Sayt test holatida ishlamoqda!
17 Iyul, 2025   |   22 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:25
Quyosh
05:05
Peshin
12:34
Asr
17:39
Shom
19:58
Xufton
21:30
Bismillah
17 Iyul, 2025, 22 Muharram, 1447

Samarqandda yashagan va ijod qilgan mutafakkirlar

30.05.2024   2118   19 min.
Samarqandda yashagan va ijod qilgan mutafakkirlar

Albatta, siz bu alloma, olim, ulamolar haqida bilasiz, ular hayoti, ijodi, faoliyati haqida ko'plab kitoblarda o'qigansiz. Biz quyida ularning biz, avlodlariga qoldirgan ma'naviy merosi haqida muxtasargina ma'lumot berishni ma'qul ko'rdik.

Imom Buxoriy (810-870) Islom ta'limotiga oid 20 dan ortiq asarlar yozdi. Uning birgina “Al-jome' as-sahih” asariga 7275 ta hadis kiritilgan. 1998 yil oktyabr' oyida buyuk mutafakkir Imom Buxoriyning 1225 yillik tavallud kuni keng nishonlandi. Samarqand yaqinidagi Hartang qishlog'ida Imom Buxoriy yodgorlik majmuasi barpo etildi. 4 jildli “Al-jome' as-sahih” kitobi ilk bor o'zbek tilida nashr etilib, kitobxonlarga taqdim etildi.

Abu Mansur al-Moturidiy (870-944). Kalom ilmi ravnaqiga ulkan hissa qo'shgan buyuk alloma Abu Mansur al-Moturidiy Samarqand yaqinidagi Moturid qishlog'ida tug'ilgan. Al-Moturidiy islomiy odob qoidalari, ma'naviy-axloqiy kamolot sirlaridan ta'lim berishga mo'ljallangan qator asarlar yozgan. Ulardan “Kitob at-Tavhid” (“Allohning birligi”) va “Ta'vilot ahl assunna” (“Sunniylik an'analari sharhi”) nomli asarlarigina saqlanib qolgan. Ularda diniy ta'limot, islomiy urf-odatlar, insonning kamol topishida dunyoqarashining shakllanish mohiyati talqin etilgan.

Al-Moturidiy 944 yilda Samarqandda vafot etgan. Mustaqillik sharofati bilan diniy qadriyatlarimiz tiklanayotgan vatanimizda 2000 yil noyabrda Imom al-Moturidiy tavalludining 1130 yilligi nishonlandi. Samarqandda Moturidiy xotirasiga bag'ishlangan yodgorlik majmui barpo etilgan, asarlari o'zbek tilida nashrdan chiqqan.

Burhoniddin al-Marg'inoniy mashhur fiqh (huquqshunos) olimi. U 1123 yilda Rishtonda (Farg'ona vodiysi) tavallud topgan. Al-Marg'inoniyning eng nodir kitobi to'rt jildli “Hidoya” asaridir. “Hidoya” islom huquqshunosligi bo'yicha mukammal asardir.

Bu asar hozirgi kunda ham muhim manba sifatida foydalanib kelinmoqda. Shu sababli alloma nafaqat ulamolar, balki oddiy xalq orasida ham “Hidoyat yo'lining sarboni” deya katta hurmat-e'tibor topganBurhoniddin valmilla (Islom dinining dalili, isbotidegan sharaflinomgasazovorbo'lgan. 2000 yilda al-Marg'inoniyning tavalludi keng nishonlandiShu munosabat bilan Marg'ilon shahri markazida Burhoniddin Marg'inoniy yodgorlik majmui bunyod etilibshu erda uning ramziy maqbarasi o'rnatildi.

Abu Lays Samarqandiy. Abu Lays kunyasi bilan mashhur bo'lgan Nasr ibn Muhammad ibn Ahmad Samarqandiy 911 yilda Samarqandda tug'ilgan, shu erda shayxulislomlik qilgan. Zamonasining etuk fiqh va tafsir olimifozil va nufuzli kishisi bo'lgan.

Mir Sayid Baraka. Sayyid Baraka, Mir Sayyid Baraka Amir Temurning piriSharafiddin Ali Yazdiyning yozishichaasli Makka shahridan bo'libAmir Temur bilan dastlab Termiz shahrida uchrashgan.

Hoja Ahror Valiy (1404-1490 yy) HV asr ikkinchi yarmida ijtimoiy-siyosiy, madaniy va tafakkur rivojida muhim o'rin tutgan. Naqshbandiya tariqatini rivojlantirgan. Hijriy 806 yil ramazon oyida (1404 yil, mart) Shosh – Toshkent hududidagi Bog'istonda dunyoga kelgan. Ona tarafidan Hoja Ahror mashhur Shayx Hovandi Tahurga borib ulanadi.

Hoja Ahror qalamiga mansub uch risola bizgacha etib kelgan. Ulardan biri — “Faqarot ul-orifin” (“Oriflar so'zlaridan parchalar”) bo'lib, unda Hoja Ahrorning va ba'zi boshqa tasavvuf namoyandalarining tariqatga oid fikrlaridan namunalar keltirilgan. “Volidiya” deb nomlangan ikkinchi risolasini Hoja Ahror o'z otasi iltimosiga ko'ra yozgan. Unda tariqat yo'liga kirgan kishining axloq-odobi, faqr va fano tushunchalari haqida so'z boradi. Bu risola o'z davrida mashhur bo'lib, Jomiy va Alisher Navoiylar u bilan yaqindan tanishganlar. Zahiriddin Muhammad Bobur esa uni forsiydan o'zbek tiliga she'riy tarjima qilgan. Uchinchi risola “Havroiyya” deb atalib, mashhur mutasavvuf shoir Abu Sa'id Abulxayrning ushbu “Havro” (“Hurlar” yoki “Farishtalar”) so'zi bilan boshlanuvchi bir ruboiysini sharhlashga bag'ishlangan.

Hoja Ahror Valiy 1490 yilda vafot etgan va Samarqandda dafn etilgan.

Ali Qushchi (1404-1474 yy) HV asrda ilmiy faoliyat ko'rsatgan faqih, matematik va astronom olim. Uning to'liq ismi – Alouddin Abulhasan Ali ibn Muhammad Samarqandiy edi.

Alloma 806/1404 yili Samarqandda tug'ilgan. Otasi Mullo Muhammad temuriylar xonadoniga yaqin bo'lib, ko'p vaqt Shohruh (1409-1447) saroyida xizmat qilgan. U ov qushlariga qaraydigan xodimlarga boshliq bo'lgan. Ali Qushchi otasi singari yoshligidan ovga qiziqadi, Ulug'bekning qarchig'aylarini tarbiya qiladi va nihoyat mohir ovchi bo'lib etishadi. Shuning uchun ham Muhammad Qushchining o'g'li Ali “Qushchi” degan laqab bilan tanilgan.

Ali Qushchi Samarqand madrasasini bitirgach, Ulug'bekning ruxsati bilan bir necha yil Eronning Kirmon viloyatida istiqomat qildi va ijod etdi. Bu erdagi olimlar va shoirlarning ilmiy majlislarida ishtirok etib, ko'pgina kitoblarni mutolaa qildi, sharhlar va mustaqil asarlar yozdi.

Uning «Risolai fathiya», «Risolai Muhammadiyya», «Tarixi hoqoni Chin», «Risolai mufradiyya», «Sharhi risola al-fiqh», «Risolatu fi mavzu'ot ul-ulum», «Mahbub ul-hamoyil fi kashf ul-masoyil» kabi ilmiy asarlari mashhur. Hijriy 879 (milodiy 1477) yili Istanbulda vafot etgan va Abu Ayyub Ansoriy qabristoniga dafn qilingan.

Alisher Navoiy (1441-1501 yy)Alisher Navoiy 1441 yil 9 fevral' kuni Huroson davlatining poytaxti - hozirgi Afg'oniston hududidagi Hirot shahrining Bog'i Davlatxona mavzesida tug'ildi.

Alisher Navoiy Samarqandda 1465 yildan 1469 yilning bahorigacha yashadi, Fazlulloh Abu Lays madrasasida o'qib, turli fanlarga oid bilimlarini yanada chuqurlashtirdi. O'zidan juda katta ma'naviy-madaniy meros qoldirdi.

Manba

Maqolalar
Boshqa maqolalar

“Odamlarni afv etadiganlar...”

16.07.2025   1878   4 min.
“Odamlarni afv etadiganlar...”

Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan... (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.

Joriya oyatning davomini o‘qidi: ...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir....

U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.

Joriya oyatning oxirini o‘qidi: Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.

Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.

Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: (Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay! (Josiya surasi, 14-oyat).

Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.

Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.

Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.

Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.

Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.

Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.

Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.

Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.

So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.

Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.

Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.

So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:

- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.

Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:

- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.

Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.

Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.

Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.