Qur’onning barakasiga musharraf bo‘lish uchun nimalar qilish kerakligi haqida bunday yozadi: “Alloh taolo Qur’onni “muborak”, ya’ni barakali kitob deb nomlagan. Chunki Qur’onga ergashgan, uni mahkam ushlab, ko‘rsatmalariga amal qilgan banda odamlarning ko‘zlari va qalblarida muhtaram va sharafli insonga aylanadi. Baraka shudir! Inson baraka bilan barcha yaxshiliklarga ega bo‘ladi! Ziyodalashish va o‘sishda bardavom bo‘ladi! Buning uchun, albatta, Qur’onni tadabbur qilish, ya’ni banda o‘zi uchun zararli va foydali narsalarni hamda bajarish va saqlanish lozim bo‘lgan ishlarni tanib olishi darkor”.
Ma’lumki, Qur’oni karim arab tilida bo‘lib, uning ma’nolarini tushunish va tadabbur qilishga hammaning ham qurbi yetmaydi. Bunday vaziyatlarda qanday yo‘l tutish kerakligi haqida Imom Moturidiy rahimahulloh quyidagi ko‘rsatmalarni beradi: “Qur’onni tadabbur qilish hakim (donishmand) va ahli basar (olim)larning ishi bo‘lib, avom xalqning bunda nasibasi yo‘qdir. Avom xalq mazkur ikki toifa tushuntirib bergan narsalarga ershgashishlari va ularga iqtido qilishlari shartdir”.
“Qalbi bor odam, ya’ni taammul va tafakkur qilgan banda Qur’ondan ibrat oladi. Bu oyatlarda aql kinoya tarzda qalb deb nomlangan. Chunki olimlar aql borasida ixtilof qilganlar. Ba’zi olimlar qalb aqlning o‘rni desalar, ayrimlari aql boshda joylashgan, lekin uning nuri qalbga yetib boradi va qalb aql vositasida g‘aybiy narsalarni ko‘ra boshlaydi, deganlar. Shuning uchun ham ba’zi oyatlarda aql kinoya tarzda qalb deb atalgan. Zero, ikkisining orasida bog‘liqlik mavjud bo‘lib, bu tarzda ishlatilishi lug‘atda keng tarqalagan.
Shuningdek, va’z-nasihatni qalbi hozir bo‘lgan holda tinglaganlar ham Qur’ondan ibrat oladilar. Ilm hosil bo‘lishi va tushunishning asosiy ikki omili Qur’oni karimda o‘z isbotini topgan. Birinchisi tafakkur va tadabbur qilish orqali, ikkinchisi esa qalbi hozir bo‘lgan holda jon qulog‘i bilan tinglash natijasida hosil bo‘ladi. Kimda shu ikki hislat topilsa, aql – qalbi bilan yaxshi-yomonni ajrata oladi. Alloh bilguvchiroqdir!”
“Qo‘rqinch va azob haqidagi oyatlar tilovat qilinganda Allohdan qo‘rqadigan bandaning teri titrab ketadi, rahmat oyatlari o‘qilganda esa, qalbi va terilari muloyimlashadi. Allohdan qo‘rqadigan banda har qanday oyatni o‘qisa ham, badani titrab, qalbi taskin topadi”.
Imom Moturidiy rahimahulloh Qur’onni tinglab yig‘lash mo‘tadil holda bo‘lishi kerakligini quyidagicha ifodalaydi: “Qatoda rahimahulloh bu haqda bunday degan: “Iymoni mustahkam bandalarning badanlari titrab, ko‘zlari yig‘laydi va qalblari Qur’on bilan xotirjam bo‘ladi. Ammo bid’atchilarga o‘xshab, aqllaridan ozib, xushlarini yo‘qotmaydilar”.
Darhaqiqat, qasamki, bu ummatning orasida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam, U zotning suhbati uchun Alloh tanlab olgan sahobalar va ularning shogirdlaridan-da bilimliroq kimsa yo‘q! Mazkur salafi solihlar Qur’on o‘qilganda aqldan mosuvo bo‘lib, bexush bo‘lishni bid’at sanaganlar”.
“Inson tanasiga turli ofat va kasalliklar xavf solgani kabi dinga ham ofat va zararli dardlar rahna solib, unga talofat yetkazish va uni halokatga duchor qilishga harakat qiladi. Alloh taolo tanamizni ofat va kasalliklardan saqlash uchun dori-darmonlarni yaratib qo‘ygan. Din ofati va illatlariga esa Qur’onni shifo qilib qo‘ygan! Shuning uchun ham Qur’on mazkur oyatda qalb – sadrlardagi kasalliklarga shifo va pand-nasihat deb zikr qilingan. Zero, Qur’on qotgan qalbni yumshatadi, qurigan ko‘zlarni yoshga to‘ldiradi va qorong‘u sadr – dilni nurga to‘ldiradi”.
“Qur’oni karim dunyoda shifo istaganlar uchun shifo va unga amal qilganlar uchun rahmatdir. Qur’ondan yuz o‘girgan va uni mensimaganlar uchun esa haqiqatni ko‘ra olmaslik, zarar va zulmatdir. Qur’onga ta’zim va hurmat nazari bilan qaraganlar esa shifo topadilar. Inson odatda ko‘z nuri va havodagi nurning birlashishi natijasida biror narsani ko‘ra oladi. Agar insonning ko‘zi ko‘r bo‘lsa, havodagi nur qanchalik yorqin bo‘lmasin, hech narsani ko‘ra olmaydi.
Shuningdek, ko‘z nuri qanchalik o‘tkir bo‘lmasin, havoni zulmat qoplagan bo‘lsa, inson hech narsani ko‘ra olmaydi. Huddi shu kabi, qalbida kufr, shubha va shikr bo‘lgan inson Qur’on nuri va uning shifosini ko‘ra olmaydi. Chunki qalbini zulmat qoplagan bo‘ladi. Qalbida imon nuri bo‘lgan mo‘min esa, Qur’onning nuri va shifosini ko‘rishga qodirdir. Dori-darmonlar ham shunga o‘xshaydi. Ular qanchalik foydali bo‘lmasin, inson tabiatiga mos kelmasa, shifo hosil bo‘lmaydi, aksincha, zarar bo‘ladi. Qur’on ham huddi shunday! U o‘zi shifo va rahmat bo‘lsa ham, qalbi kufr va shirk bilan kirlangan insonlarga shifo bo‘lmaydi, aksincha, xasrat-nadomat va zulmat bo‘ladi!”
“Qur’on din va inson joniga zararli bo‘lgan barcha kasallik va dardlarga shifodir”.
Imom Moturidiy rahimahulloh xushu’ bilan tilovat qilishni quyidagicha ta’riflaydi: “Xushu’ Allohdan qo‘rqish natijasida paydo bo‘lgan xavfning ta’siri bo‘lib, yuz va boshqa barcha a’zolarda zohir bo‘ladi. Shuning uchun ham ba’zi olimlar: “Namozdagi xushu’ namoz o‘qiyotgan banda o‘ng va chap tarafida turganlarni tanimasligidir. Chunki yonida turgan odamni tanish tilovat qilayotgan oyatni tushunishga xalal beradi”, deganlar.
Manba: Abu Mansur Moturidiy. Ta’vilot Ahl as-sunna. – Bayrut: Muassasa ar-risala, 2004.