Ma'lumki, ilm ahllari bir-birlariga «domla-domla» deb doim murojaat qiladi, lekin ko'pchilik bu so'zning qanday paydo bo'lganligini to'g'ri izohlab bera olmaydi.
«O'zbek tili izohli lug'ati» 1-jildining 233-sahifasida «Domla – so'zlashuv tilida (og'zaki nutqda) qo'llaniladigan so'z, ibora, har qanday ilmli kishiga hurmat bilan murojaat etish formasi», deb yozilgan.
«Izohil lug'at»da domla so'zining domulla so'zidan kelib chiqqanligi ta'kidlanadi. Lug'atda domulla so'zi arabcha deb ko'rsatilgan va uning uch xil ma'nosi mavjud deb izohlanadi: 1) diniy maktab muallimi; 2) duoxonlik, issiq-sovuq qilish bilan shug'ullanuvchi shaxs; 3) o'rta va oliy maktab o'qituvchisi.
Domulla so'zi «do+mulla»dan iborat bo'lib, katta mullaga to'g'ri keladi, degan fikrlar ham bor. Bunda «do» xitoycha katta degan ma'noni bildiradi, deb izohlanadi.
Ma'lumki, xitoy tili asosida so'z paydo bo'lishi o'zbek tilida juda kam uchraydi. Buning ustiga tarqalish ko'lami va ma'no xillari ko'p bo'lgan domulla so'zining xitoycha asosida paydo bo'lish ehtimoldan ancha uzoq. Tarixiy jarayonga nazar tashlasak, o'zbek tiliga forscha va arabcha so'zlar ko'p o'tgan. Hitoy bilan savdo va aloqalar bo'lsada, ammo til va urf-odatlar aralashuvi ro'y bermagan. Faqat ayrim so'zlargina xitoy tilidan o'zbek tiliga o'tgan: lag'mon (uzun xamir), mantu (yumaloq xamir), chinni (xitoy piyola) kabi.
Dada mulla iborasining asli forscha. Uning tarkibidagi «dada» so'zi o'zbekcha bo'lib, ota demakdir, ammo mulla o'zbekchaga o'tgan arabcha so'z bo'lib, undan forsiy shaklda dada mulla birikmasi shakllangandir. Bu ibora turkiy tillar qonuniyatiga moslashib, o'zbek va unga yaqin turkiy tillarda qisqarib domla yoki domulla shaklida qabul qilingan.
Dada mulla birikmasini forscha-tojikcha asos deyishimizning boyisi shundaki, Samarqand-Buxoro tipli tojik shevalarida aka mulla, xola mulla, biyi mulla, uka mulla kabi birikmalar ko'p ishlatiladi.
Qisqartirib domla yoki domulla ko'rinishida so'zlashuv jarayonida ishlatish o'zbek tili va unga yaqin turkiy tillar uchun xarakterli desak xato bo'lmaydi.
«Iboralardan so'z yasash yoki so'zlarning o'zini ixchamlashtirishni lingvistikada tejash printsipi deyiladi. So'z o'rtasida tovushlarning tushib qolishi «tortilish» deyiladi. Muhammadamin – Madamin singari» (Rustamov A. So'z xususida so'z. Toshkent, 1987).
O'zbek so'zlashuv nutqida qo'llaniluvchi domla, domoulla so'zi o'rnida tojik tilida o'rta va oliy maktab o'qituvchilariga nisbatan muallim so'zi qo'llaniladi. Bu ham dada mulla birikmasi, garchi forsiy shaklda bo'lsa ham, o'zbek so'zlashuv nutqi tarkibida yaratilganligidan dalolat beradi. Shuningdek, ruscha-arabcha lug'atda ham domulla so'zi uchramaydi, prepodovatel so'zi mudarris, muallim, ustoz deb berilgan. Bu fakt ham domulla o'zbekchada dada so'zi asosida paydo bo'lganligining yana bir dalilidir. Arab talabalari domla so'zi o'rnida ustoz so'zini qo'llaydilar.
Agar domulla so'zi o'zbek tiliga arab tilidan o'tgan so'z bo'lganda edi «Navoiy asarlari lug'ati»da keltirilishi lozim edi. Afsuski, ushbu lug'atda domulla, domla so'zlari uchramaydi.
Ayrim tadqiqotchilar domla so'zi dada mavlono birikmasidan kelib chiqqanligini ta'kidlaydilar.
Dada mavlono iborasi domla, domulla so'zlarining asosi bo'la olmaydi, chunki mavlono, mulla so'zlari qo'llanish doirasi, ma'no noaniqliklari bilan bir-birlaridan farqlanadi (Navoiy asarlari lug'ati, II. - Toshkent, 1993, 189-bet).
Hulosa qilib aytganda, domla (domulla) so'zi haqida quyidagilarni aytish mumkin:
1. Domla so'zlashuv nutqi uslubida ishlatiladigan so'z bo'lib, yozuvda domulla shaklida yoziladi va o'qiladi.
2.Domulla so'zi doda mulla birikmasining qisqargan domulla shakli sanaladi. Bunda dada so'zining dialektal shakli dodadan do qismi olingan da qism esa qisqaruvga uchrab tushirilgan.
3. Domla so'zini paydo qilgan doda mulla birikmasi shaklan forsiy, mazmunan uning birinchi qismi turkiy, ikkinchisi arabiy bo'lgan o'zbekcha so'zdir.
Shularni hisobga olgan tarzda «O'zbek tilining izohli lug'ati» (1, 233-bet)da domulla so'zining arabcha deb izohlanishiga qo'shilib bo'lmaydi. Uni arabiy emas, turkiy so'z deyish o'rinlidir.
Bozorboy O'rinboyev,
Filologiya fanlari doktori, professor (1994)
Barchamizga ma’lumki, har bir ota-ona o‘z farzandlarining istiqboli, baxt-saodati va kelajakda mustaqil hayot kechirib, jismoniy va ruhiy jihatdan barkamol avlod bo‘lib yetishishini niyat qiladi. Mana shu maqsadlarga yetishishda Islom dinining tom ma’nodagi ulug‘vor ta’limotiga amal qilish muhim ahamiyatga ega. Islom dinida bolalarni hali murg‘akligidanoq go‘zal axloq va odobga o‘rgatib borish tavsiya etiladi.
Dinimizda yoshlarni asosan rostgo‘ylik, va’daga vafo, omonatdorlik, kattaga hurmat, kichikka izzat, o‘zgalarga mehr-oqibatli bo‘lish kabi fazilatlar sohibi qilib voyaga yetkazishga katta ahamiyat qaratiladi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hadislarining birida bunday deganlar: “Ota o‘z bolasiga chiroyli odobdan ko‘ra yaxshiroq narsa bera olmaydi” (Imom Termiziy rivoyati).
Tarbiya inson kamolotining asosidir. Bizda farzand tarbiyasi har bir oila uchun asosiy vazifa bo‘lib kelgan. Hozirda ham yoshlar tarbiyasiga, ularning sifatli bilim olishlariga davlatimiz miqyosida katta ahamiyat berilmoqda.
Prezidentimiz Shavkat Mirziyoyev yoshlar bilan uchrashuvda shunday ta’kidlagan edilar: “Mening eng katta tashvishim, maqsadim — yoshlar tarbiyasi. Biz olgan marralar uchun bilimli avlod kerak. Buning uchun hamma sharoitlarni yaratishga harakat qilyapmiz. Sizlar esa vaqtning qadriga yetib, bor imkoniyatni ishga solib, o‘qishingiz kerak. Olgan bilimingiz, o‘rgangan kasb-hunaringiz kelajakda sizlarga qanot bo‘ladi”.
Bugungi kunda davlatimiz tomonidan yoshlarni qo‘llab-quvvatlashga, ularni aqlan va ma’nan yetuk avlod bo‘lib yetishishiga katta e’tibor qaratilmoqda.
Islom dini ta’limotida yoshlarni aqlan tarbiya qilish ham muhim masala sanaladi. Bunda ularni manfaatli ilm sohibi qilib tarbiyalash, fikriy va ilmiy jihatdan yetuk inson qilib kamolga yetkazish nazarda tutiladi. Islom dinida ilm deganda diniy ham dunyoviy ilmlar tushuniladi. Diniy ilm insonning ruhiy hayoti, uning e’tiqodiga oid bo‘lib, oxirati uchun zarur bo‘lsa, dunyoviy ilm uning jismoniy hayoti, dunyo obodligi uchun zarurdir.
Islom ta’limotlariga jonu dili bilan amal qilgan ajdodlarimiz, buyuk bobokalonlarimiz ham shariat, ham tariqat va ham ilm-fan sohasida butun dunyoga o‘rnak bo‘lganlar.
Buyuk shoir va mutafakkir Nizomiddin Alisher Navoiy hazratlari yozganidek, “Kitob – beminnat ustoz, bilim va ma’naviy yuksalishga erishishning eng asosiy manbai”.
Inson dunyoda yashar ekan, o‘z hayotini go‘zal o‘tkazishga harakat qiladi. Turmushning farovon bo‘lishi, jamiyatning taraqqiy etishi esa faqat ilm-fan bilan bo‘ladi. Qayerda ilm-fan rivoj topsa, o‘sha yerda tarqqiyot bor. Ilm-fanning rivoji esa ilm egalari – olimlar bilan bo‘ladi.
Islom dini musulmonlarni doimo ilmga undagan. Chunki inson shaxsiyatini ilmdan boshqa hech narsa to‘g‘ri yo‘lga sola olmaydi, taraqqiyotga ham erishtira olmaydi.
«Bilimli inson quyoshga o‘xshaydi, kirgan joyini yoritadi».
Ha, ilm qorong‘uliklarni yorituvchi mash’aladir. Qorong‘ulikda qolgan har bir kishi unga muhtoj. Yuksak pog‘onalarga ilm narvoni bilan chiqiladi. Taraqqiy etishni va kamolot topishni istasak ilmning etagini mahkam ushlaylik.
Shunday ekan, biz musulmonlar o‘z farzandlarimizni bugungi kun talablari asosida tarbiyalashimiz, ularni zamonaviy ilm va kasb-hunarga yo‘naltirishga bor kuchimizni sarflashimiz lozim. Shunda farzandlarimiz xorij mamlakatlariga ishlash uchun “qora ishchi” bo‘lib emas, balki mutaxassis sifatida boradilar.
So‘nggi yillarda Yurtboshimiz tomonlaridan yoshlarni zamonaviy kasb-hunarlar va chet tiliga o‘rgatish bo‘yicha ilgari surilgan “1000 dasturchi”, “Ikki til, bir kasb” loyihalaridan ham aynan shu ezgu maqsad ko‘zlangan...
Albatta, musulmon inson o‘zga insonlarga avvalo o‘zining yuksak axloqi bilan namuna bo‘lishi kerak. Zero, insonlar xulqi go‘zal kishini yaxshi ko‘radilar. Shuning uchun ham Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Islomga chaqirishni boshlaganlarida qarindoshlarini “Ey Bani Fihr, ey Bani Adiy” deb chaqirdilar. Barcha to‘plandi, uyidan chiqishga imkoni bo‘lmagan kishilar nima bo‘layotganini bilib kelish uchun odam jo‘natdilar. Rasululloh alayhissalotu vasallam: “Agar men sizlarga mana bu tog‘ etagidagi vodiyda otliqlar ustingizga bostirib kelishga tayyor turibdi, deb xabar bersam, menga ishonasizlarmi?”, dedilar. Ular: “Sizning biror marta yolg‘on gapirganingizni bilmaymiz, Sizga ishonamiz”, deyishdi. Shundan keyin u zot o‘zlarini Payg‘ambar qilib yuborilganlarini aytdilar.
Bu o‘rinda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam payg‘ambar ekanlarini turli hujjat va mo‘jizalar orqali isbotlash bilan e’lon qilmadilar. Balki, eng avvalo ularga o‘zlarining axloqlari haqida savol berib, o‘zlarining rostgo‘y ekanliklarini tasdiqlatib oldilar. Bundan ko‘rinib turibdiki, musulmon kishi o‘zga kishilarga eng avvalo amali, xulqi va odobi bilan namuna bo‘lishi kerak ekan.
Kishi husni xulqli bo‘lishi uchun ahli ilm va solih zotlarni suhbatlaridan bahramand bo‘lishi va ularni odob axloqlaridan o‘ziga namuna olishi ham ayni muddaodir. Bu haqda Ibn Vahb rahmatullohi alayh bunday deganlar: “Imom Molikning ilmlaridan ko‘ra, u zotning odoblaridan o‘rganganimiz ko‘proq bo‘ldi”.
Demak, husni xulq va odob kishida o‘z-o‘zidan shakllanib qolmas ekan. Balki uni ilm ahli bilan hamsuhbat bo‘lish, ulardan ilm olish bilan birga odob-axloqlarini o‘rganish bilan kasb qilinar ekan. Ushbu xislat o‘tgan salafi solihlarimizning go‘zal odatlaridan bo‘lgan.
Junayd Bag‘dodiy rahimahulloh aytadilar: “Garchi insonning ilmi va amali oz bo‘lsa ham, to‘rtta narsa uni yuqori darajalarga ko‘taradi: Hilimlik, tavoze’lik, saxiylik va husni xulqdir. Husni xulq imonning komilligidir”.
Luqmoni Hakimning o‘g‘li otasiga: “Ey otajon, inson uchun qaysi xislat yaxshiroq?” dedi. Otasi: “Din”, deb javob berdi. “Agar xislat ikkita bo‘lsa-chi?” deb so‘radi. Otasi: “Din va mol”, dedi. “Agar uchta bo‘lsa-chi?” dedi o‘g‘li. Otasi: “Din, mol va hayo”, dedi. O‘g‘il: “Agar to‘rtta bo‘lsa-chi?” dedi.
Otasi: “Din, mol, hayo va chiroyli xulq”, dedi. “Agar beshta bo‘lsa-chi?” dedi o‘g‘li. Otasi: “Din, mol, hayo, chiroyli xulq va saxiylik”, deb javob berdi. O‘g‘il yana: “Oltita bo‘lsa-chi?” deb ham so‘ragan edi, Luqmoni Hakim: “Ey o‘g‘lim, agar insonda mana shu besh xislat jamlansa, u pokiza, taqvodor, Allohga do‘st va shaytondan uzoq bo‘ladi” deb javob qildi. Mana shu beshta xislatlar borligi ham mo‘minlik sifatlaridandir.
Anas ibn Molik roziyallohu anhu aytadilar: “Albatta, banda chiroyli xulqi bilan jannatda oliy maqomga yetadi, garchi (nafl) ibodatini ko‘p qilsa ham”.
Inson yomon xulqi bilan boshqa insonlarni ko‘ngliga ozor beradigan bo‘lsa, o‘sha xulqi tufayli qilgan yaxshiliklari ham bekor bo‘ladi.
Kishi ilmga qancha muhtoj bo‘lsa, go‘zal xulqqa va odobga ham shuncha muhtojdir. Zero, ilm, go‘zal xulq va odob insonni kamolotga yetkazuvchi ikki qanotdir. Axloqi komil, bir-biriga mehribon va madadkor jamiyat baxtli va farovon jamiyatdir.
Farzandlarimiz ilm-ma’rifatli bo‘lishida eng katta mas’ul biz ota-onalar ekanimizni zinhor zinhor unutmaylik. Farzandim ilmli, odobli, kasb-hunarga ega bo‘lib, hayotda o‘z o‘rnini topib, oilasiga, vataniga, muborak diniga xizmat qiladigan, orzu-havaslaringizni ro‘yobga chiqaradigan inson bo‘lsin desak, hayotda turli keraksiz, ortiqcha hoyu-havaslarga berilib ketmasdan, ularning ehtiyoji uchun eng zaruriy badiiy, ilmiy, tanlagan kasbiga oid, dunyo va oxiratiga manfaat beradigan kitoblar, darsliklar olib berishga erinmaylik. Albatta, olib berib, ularni xursand qilib, qo‘llab-quvvatlab, shu kitoblarni birga o‘qiylik yoki o‘qishini albatta nazorat qilib turaylik.
Muhammad Quddus ABDULMANNON,
Xo‘jaobod tumani “Yetti chinor” jome masjidi imom noibi.