Gunoh qilgan kishi qilgan gunohidan tavba qilmog‘i, afsus-nadomat chekmog‘i hamda uning muqobiliga gunohiga kafforat bo‘ladigan savobli amalni qilishga kirishmog‘i lozim. Bordiyu nafs undagi shahvatning g‘olib kelishligi tufayli gunohni tark qilishga yo‘l bermasada, juda bo‘lmaganda inson qilgan gunohini o‘chirishga loyiq bo‘ladigan biror savob ishni qilishdan ojiz qolmasligi shart. Shunda u savobli va gunohli ishlarni aralashtirib qilib yuradigan kishilar jumlasiga doxil bo‘ladi. Gunohlarga kafforat bo‘ladigan savobli ishlar qalb bilan ham, til bilan ham, a’zolar bilan ham bo‘lishi mumkin. Qandoq bo‘lganda ham qilinadigan savobli amal qilinga gunoh ishning o‘rnida, har ikkisining ham kelib chiqish sabablari bir xil bo‘lmog‘i darkor.
Qalb bilan Allohga tazarru’ qilishlik, chin dildan gunohlarni mag‘firat qilinishini so‘rashlik gunohlarga kafforat bo‘ladi. Kishi o‘zini shunchalik hokisor tutmog‘i lozimki, uning hokisorligi barchaga barobar bo‘lsin. Kibrdan o‘zini saqlasin. Shuningdek, musulmonlarga yaxshilik qilishni, toat ibodatga mustahkam kirishishlikni qalbiga tugmog‘i ham gunohlarga kafforat bo‘ladigan qalb amallaridandir.
Til bilan esa, avvalambor o‘z joniga qilgan zulm (gunoh)ni e’tirof etadi, so‘ngra shu gunohiga istig‘for aytadi. Jumladan: Ey parvardigor, men o‘z jonimga jabr qildim, gunoh ishga qo‘l urdim, meni gunohlarimni kechir, - deydi. Bundan boshqa istig‘for duolarini ham aytadi.
A’zolar orqali qilinadigan amallar: toat-ibodatlar, farz va nafl sadaqalar va hokazo. Rivoyatlarda aytilishicha, gunoh qilinganidan keyin sakkizta amal bajarilsa o‘sha gunohning kechirilishini umid qilsa bo‘lar ekan. To‘rttasi qalb amallari bo‘lib, ular: tavba yoki tavba qilishni qasd qilish, gunohlardan tiyilishni yoqtirish, qilingan gunohga jazo kelib qolishidan qo‘rqib yurish, gunohlarning kechirilishidan umid qilish. To‘rttasi a’zolarning amallari, ular: gunohdan keyin ikki rak’at namoz o‘qish, undan keyin yetmish marta istig‘for va yuz marta “subhanallohil azim va bihamdihi” deyish, so‘ngra biror narsa sadaqa qilish, so‘ngra bir kun ro‘za tutish. Ba’zi rivoyatlarda to‘rt rak’at namoz o‘qish deyilgan. Hadisda shunday deyiladi: “Gunohdan keyin uni o‘chiradigan savob ishni qilgin” (Imom Termiziy rivoyati). Ya’ni, maxfiy gunohni maxfiy amal bilan, oshkora gunohni oshkora amal bilan kafforat qilgin, demakdir. Shuning uchun ham aytishadik: maxfiy sadaqa tunda qilingan gunohga kafforat bo‘ladi, oshkora qilingan sadaqa kunduzgi gunohlarga kafforat bo‘ladi. Ishonchli hadisda aytilishicha: bir kishi Rasululloh s.a.v.ga: Men tunda bir begona ayol bilan bo‘lib, u bilan jimo’dan boshqa hamma narsani qildim. Endi menga Allohning hukmini ijro qiling, dedi. Rasululloh s.a.v. undan: “Sen biz bilan bomdod namozini o‘qimadingmi?” – deb so‘radilar. U: Ha, o‘qidim, deb javob berdi. Shunda Rasululloh s.a.v.: “Savobli ishlar gunohlarni o‘chirib tashlaydi”, dedilar. Bundan kelib chiqadiki, namoz o‘sha gunoh uchun kafforat bo‘lgan ekan. Rasululloh s.a.v.ning o‘zlari aytganlaridek: “Besh vaqt namoz orada qilingan gunohlarning kattasidan boshqa hammasiga kafforat bo‘lib turadi”.
Harqalay musulmon kishi har kuni o‘z nafsini hisob-kitob qilmog‘i, gunohlarini sanab chiqib uni savobli ishlar bilan daf qilmog‘i, gunohlardan to‘xtamog‘i lozim. Chunki, aytilgan istig‘for to kishi gunohlardan to‘xtamagunicha foyda bermaydi. Hadisda aytilishicha: “Qilgan gunohiga istig‘for aytib yana gunohni qilaverishlik Allohning oyatini masxara qilish bilan barobardir”. Ulamolardan birlari aytgan ekanlar: “men astag‘firulloh degan so‘zimning o‘ziga ham istig‘for aytaman”. Yana birlari esa: “Til uchida istig‘for aytishlik yolg‘onchilarning tavbasidir”, degan ekanlar.
Robiya Adaviya r.h. aytadilar: “Biz aytadigan istig‘forning o‘zi juda ko‘p istig‘forga muhtojdir”. Ya’ni, qalbida gunohni yana takror qilishga moyillik bo‘la turib Allohga istig‘for aytgan kishining tavbasi yolg‘onchilarning tavbasidan bo‘lib, istig‘fori esa istig‘forga muhtoj bo‘ladi.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisining
birinchi o‘rinbosari Homidjon Ishmatbekov.
Bir savdogar boy odam oshqozon-ichak kasalligidan azob chekib, ko‘p muolaja olgan, bir necha marta jarrohlik amaliyotini ham o‘tkazgan edi. Turli xil muolajalardan so‘ng ham ahvoli o‘nglanmadi. Bir kuni bu tashvishlardan juda zerikib ketdi va mashinasiga o‘tirib boshi oqqan tomonga qarab ketdi. Yo‘l-yo‘lakay, Nil daryosi bo‘yida joylashgan kichik bir qishloqcha yonida to‘xtadi. Uzoqdan bir dehqonni ko‘rib qoldi. Dehqon esa yerga to‘shalgan tuproqda o‘tirib, bir nima yeyish bilan band edi. Boy odam mashinasidan tushib, dehqonning ovqat yeyayotganini kuzata boshladi.
Dehqon uni ko‘rib qolib: "Mehmon bo‘ling, ovqatdan yeng, choy iching!" deb chaqirdi. Boy odam o‘zining ovqat yeya olmasligini tushuntirmoqchi bo‘ldi, ammo dehqon uning bahonasiga qaramay, uni taklif qilishda davom etdi. Axiri boy odam yerga to‘shalgan joyga o‘tirdi. Uning oldiga ovqat to‘la patnis qo‘yildi. Unda butun pomidorlar, bodring, ko‘katlar, salat bargi, pishirilgan bedana tuxumlari, non va ko‘mirda qaynatilgan choy bor edi.
Boy odam dehqonni xafa qilmaslik uchun bir dona pomidorni olib og‘ziga solmoqchi bo‘ldi. Dehqon unga: "Bismilloh" deb yegin, dedi. Boy "bismilloh"ni aytib pomidorni og‘ziga soldi. Biroq zum o‘tmay qornida qattiq og‘riq paydo bo‘lib, yerga yiqildi. Dehqon qo‘rqqanidan oilasi bilan uni uyiga olib kirib, yotoqxonaga yotqizishdi. Boy odam o‘zining dori-darmonlarini olib, og‘riqni bosishga urinish bilan ovora bo‘ldi.
Shu kecha dehqon uyidagi namozxonada qoim bo‘lib, boy odam uchun Allohdan shifo so‘rab, tinmay duo qildi. Saharga yaqin, boy odam dehqonning “Allohim, echkining haqqi bilan!” deb qo‘llarini duoga ochganini ko‘rib qoldi. Hayratda qolgan boy, dehqondan so‘radi: "Bu "echkining haqqi" nima degani?".
Dehqon shunday javob berdi: "Bu Alloh bilan mening oramdagi bir sir".
Boy odam dehqondan bu sirni ochishni so‘radi va holi joniga qo‘ymaganidan keyin dehqon hikoya qila boshladi: "Yoshligimda ishchi bo‘lib ishlardim, olgan maoshimni to‘plab, uylanish uchun saqlardim. Uylanishim uchun menga 100 junayh miqdorida mablag‘ zarur edi. Bir kuni qo‘shnimning qizi ikki egizak bola tug‘ib, onasi vafot etib qoldi. Qo‘shnimning boshi qotgan, bolalarni emizadigan ona kerak. Ammo qishloqda esa, o‘zini bolasiga qo‘shib yana ikki bolani emizadigan ayol yo‘q. Bolalarning ochlikdan yig‘lashlari menga eshitilgan sari yurak-bag‘rim ezilib ketadi. Shundan keyin men to‘yim uchun yig‘ib yurgan 35 junayh pulni olib, bozorga bordim. Bolalar uchun kiyim-kechak va uy uchun kerakli buyumlar sotib oldim va qo‘shnimga sezdirmay narsalarni uning hovlisiga kiritib qo‘ydim. Qo‘shnim narsalarni ko‘rib xursand bo‘ldi, ammo yana bu bilan qo‘shnimning muammosi hal bo‘lmasligini bilar edim.
Bir kecha tushimda bir shayx kelib: "Qo‘shningning hovlisiga echki bog‘la", dedi.
Ertalab turib, qolgan pulimga yangi bolalagan echki sotib oldim. Qo‘shnimning hovlisiga olib kirib bog‘ladim. Shundan keyin qo‘shnimning uyida bolalarning chinqirab yig‘lagan ovozi tindi. Qo‘shnim esa har kuni “Echkini olib kelgan odamga Allohning rahmati bo‘lsin!” deb duo qilar edi. Men uchun bu echki Alloh bilan oramdagi bir sir bo‘lib qoldi. Har qachon shu duo bilan Allohdan so‘rasam, Alloh qabul qiladi. Bu kecha echkining haqqi bilan senga shifo so‘rab Allohga duo qildim. Inshaalloh, Alloh senga shifo beradi, dedi. Boy odam dehqonning hakoyasini eshitdiyu, ammo unga unchalik e’tibor qilmadi.
Lekin shu voqeadan keyin yana bir marta shifokorning huzuriga tahlil uchun borganida shifokorning xulosasini eshitib hayratdan qotib qoldi. Chunki unga bir necha yillardan beri og‘riq azobini berib kelayotgan oshqozon va ichaklaridagi dardidan asar ham qolmagan edi.
Boy odam bu gapni eshitgach, shoshilgancha dehqonning huzuriga bordi va uning qo‘llarini o‘pib minnatdorchilik bildirdi va unga ham shunday savobli ishlar qilishni o‘rgatishini so‘radi. Dehqon esa uni qishloq bo‘ylab olib yurib, faqir va muhtojlarning uylarini ko‘rsatdi va har bir faqirning uyini oldida bir to‘xtab, unga: "Alloh bilan savdo qil!" dedi. Boy odam: - Qanday qilib Alloh bilan savdo qilish mumkin? deb so‘radi. Shunda dehqon: "Alloh bilan savdo qilishning yo‘llari ko‘p. Eng muhimi ixlos bo‘lsin. Shunda bir og‘iz shirin so‘zing ham sadaqa hisobida bo‘ladi".
Homidjon domla ISHMATBЕKOV