Gunoh qilgan kishi qilgan gunohidan tavba qilmog‘i, afsus-nadomat chekmog‘i hamda uning muqobiliga gunohiga kafforat bo‘ladigan savobli amalni qilishga kirishmog‘i lozim. Bordiyu nafs undagi shahvatning g‘olib kelishligi tufayli gunohni tark qilishga yo‘l bermasada, juda bo‘lmaganda inson qilgan gunohini o‘chirishga loyiq bo‘ladigan biror savob ishni qilishdan ojiz qolmasligi shart. Shunda u savobli va gunohli ishlarni aralashtirib qilib yuradigan kishilar jumlasiga doxil bo‘ladi. Gunohlarga kafforat bo‘ladigan savobli ishlar qalb bilan ham, til bilan ham, a’zolar bilan ham bo‘lishi mumkin. Qandoq bo‘lganda ham qilinadigan savobli amal qilinga gunoh ishning o‘rnida, har ikkisining ham kelib chiqish sabablari bir xil bo‘lmog‘i darkor.
Qalb bilan Allohga tazarru’ qilishlik, chin dildan gunohlarni mag‘firat qilinishini so‘rashlik gunohlarga kafforat bo‘ladi. Kishi o‘zini shunchalik hokisor tutmog‘i lozimki, uning hokisorligi barchaga barobar bo‘lsin. Kibrdan o‘zini saqlasin. Shuningdek, musulmonlarga yaxshilik qilishni, toat ibodatga mustahkam kirishishlikni qalbiga tugmog‘i ham gunohlarga kafforat bo‘ladigan qalb amallaridandir.
Til bilan esa, avvalambor o‘z joniga qilgan zulm (gunoh)ni e’tirof etadi, so‘ngra shu gunohiga istig‘for aytadi. Jumladan: Ey parvardigor, men o‘z jonimga jabr qildim, gunoh ishga qo‘l urdim, meni gunohlarimni kechir, - deydi. Bundan boshqa istig‘for duolarini ham aytadi.
A’zolar orqali qilinadigan amallar: toat-ibodatlar, farz va nafl sadaqalar va hokazo. Rivoyatlarda aytilishicha, gunoh qilinganidan keyin sakkizta amal bajarilsa o‘sha gunohning kechirilishini umid qilsa bo‘lar ekan. To‘rttasi qalb amallari bo‘lib, ular: tavba yoki tavba qilishni qasd qilish, gunohlardan tiyilishni yoqtirish, qilingan gunohga jazo kelib qolishidan qo‘rqib yurish, gunohlarning kechirilishidan umid qilish. To‘rttasi a’zolarning amallari, ular: gunohdan keyin ikki rak’at namoz o‘qish, undan keyin yetmish marta istig‘for va yuz marta “subhanallohil azim va bihamdihi” deyish, so‘ngra biror narsa sadaqa qilish, so‘ngra bir kun ro‘za tutish. Ba’zi rivoyatlarda to‘rt rak’at namoz o‘qish deyilgan. Hadisda shunday deyiladi: “Gunohdan keyin uni o‘chiradigan savob ishni qilgin” (Imom Termiziy rivoyati). Ya’ni, maxfiy gunohni maxfiy amal bilan, oshkora gunohni oshkora amal bilan kafforat qilgin, demakdir. Shuning uchun ham aytishadik: maxfiy sadaqa tunda qilingan gunohga kafforat bo‘ladi, oshkora qilingan sadaqa kunduzgi gunohlarga kafforat bo‘ladi. Ishonchli hadisda aytilishicha: bir kishi Rasululloh s.a.v.ga: Men tunda bir begona ayol bilan bo‘lib, u bilan jimo’dan boshqa hamma narsani qildim. Endi menga Allohning hukmini ijro qiling, dedi. Rasululloh s.a.v. undan: “Sen biz bilan bomdod namozini o‘qimadingmi?” – deb so‘radilar. U: Ha, o‘qidim, deb javob berdi. Shunda Rasululloh s.a.v.: “Savobli ishlar gunohlarni o‘chirib tashlaydi”, dedilar. Bundan kelib chiqadiki, namoz o‘sha gunoh uchun kafforat bo‘lgan ekan. Rasululloh s.a.v.ning o‘zlari aytganlaridek: “Besh vaqt namoz orada qilingan gunohlarning kattasidan boshqa hammasiga kafforat bo‘lib turadi”.
Harqalay musulmon kishi har kuni o‘z nafsini hisob-kitob qilmog‘i, gunohlarini sanab chiqib uni savobli ishlar bilan daf qilmog‘i, gunohlardan to‘xtamog‘i lozim. Chunki, aytilgan istig‘for to kishi gunohlardan to‘xtamagunicha foyda bermaydi. Hadisda aytilishicha: “Qilgan gunohiga istig‘for aytib yana gunohni qilaverishlik Allohning oyatini masxara qilish bilan barobardir”. Ulamolardan birlari aytgan ekanlar: “men astag‘firulloh degan so‘zimning o‘ziga ham istig‘for aytaman”. Yana birlari esa: “Til uchida istig‘for aytishlik yolg‘onchilarning tavbasidir”, degan ekanlar.
Robiya Adaviya r.h. aytadilar: “Biz aytadigan istig‘forning o‘zi juda ko‘p istig‘forga muhtojdir”. Ya’ni, qalbida gunohni yana takror qilishga moyillik bo‘la turib Allohga istig‘for aytgan kishining tavbasi yolg‘onchilarning tavbasidan bo‘lib, istig‘fori esa istig‘forga muhtoj bo‘ladi.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisining
birinchi o‘rinbosari Homidjon Ishmatbekov.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Oisha onamiz roziyallohu anhoning barcha sifatlari ham kamolot sifatlariga daxldor ekaniga shubha bo‘lishi mumkin emas. U kishining buyuk hayotlarini diqqat bilan o‘rgangan ulamolar Oisha onamiz roziyallohu anhoda boshqalarda bo‘lmagan qirqta komilalik sifatlari bor ekanini ta’kidlaydilar. Ana shuning uchun ham bu haqda bir-ikki og‘iz so‘z aytmoqni ravo ko‘rdik.
Oisha onamiz roziyallohu anhoning kamolot sifatlari haqida so‘z yuritar ekanmiz, bu sifatlar ro‘yxatining boshida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan vorid bo‘lgan hadisi shariflar turishini aytib o‘tmog‘imiz lozim. U zot Oisha onamiz roziyallohu anho haqlarida ajoyib madhlarni aytganlar.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ey Oisha! Mana bu Jabroil, u senga salom aytmoqda», dedilar.
«Va alayhissalomu va rohmatullohi va barokatuhu! Ey Allohning Rasuli, siz men ko‘rmagan narsani ko‘rasiz», dedim».
Jabroil alayhissalom bu dunyoda payg‘ambarlardan boshqa kimga salom aytganlar?
Jabroil alayhissalom bu dunyoda payg‘ambarlardan boshqa birgina insonga – Oisha onamiz roziyallohu anhoga salom aytganlar.
Mana shu ulug‘ maqomning o‘zi bir olamga tatiydi.
Abu Muso roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Erkaklardan ko‘pchilik barkamol bo‘ldilar. Ayollardan Maryam Imron qizi va Fir’avnning ayoli Osiyodan boshqasi barkamol bo‘lmadi.
Oishaning boshqa ayollardan ustunligi sariydning boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshaydir», dedilar».
Ikkisini Buxoriy, Muslim va Termiziy rivoyat qilganlar.
Ushbu hadisi sharifda aslida ayollarning, xususan, Maryam onamiz, Osiyo onamiz va Oisha onamizning boshqa ayollardan ustun bo‘lgan fazllari haqida so‘z boradi.
«Erkaklardan ko‘pchilik barkamol bo‘ldilar».
Erkaklardan barkamol bo‘lganlar ro‘yxatining avvalida Payg‘ambar alayhissalomlar turadilar. Ulardan boshqa barkamol erkaklar ham bor. Bu haqiqat hammaga ma’lum.
«Ayollardan Maryam Imron qizi va Fir’avnning ayoli Osiyodan boshqasi barkamol bo‘lmadi».
Bu ikki ulug‘ zotning barkamol bo‘lganliklari Qur’oni karimda ularning birgalikda, xos zikr qilinishlaridan ham bilib olinadi.
Alloh taolo «Tahrim» surasida:
«Alloh iymon keltirganlarga Fir’avnning xotinini misol qilib keltirdi. O‘shanda u: «Robbim! Menga O‘z huzuringda, jannatda bir uy bino qilgin. Menga Fir’avndan va uning ishidan najot bergin va menga zolim qavmdan najot bergin», deb aytdi», degan (11-oyat).
Fir’avnning xotini o‘sha paytdagi eng katta podshohning ayoli edi. Yemak-kiymakda to‘kin edi. Nimani xohlasa, shuni qilishi mumkin edi. Qasrlarda, turli ne’matlar ichida farog‘atda yashashiga qaramasdan, u kofir va zolim eriga hamda qavmiga qarshi chiqdi. Allohga iymon keltirdi. Allohdan jannatda uy qurib berishini so‘radi. Bu hol esa dunyo hoyu havasidan ustun kelishning oliy misolidir.
Mo‘minlarning ikkinchi misoli Maryam binti Imrondir.
«Va farjini pok saqlagan Imron qizi Maryamni (misol keltirdi). Bas, unga O‘z ruhimizdan pufladik va U Robbining so‘zlarini hamda kitoblarini tasdiq qildi va itoatkorlardan bo‘ldi» (12-oyat).
Imronning qizi Maryam Allohga sof e’tiqodda bo‘lganlar va o‘zlarini ham sof tutganlar. Yahudiylar tuhmat qilganlaridek, nopok bo‘lmaganlar. Alloh taolo Jabroil farishta orqali ana shu pok jasadga o‘z ruhidan «puf» deyishi bilan Iyso alayhissalomni ato qilgan.
«Oishaning boshqa ayollardan ustunligi sariydning boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshaydir».
Endi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning zavjai mutohharalari – Oisha onamizning fazllari haqida so‘z ketmoqda. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam u kishining boshqa ayollardan fazllarini sariyd deb nomlanadigan taomning o‘sha vaqtdagi boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshatmoqdalar.
O‘sha paytda Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam va sahobai kiromlar yashab turgan jamiyatning sharoiti va taomiliga ko‘ra, sariyd boshqa taomlardan afzal taom hisoblanar edi.
Xuddi shunga o‘xshab, Oisha onamiz ham boshqa ayollardan afzal edilar.
Bu dunyoda kim ushbu maqomga sazovor bo‘libdi?!
Ushbu maqomga bu dunyoda faqat Oisha onamiz roziyallohu anho sazovor bo‘ldilar.
Termiziy va Buxoriy Amr ibn Os roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam meni Zotus-Salosil askariga boshliq qildilar. Qaytib kelganda:
«Ey Allohning Rasuli, odamlarning qaysinisi siz uchun eng mahbubdir?» dedim.
«Oisha», dedilar.
«Erkaklardan-chi?» dedim.
«Uning otasi», dedilar.
«So‘ngra kim?» dedim.
«So‘ngra Umar», dedilar va bir necha odamlarni sanadilar. Bas, meni oxirlarida qilib qo‘ymasinlar, deb, sukut saqladim».
Allohning Rasuli uchun odamlarning qaysinisi eng mahbub ekan?
Allohning Rasuli uchun odamlar ichida Oisha onamiz roziyallohu anho eng mahbub ekanlar.
Bu dunyoda kim ushbu maqomga sazovor bo‘libdi?
Ushbu maqomga bu dunyoda Oisha onamiz roziyallohu anho sazovor bo‘libdilar.
Imom Abu Ya’lo «Musnad»larida Oisha onamiz roziyallohu anhodan rivoyat qiladilar:
«Menga hech bir ayolga berilmagan to‘qqiz narsa berilgan:
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam menga uylanishga amr qilinganlarida Jabroil alayhissalom suratimni olib tushib, u zotga ko‘rsatgan.
– U zot menga bokira holimda uylanganlar. Mendan boshqaga bokira holida uylanmaganlar.
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam boshlari mening quchog‘imda turgan holda vafot etdilar.
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mening uyimda dafn qilindilar.
– Farishtalar mening uyimni o‘rab olgan edilar. U zotga men u kishining ko‘rpalarida turganimda vahiy nozil bo‘lar edi. U zot meni o‘zlaridan uzoqlashtirmas edilar.
– Men u zotning xalifalari va siddiqlarining qiziman.
– Mening oqlovim osmondan nozil bo‘lgan.
– Men pokning huzurida pok yaratilganman.
– Menga mag‘firat va karamli rizq va’da qilingan».
Imom Qurtubiy o‘z tafsirlarida Oisha onamiz roziyallohu anhoning kamolot sifatlari haqida so‘z yuritar ekanlar, jumladan, quyidagilarni aytganlar:
«Ba’zi ahli tahqiqlar ayturlar:
«Yusuf alayhissalom fahsh ishda tuhmat qilinganida Alloh u kishini beshikdagi go‘dakning tili bilan oqladi.
Maryam fohishalikda tuhmat qilinganida Alloh u kishini o‘g‘illari Iyso alayhissalomning tili bilan oqladi.
Oisha fahsh ishda tuhmat qilinganida Alloh u kishini Qur’on bilan oqladi. Alloh u kishi uchun go‘dakning oqlashini yoki nabiyning oqlashini ravo ko‘rmadi. Alloh u kishini tuhmatdan O‘z kalomi ila oqladi».
Alloh taolo bu dunyoda kimni tuhmatdan O‘z kalomi ila oqlabdi?
Alloh taolo bu dunyoda faqat Oisha onamiz roziyallohu anhoni tuhmatdan O‘z kalomi ila oqlagan.
"Nubuvvat xonadoni xonimlari" kitobidan.